1 / 14

WCZESNA FILOZOFIA NOWOŻYTNA XV-XVII wiek

WCZESNA FILOZOFIA NOWOŻYTNA XV-XVII wiek. HISTORIA ETYKI (HISTORIA FILOZOFII). Gottfried Wilhelm Leibniz 1646-1716. Główne dzieła: De arte combinatoria , 1666 Wyznanie wiary filozofa Rozprawa metafizyczna, 1686 Teodycea. O dobroci Boga, wolności człowieka i pochodzenia, 1710

drake-ayers
Download Presentation

WCZESNA FILOZOFIA NOWOŻYTNA XV-XVII wiek

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. WCZESNA FILOZOFIA NOWOŻYTNA XV-XVII wiek HISTORIA ETYKI (HISTORIA FILOZOFII)

  2. Gottfried Wilhelm Leibniz 1646-1716

  3. Główne dzieła: De artecombinatoria, 1666 Wyznanie wiary filozofa Rozprawa metafizyczna, 1686 Teodycea. O dobroci Boga, wolności człowieka i pochodzenia, 1710 Zasady natury i łaski, 1714 Monadologia, 1714 Nowe rozważania dotyczące rozumu ludzkiego, 1765

  4. Metafizyka i logika Characteristicauniversalis: uniwersalny symboliczny (sformalizowany) język filozofii i nauki, które mają przybrać postać teorii zaksjomatyzowanej o strukturze dedukcyjnej. Ars combinatoria: sztuka łaczenia – konstrukcji pojęć i twierdzeń: terminy pierwotne  pochodne pojęcia i twierdzenia.

  5. Zasada racji dostatecznej głosi, że wszelkie prawdy wynikają logicznie z przesłanek, będących dla nich racjami logicznymi. Człowiek nie jest zdolny do ich sformułowania, jeśli wymaga to przejścia nieskończonej liczby kroków w logicznym (redukcyjnym) rozumowaniu. Zasada sprzeczności: (pp), nieprawda, że nic nie jest i jest zarazem, rzecz nie może mieć w sobie dwóch wykluczających się własności.

  6. Prawdy rozumowe i prawdy faktyczne (empiryczne) Prawdy rozumowe sąkonieczne, a ich przeciwieństwo jest niemożliwe: ich zaprzeczenie prowadzi do sprzeczności. Prawdy faktyczne sąprzypadkowei ich przeciwieństwo jest możliwe: ichzaprzeczenie nie prowadzi do sprzeczności.

  7. Monady i agregaty Monadyto byty proste(niematerialne). Monady preegzystują i są stwarzane lub niszczone. Agregatytozłożeniamonad. Agregaty istnieją i ulegają rozpadowi. Monady nie oddziałują na siebie („nie mają okien”), ale pozostają ze sobą w relacjach, które tworzą tzw. harmonię przedustawną (nałożoną jako zbiór relacji przez Boga na zbiór monad).

  8. Koncepcja światów możliwych – teodycea Leibnizowska Istniejący (wszech)świat jest najlepszymz możliwych światów, lecz nie jest doskonały.

  9. Zawiera on w sobie: • złometafizyczne (niedoskonałość) • zło fizyczne (cierpienie) • zło moralne (grzech)

  10. Bóg stwarzając świat wybrał go spośród wielości możliwych światów, które były wewnętrznie niesprzeczne i współmożliwe. Według Leibniza Bóg, wybierając i stwarzając świat, który znamy, kierował się jako nieskończony rozum pewnymi zasadami:

  11. Zasada sprzeczności: (pp); nic nie jest i jest zarazem; rzecz nie może mieć w sobie dwóch wykluczających się własności/jakości. Zasada racji dostatecznej: rzeczywistość faktu lub prawdziwość wypowiedzi oparta jest na racji dostatecznej (racje te najczęściej nie są nam znane); każde zdanie prawdziwejest analityczne.

  12. Zasada powszechnego związku: w uniwersum wszystko jest ze sobą powiązane. Zasada tożsamości (identyczności): pozytywna: xx negatywna: x x tożsamość nieodróżnialnych; obiekty jakościowo nieodróżnialne są identyczne.

  13. Zasada istnienia: musi być racja dostateczna tego, że rzeczy są takie, a nie inne. Zasada prostoty: z możliwych rozwiązań Bóg wybiera najprostsze.

  14. Zasada ekonomii: istnieje to, co spośród największych rezultatów uzyskano najmniejszym nakładem środków. Zasada doskonałości: z dwóch możliwości realizuje się ta, którą cechuje największa rozmaitość i najwyższy ład; Bóg wybiera to, co najdoskonalsze (najbardziej rzeczywiste). (Na podstawie: J. Perzanowski, Teozofia Leibniza [w:] Gottfried W. Leibniz, Pisma z teologii mistycznej, Kraków1994)

More Related