290 likes | 876 Views
„Przyroda mojego regionu”. Mapa Wyżyny Lubelskiej. Park Krajobrazowy Lasy Janowskie. Lasy Janowskie informacje.
E N D
Lasy Janowskie informacje Lasy Janowskie – wielki obszar leśny położony w , Kotlinie Sandomierskiej w południowej części województwa lubelskiego. Stanowi zachodnią część kompleksu leśnego Puszczy Solskiej. Lasy Janowskie rozciągają się od okolic Borowa nad Wisłą do okolic Biłgoraja gdzie graniczą z właściwą Puszczą Solską. Największymi miastami regionu są Biłgoraj i Janów Lubelski. W Lasach Janowskich przeważa las mieszany z dominacją sosny. Liczna zwierzyna – łowiska. Miejsce lubiane przez miłośników grzybobrania. W 1984 utworzono Park Krajobrazowy Lasy Janowskie, a w 1994 – Leśny Kompleks Promocyjny Lasy Janowskie.
Informacje dla turystów Lubelskie lasy są otwarte dla turystów i z pewnością stanowią dogodne miejsce wypoczynku i rekreacji. W celu udostępniania obszarów leśnych turystom, prowadzone są prace nad rozbudową odpowiedniej infrastruktury: parkingów, leśnych miejsc postoju pojazdów, pól biwakowych, placów zabaw i izb edukacyjnych. Spędzając wolny czas w pięknych lasach naszego regionu, pamiętajmy jednak o tym, że opuszczając miejsce odpoczynku na łonie przyrody, należy zostawić je w takim stanie, w jakim sami chcielibyśmy je zastać.
Konie Na mapie przyrodniczej Regionu Lubelskiego wyjątkowe miejsce zajmują Lasy Janowskie". Te rozległe bory sosnowe z wyspowymi fragmentami jodły i lasów mieszanych prezentują ogromne bogactwo przyrodnicze. Występuje tu wiele cennych gatunków roślin a leśne knieje są schronieniem dla wielu zwierząt – także tych chronionych. Lasy Janowskie są jednym z ostatnich w Polsce miejsc, gdzie występuje głuszec.Nadleśnictwo Janów Lubelski.leży w południowo-zachodniej części województwa lubelskiego. W 1994 r. utworzono tutaj Leśny Kompleks Promocyjny "Lasy Janowskie", jeden z 19 takich obiektów istniejących obecnie w Polsce.
Łowiectwo Gospodarka łowiecka na obszarze działania Nadleśnictwa Janów Lubelski jest prowadzona według opracowanego Wieloletniego Planu Łowieckiego oraz rocznych łowieckich planów hodowlanych. Każdego roku w Nadleśnictwie Janów prowadzona jest inwentaryzacja zwierzyny.
Na terenie Nadleśnictwa Janów Lubelski istnieje możliwość zakwaterowania w Ośrodku Edukacji Ekologicznej w Leśniczówce Władysławów lub w leśniczówce Cegielnia,gdzie przy kominku można podzielić się z wrażeniami po polowaniu z innymi myśliwymi. Zasobne łowiska w puszczańskich ostępach, właściwie utrzymane paśniki, ambony i inne urządzenia łowieckie, komfortowe kwatery, organizacja polowań przez leśniczego ds. łowieckich, liczne trofea myśliwskie zdobyte przez myśliwych z kraju i zagranicy, a przede wszystkim przyroda Lasów Janowskich, są gwarancją udanych łowów i prawdziwej leśnej przygody
Puszcza Solska Lasy Janowskie stanowią zachodnią część Puszczy Solskiej - jednego z największych kompleksów leśnych w Polsce. Rozległe lasy i malownicze rzeki sprawiają, iż cały jej obszar odznacza się wyjątkowymi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Znakiem rozpoznawczym tego regionu są skalne progi, tworzące małe wodospady, nazywane potocznie szumami. Jest to również, tak jak w przypadku Nadleśnictwa Janów Lubelski, kraina największego leśnego kuraka – głuszca. Na terenie gospodarujących tutaj nadleśnictw – Józefów i Biłgoraj, jest on objęty programem aktywnej ochrony.
Poleski Park Narodowy – park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990r. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Powierzchnia parku wynosi 9764,3071 ha, zaś jego otuliny 13624,25 ha[. Park wchodzi w skład Rezerwatu Biosfery "Polesie Zachodnie" który od 2012 roku stał się rezerwatem transgranicznympo połączeniu z parkami Pribużskoje Polesie i Szacki Park Narodowy. Jest także chroniony przez konwencję ramsarską jako ważny obszar podmokły.
Informacja Turystyczna Szlaki turystyczne w Parku i w otulinie mają łączną długość 109 km, z czego 34 km znajduje się na terenie Parku. Zostały wytyczone tak, aby umożliwić zwiedzającym poznanie najciekawszych fragmentów Poleskiego Parku Narodowego i obejrzenie jego wyjątkowych walorów przyrodniczych. Wstęp na szlaki turystyczne jest bezpłatny. Są to: Szlak Niebieski (Pieszowola - Wytyczno), jego trasa przebiega w pobliżu ścieżki przyrodniczej „Perehod"; Szlak Żółty (Wołoskowola - Muzeum PPN w Załuczu Starym); Szlak Czerwony Partyzancki (Urszulin - Muzeum PPN). Przy szlaku tym bierze swój początek ścieżka przyrodnicza „Dąb Dominik"; Szlak Czerwony przy kompleksie Bagna Bubnów; Szlak Żółty przy kompleksie Bagna Bubnów; Szlak Czarny historyczno - przyrodniczy „Nałęcz" (Sosnowica - Jamniki). Trasa przebiega przez miejscowości o ciekawej historii, miejsca pobytu sławnych postaci historycznych (Tadeusz Kościuszko), bitew i potyczek. Poza walorami przyrodniczymi prezentuje także walory kulturowe regionu. Na trasie szlaku „Nałęcz" znajduje się kurhan kultury trzcinnickiej sprzed 3500 lat. Jest to jeden z najciekawszych obiektów historycznych PPN. Trzy Szlaki Czarne - łącznikowe (Zawadówka, Kol. Wola Wereszczyńska, Pieszowola). Wszystkie szlaki tworzą system umożliwiający wielowariantowe projektowanie tras wycieczek zarówno pieszych jak i rowerowych. Niezwykle istotne z dydaktycznego punktu widzenia jest powiązanie szlaków turystycznych ze ścieżkami przyrodniczymi i Ośrodkiem Dydaktyczno-Muzealnym PPN.
Ptaki w Poleskim Parku Narodowym Duże zdjęcie : Żuraw (Grus grus) Małe zdjęcia po lewej od góry : Bocian czarny (Ciconia nigra) Rycyk (Limosa limosa) Krwawodziób (Tringa totanus)
Cietrzew, cietrzew zwyczajny (Lyrurus tetrix syn. Tetrao tetrix) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych. Poleski Park Narodowy - park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990 r. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Park wchodzi w skład Rezerwatu Biosfery "Polesie Zachodnie". Jest także chroniony przez konwencję ramsarską jako ważny obszar podmokły.Powierzchnia parku wynosi 9764,3071 ha, zaś jego otuliny 13624,25 ha.
Historia o Ogrodzie Botanicznym Idea utworzenia Uniwersyteckiego Ogrodu Botanicznego w Lublinie zrodziła się w 1944 roku. Profesorowie Józef Motyka oraz Adam Paszewski utworzyli komisję, która sprawowała pieczę nad realizacją projektu jego utworzenia na terenie majątku Sławinek. Początkowo, w oczekiwaniu na akceptację lokalizacji ogrodu, w ramach Planu Wielkiego Lublina, utworzono na terenie miasteczka uniwersyteckiego "Ogród dendrologiczny" tzw. "stary botanik", a dzisiejszy park. Intensywne starania Kazimierza Bryńskiego o uzyskanie gruntów na Sławinku zaowocowały i uczelnia w 1958 roku uzyskała prawo własności do powierzchni liczącej 13 hektarów. Jednak budowa Ogrodu Botanicznego przybrała realne kształty, dopiero kiedy Rektorem Uczelni został prof. dr Grzegorz Leopold Seidler. W latach 1964-1970powstały zasadnicze zręby dzisiejszego Ogrodu. Teren został ogrodzony, powstał budynek administracyjno-gospodarczy z kotłownią oraz szklarnie o powierzchni blisko 1000 m2. Powstały również zbiorniki wodne i urządzenia do spiętrzania wody. Autorami wstępnej koncepcji zagospodarowania Ogrodu byli architekci Oscar i Zofia Hansen z Krakowa przy konstruktywnej współpracy z dr Marią Petrowicz i doc. Dominikiem Fijałkowskim. W tym okresie powstały działy roślinne o charakterze systematycznym, użytkowym, ozdobnym i ekologicznym. W 1964 roku Tadeusz Petrowicz, który w przejął po Kazimierzu Bryńskim funkcję kierownika organizacyjnego, zajął się sprawami związanymi z budową i organizacją zaplecza gospodarczego. Projektowaniem i wykonywaniem nasadzeń kierował natomiast bezpośrednio prof. Dominik Fijałkowski przy znaczącym udziale dr Marii Petrowicz i dr Kazimierza Kozaka. Utworzono kolejne działy Ogrodu – Systematyki Roślin,Arboretum, Rośliny Użytkowe, Rośliny Ozdobne, Alpinarium, Rośliny Tropikalne i Subtropikalne, Flory Polski, Płd. i Płd.-Wsch. Europy oraz dzisiaj już nie istniejące Ameryki PŁ. i Azji. 23 lutego 1965 roku uznaje się za początek istnienia Ogrodu, kiedy to Senat Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w ramach Katedry Systematyki Roślin powołał jednostkę organizacyjną pod nazwą Ogród Botaniczny. W 1970 roku kierownictwo Ogrodu przejął dr Kazimierz Kozak, staraniem którego teren Ogrodu został powiększony do 25 ha. W kolejnych latach trwały intensywne prace zmierzające do zakończenia pierwszego etapu organizacji i otwarcia Ogrodu dla publiczności, które miało miejsce 30 kwietnia 1974 roku. W 1995 roku dyrektorem Ogrodu został dr inż. Maciej Kwiatkowski. Wprowadzono zmiany w sposobie ekspozycji ogrodowych z uwzględnieniem form architektury i krajobrazu, uzupełniono informację dla zwiedzających oraz dokonano szereg inwestycji i remontów zmieniających wygląd Ogrod
Działy i Kolekcje Roślinne Kolekcje Ogrodu liczą ponad 1600 gatunków drzew i krzewów, ponad 3300 roślin zielnych rosnących w gruncie oraz ok. 1600 gatunków roślin szklarniowych. W parku rośnie 106 drzew w wieku ponad 100 lat. Dział Roślin Cebulowych i Bulwiastych Dział Dendrologii (Arboretum) Dział Roślin Południowej i Południowo-Wschodniej Europy Rośliny Biblijne Dział Flory Polski Rośliny Chronione Dział Roślin Górskich (Alpinarium) Dział Roślin Ozdobnych "Pałacówka" i "Wąwóz Ozdobny" Rośliny Ozdobne "Nad Stawami" Kolekcje Bylin Rosarium Dział Systematyki Roślin Dział Roślin Tropikalnych i Subtropikalnych Dział Roślin Użytkowych Dział Roślin Wodnych i Bagiennych
Szafran spiski (Crocus scepusiensis (Rehman et Woł.) Borbás)
Śnieżyca wiosenna odm. karpacka (Leucojum vernum L. var. carpaticum Borbás)
Pomogły Strony: www.umcs.lublin.pl www.google.pl www.ogrodbotaniczny.lublin.pl