Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia)

Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia) • Nazwa szkoły: Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Cz. Miłosza • ID grupy: 97/1 _p_g1 • Opiekun: Barbara Podgórska • Kompetencja: przedsiębiorczość • Temat projektowy: Osobowość a rozwój człowieka • Semestr/rok szkolny: 2011/2012 sem V

Spis treści • Szkolenie i jego cel • Planowanie szkolenia • Metody szkolenia • Czas szkolenia • Program szkolenia • Pojęcie osobowości • Cechy osobowości • Czynniki wpływające na kształcenie się osobowości człowieka • Rozwój człowieka a osobowość • Temperament • Typy temepramentu

Szkolenie i cel szkolenia Szkolenie to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia

VI kroków planowania szkolenia • Kto? - kim będą uczestnicy naszego szkolenia, jakie mają doświadczenie, jakie pełnią funkcje, czy uczestniczyli już w jakiś kursach. • Dlaczego? - uczestnicy potrzebują tego szkolenia? • Kiedy? - to szkolenie ma się odbyć, jaki będzie harmonogram dnia • Gdzie? - to szkolenie się odbędzie, ile i jaki sprzęt będzie potrzebny do jego przeprowadzenia, jak z wyżywieniem. • Co? - konkretne i mierzalne cele szkolenia z perspektywy chorągwi: jaki będzie efekt szkolenia • Jak? - opis kolejnych elementów szkolenia i przebiegu zajęć

Metody Szkoleń • Tradycyjna forma szkoleń - Oprócz wielu korzyści, które może posiąść firma szkoląc swoich pracowników, istnieje też sporo wad dotyczących tradycyjnych kursów. • Minusem standardowej formy szkoleń jest ponoszenie ogromnych nakładów finansowych na zorganizowanie i przeprowadzenie kompleksowego kursu. Pracodawca ponosi także koszty związane z dojazdem i zakwaterowaniem kadr, opłatą za wydruk niezbędnych materiałów, oraz wynagrodzenia dla osoby przeprowadzającej szkolenia.

Metody Szkoleń E-learning - Dzięki tej innowacyjnej metodzie pracodawca ma możliwość organizacji kursów z wykorzystaniem mediów elektronicznych (Internetu, płyt CD-ROMów, telewizji interaktywnej). Założeniem szkoleń e-learningowych jest to, iż odbiorca zdobywa wiedzę wykonując wszelkie zaliczenia za pomocą i przy użyciu komputera oraz Internetu. Szkolenia elektroniczne to przede wszystkim znaczna redukcja kosztów finansowych, bądź ich całkowite zniwelowanie np. dojazd pracownika, ponoszenia kosztów związanych z wynagrodzeniem prowadzącego szkolenie. Plusem elektronicznych szkoleń także oszczędność czasu związana z przygotowaniem kursów. Ponadto pracodawca ma pełną możliwość bieżącego przeglądu realizowanych kursów przez poszczególnych pracowników.

Czas Szkolenia : Czas Szkolenia jest zróżnicowany w zależności od rodzaju danego szkolenia. Czas szkoleń dzielimy na : • Jednodniowe (8godz) • Tygodniowe (8godz) • Miesięczne (8godz)

Program Szkolenia • 11.30 – 11.45 Otwarcie szkolenia • 11:50 – 13:00 Prezentacja multimedialna • 13:00 – 13:30 Przerwa kawowa • 13:30 - 14:30 Wykłady • 14:30 - 15:00 Obiad • 15:00 – 16:30 Warsztaty • 16:30 -16:45 Zakończenie szkolenia

Osobowość Definicja osobowości dzieli się na trzy obszary wzajemnie powiązane, według których osobowość to: 1) zbiór względnie stałych, charakterystycznych dla danej jednostki cech i właściwości, które wyznaczają jej zachowania i pozwalają odróżnić ją od innych, 2) zespół warunków wewnętrznych wpływających na sposób, w jaki człowiek przystosowuje się do otoczenia, 3) zespół psychologicznych mechanizmów: np. tożsamość, mentalność, potrzeby, postawy, inteligencja, uznawane wartości, które powodują, że człowiek jest zdolny do kierowania własnym życiem, a jego zachowania są zorganizowane i względnie stałe.

Biologiczna teoria temperamentu PEN Struktura osobowości składa się z trzech niezależnych czynników • Psychotyczności • Ekstrawersji • Neurotyczności Biologiczna teoria temperamentu PEN Hansa Eyesencka zalicza się do czynnikowych teorii osobowości.Zakłada biologiczne podłoże temperamentu i uniwersalność cech temperamentalnych. http://pgjl-biblioteka.internetdsl.pl/mozg-cwiczy.gif

Psychotyczność Wpsychologii oznacza cechę osobowości o charakterze psychotycznym, psychopatycznymlub schizofrenicznym. Za wymiar przeciwny psychotyczności można uznać uspołecznienie, konwencjonalność,konformizm i altruizm. Psychotyczność składa się z następujących cech: agresja chłód emocjonalny egocentryzm impulsywność aspołeczność brak empatii twórczość (kreatywność) http://i.pinger.pl

Ekstrawersja • W psychologii oznacza cechę osobowości polegającą na tendencji do kierowania swojej percepcji i działań ku otoczeniu. Specyficzną formą nerwicy osób odznaczających się wysokim stopniem ekstrawersji jest wg Junga histeria.Przeciwnością ekstrawersji jest introwersja. http://4colors.eu/metoda

Ekstrawersja, w przeciwieństwie do introwersji składa się z następujących cech: • towarzyskość • żywość • aktywność • asertywność • poszukiwanie doznań

Neurotyczność Wpsychologiioznacza cechę osobowości polegającą na silnym niezrównoważeniuemocjonalnym o charakterze nerwicowym, niskiej odporności na stres, skłonności do popadania w stany lękowe. Przeciwieństwem neurotyczności jest równowaga emocjonalna. Neurotyczność składa się z następujących cech: • lęk • przygnębienie • poczucie winy • niskasamoocena • napięcie http://wiersze.an.w.interia.pl

Introwersja W psychologii oznacza ono cechę osobowościpolegającą na tendencji do kierowania swojej percepcji i działań do wewnątrz – na własne myśli i emocje, z jednoczesnym zmniejszonym zainteresowaniem i aktywnością skierowanymi na świat zewnętrzny. Cechy introwertyków: • zyskują energię kiedy są w samotności, a tracą wśród ludzi, • czerpią energię ze świata wewnętrznego, tj. uczuć, idei, wrażeń, • są dobrymi słuchaczami, • myślą zanim coś zrobią lub powiedzą, • utrzymują większy kontakt wzrokowy podczas słuchania kogoś, niż podczas mówienia do niego,

Otwartośćpoznawcza • Otwartość poznawcza decyduje o gotowości do przyjmowania nowych doświadczeń, idei, wartości, koncepcji. Osoby o niskiej otwartości wolą trzymać się znanych konwencjonalnych sposobów, zasad, pomysłów. Dzięki strukturom poznawczym, czyli informacjom zakodowanym w organizmie, jednostka ma poczucie własnej tożsamości oraz orientuje się w świecie zewnętrznym. Bez nich, bez doświadczenia z przeszłości, człowiek nie wiedziałby, kim jest, nie rozumiałby swego miejsca w świecie, nie umiałby aktywnie działać w systemie instytucjonalnym. http://swiadectwo.epbd.pl

ugodowość http://jgurgul.republika.pl Znajduje swoje odbicie w nastawieniu do innych ludzi , w sposobie działania w środowisku społecznym. Wysoki poziom ugodowości łączy się z wysokim poziomem zaufania do innych ludzi, z zachowaniami prostolinijnymi a czasami także z gotowością do ustępstw i poświęcania się. Społecznie osoby takie są postrzegane jako życzliwe, jednoznaczne i przewidywalne - budują one wokół siebie atmosferę bezpieczeństwa. Cechy osób ugodowych: • zaufanie • prostolinijność • ustępliwość • skromność • skłonność do rozczulania się

Sumienność Oddaje stopień zorganizowania, wytrwałości i motywacji jednostki w działaniach zorientowanych na cel. Sumienność przejawia się w dokładności, wytrwałości, koncentracji na realizowaniu celu, punktualności i niezawodności. Cechu osób sumiennych: • skłonność do porządku • obowiązkowość • dążenie do osiągnięć • samodyscyplina • rozwaga

Osobowość człowieka ciągle się zmienia i kształtuje pod wpływem wielu różnorodnych czynników, wśród których środowisko odgrywa znaczącą rolę. Nie należy jednak zapominać o bardzo ważnym znaczeniu zadatków biologicznych i własnej aktywności jednostki. W celu wszechstronnego rozwoju osobowości należy zapewnić odpowiednie warunki oraz wykorzystywać wszystkie środki sprzyjające prawidłowemu rozwojowi osobowości młodego pokolenia. Nowoczesny rozwój cywilizacji nie tylko stawia przed człowiekiem trudniejsze zadania, ale również otwiera przed nim szersze możliwości pełniejszego rozwoju.

Czynniki wpływające na kształtowanie osobowości człowieka http://abcdepresja.pl/zle-stosunki-z-rodzicami-a-depresja

Osobowość rozwija sięw trakcie życia jednostki. Nie jest więc ukształtowana z chwilą narodzin dziecka. • Istnieją jedynie wrodzone zadatki anatomiczno-fizjologiczne, wpływające na dalszy rozwój, ale nie określające go ściśle.

Człowiek od urodzenia nawiązuje kontakty ze środowiskiem społecznym, co wpływa w decydujący sposób na kształtowanie się osobowości. • Poznaje świat, rozwija swe zdolnościi zainteresowania, kształtuje potrzeby i postawy - wchodząc ze środowiskiem w aktywny kontakt. • Aktywność ta ma istotnyi ukierunkowany wpływ na rozwój osobowości.

AKTYWNOŚĆ WŁASNA CZŁOWIEKA • Aktywność własna wywodzi się z wrodzonej zdolności do czynnego zaspokajania potrzeb. • Już od wczesnego dzieciństwa człowiek reaguje aktywnie na bodźce płynące ześrodowiska. Aktywność człowieka wyznaczona jest zarówno przez biologicznewłaściwości organizmu, jak również przez uwarunkowania społeczne. W zależnościod cech temperamentalnych jednostka może podejmować działania w określonydla siebie sposób.

W miarę dorastaniaczłowiek poszerza swój świat i wzbogaca swoją psychikę. Każdy człowiek modyfikuje oddziałujące na nich wpływy zewnętrzne. Przyczynia się tym samym dobiegu zdarzeń. • Dorastający człowiek,także w oparciu o własną aktywność, zdobywa coraz nowe doświadczenia, wchodzi w coraz bardziej różnorodne interakcje z różnymi ludźmi,podejmuje złożone zadania, pełni coraz bardziej skomplikowane role społeczne,a tym samym zasadniczo wpływa na kształtowanie własnej osobowości.

ROLE SPOŁECZNE • Każdy człowiek pełni w społeczeństwie różnorodne role społeczne. • Rola społeczna, to sposób zachowania, którego oczekuje się od jednostki ze względu na miejsce, jakiezajmuje ona w grupie społecznej. • Z podjęciem danej roli wiąże się przyjęcie systemu reguł postępowania. Innego zachowania oczekuje się od ucznia, innego od nauczyciela itp.

ODDZIAŁYWANIA WYCHOWAWCZE • Całokształt oddziaływań środowiskowych wpływa na rozwój jednostki. Niektóre z tych oddziaływań są spontaniczne inne zaś stanowiąwyraźnie sformułowane programy. Oddziaływanieśrodowiska przypadkowe i spontaniczne można określić jako wychowanie niezamierzone. • Oddziaływania zaplanowane i celowe nazywamy zachowaniem zamierzonym. Zmierzają one do uzyskania określonych efektów wychowawczych. • Wychowanie niezamierzone polega na przyswajaniu sobie niejako okazjonalnie różnych zasadzachowania i postępowania.

ŚRODOWISKO BIOLOGICZNE • Człowiek żyje w określonym środowisku biologicznym, zróżnicowanym geograficznie, a zatem i klimatycznie. Przystosowuje się do życia w różnym klimacie i w różnej szerokości geograficznej, nie może jednak żyćw atmosferze pozbawionej tlenu lub w temperaturze 100 stopni Celsjusza. • Przystosowanie do środowiska biologicznego ma więc pewne granice. Ludzie przystosowują się dzięki swej wiedzy nawet do wybitnie niekorzystnych warunków środowiska biologicznego. • Ta wiedza jest wytworem ludzkości. Jest ona zatem elementem środowiska społecznego człowieka.

ŚRODOWISKO SPOŁECZNE • Człowiek żyje wśród ludzi zawsze w określonej formacji historycznej i w określonej strukturze. Od chwili urodzenia wchodzi w skład grupy społecznej. Jest członkiem narodu, obywatelem państwa, członkiem rodziny, która z koleinależy do jakiejś grupy społecznej. • Każda trwała grupa społeczna posiada tradycje i reguły postępowania, obowiązujące wszystkichjej członków. Tak więc wszyscy obywatele powinni przestrzegać praw obowiązujących w danym państwie. Człowiek przyswaja sobie reguły postępowania w oparciu o różnorodne doświadczenia społeczne. Przyswojone reguły postępowania powstają jako wynik wymagań grupyspołecznej w stosunku do jednostki. • http://www.openeksperts.pl/site/hr

Osoby o wysokim poczuciu własnej wartości charakteryzuje: • Przekonanie o słuszności wyznawanych wartości i zasad, kierowanie się nimi • Skupienie się na teraźniejszości a nie na przyszłości czy przeszłości • Wiara we własne siły i możliwości (nawet w sytuacjach trudnych) • Poczucie równorzędności wobec innych ludzi • Umiejętność cieszenia się życiem • Wrażliwość i otwartość na potrzeby innych. http://www.samprze112.republika.pl/dla_rodzicow.html

Osobowość jest jednym z najważniejszych pojęć w psychologii i oznacza całość procesów psychicznych człowieka, które ujawniają się w działaniu, ukierunkowanym na realizację określonych celów. Cechami osobowości nazywamy względnie stałe właściwości psychiczne i fizyczne charakteryzujące daną osobę i różniące ją od innych pod względem zachowania oraz przebiegu procesów psychicznych (np. odporność, wrażliwość, odwaga, motywacja, mechanizmy kontroli, temperament). Określone cechy osobowości predysponują nas do konkretnych zachowań - i tak jedne osoby będą otwarte na zdobywanie nowych doświadczeń, gotowe do działanie, a inne przeciwnie będą zainteresowane raczej ograniczaniem życiowego ryzyka i niechętne do podejmowania wyzwań.

Rozwój człowieka a osobowość

Osobowość kształtuje się od najwcześniejszych dni życia dziecka w wyniku oddziaływania czynników biologicznych i społecznych. najbardziej uwrażliwione na oddziaływanie wychowawcze jest dziecko w swej początkowej fazie życia- wczesne dzieciństwo i okres przedszkolny. wtedy to kształtuje się "zrąb przyszłej osobowości człowieka", zwany też "pękiem osobowości„ • z którego w następnej fazie (okres szkoły) rozwija się z kolei "kwiat osobowości", z którego wreszcie (okres dojrzewania) formuje się "owoc osobowości", czyli osobowość skrystalizowana, zdolna do samodzielnego życia i działania."

Pierwsze doświadczenia dziecka silnie warunkują kształtowanie się jego osobowości, dlatego też jest bardzo ważne, by były one jak najlepsze i najkorzystniejsze.

W pierwszych latach życia dziecka dom rodzinny jest jedynym, a zarazem naturalnym środowiskiem życia i rozwoju, panującym nad przeżyciami, doznaniami, radościami i smutkami. • Dziecko silnie odczuwa atmosferę rodziny i uczucia, jakimi jest w niej darzone. Oddziaływanie rodziny w tym najwcześniejszym okresie życia dziecka zostawia w jego psychice ślad, znamię, kształtuje na zawsze w jego duszy wzorzec moralny. bogactwo więzi rodzinnych tworzy złożony układ, w którym dziecko stanowi punkt centralny, przedmiotem największych starań, jego sytuacja jest najlepsza. • W rodzinie panują specyficzne warunki przychylności, najbardziej pożądane wychowawczo. Jednakże czynnikiem stale i decydująco oddziałującym w rodzinie na dziecko jest miłość rodzicielska, a zwłaszcza głęboko uczuciowa więź matki. Więź dziecka z matką trwa przez całe życie.

W procesie wychowywania cechy wrodzone i nabyte ulegają integracji. Cechy te dzieli się na pięć grup, na cechy • fizyczne, • umysłowe, • moralne, • estetyczne • politechniczne

Wychowania fizycznego dzieci • W zakresie tego wychowania dzieci nabierają prawidłowej postawy fizycznej poprzez ruch podczas gier i zabaw, wycieczek oraz poprzez przebywanie na świeżym powietrzu, słońcu i w kontakcie z przyrodą. rozwój cech fizycznych i zdrowotnych bywa jednakże niedoceniany i zaniedbywany, co prowadzi do wad postawy. W dużej mierze negatywny wpływ na prawidłowy rozwój cech fizycznych osobowości dziecka może mieć • wielogodzinne spędzanie czasu przed TV, • przeciążenie nauką szkolna i praca domową, • nieprzestrzeganie uregulowanego trybu życia podstawowych zasad higieny osobistej.

Sfera umysłowa osobowości dziecka Rozwija się w rodzinie przez systematyczną naukę w domu, na którą składa się: • odrabianie lekcji na dzień następny (przy prawidłowym korzystaniu z podręczników), • prace dydaktyczne (np. majsterkowanie), czytelnictwo (lektura książek i czasopism) • wycieczki dokształcające (np. muzeów, galerii). • Owocem kształcenia sfery umysłowej osobowości dziecka jest zdobywanie przez naukę domową, związaną organicznie z nauką szkolną, wiadomości i wiedzy oraz umiejętności postrzegania, myślenia i sprawnego wiązania wiadomości i wiedzy z praktycznym działaniem. W zakresie oddziaływania na sferę umysłową dziecka zwraca się w rodzinie za mało uwagi na pogłębianie funkcji poznawczych, od których uzależnione jest przygotowanie dziecka do dalszego stałego samokształcenia

Wychowanie moralne • Ta sfera kształtowania osobowości dziecka jest najtrudniejsza w procesie wychowania we współczesnej rodzinie. Cechy moralne są najważniejsze, wyrażają się one w formach postępowania i przyjętych układach treści wartości moralnych, których wykładnikiem jest pojęcie dobra moralnego. • W środowisku rodzinnym dziecko poznaje przez obserwację postępowania rodziców pierwsze pojęcia dobra, tu kształtują się jego podstawowe formy zachowania się, tj. nawyki, przyzwyczajenia, zasady, normy postępowania, w czym pomocne są takie metody oddziaływania wychowawczego jak np. ćwiczenie, przekazywanie przez wyjaśnienie i tłumaczenie, pochwała, nagroda, kara, praca, dyscyplina itp.

Estetyczne kształtowanie osobowości dziecka • Przez wychowanie estetyczne rodzice powiększają możliwości przeżywania przez dziecko piękna w dziełach sztuki plastycznej, muzycznej, architektury, nie tylko w formie receptywnej, ale poprzez czynny udział w tworzeniu piękna (np. przez umożliwienie dziecku uczestnictwa w szkolnych zespołach muzycznych, teatralnych, w chórze szkolnym, w kółku plastycznym, w kole ochrony piękna przyrody i krajobrazu regionu, itp.). • Rozwijanie cech estetycznych u dziecka w rodzinie nie tylko kształtuje pełnię jego osobowości, lecz jednocześnie dziecko nabywa umiejętność właściwego gospodarowania wolnym czasem. Niestety, najczęściej w tej dziedzinie kształtowania się cech osobowości pozostawia się dzieciom dużą swobodę, co niekiedy doprowadza do spaczonego wychowania estetycznego (ma to miejsce u grup młodzieżowych).

Wychowanie i kształcenie politechnicznego dziecka. • Pozwala to zdobywać preorientację zawodową i prawidłowo kształtować plany życiowe młodzieży, od czego uzależniony jest z kolei prawidłowy wybór szkoły i zawodu. • Sfera kształtowania politechnicznego osobowości bywa często zaniedbywana. • Dziecko interesuje się od wczesnych lat życia tym, co dzieje się w otoczeniu, a zwłaszcza tym, co robią rodzice, gdzie pracują, na czym polega ich praca, co wytwarza ich zakład pracy. Bardzo żywe zainteresowanie procesami produkcyjnymi wykazują zwłaszcza chłopcy, którzy lubią nie tylko obserwować pracujących robotników, ale sami chcą majsterkować.

Wychowanie religijne • Rodzina z tytułu sakramentalnego charakteru swego małżeństwa i swego rodzicielstwa ma prawo do prawd wiary i dawania przykładu życia religijnego, czyli świadectwa wiary. • wwwvarbak.com

Na osobowość składają się właściwości obiektywne, które można obserwować i mierzyć, i subiektywne - mniej podatne na pomiary, badanie.

Do obiektywnych cech osobowości należą : Właściwości fizyczne człowieka: • rozmiary i budowa ciała, jego właściwości mechaniczne i chemiczne, które wywierają wpływ na szybkość i siłę ruchów, • zdolności i talenty fizyczne i umysłowe • rysy charakterystyczne, • przyzwyczajenia, • formy zachowania się i sposoby działania.

Subiektywne właściwości osobowości • motywy, • aspiracje, • uczucia, • ideały, • postawy wobec własnej osoby, • przekonania, • obowiązki i zamiary, które nadają kierunek myśleniu, uczuciu i działaniu.

Pod wpływem oddziałującego środowiska rodzinnego zaczyna się formować u dziecka obraz własnej osoby, której ważnym składnikiem jest samoocena (system sądów dotyczących własnych cech psychicznych i fizycznych), kształtująca się pod wpływem wymagań rodziców i rodzeństwa. • Akceptacja emocjonalna dziecka połączona z prawidłowymi postawami wychowawczymi rodziców sprzyja formowaniu się pozytywnej i realistycznej samooceny u dziecka. • W wyniku nieprawidłowego wychowania postaw odrzucających lub unikających oraz obojętności emocjonalnej wobec dziecka może uformować się ocena samego siebie nietrafna - zawyżona lub zaniżona, prowadząca do zaburzeń emocjonalnych, trudności wychowawczych, a nawet wykolejenia społecznego.

Dziecko akceptowane przez rodziców ma bezwarunkowe poczucie własnej wartości, w związku z tym jego samopoczucie, pragnienia, aspiracje są w większym stopniu sterowane wewnętrznie, w mniejszym zaś stopniu zależą od ocen i postaw otoczenia.

Prawidłowe postawy wychowawcze rodziców respektujące zainteresowanie dziecka jego potrzeby i skłonności, i nie narzucające mu upodobań i pragnień, ułatwiają realizację racji własnych, dostosowanych do możliwości dziecka, jego samooceny, zainteresowań. • Prawidłowy rozwój osobowości polega na przekształceniu się mechanizmów popędowo-emocjonalnych sterujących we wczesnych okresach zachowaniem dziecka w mechanizmy bardziej złożone i dojrzałe regulowane przez procesy poznawcze i przez systemy wartości włączające jednostkę w życie społeczne i działalność prospołeczną.

Podsumowując rozważania na temat kształtowania się osobowości dziecka w rodzinie w procesie wychowania należy podkreślić całą mocą iż środowisko rodzinne jest najlepsze dla właściwego przebiegu tego procesu. Dzieje się tak dlatego, gdyż wpływ rodziny jako środowiska wychowawczego trwa najlepiej i najpełniej, jest bowiem podstawowy, pierwszy i stały, zaczyna się od chwili przyjścia na świat i towarzyszy przez całe życie. Wpływ środowiska rodzinnego na rozwój i kształtowanie się osobowości dziecka przebiega dwoma torami: • jako świadoma praca wychowawcza oraz jako • oddziaływanie niezamierzone - jest to oddziaływanie poprzez tok czynności i zdarzeń zachodzących w rodzinie, poprzez sposób ustosunkowania się dorosłych członków rodziny, a szczególnie przez sposób wzajemnego odnoszenia się członków rodziny do siebie i ich stosunek do siebie.

Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia)