Pies przyjacielem człowieka- Dominika Jaką rolę pełnią psy w życiu człowieka? – Kuba

1. Prezentacja ”Opieka nad psem”- uczniowie klasy 3B szkoły 707 w Karpaczu Pies przyjacielem człowieka- Dominika Jaką rolę pełnią psy w życiu człowieka? – Kuba Gdzie przygotować psu legowisko- Klaudia Czym karmić psa? – Oliwia Gdzie ustawić miskę z wodą i dbać o higienę? – Tobiasz i Gabryś Jakie zabawy organizować psu?- Maja Przysłowia o psach - Martyna

2. Psy są ulubionymi towarzyszami człowieka na całym świecie. Więzi emocjonalne między człowiekiem, a psem są widoczne na każdym kroku. Psy nie zadają pytań, bronią nas, nie krytykują, nie obrażają nas, a do tego są wierne i dostarczają wiele radości.

3. Towarzystwo psa poprawia nam samopoczucie.Pies jako zwierzę posiadające świetny węch już w dawnych czasach towarzyszył ludziom na polowaniach. Dzisiaj psy wykorzystuje się także do innych celów. Dla potrzeb wojska psy szkoli się pod kątem wyszukiwania broni i amunicji.

4. Psy szkolone są także do wyszukiwania narkotyków.Pomagają niewidomym. Trzeba pamiętać o karmieniu psa i o świeżej wodzie. Trzeba bawić się z nim i nie traktować go jak zabawkę, pamiętać też należy o regularnym wyprowadzaniu psa.

5. ja ze swoim psem

6. Pies przyjacielem ludzi i zwierząt DOMINIKA SARZYŃSKA http://www.sciaga.pl/tekst/4953-5-pies_moj_przyjaciel

7. Gdzie przygotować psu legowisko? Przygotowanie psu legowiska zależy od grubości sierści. Gdy pies ma mało sierści było by dobrze dać mu legowisko blisko kominka lub piecyka jeżeli ktoś ma. Wówczas piesek czuł by się miło i przyjemnie. Gdy pies ma dość dużo sierści nie może mieć w legowisku za ciepło, aby się nie przegrzał. Legowisko można postawićw salonie bądź w sypialni. Jeżeli pies ma dużo sierści nie może mieć zbyt dużej temperatury w legowisku. Warto je postawić daleko od grzejnika. Warto o tym pamiętać. Klaudia

8. Jak wyprowadzić psa na spacer Regularny spacer to niezbędny element psiego życia. Ty również możesz skorzystać, wyprowadzając na dwór swojego zwierzaka, gdyż dostarczy Ci to odrobinę zdrowego ruchu i powietrza. Kroki • Załóż psu obrożę i przypnij smycz. Uważaj, by nie zapinać obroży zbyt ciasno. Z drugiej strony nie może ona leżeć też zbyt luźno, bo pies z łatwością się z niej zerwie. • Wyprowadź psa za drzwi. Nie pozwól mu ciągnąć Cię przed siebie, dopóki nie będziecie na zewnątrz. • Spuść psa ze smyczy, jeżeli potrafisz nad nim panować. • Cierpliwie poczekaj, aż pies załatwi się (powinien to robić przynajmniej raz dziennie) i wysika. Wskazówki • Jeżeli jest bardzo zimno, załóż pupilowi psi kubrak (zalecane szczególnie, jeżeli pies ma krótką sierść). • Zaleca się noszenie przy sobie foliowych torebeczek do zbierania psich odchodów. Teoretycznie powinny być one sprzątane z każdego miejsca, lecz niewielu przestrzega tej zasady. Bywa jednak i tak, że psy załatwiają się np. na chodnik. Takiej „pamiątki” zwyczajnie nie wypada po sobie pozostawić.

9. Wskazówki • Jeżeli jest bardzo zimno, załóż pupilowi psi kubrak (zalecane szczególnie, jeżeli pies ma krótką sierść). • Zaleca się noszenie przy sobie foliowych torebeczek do zbierania psich odchodów. Teoretycznie powinny być one sprzątane z każdego miejsca, lecz niewielu przestrzega tej zasady. Bywa jednak i tak, że psy załatwiają się np. na chodnik. Takiej „pamiątki” zwyczajnie nie wypada po sobie pozostawić. Ostrzeżenia • Upewnij się, że Twój pies reaguje na takie komendy, jak „stój”, „zostaw” itp. • Jeżeli Twój pies jest nieposłuszny, nie spuszczaj go ze smyczy. • Duże lub niebezpieczne psy (zwłaszcza spuszczone ze smyczy) powinny nosić kaganiec. • Przechodząc przez jezdnię, koniecznie bierz psa na smycz. Co Ci będzie potrzebne • obroża • smycz • wygodne buty • kubrak psi (zimą) • kaganiec • torebki foliowe źródło: http://pl.wikicomo.org/

11. Miskę z jedzeniem i wodą dobrze jest ustawić w miejscu spokojnym, gdzie podłoga jest łatwo zmywalna, wskazane jest ustawienie miski obok jego legowiska, przez to wyznaczasz mu jego miejsce gdzie ma spać i jeść. Ważne jest również aby psu nie przeszkadzać w trakcie posiłku i pozwolić mu odpocząć po jego zakończeniu. Pokarm podawany psu nie powinien być zbyt gorący ( najlepiej o temp. pokojowej ), skwaśniały, sfermentowany czy zmarznięty. Ponieważ psy jedzą łapczywie i większości porcji nie przeżuwają, dobrze jest pokroić mięso na drobne kawałki. Psy dorosłe nie pracujące mogą otrzymywać jedzenie w proporcji: 1 część mięsa i 2 części pokarmu roślinnego. Pokarm dla psów użytkowych musi się składać w połowie z mięsa, a jeszcze lepiej, gdy stosunek ten wynosi 2:1. Opracowali Gabriel i Tobiasz Olejniczak

12. ‘’Zabawy z psem’’ Istnieją proste zabawy zręcznościowe, które sprzyjają rozwojowi umysłowemu naszego psa i w które można się z nim bawić zarówno w ogrodzie, jak i podczas wspólnych spacerów. źródło: twoje zwierzaki.org

13. Wiadomo – każdy zwierzak ma swoje ulubione, ale istnieją zabawy ‘’uniwersalne’’, które wprawiają każdego psa w dobry nastrój. Bardzo dobrym sposobem na budowanie więzi jest właśnie wspólna zabawa. Nie ma praktycznie granic dla ludzkiej fantazji w tym zakresie. źródło: karusekblog.pl

14. Można kazać mu przechodzić pod ławką, bądź spacerować po pniu drzewa. Trzeba jednak pamiętać, aby zwierzę nie odniosło żadnych ran podczas tych ćwiczeń. Psy szczególnie lubią zabawę w chowanego. Jak to najlepiej zrobić? Na przykład nie zwracając na siebie uwagi psa, chowamy się za drzewo. Potem wołamy go z naszego ukrycia. Podniecony pies zaczyna nas szukać. Gdy wreszcie znajdzie, powinien dostać nagrodzony i pochwalony. Jeśli mamy do dyspozycji ogród, możemy niewielkim nakładem czasu i środków zbudować dla psa małe przeszkody. Mogą to być listwa położona na dwóch stołkach, przez którą każemy mu skakać, stare pudło kartonowe możemy wykorzystać do zrobienia ‘’tunelu’’, przez który pies może przeczołgiwać się. źródło: tablica.pl

15. Można również grać w piłkę nożną. Wiele radości sprawia także walka o jakąś zdobycz. Najlepiej ‘’bić się’’ na przykład o starą rękawiczkę lub kijek, który pies usiłuje nam wyrwać. Taka zabawa zachwyca każdego psa. Należy jednak pamiętać przy tym pamiętać, aby zwycięstwa walki zostawał zawsze człowiek. • Opracowała Maja Liszcz na podstawie artykułu „Zabawa i sport z psem” na twoje zwierzaki.org • źródło: psy24.pl

16. Wybrane rasy psów Wyżeł – Dominika Chart – Kuba Husky – Maja Bernardyn – Klaudia Labrador – Oliwia Szpic, owczarek niemiecki – Tobiasz i Gabriel Owczarek podhalański - Martyna

17. WYŻEŁ-OPIS RASY • Pies myśliwski–jedyny w swoim rodzaju pies , który zamiera w bezruchu podnosząc jedną z łap, w ogromnym napięciu i skupieniu ustawia się w kierunku wystawianego zwierzęcia. • Przeznaczone do polowań w lesie na ptactwo i zwierzynę drobną. Średniej wielkości: od 50 do 70 cm w kłębie.

18. Rodzaje psów rasy wyżeł: • weimarski • węgierski szorstkowłosy

19. Seter angielski • Czerwony seter irlandzki • Duży wyżeł ministerlandzki

20. Wyżeł ten jest wierny, łatwy do prowadzenia, spokojny, inteligentny. Niekiedy samowolny, duża ciętość stwarza czasem problemy - wymaga zatem konsekwentnego właściciela. Dla wyżła najważniejszy jest ruch.Pies tej rasy niestety gubi sierść cały rok więc trzeba wyposażyć się w mocny odkurzacz http://pl.wikipedia.orghttp://www.szarik.pl/DOMINIKA SARZYŃSKA .

21. Chart opis • Pies, jako najstarsze zwierzę domowe, stał się z czasem najbliższym współpracownikiem i członkiem rodziny człowieka, współżyjąc z nim jak z przewodnikiem swej sfory. W trakcie swego udomowienia przekształcił się jednak w drodze ewolucji na szereg odmiennych ras, które dostosowywały się do rozmaitych warunków, nabywając różne dodatkowe cechy fizyczne jak i psychiczne, by móc podołać funkcjom narzucanym im przez człowieka. • Są to psy myśliwskie, które charakteryzuje specyficzny sposób polowania. Jest to jedyna grupa psów, która w pracy posługuje się wzrokiem, a nie węchem. Chart ściga więc tylko te ofiary, które ma w zasięgu wzroku. Charty są bardzo dobrymi biegaczami, w czym pomaga im charakterystyczna, aerodynamiczna budowa ciała. Obecnie polowania z chartami są zabronione, pojawił się jednak sport - wyścigi chartów, w których zwierzęta gonią sztucznego zająca. Do ras chartów zalicza się między innymi Charta Polskiego, który w czasach przedwojennych zamieszkiwał dworki polskiej szlachty, szczególnie we wschodniej części kraju, charta rosyjskiego –

22. FCI - Międzynarodowa Federacja Kynologiczna, do której należy także Polska stosuje podział wszystkich ras psów na grupy. Obecnie grup jest dziesięć, ale czasami zdarza się przenoszenie poszczególnych ras z jednej grupy do drugiej, na przykład Czarny Rosyjski Terier należał w momencie uznania rasy do grupy III, obecnie znajduje się w grupie drugiej. Do jednej z takich grup należy rasa chart. Opracował Jakub Jaskólski Chart polski

23. borzoja, którego charakteryzuje przepiękna szata, charta angielskiego - greyhounda, charta irlandzkiego nazywanego wilczarzem (najwyższy pies), charty afrykańskie np. Saluki, Azawakh, Afgański (o pięknej, długiej sierści) i maleńkiego charcika włoskiego Opracował Jakub Jaskólski http://pl.wikipedia.org Chart rosyjski

24. ‘’Husky’’ Husky jest prawdziwym psem zaprzęgowym, a więc pracującym, potrzebującym dużo zajęcia i ruchu. źródło: pl.wikipedia.org

25. Ponieważ jednak łaknie bliskiego kontaktu z człowiekiem, nadaje się również na psa rodzinnego; jest też uważany, przyjazny, cudowny wobec dzieci i lubi zabawę. źródło: psy24.pl

26. Obcowanie z nim na co dzień nie jest jednak sprawą prostą. Jest on niezmiernie aktywny i szybko się nudzi, toteż najlepiej trzymać go na zewnątrz w ogrodzie, z którego nie będzie się mógł wydostać. Opracowała Maja źródło: lublin.olx.pl

27. Bezczynność i brak ruchu czynią go nerwowym i budzą w nim instynkty niszczycielskie. Wychowanie go zajmuje dużo czasu i musi być niesłychanie konsekwentne, haskie były bowiem psami nomadów i wydaje się, że ciągle jeszcze noszą gen pociągu do bezustannych wędrówek. Każdy haski od samego początku będzie starał się wyczuć, kto jest naprawdę panem w domu, i jeśli tylko właściciel będzie sprawiał wrażenie niepewnego lub niezdecydowanego, bez wahania zajmie pozycję przewodnika. Pies ten potrzebuje pana, który będzie z nim pracował, nauczy go dobrych manier i nie dopuści do jego dominacji. OpracowałaMaja Liszcz na podstawie książki: „Wybierz psa dla siebie” Katharina von der Leyen

28. Opis bernardyna Rasa bernardyn pochodzi z Szwajcarii. Tam bernardyny zasłynęły z ratowania ludzi spod śniegu, jak głosi legenda najbardziej znany wabił się Bary i uratował 40 osób, a zginął przy ratowaniu 41.Bernardyny są na ogół brązowe. Uszy mają często czarne tak samo jak oczy i nos. Pyszczek mają biały, czasami mają lekko czarne kropki na pyszczku. Ogon mają biało-czarny lub biało-brązowy. Łapki mają białe, biało-czarne lub biało-brązowe. Należy raz w miesiącu jechać do weterynarza aby sprawdził zdrowie psa i na obcięcie pazurków

30. Raz na dwa tygodnie powinno się myć lub przynajmniej przetrzeć, przemyć bernardyna. Obcinanie sierści raz na dwa miesiące. Bernardyny powinno się karmić suchą karmą, mokrą lub można ugotować coś psu np. kaszę z czymś. Bernardyny piją ogólnie wodę ale niektóre piją też mleko.

31. Jest to pies górski, czyli powinien ratować ludzi w górach, ale niektóre bernardyny ludzie mają jako pupila domowego. Waży od 55kg do ponad 100 kg, waga uzależniona jest od trybu życia i odżywiania więcej ważą psy, a suczki mniej. Żyje od 9 do 12 lat. Opracowała Klaudia

33. Źródło:pl.wikipedia.org OWCZAREK PODHALAŃSKI Rasa polska psów pasterskich, licznie hodowanych na Podhalu; duże (wys.60-70cm), masywne, o białej gęstej sierści. Temperament Pies z natury łagodny, czujny, silny, ruchliwy, dobrze tolerujący dzieci. Bardzo przywiązuje się do właściciela. Jest posłuszny, odznacza się wysoką inteligencją, łatwo się uczy, potrzebuje dużo ruchu, nie nadaje się do trzymania w mieście.

34. Budowa • Sylwetka– prostokątna; tułów długi, masywny; kłąb wyraźnie zaznaczony; ogon długi i owłosiony, noszony poniżej linii grzbietu; szyja i uda obficie owłosione; kończyny muskularne; głowa mocna, wysoko noszona, oczy i nos ciemne, uszy trójkątne, średnio duże, przylegające. • Głowa– proporcjonalna, z profilu lekko wypukła. Wargi ściśle przylegające, ciemne, wierzchołek nosa czarny. • Oczy– średniej wielkości, wyraziste, nieco skośnie osadzone, ciemnopiwne. Brzegi powiek ciemne. • Uszy– osadzone na wysokości zewnętrznego kącika oczu lub nieco wyżej, średniej długości, trójkątne, dosyć grube i mocno owłosione. Przylegają wewnętrzną krawędzią do głowy. • Tułów– długi i masywny, kłąb wyraźny. Klatka piersiowa głęboka, grzbiet prosty, szeroki, zad lekko spadzisty. • Kończyny przednie– muskularne, proste, mocne, ale o niezbyt grubej kości. Łapy duże, zwarte, owalne. Owłosienie między opuszkami. • Kończyny tylne– proste, nieco odstawione do tyłu. • Ogon– niezbyt wysoko osadzony, noszony poniżej linii grzbietu. W ruchu unoszony ponad tułowiem, ale nie zakręcony, może być lekko zagięty do góry. Źródło: -pl.wikipedia.org -„Encyklopedia powszechna” opracowane przez Wydawnictwo Kluszczyński Opracowała Martyna

35. Bohater lektury pt. „O psie, który jeździł koleją” - Lampo Jakim psem był Lampo?- Dominika Gdzie najczęściej można spotkać Lampo? – Martyna Najciekawsze przygody Lampo - Tobiasz i Gabriel Trasa podróży Lampo – Kuba Opis Lampo – Maja Charakterystyczne zachowania Lampo – Oliwia Ulubione zajęcia Lampo - Klaudia

36. JAKIM PSEM BYŁ LAMPO? Lampo był prawdziwym turystą ,sam podróżował koleją po całym kraju. Było to bardzo miłe, kudłate psisko trochę podobne do szpica, a trochę do owczarka. Oczy miał wesołe i szelmowskie. Jedno ucho sterczało ostro do góry, drugie opadało w dół. Nadawało to psu pocieszny, a zarazem zawadiacki wygląd. Miał sympatyczną mordkę. Był bardzo delikatny, nie rzucał się na jedzenie, miał swój honor. Kolejarze mówili o nim, że to pies żywy jak iskra, że ślepia mu się świecą i jest jak błyskawica z jasną pręgą na grzbiecie. Lampo był bardzo punktualny miał w brzuchu budzik, tak o nim mówili.

37. Uważał się za pracownika kolei. Stacja była jego domem. Był psem wiernym, dobrym i poczciwym o filuternych oczach. Wracał zawsze tam, gdzie czuł się najlepiej. Ten pies był urodzonym podróżnikiem to niesamowity przyjaciel ludzi. Dominka Sarzyńskahttp://foto.ojej.pl/ojej/6/0/0/1/71_Lampo__piekny_pies_k2.jpg

38. GDZIE MOŻNA SPOTKAĆ LAMPO? Lampo był to niesamowity psiak , który uwielbiał podróże koleją. Zwiedził prawie całe Włochy. Był nawet na Sycylii w Palermo, gdzie dostał się statkiem. Jego dom był w Piombino, ale dużo czasu spędzał na stacji kolejowej w Marittima. Właśnie niedaleko tej stacji znajduje się grób Lampo. Został tam pochowany po swojej bohaterskiej śmierci. Jeździł do Turynu, Rzymu, widziano go również na stacji w Saprin, daleko za Neapolem. Nikt nie wiedział w jakim celu Lampo podróżuje, ani skąd zna rozkład jazdy kolei. Małego podróżnika znały całe Włochy. Opracowała Martyna

39. ‘’Opis Lampo’’ Głównym bohaterem lektury pt. ‘’O psie który jeździł koleją’’ był pies. Nazywał się Lampo. Był on kundlem. Z wyglądu przypominał trochę szpica, a trochę owczarka. Oczy miał wesołe i szelmowskie. Jego sierść była długa, w kolorze czarno – białym. Miał średniej wielkości uszy i mały nos. Bardzo szybko biegał dzięki długim nogom. Lampo był grubiutkim, średniej wielkości psem. Kundelek ten to wyjątkowo mądry pies. Najlepszym dowodem na to jest uratowanie małej dziewczynki. Posiadał takie cechy jak: dobroć i odwaga. Był bardzo miły, tajemniczy i niezwykły. Lampo to bardzo kochany kundelek. Tez bym chciała takiego mieć. Maja Liszcz 3b

40. Narysowała Maja Liszcz 3b

41. Lampobyłkudłatympsem, podobnymtrochę doszpica, a trochę do owczarka. Miałwesołeoczy .Jednouchosterczało mu ostro do góry, drugienadół. Lampo, gdyzaprzyjażniłsię zzawiadowcątakjak on odszczekiwałodjazdpociągu I unosiłłapę do góry. Co wieczórjeździł z kolejarzem do Piombino ,bawiłsię tam z jegodziećmi , a pokolacjiwracałostatanimpociągiem do Marittimy, gdziepilnowałbiura. Ranowitałserdeczniezawiadowcęstacji I szedł z nimnaobchódstacji. Pomagałrównieżrobotnikomprzypracy. Zewzględunaswojelicznepodróżezostałnazwanyurodzonympodróżnikiem. Wykazałsięwielkąodwagaratująccóreczkękolejarzaspodkółpociągu.Poświęciłswojeżyciedlaniej. Lampobyłb bardzokulturalnym, wiernymioddanympsem. Napisała i narysowała Oliwia

42. Twórcze zakończenie książki Dominika Martyna Maja Gabryś Tobiasz Oliwia Kuba Klaudia

43. ZAKOŃCZENIE KSIĄŻKI Był upalny dzień na stacje peronu pierwszego ma wjechać za chwilę pociąg pośpieszny. Adele właśnie bawi się z Lampo małą piłeczką. Piłeczka turla się w stronę nadjeżdżającego pociągu, Adel biegnie za nią nie myśląc o zagrożeniu, ale Lampo jest czujny. Podbiega i chwyta Adel zębami za bluzkę. Dziewczynka jest już bezpieczna . Pociąg stanął, a Lampo nagle zaczął być niespokojny, węszył wzdłuż całego peronu, skomlał i podskakiwał. Zobaczył to zawiadowca i zrozumiał, że w pociągu jest ktoś ważny dla Lampo.

44. Opóźnił odjazd pociągu i pozwolił psu wskoczyć do środka. Wszyscy na peronie nagle usłyszeli mocne, przepełnione radością szczekanie. Okazało się, że Lampo odnalazł po tylu miesiącach tułaczki swojego pana. Teraz wyjaśniła się zagadka psa jeżdżącego koleją.Dominika Sarzyńska

45. Przerażony zawiadowca biegiem wrócił na tory. Pochylił się nad Lampo, drżącą ręką delikatnie pogłaskał psa. Pies powoli otworzył oczy i cichutko zapiszczał. Przyjaciel zawiadowcy szybko ocenił sytuacje i wspólnymi siłami przenieśli psa do auta. Mężczyźni szybko zawieźli psa do pobliskiego weterynarza, gdzie lekarz zbadał psa i smutno powiedział „Zrobię wszystko, żeby go uratować”. Przyjaciele otrzymali iskierkę nadziei, że pies jednak przeżyje. Mężczyźni przez wiele godzin oczekiwali na wiadomości. Gdy wreszcie zostali poinformowani, że mogą zabrać psa do domu ucieszyli się, bo wiedzieli, że przeżył. Zawiadowca wiedział, że musi teraz szczególnie zajmować się psem. Lampo ciężko zniósł rehabilitacje. Całe miasto uczestniczyło w leczeniu czworonoga i po kilku tygodniach pies czuł już się całkiem dobrze. W nagrodę za swój bohaterski czyn Lampo dostał medal. Martyna

46. „Wszystko dobre, co się dobrze kończy” Pewnego dnia, jak co dzień, zbliżała się pora popołudniowego ekspresu. Mała Adel bawiła się tuż przy torach. Niespokojny zawiadowca wyszedł ze stacji, zauważył dziewczynkę i rzucił się jejna pomoc. Ale to Lampo był szybszy od niego. Popchnął Adel na drugą stronę torów, ale sam już nie zdążył uciec przed lokomotywą.

47. Nagle wszyscy usłyszeli bardzo głośne skamlanie. To Lampo prosił o pomoc. Zaciekawieni ludzie szybko do niego podbiegli. Zawiadowca stwierdził, że natychmiast trzeba go zawieźć do weterynarza. Wraz z dziećmi pojechał do miasta. Całą drogę piesek krwawił. Wiedzieli, że bardzocierpi.

48. Lekarz dał psu środek znieczulający, poskładał kości w tylnych łapach i opatrzył rany. Potem Lampo musiał leżeć cały miesiąc bez ruchu. Dzieci cieszyły się, że żyje i z wielką ochotą opiekowały się nim. Po czterech tygodniach weterynarz stwierdził, że wszystko dobrze się zagoiło. Całą rodzinę ucieszyła ta wiadomość.

49. Od tego wydarzenia Lampo bardzo się zmienił. Już nigdy się nie oddalał. Z czasem Adel zrozumiała komu zawdzięcza życie. Piesek był prawdziwym bohaterem. Napisała i narysowała Maja Liszcz

50. Zakończenie książki „O psie który jeździł koleją” – Gabriel Olejniczak Pewnego dnia do Marittimy przyjechała rodzina zawiadowcy. Starsze dzieci rozmawiały z dziennikarzem, zaś mała Adela beztrosko bawiła się na torach. Nagle zawiadowca usłyszał gwizd popołudniowego ekspresu. Spojrzał na nadjeżdżający pociąg i zamarł z przerażenia. Na torach stała uśmiechnięta Adela, bawiła się lalkami i nie widziała nadjeżdżającego pociągu. Zawiadowca był zbyt daleko by dobiec do dziewczynki. Lampo zauważył całą sytuację, doleciał do dziewczynki, skoczył na nią i odepchnął na bok. Pociąg przejechał szalonym tempem, ale ich nawet nie dotknął. Adela była uratowana.Dziennikarz zrobił reportaż, ze zdjęciami, który ukazał sie na drugi dzień w gazecie. Pies był bohaterem, a rodzina z Marittimy opiekuje się nim do dzisiaj.