GIMNASTYKA KOREKCYJNA

1. GIMNASTYKA KOREKCYJNA opracowała Marta Szczerbińska

2. POSTAWA CIAŁA RODZAJE WAD POSTAWY POSTĘPOWANIE KOREKCYJNE – ZADANIA GIMNASTYKI KOREKCYJNEJ DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNE ZESTAW ĆWICZEŃ KOREKCYJNYCH DLA STÓP PŁASKICH ĆWICZENIA DLA DZIECI I RODZICÓW BIBLIOGRAFIA

3. POSTAWA CIAŁA POSTAWA CIAŁAjest nawykiem ruchowym. Jest to indywidualne ukształtowanie ciała oraz położenie poszczególnych odcinków tułowia i nóg względem siebie w pozycji stojącej. Prawidłowa postawa charakteryzuje się:: • prostym ustawieniem głowy, • fizjologicznymi wygięciami kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej oraz prostym kręgosłupem w płaszczyźnie bocznej, • dobrze wysklepioną klatką piersiową, • brzuchem lekko wciągniętym lub płaskim, • dobrze podpartą miednicą na główkach kości udowych, • prostymi kończynami dolnymi i dobrze wysklepioną stopą. Postawa prawidłowa Postawa nieprawidłowa menu

4. WADY POSTAWY CIAŁAznajdują swoje źródło w sferze • morfologicznej, fizjologicznej lub środowiskowej. • Istotą zaburzeń w sferze fizjologicznej jest nawyk nieprawidłowej postawy. • Równolegle do omówionych zmian występują zaburzenia dotyczące sfery morfologicznej. • Polegają one najczęściej na występowaniu dystonii mięśni współdziałających lub symetrycznych, rozciągnięciu więzadeł • i torebek stawowych lub ich nadmiernym napięciu i nierównomiernie rozłożonych siłach nacisku i pociąganiu • w zakresie układu kostnego. • Stopień występowania tych zmian uzależniony jest ściśle od stopnia zaawansowania wady. • Jeżeli pierwotne zaburzenie dotyczy nawyku, to kolejne przestąpienie bariery polega na przekroczeniu stabilizacji czynnej • (mięśniowej), dalej stabilizacji biernej (więzadłowo – torebkowej) i na koniec kostnej. • Zmiany funkcjonalne przekształcają się w strukturalne. • W rozwoju wady można wyróżnić następujące okresy: • - zmian czynnościowych; jedne grupy mięśni ulegają osłabieniu i rozciągnięciu, u innych następuje ich wzmożone napięcie lub • skrócenie (czas trwania od kilku tygodni do kilku miesięcy), • - okres powstawania przykurczy więzadeł, ścięgien, mięśni (czas trwania od kilku miesięcy do kilku lat), • w tym okresie ćwiczenia korekcyjne pozwalają na całkowite pozbycie się wady, • - zmian strukturalnych, utrwalonych przykurczy. Ćwiczenia korekcyjne w tym okresie pozwalają zapobiec pogłębianiu się wady, • jednak jej likwidacja jest już niemożliwa i wymaga postępowania rehabilitacyjnego, w tym chirurgicznego. menu

5. ROZWÓJ POSTAWY CIAŁA U DZIECI W WIEKU SZKOLNYM W wieku 6-7 lat ma miejsce pierwszy okres krytyczny posturogenezy. Związany jest on ze zmianą trybu życia dziecka. Istota tej zmiany tkwi w przejściu ze swobodnego, indywidualnie regulowanego przez dziecko reżimu ruchu-wysiłku-wypoczynku, w narzucony kilkugodzinny system przebywania w pozycji siedzącej. Drugi okres krytyczny związany jest ze skokiem pokwitaniowym (dziewczęta ok.11 lat, chłopcy - 13 lat). W tym okresie następuje intensywny przyrost długości kości kończyn dolnych na długość, nieco mniejszy tułowia, zmiany proporcji ciała i dotychczasowego położenia środka ciężkości ciała. Jednocześnie wydłużone mięśnie są osłabione i nie są w stanie w pełni ustabilizować chwiejnego kręgosłupa menu

6. WADY KLATKI PIERSIOWEJ RODZAJE WAD POSTAWY KLATKA LEJKOWATA KLATKA KURZA WADY POSTAWY W PŁASZCZYŹNIE STRZAŁKOWEJ WADY KOLAN PLECY OKRĄGŁE PLECY WKLĘSŁE KOLANA KOŚLAWE PLECY OKRĄGŁO - WKLĘSŁE KOLANA SZPOTAWE PLECY PŁASKIE WADY STÓP WADY POSTAWY W PŁASZCZYŹNIE CZOŁOWEJ STOPA PŁASKA STATYCZNA STOPA PŁASKO - KOŚLAWA SKOLIOZY STOPA SZPOTAWA STOPA WYDRĄŻONA STOPA PŁASKA POPRZECZNIE menu

7. PLECY OKRĄGŁE Wada ta charakteryzuje się:: • nadmiernym wygięciem fizjologicznej krzywizny piersiowej ku tyłowi, • rozciągnięciem więzadeł i mięśni grzbietu, • przykurczem mięśni piersiowych – zapadnięta klatka piersiowa • wysuniętymi barkami do przodu, • odstającymi łopatkami, • wysunięciem głowy do przodu, • łokcie i kolana są często w pozycji lekkiego zgięcia. Wada ta może być wrodzona lub nabyta. Najczęstszą przyczyną wady jest: • dystonia mięśniowa (spowodowana przeciążeniem pracą statyczną prostowników grzbietu podczas niewłaściwej pozycji podczas pracy, nauki), • czynniki psychiczne (kifoza „wstydliwych” np.: u dorastających dziewcząt), • wady wzroku, • mogą też powstawać w następstwie takich chorób jak: krzywica, gruźlica kręgosłupa, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, choroba Scheuermanna. Skutki wady: - zmniejszenie pojemności klatki piersiowej i pojemności życiowej płuc, - wadliwe usytuowanie narządów wewnętrznych - niekiedy ucisk serca, - wada sprzyja: chorobom górnych dróg oddechowych, dysfunkcji niektórych gruczołów dokrewnych, bólom głowy. menu

8. PLECY WKLĘSŁE Wada ta charakteryzuje się: • pogłębionym wygięciem odcinka lędźwiowego kręgosłupa (hiperlordoza), • zwiększonym przodopochyleniem miednicy, • wypiętym brzuchem (tzw. przodujący brzuch), • wypiętymi pośladkami Wada ta może być wrodzona lub nabyta. Najczęstszą przyczyną wady jest: • dystonia mięśniowa (mięśnie brzucha, pośladkowe wielkie oraz kulszowo-goleniowe są osłabione, natomiast nadmiernie napięte i często przykurczone są mięśnie grzbietu odcinka lędźwiowego i zginacze stawu biodrowego, proste uda), • wrodzone wady kręgów odcinka lędźwiowego kręgosłupa, • nieprawidłowe ustawienie kości krzyżowej, • krzywica, gruźlica kręgosłupa, choroba Scheuermanna Skutki wady: • bóle krzyża, • opuszczone trzewia powodujące zaburzenia trawienia, zaparcia, • zaburzenia pracy nerek, • wpływa niekorzystnie na ruchomość odcinka piersiowego kręgosłupa menu

9. PLECY OKRĄGŁO - WKLĘSŁE Jest to wada postawy, w której występują równocześnie cechy charakterystyczne dla pleców okrągłych i wklęsłych. Wada ta charakteryzuje się:: • pogłębieniem kifozy piersiowej, • wysunięciem głowy i barków do przodu, • odstawaniem łopatek, • pogłębieniem lordozy lędźwiowej, • zwiększenie przodopochylenia miednicy, • wypiętym brzuchem, • uwypukleniem pośladków Towarzysząca tej wadzie dystonia mięśniowa jest połączeniem dystonii występującej w plecach wklęsłych i okrągłych. Najczęstszą przyczyną wady jest: • zwiększony kąt przodopochylenia miednicy Skutki wady: • zaburzenia krążenia i oddychania, • upośledzenie czynności narządów wewnętrznych: (upośledzenie ruchów oddechowych przepony, utrudnienie odpływu krwi żylnej), • zaburzenie statyki ciała menu

10. PLECY PŁASKIE Wada ta charakteryzuje się nadmiernym spłaszczeniem fizjologicznych krzywizn kręgosłupa. Wada ta występuje w dwóch postaciach: - u osób o astenicznej budowie ciała, - u osób bardzo silnie umięśnionych Najczęstszą przyczyną wady jest: • nieprawidłowe przodopochylenie miednicy, • siedzący tryb życia, • zbyt silne umięśnienie Skutki wady: • zmniejszenie funkcji amortyzacyjnych kręgosłupa, • przeciążenia i zużycia kręgosłupa predystynujące do powstawania zmian zwyrodnieniowych, • w przypadku astenicznej budowy istnieje skłonność do bocznych skrzywień kręgosłupa menu

11. SKOLIOZA Skolioza jest bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Może być wrodzona lub nabyta. Jest to choroba, która polega na wielopłaszczyznowym odchyleniu linii kręgosłupa od stanu prawidłowego. Odchylenie występuje w płaszczyznach: czołowej – kręgosłup wygina się w bok, lewo lub prawo; strzałkowej – pogłębia się wygięcie lordotyczne lub kifotyczne; poprzecznej – następuje rotacja kręgów, co prowadzi do powstania garbu  Istnieje wiele klasyfikacji bocznych skrzywień kręgosłupa: ze względu na przyczyny powstania, ilość łuków itp. W zależności od stopnia skrzywienia kręgosłupa wg M. Kutzner – Kozińskiej wyróżnia się: • postawę skoliotyczna – wstępne stadium wady. Występuje asymetria barków, łopatek, trójkątów talii, ale nie dochodzi jeszcze do bocznego skrzywienia; • skoliozę I stopnia – to skrzywienie, kiedy wartości kątowe nie przekraczają 30 stopni. Zmiany dotyczą układu mięśniowo – więzadłowego, bez zniekształceń kostnych; menu

12. skoliozę II stopnia – skrzywienie o wartościach kątowych 31-60 stopni. Występują zmiany w kręgach i krążkach międzykręgowych. Kręgosłup ulega zrotowaniu, co objawia się garbem żebrowym; skoliozę III stopnia – skrzywienie o kącie przekraczającym 60 stopni, z daleko posuniętymi zmianami strukturalnymi jak: torsja i sklinowacenie kręgów, deformacja żeber i miednicy • Nieleczona skolioza może prowadzić do: • - zniekształcenia klatki piersiowej m.in. garbu, zniekształceń kręgów, • uciskania narządów wewnętrznych (serce i płuca), prowadząc do upośledzenia wydolności krążenia i oddychania, • zmniejszonej sprawności fizycznej, duszności, • kompleksu psychicznego, spowodowanego obecnością garbu żebrowego menu

13. WADY KLATKI PIERSIOWEJ KLATKA PIERSIOWA LEJKOWATA Określana jest również jako szewska. Etiologia jej powstawania nie jest dokładnie ustalona . Uważa się, że wada ta nie wykazuje uwarunkowań genetycznych. Klatka piersiowa lejkowata może być spowodowana także ściągającymi bliznami po procesach zapalnych, krzywicą. Gdy wada ta jest wrodzona, to występuje jako następstwo wrodzonego zaburzenia rozwoju przepony lub też nieproporcjonalnego rozrostu chrząstek żebrowych w stosunku do jej elementów. Charakteryzuje się: lejkowatym zapadnięciem dolnej części mostka i przylegających dolnych części żeber w kierunku kręgosłupa. Jeżeli dno „lejka” wypada ściśle w linii środko- wej, zmiany są symetryczne, jeżeli przesunięte jest w lewo lub w prawo od linii środkowej, to zmiany są asymetryczne. Postacie niesymetryczne są bardziej rozległe i płaskie. Szczyt lejkowatego zagłębienia przypada zawsze na wysokości połączenia wyrostka mieczy- kowatego z trzonem mostka. Żebra od III do IX ulegają kątowemu załamaniu po obu stro - nach mostka, tworząc niejako dwa garby . Zniekształcenie może być tak duże ,że mostek może stykać się z kręgosłupem. Żebra w tylnych odcinkach przebiegają poziomo, a w bocznych i przednich kierowane są nadmiernie ku tyłowi. Skutki wady: • zmniejszenie pojemności życiowej płuc, • zaburzenia krążeniowo - oddechowe (niekiedy serce nie ma możliwości swobodnego rozkurczu w wyniku czego pojawiają się duszności, ucisk, kłucie, szmer skurczowy, niemiarowość pracy serca), • częste nawracające zapalenia oskrzeli i płuc, szybkie męczenie się, opóźnienie w rozwoju, • gorszy rozwój fizyczny menu

14. KLATKA PIERSIOWA KURZA Jest to zniekształcenie wrodzone lub powstaje jako wada rozwojowa, najczęściej po przebytej krzywicy lub gruźlicy kręgosłupa. Jest wadą spotykaną o wiele rzadziej niż klatka piersiowa lejkowata. Wada charakteryzuje się: zniekształceniem mostka, które tworzy silne uwypuklenie do przodu na kształt dzioba łodzi, podobnie jak ma to miejsce u ptaków. W wyniku tego żebra tracą kształt wygięty tworząc poniżej sutków wyraźną wklęsłość, poniżej której łuki rozchodzą się stożkowato na zewnątrz. To boczne uwypuklenie żeber jeszcze bardziej uwydatnia wysunięcie mostka do przodu. Przekrój klatki piersiowej jest zwiększony. Rozróżnia się dwa rodzaje klatki piersiowej kurzej. W pierwszej postaci uwypuklona jest tylko rękojeść mostka. Położenie trzonu mostka jest albo prawidłowe, albo nieco odchylone do tyłu. Druga postać charakteryzuje się wysunięciem trzonu mostka do przodu. Najbardziej do przodu wystaje wyrostek mieczykowaty. Skutki wady: • zaburzenia układu sercowo - naczyniowego, • zmniejszenie pojemności życiowej płuc, • ograniczenie ruchomości klatki piersiowej menu

15. KOLANA KOŚLAWE Wada może być wrodzona lub nabyta. Wada charakteryzuje się tym, że: • oś podudzia tworzy z osią uda kąt otwarty na zewnątrz, • kostki przyśrodkowe, przy wyprostowanych i zwartych kolanach, są oddalone od siebie o ponad 5 centymetrów, • występują zmiany kostne (skrzywienie kości udowej lub piszczelowej, przerost w stawie kolanowym) i mięśniowo-więzadłowe, w wyniku których istnieje predyspozycja do zwichnięcia rzepki, Skutki wady: • niepewny chód, kołyszący, koszący - dziecko ma skłonność do krzyżowania kolan i obwodzenia, • jeśli wada jest jednostronna może wytworzyć się skolioza odcinka lędźwiowego kręgosłupa Wskazania: • odciążenie stawów kolanowych we wszystkich możliwych warunkach, • redukcja nadwagi, • ograniczenie pozycji stojącej i rozkrocznej, a przede wszystkim siadu klęcznego, zwłaszcza ze stopami na zewnątrz, • przeciwdziałanie płaskostopiu, • jazda na rowerze, • pływanie kraulem, Przeciwwskazania: uprawianie sportów przeciążających kończyny dolne, zwłaszcza jazda na nartach technikami kątowymi: pług, łyżwiarstwo menu

16. KOLANA SZPOTAWE Wada charakteryzuje się tym, że: • oś podudzia tworzy z osią uda kąt otwarty do wewnątrz, • odległość między kolanami przy złączonych kostkach wynosi więcej niż 5 cm, • występuje nadwyprost w stawach kolanowych, • mięśnie wewnętrznej strony kończyn dolnych ulegają skróceniu, a po stronie zewnętrznej nadmiernie się rozciągają, • może też występować skręcenie obwodowej części goleni do środka lub wygięcie ich na zewnątrz tzw. „nogi pałąkowate” Ich najczęstszą przyczyną jest: • nagła nadwaga, przy słabym układzie mięśniowym i kostno-stawowym, • krzywica Wskazania i przeciwwskazania są odwrotne niż przy kolanach koślawych. menu

17. WADY STÓP Stopa swoją budową i funkcją przystosowana jest do dźwigania i elastycznego przenoszenia ciężaru ciała. Odpowiednio wysklepiona stopa dotyka podłoża trzema fizjologicznymi punktami podparcia: piętą, głową pierwszej i głową piątej kości śródstopia. Między tymi punktami przebiegają główne łuki stopy: podłużny przyśrodkowy, podłużny boczny i poprzeczny przedni. Typy stóp wg Bochenka: a - wydrążona, b - prawidłowa, c - spłaszczona, d - płaska Prawidłowe wysklepienie stopy RODZAJE WAD STÓP Zniekształcenia stopy: a - stopa końska, b - stopa piętowa, c - stopa szpotawa, d - stopa płaska, E - stopa płasko - koślawa, f - stopa wydrążona menu

18. Stopa płaska (płaskostopie czynnościowe) Stopa posiada niski lub obniżający się łuk podłużny, który jest wynikiem niewydolności układu mięśniowo – więza - dłowego. Przeciążenie stopy spotęgowane niewydolnością jej układu doprowadza do zniekształceń, bolesności oraz zaburzenia jej funkcji. Płaskostopie jest jednym z bardziej powszechnych dolegliwości stóp. W młodszym wieku szkolnym nie musi dostarczać bodźców bólowych, jednak zaniedbanie i brak korektywy może nieść odległe, negatywne skutki. Stopa płasko - koślawa Istotą tego zniekształcenia jest ustawienie w nawróceniu kości stępu oraz obniżenie sklepienia podłużnego stopy, najczęściej na tle niewydolności statycznej. Stopa płaska poprzecznie Deformacja polega na obniżeniu kości śródstopia i spłaszczeniu łuku poprzecznego przedniego. Często tej wadzie towarzyszy tzw. paluch koślawy. Zniekształcenie to polega na odchyleniu na zewnątrz palucha, który podkłada się lub nakłada na palec drugi. Stopa szpotawa Jest odwrotnością stopy płasko-koślawej. Charakteryzuje się skręceniem pięty do wewnątrz i oparciem jej na krawędzi zewnętrznej. Stopa wydrążona Zniekształcenie charakteryzuje się nadmiernym wysklepieniem, w odcinku między guzem, a głowami kości śródstopia, przy równoczesnym skróceniu tego odcinka. Nadmiernemu wysklepieniu stopy towarzyszy szponowate ustawienie palców i skrócenie ścięgna podeszwowego. Zniekształcenie powoduje skrócenie stopy. Przyczyną tej wady są anomalie w obrębie dolnego odcinka rdzenia kręgowego oraz zaburzenia równowagi mięśniowej. Zdrowe stopy są ważnym elementem zdrowia całego organizmu. Stopy chore, zniekształcone utrudniają poruszanie się, sprawiają ból, zmieniają postawę i statykę ciała, niekorzystnie wpływając m.in. na kręgosłup. menu

19. POSTĘPOWANIE KOREKCYJNEZADANIA GIMNASTYKI KOREKCYJNEJ • Gimnastyka korekcyjna jest częścią wychowania fizycznego, jest specyficzną formą ćwiczeń fizycznych, w których ruch został w pewnej mierze podporządkowany celom terapeutycznym. Stosowane tu ćwiczenia mają doprowadzić przede wszystkim do korekcji postawy ciała. • Gimnastyka korekcyjna jest kierowana głównie do dzieci młodszych z wadami nie wymagającymi jeszcze postępowania rehabilitacyjnego. Są to dzieci z przedszkoli i młodszych klas szkoły podstawowej, u których wady postawy są wynikiem słabego umięśnienia, dystonii mięśniowej oraz nieprawidłowego nawyku w utrzymaniu postawy ciała. Dzieci te wymagają dodatkowej dawki ruchu – ruchu korekcyjnego. menu

20. Celem gimnastyki korekcyjnej jest: - skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej, o ile jest to możliwe, do stanu prawidłowego, - niedopuszczenie do powstania wad postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstaniu, - doprowadzenie sprawności fizycznej dziecka do stanu uznanego za prawidłowy. Cel ten osiąga się na drodze: - wyrobienia u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała we wszystkich sytuacjach i czynnościach dnia codziennego, - wytworzenia silnej wytrzymałej stabilizacji mięśniowo - więzadłowej kręgosłupa po uprzednim usunięciu dystonii mięśniowej, - wdrożenia do rekreacji ruchowej, uwzględniającej elementy profilaktyki i korekcji zaburzeń, - opanowania przez dziecko i jego środowisko rodzinne wiedzy i umiejętności dotyczących spraw jego zdrowia związanych z wadą menu

21. DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNE Zapobieganie wadom postawy u dzieci to przede wszystkim zapewnienie: • uczestnictwa z zajęciach gimnastyki korekcyjnej • wszechstronnej, zgodnej z potrzebami rozwojowymi aktywności ruchowej (umożliwienie dużej dawki ruchu, zwłaszcza na świeżym powietrzu) • odpowiedniej ilości snu • kształtowania nawyku „poprawnego trzymania się” (utrzymania prawidłowej postawy we wszystkich sytuacjach i czynnościach dnia codziennego • eliminowania długotrwałego siedzenia przed telewizorem i komputerem • odpowiedniego odżywiania • dostosowania sprzętów domowych (krzesła, stół) do wysokości ciała dziecka • unikania pozycji i sytuacji sprzyjających rozwojowi wady Są to podstawowe zadania rodziców w kształtowaniu prawidłowej postawy ciała u dziecka. menu

22. DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNE Pozycje prawidłowe Prawidłowe pozycje przy pisaniu i podczas słuchania wg. Mandala Prawidłowe pozycje wg. Kutzner- Kozińskiej menu

23. Pozycje wadliwe Pozycja wadliwa dla wady: kolana koślawe Pozycja wadliwa dla wady: kolana szpotawe menu

24. ĆWICZENIA DOMOWEćwiczenia stóp przeciwdziałające płaskostopiu Chwytanie woreczków palcami stóp i przenoszenie ich poza obręcz Naprzemienne maksymalne zgięcia grzbietowe i podeszwowe stóp Wyprost nóg w stawach kolanowych z utrzymaniem złączonych podeszwami stóp Zwijanie kocyka pod stopy ruchami zginania palców bez odrywania pięt od podłoża Uniesienie nóg nad podłogę i dotknięcie podeszwą jednej stopy drugą stopą Składanie kocyka w „kopertę” palcami stóp menu

25. Unoszenie nóg nad podłogę i dotknięcie podeszwą jednej stopy drugą stopą Chwyt ołówków palcami stóp, uniesienie ich nad podłogę bez odrywania pięt od podłogi Chwytanie woreczków palcami stóp i przenoszenie ich do drugiej obręczy Chwytanie gazety, bibuły palcami stóp i darcie jej na jak najmniej – sze kawałki, a następnie zbieranie podartych kawałków palcami stóp i podawanie ich do rąk Marsz ruchami gąsienicy. Fazy ruchu:. A. Zawinięcie palców jednej stopy z przyciągnięciem po podłodze pięty w stronę palców (wytworzenie „tunelu” pod stopą). B. Wyprost palców bez przesuwania pięty. C-D. Powtórzenie ruchu drugą stopą. Zbieranie małych przedmiotów palcami stóp i podawanie ich do ręki. Uwaga: należy pilnować młodsze dzieci, aby nie wkładały przyborów do buzi! menu

26. WSPÓLNE ĆWICZENIA DLA DZIECI I RODZICÓW Rodzic wykonuje klęk podparty, dziecko przechodzi na czworakach pod spodem. Po jego przejściu rodzic przechodzi do leżenia przodem, a dziecko przeskakuje nad nim. Wykonaj podpór przodem, pomiędzy rękami połóż poduszkę. Kładź teraz prawą rękę po lewej stronie poduszki, a lewą po prawej. Siadamy w siadzie skrzyżnym. Prawą ręką podnieś poduszkę w górę, zegnij rękę i połóż poduszkę wzdłuż pleców. Teraz chwyć za drugi róg poduszki, od dołu lewą ręką i wykonaj w tej pozycji 3 głębokie wdechy i wydechy. To samo ćwiczymy ze zmianą ręki. Pamiętaj o prawidłowej postawie w siadzie skrzyżnym. Chwyć laskę tak, aby leżała na łopatkach, a jej końce były trzymane na wysokości barków. W tej pozycji spacerujemy z laską przez 3 min. Staramy się iść stawiając najpierw palce, a potem wykonujemy kilka kroków z ugiętymi nogami. menu

27. Dziecko siada na podłodze w siadzie skrzyżnym. Tata staje za dzieckiem, chwyta je pod ugięte łokcie i podnosi w górę. Tata musi pamiętać, że przy podnoszeniu dziecka należy wykonać przysiad, a nie pochylać się do przodu. Wykonujemy podpór tyłem, na brzuchu kładziemy piłkę i w tym podporze usiłujemy wykonać kilka kroków, starając się, aby piłka nie spadła. Dziecko i rodzic klęczą naprzeciw siebie w odległości 1 m. Dziecko trzyma w rękach książkę, siada na piętach i wykonuje głęboki skłon w przód, wysuwając książkę w kierunku rodzica. Rodzic wykonuje głęboki skłon w siadzie klęcznym, zabiera książkę i przesuwa do kolan. Potem przenosi książkę w górę przechodząc do klęku i powtarza ćwiczenie. Kładziemy się na plecach, dłonie leżą pod brodą. Rodzic pomaga umieścić woreczek pomiędzy stopami dziecka. Uginamy nogi w kolanach i prostujemy. Dziecko i rodzic siadają naprzeciw siebie w dużym rozkroku. Stopy dziecka spoczywają na wewnętrznej stronie ud rodzica, w połowie podudzi. Ćwiczący podają sobie ręce wyprostowane w łokciach. Raz dziecko, raz rodzic przechodzi do leżenia tyłem, drugi ćwiczący w tym czasie wykonuje skłon w przód. Siadamy na krześle, a na podłodze układamy kartkę papieru, kartonu. Między palcami trzymamy ołówek i staramy się na kartonie coś narysować. To samo zadanie wykonujemy drugą stopą. Rodzic wykonuje „stoliczek”, dziecko przechodzi pod „stoliczkiem”. Po przejściu dziecko przeskakuje nad „złożonym stoliczkiem”. Siadamy w siadzie prostym i wykonujemy stopami krążenia, ruchy zgięcia i prostowania stopy, a na koniec bijemy brawo stopami, za poprawnie wykonane ćwiczenia. menu

28. … I TROCHĘ AKROBATYKI Dziecko staje na rękach podtrzymywane przez rodzica, obejmuje nóżkami pas rodzica. Rodzic podtrzymuje dziecko za biodra, przyciskając łokciami jego nogi do swoich bioder. Dziecko stara się jak najwyżej podnieść tułów, trzymając ramiona w bok i znów powraca do stania. Dziecko staje dłońmi na stopach rodzica. Rodzic trzyma dziecko na wysokości stawów skokowych. Spróbujcie przejść teraz kilka kroków. Dziecko staje naprzeciw rodzica. Rodzic trzyma dziecko za nadgarstki. Teraz dziecko wdrapuje się po lekko ugiętych nogach rodzica aż do wysokości bioder, po czym wykonuje przewrót w tył i z pomocą rodzica ląduje nogami na podłodze. Dziecko staje naprzeciw mamy lub taty i z ich pomocą wskakuje na biodra, następnie obejmuje je mocno nogami. Rodzic trzyma dziecko w pasie. Teraz dziecko wykonuje skłon w tył, kładzie ręce na podłodze, podtrzymywane za kostki przechodzi pomiędzy nogami rodzica. menu

29. BIBLIOGRAFIA 1. Babulska Ł., Kasperczyk T. Ćwiczenia wyrównawcze - Krakowski Szkolny Ośrodek Sportowy 2. Borys B. Mamo tato ćwiczmy razem - Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich Warszawa 1990 3. Dega W. Ortopedia i rehabilitacja – PZWL - Warszawa 1983 r 4. Kasperczyk T. Ćwiczenia korektywne z elementami rehabilitacji Kraków – 1984, 5. Kasperczyk T. Poradnik ćwiczeń korekcyjnych – Kraków – 1996 6. Kasperczyk T. Wady postawy ciała diagnostyka i leczenie - Kraków 1994. 7. Kołodziej J. i K., Mamola I. Gimnastyka korekcyjno - kompensacyjna w szkole wyd. Fosze - 1994 8. Kutzner – Kozińska M. Korekcja wad postawy - Wyd. Szkolne i pedagogiczne Warszawa -1986 9. Owczarek S. Atlas Ćwiczeń Korekcyjnych WSiP Warszawa 1998 10. Walczak M. Zarys Pediatrii PZWL - Warszawa 1991 11. Wilczyński J.Korekcja Wad Postawy Człowieka – Anthropos - Starachowice 2001 menu