MACROMAGNITUDES: indicadores que informan sobre o comportamento da economía dun país.

1. MACROMAGNITUDES: indicadores que informan sobre o comportamento da economía dun país.

2. MACROMAGNITUDES NIVEL XERAL DE PREZOS INDICE DE PREZOS O CONSUMO INDICE DE PREZOS AGRÍCOLA TAXA DE DESEMPREGO TAXA DE ACTIVIDADE PRODUCTO INTERIOR BRUTO RENDA NACIONAL

3. Macroeconomía: estudia o comportamento da economía no seu conxunto, trata de explicar os principais problemas económicos das nosas sociedades: produción, consumo, emprego, prezos, investimento, comercio exterior, etc.

4. PIB: valor monetario de todos os bens e servizos finais que se producen no interior dun país durante un período de tempo. (un ano)‏ Os bens e servizos finais son os bens de consumo (adquiridos directamente polos consumidores) , máis os bens de capital. (o pan , un televisor, a maquinaria dunha empresa)‏ Os bens e servizos intermedios son os que se van usar para elaborar outros productos. ( a fariña é un ben intermedio para a produción de pan, os compoñentes electrónicos sono no caso dun televisor).O valor dos bens intermedios xa están incluidos no prezo dos bens finais

5. PRODUCTO INTERIOR BRUTO: Pódese calcular por tres métodos: GASTO RENDA PRODUCIÓN

6. MÉTODO DO GASTO Consumo privado Investimento PRODUCTO INTERIOR BRUTO a prezos de mercado Gasto público Sector exterior PIBpm = C + I + G + X - M

7. PIB: C + I + G + X - M C (Bens de consumo privado) : parte dos bens finais que é consumida polos individuos. I ( investimentos) : tamén chamado FBK, formación bruta de capital: parte dos bens finais usada polas empresas como investimento en maquinaria, instalacións, etc. O investimento tamén comprende o gasto en vivenda nova. G gasto do estado ou gasto público comprende o valor dos servizos prestados polas distintas administracións públicas ( carreteras, soldos dos funcionaros, institutos, etc.)‏ X EXPORTACIÓNS:bens e servizos do noso país que se venden ó extranxeiro. M IMPORTACIÓNS:bens e servizos que consumimos pero que foron elaborados noutros países.

8. MAGNITUDES A PREZOS DE MERCADO OU A CUSTO DE FACTORES PIB PM = PIB CF + Ii - S Impostos indirectos Subvencións Os impostos indirectos como o IVA gravan os bens que consumimos. As subvencións son diñeiro percibido por productores.( agricultores)‏

9. PRODUCTO INTERIOR OU PRODUCTO NACIONAL P. INTERIOR: O producido dentro de Galicia. P. NACIONAL: O producido polos galegos en calquera parte do mundo. PN = PI + rfne - rfen Rfne: rendas dos factores nacionais no exterior. Rfen: rendas dos factores extranxeiros na nación. Actividades: exerc. 8 e 9 da páx. 259

10. PRODUCTO BRUTO OU PRODUCTO NETO PIB - DEPRECIACIÓN ( CONSUMO DE CAPITAL FIXO) = PIN BRUTO - AMORTIZACIÓN = NETO Os bens de capital perden valor, deterióranse. Para compensar esa depreciación as empresas fan fondos de amortización para, no seu momento, repoñer o capital.

11. Bens Ano 1 Ano 1 prezos Ano 2 Ano 2 prezos Mazás 200.000 kg 1 €/kg 220.000 kg 1,1 €/kg Peras 100.000 kg 1,2 €/kg 110.000 kg 1,32 €/kg MAGNITUDES A PREZOS NOMINAIS (CORRENTES) OU REAIS (CONSTANTES) Atopa o pib nominal e real do ano 1 e 2 O valor nominal obtense cando se calcula a produción a partir dos prezos de cada ano.O valor real obtense cando se calcula a produción tomando os prezos dun mesmo ano. ( ano base)‏

12. Bens Ano 1 Ano 1 prezos Ano 2 Ano 2 prezos Mazás 200.000 kg 1 €/kg 220.000 kg 1,1 €/kg Peras 100.000 kg 1,2 €/kg 110.000 kg 1,32 €/kg MAGNITUDES A PREZOS NOMINAIS (CORRENTES) OU REAIS (CONSTANTES) Ano 1: PIB (nominal) = 200.000*1 + 100.000*1,2 = 320.000 € Ano 2 : PIB (nominal) = 220.000*1,1 + 110.000*1,32 = 387.200 € Ano 2 : PIB (real) = 220.000*1 + 110.000*1,2 = 352.000 € A produción aumentou nun 10% a prezos reais. A produción aumentou nun 21% a prezos nominais. ∆PIB real = [(Ano 2 - Ano 1) / (Ano 1)]*100

13. MÉTODO DA PRODUCIÓN Via da produción: Temos que ver canto aporta cada sector económico á produción. Para medir esa aportación úsase o concepto de valor engadido. Así por esta vía teremos que sumar o valor engadido do sector primario, o do sector secundario e o dos servizos. PIBcf = Veb (I) + Veb (II) + Veb (III). Se queremos ter o PIB a prezos de mercado deberemos sumarlle os impostos indirectos e restarlle as subvencións. Valor engadido: valor que se engade á produción intermedia para conseguir a produción final. Ver exemplo da páxina 249.

14. MÉTODO DA PRODUCIÓN Empresa A Empresa B Empresa C Bens intermedios 0 110 200 Prezo final Valor das vendas 110 200 300 Valor engadido 110 90 100 = 300

15. Consumo privado 48.200 Gasto público 12.500 Formación bruta de capital 16.300 Exportacións 22.100 Importacións 21.400 Amortización 1.600 Rendas de factores nacionais obtidas no extranxeiro 800 Rendas de factores extranxeiros obtidas no país 600 Exercicio: A partir da seguinte táboa imos atopar o pib. PIB = C + I + G + X - M= 77.700 PNB= PIB + 800 - 600 = 77.900 PNN = PNB - 1.600

16. MÉTODO DA RENDA Via da renda: cantidades que se pagan ós factores de produción. Salarios, alugueres, xuros e beneficios das empresas. 1. Soldos e salarios: Nómina bruta 2. EBE: Excedente Bruto de explotación: inclúe impostos directos e amortización. 3. Rendas Mixtas:autónomos. Sumando estes tres conceptos temos o PIB cf. Se queremos ter o PIB a prezos de mercado deberemos sumarlle os impostos indirectos e restarlle as subvencións.

17. R.D= C +A • Imp. Indi. + Subv. • Imp. Dir. + Transf. • Seg. Soc. • Benef. nd + Divide. R.N. = Salarios + Alug + Xuros + Bº Vía gasto Vía renda Vía produción

18. Exercicio:A partir da táboa. Salarios. 1.700 Alugueres: 70 Seg. Soc.: 150 Gasto público: 400 Desemprego: 60 Impostos directos: 400 Bº non distri.: 90 Exportacións: 50 Axudas familias: 100 Bª empresa.: 250 Consumo: 1.600 Importacións: 40 Pensións: 550 Xuros: 150 Investimento: 500 Subvencións: 30 Impostos Indir.: 180 RFN: 90 RFE: 60 Amortizacións:220 Atopa: RN = S + Alu + X + Bº RPD = RN - ( Bnd + Id + Se S.) + Transf. PIB pm PIB cf PNB cf PNN cf

19. Exercicio:A partir da táboa. Salarios. 1.700 Alugueres: 70 Seg. Soc.: 150 Gasto público: 400 Desemprego: 60 Impostos directos: 400 Bº non distri.: 90 Exportacións: 50 Axudas familias: 100 Bª empresa.: 250 Consumo: 1.600 Importacións: 40 Pensións: 550 Xuros: 150 Investimento: 500 Subvencións: 30 Impostos Indir.: 180 RFN: 90 RFE: 60 Amortizacións:220 RN = S + Alu + X + Bº = 1.700 + 70 + 150 + 250 = 2.170 RPD = RN - ( Bnd + Id + Se S.) + Transf. = 2.170 - ( 90 + 400 + 150 ) + ( 60 + 550 + 100 ) = 2.240 PIB pm = 1.600 + 500 + 400 + 50 - 40 = 2.510 PIB cf = 2.510 - 180 + 30 = 2.360 PNB cf = 2.360 + 90 - 60 = 2.390 PNN cf = 2.390 - 220 = 2.170 Por tanto RN = PNN cf

20. Vía renda Vía gasto Vía produción PIBcf = Veb (I) + Veb (II) + Veb (III)‏ PIBcf =Sal. + EBE + RM PIBcf + Ii + Sub = PIBpm PIBcf + Ii + Sub = PIBpm PIBpm = C + I + G + X - M

21. Exercicios: 7, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20. Das páxinas: 259-60-61

23. Como se pode distribuir a renda Distribución funcional:De toda a renda dun país establecer como se distribúe entre o factor traballo e o factor capital. É dicir entre os asalariados e os empresarios. Distribución sectorial: distribuir a renda segundo as actividades ou sectores nos que se produce:agricultura, industria, servizos. PIB por habitante ou renda per cápita: obtense dividindo o pib polo número de habitantes dun país. Distribución espacial:segundo áreas ou zonas xeográficas. Curva de Lorenz:informa como está distribuida a renda entre os grupos de poboación dun país.

24. A curva de Lorenz é unha forma gráfica de mostrar a distribución da renda nunha poboación. Nela relacionanse as porcentaxes acumuladas de poboación con porcentaxes acumuladas da renda que esta poboación recibe. Nas abcisas representase a poboación. Nas ordeadas representase as rendas. Na gráfica vese a representación de dous países, un en azul e outro en vermello. A distribución da renda no país azul é máis desigual que no país vermello. No caso do país azul, o cuarenta por cento máis pobre da poboación recibe unha renda inferior ó vinte por cento do total do país. En cambio, no país vermello, o cuarenta por cento máis pobre recibe máis do vinte por cento da renda.

25. A diagonal negra mostra a situación dun país na que todos e cada un dos individuos obtuvese exactamente a mesma renda; sería a equidade absoluta. Canto máis próxima esté a curva de Lorenz da diagonal, máis equitativa será a distribución da renda dese país. Outra forma de observar a curva de Lorenz é estimando a área da superficie que se atopa entre a curva e a diagonal. Esa superficie chámase área de concentración. Na gráfica da esquerda de cor rosado. Canto maior sexa esta área máis concentrada estará a riqueza; canto máis pequena sexa esta área, máis equitativa será a distribución da renda do país representado.

26. CICLOS ECONÓMICOS • RECOLLEN AS OSCILACIÓNS DA ACTIVIDADE ECONÓMICA A TRAVÉS DAS VARIACIÓNS DO PIB. • NO MOMENTO ACTUAL ESTAMOS NUNHA ETAPA DE CRISE ECONÓMICA.O NIVEL DE PRODUCIÓN DISMINÚE. • SE BAIXA A PRODUCIÓN, DESCENDE O NIVEL DE EMPREGO, O CONSUMO, E REDÚCENSE OS PREZOS.

27. A PRODUCIÓN DOS PAÍSES PASA POR DISTINTAS FASES: RECESIÓN, CRISE, EXPANSIÓN E AUXE BULL MARKET: Período de optimismo cando se esperan incrementos nos prezos do mercado. Mercado alcista. CAPITAL GOODS: bens de capital. OIL SHOCKS: crise do petroleo

28. Teoría das manchas solares Foi formulada polo economista británico William Jevons e chegou a ser aceptada por case todo o mundo. Segundo Jevons, as manchas solares inflúen sobre as condicións meteorolóxicas. Jevons pensaba que as manchas solares determinaban a cantidade e calidade das colleitas, e deste xeito influían sobre a economía. Teoría sicolóxica Foi formulada polo economista británico Arthur Pigou. Establecía que o optimismo ou pesimismo dos dirixentes económicos podía influír nas tendencias da economía. Teoría do subconsumo Atribúeselle ao economista británico John Hobson. Di que a desigualdade nos ingresos provoca o declive económico. Os mercados vense inundados con bens que os pobres non poden comprar, ao tempo que os ricos non poden consumir todo o que está ao seu alcance. Polo tanto, os ricos acumulan os seus aforros sen reinvertelos na produción, posto que existe unha demanda insuficiente de bens. Esta acumulación do aforro rompe o equilibrio económico e provoca un ciclo de cortes na produción. Teoría da innovación Foi formulada polo economista austriaco-americano Joseph Schumpeter. Relacionaba o auxe dos ciclos económicos coa aparición de novos inventos que estimulaban a inversión nas industrias produtoras de bens de consumo. Posto que estes novos inventos se desenvolven de xeito desigual, as condicións da economía teñen que ser alternativamente expansivas e recesivas. Teoría monetaria Destaca a importancia da oferta de diñeiro dentro do sistema económico. Posto que moitos negocios teñen que pedir diñeiro prestado para funcionar ou para aumentar a produción, a dispoñibilidade e o custo deste inflúe nas súas decisións. Sir Ralph George Hawtrey, que subscribiu esta teoría, suxería que os cambios dos tipos de interese determinaban que os empresarios incrementasen ou reducisen os seus investimentos de capital e deste xeito afectaban aos ciclos económicos.

29. dicionario • http://es.mimi.hu/economia/index_economia.html