200 likes | 287 Views
Na podstawie opisów proszę wypełnić podaną poniżej tabelę.
E N D
Charakterystyka gatunków drzew liściastych i krzewów liściastychKasztanowiec czerwony (Aesculus x carnea) - wysokie drzewo osiągające do 20 m wysokości. Korona gęsta, zaokrąglona. Liście złożonez 5 listków, grube, pomarszczone i często błyszczące. Jesieniąprzebarwiają się na kolor żółty lub czerwony. Kwiaty czerwone,rozwijają się w drugiej połowie maja. Owoce brązowe, gładkie zeszczątkowymi kolcami. Wymaga gleb żyznych, dostateczniewilgotnych i przepuszczalnych. Toleruje wapń w glebie. Jestdrzewem światłolubnym, znosi okresowo suszęi zanieczyszczenia powietrza, średnio odporny na mróz. Dobredrzewo parkowe i do dużych ogrodów. Nadaje się do sadzeniaprzy drogach. Podstawowym walorem dekoracyjnym są kwiaty orazjesienne przebarwienie.
Klon palmowy (Acer palmatum) - niewielkie drzewo do 5 – 7 m wysokości. Korona zaokrąglona, z wiekiem parasolowata. Liście głęboko klapowane (5, 7 klap). Jesienią liście przebarwiają się na kolor czerwony lub pomarańczowy. System korzeniowy gęsty i bardzo płytki, wymaga ochrony przed wysychaniem (ściółkowanie). Najlepiej rośnie na żyznych i wilgotnych glebach o odczynie lekko kwaśnym. Źle rośnie na glebach ciężkich i mokrych. Preferuje stanowisko słoneczne lub półcieniste osłonięte. Klon palmowy ma zastosowanie do małychogrodów nadając im orientalny charakter. Ciekawie komponuje się z azaliami w sąsiedztwie zbiorników wodnych. Walorem zdobniczym jest malowniczy pokrój, atrakcyjne ulistnienie.
Buk pospolity (Fagus silvatica ‘Pendula’) - drzewo dorastające do wysokości 20 –30 m. (po wielu latach). Kształt korony jest bardzo zmienny. Zależy od ułożenia pędu wierzchołkowego. Liście tej odmiany są ciemnozielone, na jesieni przebarwiają się na kolor czerwony.Preferuje gleby zasobne, wilgotne, lekko gliniaste, zawierającewapń. Potrzebuje wysokiej wilgotności powietrza. Rośnie takżena słabych glebach i na lekko kwaśnych. Stanowisko słonecznelub cieniste, wytrzymały na mróz. Wrażliwy na upały, suszęi zalewanie oraz na zanieczyszczenia powietrza i gleby (możereagować uszkodzeniami kory). Ze względu na powolny wzrostpolecany jest do średnich i dużych ogrodów oraz jako drzewosoliterowe (sadzone samotnie, np. na trawniku). Drzewo możestanowić zasłonę brzydkich budynków lub izolację od sąsiadów.Walorem dekoracyjnym jest głównie pokrój rośliny oraz liście.
Wierzba biała (Salix alba) - drzewo do 25 m wysokości, korona luźna, szeroka, gałęzie szeroko rozpostarte. Cechuje się dużą siłą odroślową. Liście bardzo wąskie, lancetowate, młode liście są pokryte włoskami.System korzeniowy płaski, bardzo szeroki, gęsty. Preferujegleby żyzne, wilgotne i zasadowe. Znosi okresowe zalewania.Stanowisko słoneczne. Jest odporna na mróz i dobrze znosi zanieczyszczenie środowiska. Drzewo parkowe do sadzenia nad brzegami stawów, rzek oraz na wilgotnych łąkach. Cenne drzewo dla terenów otwartych.
Sumak octowiec (Rhus typhina) - duży krzew lub wielodniowe drzewo – do 4 - 6 m wysokości i szerokości. Korona z wiekiem płaskokulista, pędy rozwijają się widlasto. Wydaje odrosty, rośnie dość szybko. Pędy grube, młode aksamitne, brązowo owłosione, wewnątrz znajduje się sok mleczny. Liścienieparzystozłożone. Jesienią przebarwiają się na kolor czerwony, żółty. Owoce drobne, zebrane w pałkowate owocostany, które pozostają do wiosny. Systemkorzeniowy płaski i bardzo szeroki. Sumak posiada bardzo duże możliwości przystosowawcze, rośnie dobrze na każdej glebie. Dobrze znosi upały i suszę. Odporny na mróz i warunki miejskie. Jest gatunkiem mało wymagającym. Stanowisko słoneczne. Dobrze prezentuje się w parkach, ogrodach i zieleni miejskiej. Walorem dekoracyjnym są liście, które przebarwiają się na jesieni.
Dereń biały (Cornus alba) - krzew rozrastający się na boki do 2 - 3 m i osiągający taką samą wysokość. Zimą pędy są intensywnie czerwone i błyszczące. Liście w okresie letnim zielone, jesienią przebarwiają się na kolor karminowo - pomarańczowy.Dereń biały ma niewielkie wymagania glebowe, lubigleby wilgotne i stanowisko słoneczne. Jest odpornyna suszę i odporny na mróz, dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza. Można go silnie ciąć, krzewładnie się zagęszcza.
Forsycja pośrednia (Forsythia x intermedia) - rozłożysty krzew osiągający wysokość 2 - 3 m. Pokrój forsycji zależy od przycinania. Kwitnie wczesną wiosną. Forsycje najlepiej rosną na glebach żyznych,dość wilgotnych. Nie mają dużych wymagań co do światła, choć najlepiej kwitną w miejscach nasłonecznionych. Na suchej glebie podczas suszy liście forsycji więdną; związane jest to z płytkim systemem korzeniowym. Dobrze rosną w warunkach miejskich. Podczas silnych mrozów przemarzają głównie pąki kwiatowe. Krzewy te należy sadzić w zacisznym miejscu, osłoniętym od mroźnego wiatru.Nadają się na żywopłoty formowane i nie formowane. Cięcie regulujące wysokość najlepiej wykonywać w drugiej połowie zimy. Cięcie odmładzające, co parę lat
Hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla) - krzew wysokości 1 – 1,5 m, ma dość grube, jajowate liście, gęsto osadzone na łodydze. Ma duże wymagania glebowe i siedliskowe. Dobrze rośnie i kwitnie naglebach żyznych, próchnicznych i lekko kwaśnych. Kwitnie od końca czerwca aż do mrozów. Zabarwienie kwiatów zależy od odczynu. Na glebie kwaśnej kwiatostany są bardziej różowe, a na glebie zasadowej – niebieskie. Hortensji nie należy sadzić w miejscu o dużej zawartości wapnia, może wystąpić chloroza. Łubi wilgotne gleby, na niedobór wody reaguje więdnięciem. Dobrze rośnie na stanowiskupółcienistym i słonecznym. Jest wrażliwa na mróz i wymaga okrycia na zimę. Większość odmian zakwita na końcach tegorocznych pędów, ich cięcie polega na corocznym niskim skróceniu wszystkich pędów wczesną wiosną.
Lilak pospolity (Syringa vulgaris) - popularnie nazywany jest bzem. Krzew wysokości 4 - 6 m, wytwarza liczne odrosty. Kwiaty pojawiają się w maju i są silnie pachnące. Może rosnąć na ubogich i średnio wilgotnych glebach, lubi wapń w glebie. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione. Dobrze znosi mróz, upały,silne wiatry i zanieczyszczenie powietrza. Można je uprawiać w dużych ogrodach. Sadząc rośliny szczepione należy systematycznie usuwać odrosty podkładki.
Różanecznik katawbijski (fioletowy) (Rhododendron catawbiense) - zwarty krzew wysokości 3 - 4 m. Liście zimozielone, skórzaste. Kwiaty pojawiają się w maju i czerwcu. Wymagania glebowe dość specyficzne. Kwaśne podłoże (pH 4 - 4,5), gleby próchniczne, przepuszczalne i wilgotne. Krzewom tym najbardziej odpowiada powietrze nasycone parą wodną, mgła i pochmurna pogoda. Sadząc różaneczniki wybieramy miejsca zaciszne, osłonięte od północnych wiatrów i półcieniste. Można je sadzić pod dużymi drzewami. W uprawie należy nie dopuszczać do zarośnięcia powierzchni pod krzewami trawą lub chwastami. Najlepiej ziemię wyściółkować liśćmi, korą albo torfem z obornikiem. Na zimę dosypać tyle torfu, aby podstawa krzewu okrytabyła wysoko. Młode krzewy warto obłożyć gałązkami drzew iglastych. Różaneczniki nie wymagają cięcia. Powinno się usunąć resztki kwiatostanów, abynie dopuścić do zawiązywania się owoców.
Irga pozioma (Cotoneaster horizontalis) - niski krzew, osiągający 1m wysokości, szeroko rozrastający się wszerz. Pędy bardzo regularne, rozgałęzione w jednej płaszczyźnie. Liście skrętoległe, całobrzegie,ciemnozielone, błyszczące. Kwiaty drobne, biało – różowe, kwitnie od maja do czerwca. Owoce kuliste, czerwone. Roślina ta charakteryzuje się niezawodnym wzrostem, małymi wymaganiami glebowymi, rośnie zarówno na stanowisku słonecznym jak i cienistym. W rejonach o mroźnych zimach należy irgę zabezpieczyć na zimę. Irga pozioma dośćefektownie prezentuje się na rabacie, na trawniku czy ogrodachskalnych. Walorem dekoracyjnym jest pokrój rośliny,przebarwiające się liście na jesieni oraz owoce.
Świerk pospolity (Picea abies) - duże drzewo do 30 - 50 m wysokości. Pień prosty do wierzchołka, wierzchołek strzelisty. Korona wąskostożkowa. Pokrój drzewiasty, szybko rośnie i mocno się rozrasta (podobnie jak inne świerki). Igły są żółte przez cały rok, ale najbardziej efektownie wyglądają młode wiosenne przyrosty o niemal fluorescencyjnej barwie. Gatunek ten ma przeciętne wymagania glebowe i można uprawiać w całym kraju. Najlepiej; lubi gleby świeże, piaszczysto - gliniaste, lekko kwaśne. Stanowisko słoneczne lubpółcieniste lubi wyższą wilgotność powietrza. Całkowicie odporne na mróz, wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza, dłuższą suszę i upały. Ma zastosowanie jako roślina w krajobrazie otwartym, ale także w parkach i dużych ogrodach. W uprawie liczne odmiany od drzewiastych do krzewiastych.
Jałowiec pospolity (Juniperus communis) - duży krzew do 5 -8 m wysokości. Pokrój bardzo zmienny, zależny od warunków siedliskowych, najczęściej przybiera formę kolumnową. Starsze egzemplarze ulegają deformacji. Wzrost powolny. Igły długie, niebieskawozielone, nastroszone i kłujące. System korzeniowy rozległy. Odmiany są popularne, łatwo je kupić. W uprawie nie sprawia kłopotów. Wymaga gleb umiarkowanie żyznych, tolerujegleby słabsze (wolniej rośnie). Tolerancyjny na odczyn. Jest odporny na suszę. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Odporny na mróz. Starsze egzemplarze należy przed zimą związywać w kilku miejscach sznurkiem. Zapobiega to rozłamywaniu krzewów przez mokry śnieg. Cenny gatunek w krajobrazie otwartym, głównie w rekultywacji ubogich terenów. Sadzony często w ogrodachwrzosowych lub skalnych.
Świerk kłujący (Picea pungens) - osiąga wysokość 25 m. Pień prosty aż do wierzchołka, gałęzie ułożone bardzo regularnie. Igły sztywne,nastroszone, na końcu ostre i kłujące, obustronnie szarozielone. Szyszki walcowate, jasnobrązowe. Wiosenne przyrosty mają barwę kremową, później igły stają się srebrnoniebieskie. Gatunek ten jest mało wymagający co do gleby, stanowisko słoneczne, roślina światłożądna (ocienione gałązki zamierają). Odporny na mrozy, dobrzeznosi suszę i upały oraz toleruje zanieczyszczenia powietrza. Dobrze rośnie w warunkach miejskich. Sadzić najlepiej pojedynczo lub w luźnych grupach.
Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda) - silnie rosnące pnącze, owija się wokół podpór prawoskrętnie. Może się wspinać do 8 - 10 m wysokości.Kwiaty fioletowe w groniastych kwiatostanach osiągających 20 - 50 cm długości. Kwiaty rozwijają się stopniowo, począwszy od nasady kwiatostanu. Kwitnie wraz z rozwojem liści w V - VI. Owoce wydłużone, owłosione strąki. Zawiązują się bardzo rzadko. Owoce silnie trujące! System korzeniowysilny, bardzo szeroki. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych i przepuszczalnych, o odczynie kwaśnym lub obojętnym. Stanowisko słoneczne, ciepłe. Młode rośliny wymagają okrycia na zimę. Walorem dekoracyjnym glicynii są kwiaty. Roślina ta ma zastosowanie do obsadzania pergoli i innych mocnych konstrukcji, a także przy ścianachbudynków. Dobrze komponuje się ze złotokapem. W celu zwiększenia liczby kwiatów na roślinie zaleca się mocne przycięcie młodych przyrostów pokwitnieniu i ponownie w VII/VIII o 1/3 długości.
Powojniki wielkokwiatowe (Clematis) - pnącze dość słabo rosnące, wspina się, owijając wokół podpór ogonkami liściowymi. W zależności od odmiany osiąga 2 – 6 m wysokości. Liście złożone. Kwiaty duże, różnych kolorów, pojedyncze lub pełne, zależnie od odmiany. Pora kwitnienia również zależyod odmiany. Część zakwita na pędach zeszłorocznych (V - VI) i często powtarza kwitnienie na pędach tegorocznych latem. U powojników ozdobą są płatki korony. System korzeniowy mięsisty, mało rozgałęziony. Wymagagleb żyznych, przepuszczalnych, dostatecznie wilgotnych o pH nieco powyżej 5,5 - 6. Stanowisko słoneczne lub półcieniste, miejsce zaciszne, osłonięte od silnych wiatrów.Nasada krzewu powinna być ocieniona roślinami okrywowymi (wskazane są obsadzenia bylinami). Wymagają osłon przed mrozami. Bardzo dekoracyjna roślina. Doskonałepnącze do obsadzania pergoli, słupów, ścian, starych drzew.
Literatura: Kosmala M.: Pielęgnacja drzew i krzewów ozdobnych. PWRiL, Warszawa 2000 Latocha P.: Rośliny ozdobne w kształtowaniu krajobrazu, cz. III i IV. Hortpress Sp. Z.o.o. Warszawa 2006 Praca zbiorowa: Rośliny ozdobne. WSiP, warszawa 1984 http://www.swiatkwiatow.pl/rosliny-ozdobne-c1.html http://www.roslinyozdobne.info/ http://www.inbro.pl/Pliki/szukaniepodsphp3