Moja wirtualna podróż-Włochy

1. Moja wirtualna podróż-Włochy Wykonał: Kacper Konecki 4a S.P.96 Źródło informacji: Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

2. Dlaczego tam jadę • Jadę do Włoch ponieważ: • Jest tam bardzo dobry klimat • Interesujące zabytki • Dobre miejsce na wypoczynek • Pyszne jedzenie • Piękny krajobraz

3. Geografia • Całkowita granica lądowa Włoch wynosi 1932,2 km. Sąsiadują z Francją – 488 km granicy, Szwajcarią – 740 km, Austrią – 430 km i Słowenią – 232 km). Wewnątrz terytorium Włoch znajdują się ponadto dwa państwa-enklawy: San Marino (39 km granicy) i Watykan (3,2 km). • Długość wybrzeża włoskiego wynosi aż 7600 km. Oblewają je wody kilku akwenów Morza Śródziemnego: Morze Liguryjskie, Morze Tyrreńskie, Morze Jońskie i Morze Adriatyckie. • Najwyższy punkt położony jest na najwyższym masywie Europy Mont Blanc. Nosi on nazwę Mont Blanc de Courmayeur – jego wysokość to 4807 m n.p.m. Flaga Włoch Godło Włoch Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy Mapa Włoch

4. Rzym • Miasto położone w środkowych Włoszech, nad rzeką Tyber, w jej dolnym biegu, na wyżynnym, wapiennym obszarze niedaleko wybrzeża morskiego. Stolica kraju i siedziba najważniejszych instytucji życia politycznego i gospodarczego; drugi po Mediolanie ośrodek finansowy i gospodarczy państwa (ważny ośrodek przemysłu samochodowego, elektrotechnicznego, włókienniczego, spożywczego i innych. Wielki węzeł komunikacji lotniczej (2 porty lotnicze – Fiumicino – port Leonardo da Vinci oraz Ciampino), kolejowej (sławny dworzec Termini) i drogowej. Rzym posiada także metro (obecnie 2 linie, trzecia aktualnie w budowie). Światowy ośrodek turystyczny z bardzo bogatymi zabytkami starożytności i średniowiecza (kościoły, bazyliki, Koloseum, pałace, akwedukty, fontanny i wiele innych budowle), niezwykle bogate muzea, nowoczesne osiedla mieszkaniowe na przedmieściach. • Siedziba licznych banków, tereny wystawowe (dzielnica EUR); domy generalne zakonów i zgromadzeń zakonnych. W 1960 roku organizował Letnie Igrzyska Olimpijskie. Częścią miasta jest Watykan – siedziba papieży (najmniejsze państwo świata). Ośrodek turystyczny o światowym znaczeniu; miasto o największym w świecie nagromadzeniu zabytków (zwłaszcza starożytności) corocznie odwiedzany przez kilkanaście milionów turystów. Flaga Rzymu Herb Rzymu Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy Rzym

5. Neapol Flaga Neapolu • Neapol (wł. Napoli, łac. Neapolis z gr. he nea polis, dosł. nowe miasto) – miasto w południowych Włoszech w rejonie Kampania, którego jest stolicą, a także ośrodkiem administracyjnym prowincji Neapol. Założony przez Greków jako Partenope. • Neapol jest położony tarasowo nad Zatoką Neapolitańską (Morze Tyrreńskie) u podnóża Wezuwiusza. • W pobliżu Neapolu znajdują się: • wyspy Ischia i Capri leżące u wejścia do Zatoki Neapolitańskiej, • półwysep Sorrento. • Liczba mieszkańców: 993 386 (2004), a zespół miejski ponad 3 mln. Jest to trzecie pod względem zaludnienia miasto we Włoszech. Jest to też jedno z trzech miast włoskich posiadających metro, tzw. Metropolitana di Napoli (obecnie posiada 6 linii, ale w planach jest zwiększenie ich ilości do 10). • W Neapolu i okolicach mieszkańcy posługują się specyficznym dialektem neapolitańskim. Neapol stanowi główny ośrodek gospodarczy, kulturalny i naukowy południowych Włoch. Jest to drugi co do wielkości przeładunków port we Włoszech. W Neapolu znajduje się uniwersytet założony w roku 1224 oraz liczne szkoły wyższe i placówki naukowo-badawcze. Mieści się tam ważny węzeł komunikacyjny, a także międzynarodowy port lotniczy Capodichino. Neapol jest licznie odwiedzany przez turystów z całego świata. Jest to miasto bardzo atrakcyjne pod względem turystycznym; nie bez przyczyny przyjęło się powiedzenie "Zobaczyć Neapol i umrzeć". We wrześniu i w grudniu rzesze turystów przyciąga cud św. Januarego (patrona miasta). Herb Neapolu Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy Neapol

6. Turyn • Nazwa miasta pochodzi od celtyckiego słowa Tau oznaczającego góry. Turyn jest głównym ośrodkiem Piemontu, znanego ze znakomitej kuchni i wina. Od 1574 roku stolica regionu rządzonego przez dynastię sabaudzką od XI wieku. Książęta sprawowali władzę absolutną, a system oświatowy powierzyli jednostronnym jezuitom. Od 1578 w katedrze turyńskiej przechowywany jest całun turyński, jedna z najważniejszych relikwii chrześcijaństwa. Uzyskali tytuł królewski w 1713 roku. Monumentalna architektura Turynu to pozostałość po ich działalności. • Turyn, wraz z Piemontem odegrał znaczącą rolę w procesie jednoczenia kraju. W 1870 roku, po zjednoczeniu Włoch przeniesiono stolicę do Rzymu. Miastem rządziła piemoncka arystokracja. Spokój ich okazałych pałaców zburzyła najpierw pierwsza wojna światowa, a po niej strajki i działalność włoskiej partii komunistycznej. • Po drugiej wojnie światowej życie miasta skupiało się głównie wokół koncernu Fiata. Dziś rodzina właścicieli fabryki, i nie tylko, należy do najbardziej wpływowych we Włoszech. A po dawnych władcach Turynu pozostały eleganckie barokowo aleje, wyniosłe pałace, bogate kościoły i kolekcje malarstwa Herb Turynu Kościół Gran Madre z Mole Antonelliana Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy Ratusz

7. Mediolan • Mediolan (łac. Mediolanum, wł. Milano, ang./fr. Milan, niem. Mailand) - miasto i gmina w północnych Włoszech, stolica prowincji Mediolan i regionu Lombardia. Położone na północno-zachodnim skraju Niziny Padańskiej. Drugie co do wielkości po Rzymie miasto Włoch. Wg danych na koniec 2005 roku gminę zamieszkuje 1 308 735 osób, 7191 os./km². Zajmuje powierzchnię 182 km². • Najważniejszy włoski ośrodek gospodarczo-finansowy; jedno z najbogatszych miast Europy. Ważny węzeł kolejowy i drogowy, wielki węzęł lotniczy (lotniska Malpensa i Linate). Siedziba licznych banków i towarzystw ubezbieczeniowych oraz giełdy (Borsa Italiana). Największy w kraju ośrodek przemysłowy - m.in. przemysł maszynowy, elektrotechniczny, środków transportu (Alfa Romeo), chemiczny (koncern Pirelli), odzieżowy (światowy ośrodek mody), a także metalowy, szklarski, spożywczy (sery, wina Cinzano i inne), porcelanowo-fajansowy, rafineryjny, hutnictwo żelaza. • Znajdują się trzy uniwersytety (od 1863, 1920 i 1924) i inne uczelnie, Akademia Literatury, instytuty naukowe. Katedra Mediolańska Herb Mediolanu Galeria Wiktora Emmanuela Piazza Cordusio Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

8. Palermo • Powstało jako Panormos (grec.), kolonia fenicka. Od V wieku p.n.e. miasto kartagińskie, a od 254 p.n.e. rzymskie. Palermo zostało w V wieku opanowane przez Wandalów, Gotów, w 535 przez Bizancjum. W roku 831 znalazło się pod panowaniem Arabów, od 1072 Normanów, 1194 Hohenstaufów i później Andegawenów. Palermo było centrum kulturowym królestwa Sycylii. W 1282 doszło do antyfrancuskiego powstania (tzw. Nieszpory Sycylijskie, które oddało miasto pod rządy aragońskie i potem hiszpańskie. Palermo podupadało aż utworzono w czasie rewolucji (1848-49) powstał tu tymczasowy rząd. Sytuacja miasta poprawiła się po 1860 gdy doszło do zjednoczenia Włoch. • Główne zabytki Palermo to pozostałości murów rzymskich, punickiej nekropoli, pałac królewski wzniesiony w XI przez Normanów na ruinach zamku arabskiego, wewnątrz którego znajduje się słynna Capella Palatina z XII wieku, arabsko-bizantyjskie sklepienie stalaktytowe, mozaiki z XII wieku. Inną historyczną budowlą miasta jest katedra S. Rosalia ozdobiona mozaikami (XII), posiadająca w sobie grobowce królów. Znajduje się tu również romański kościół S. Cataldo i S. Giovannidegli Eremiti, S. Giovanni dei Lebrossi, della Martorana, del Vespro oraz pałace Zisa i Cuba z XII wieku. Z kościołów gotyckich możemy wymienić tu S. Agostino (XIV), della Gancia, delle Ree Pentife i della Catena. Z tego okresu pochodzą też pałace Chiaromonte, Sclafani, Pietratagliata, Abbatelli, Aiutamicristo i Marchesi. Jako przykład zabudowy renesansowej możemy podać kościoły S. Maria dei Miracoli, S. Giovanni di Napoletani, S. Gorgio dei Genovesi i pałace Scavuzzo, Fieravecchia. Liczna jest tu także zabudowa barokowa reprezentowana przez kościoły S. Matteo, S. Giuseppe, S. Teresa, del Salvatore i del Olivella. Herb Palermo Pałac Cuba Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

9. Genua Flaga Genui • Genua (wł. Genova, lig. Zena) to miasto w północno-zachodniej części Włoch nad Morzem Liguryjskim, u stóp Apeninu Liguryjskiego; jest stolicą prowincji o takiej samej nazwie i regionu Ligurii. Liczba mieszkańców: 611 476 (30.04.2005). • Genua jest największym włoskim portem morskim, jest to także duży ośrodek przemysłowy i kulturalny Herb Genui Teatr Carlo Felice w Genui przystań w Genui Katedra Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

10. Bolonia • Założone przez Etrusków jako Felsina. W IV wieku p.n.e. zajęta przez Celtów. Następnie od 192 p.n.e. rzymska Bononia założona w 189 p.n.e.[1]. Po upadku Rzymu w państwie Odoakra i Teodoryka Wielkiego. W VI-VIII wieku w egzarchacie raweńskim, od 756 roku w składzie Państwa Kościelnego. Od początku XII wieku wolna komuna miejska (okres znacznego rozwoju). W latach 1506 - 1860 ponownie pod władzą papieży, potem w zjednoczonych Włoszech. W 1945 (od 9 do 21 kwietnia) walki między 2 Korpusem Polskim a oddziałami niemieckimi w rejonie Bolonii. Jej zdobycie zakończyło działania 2 Korpusu Polskiego w kampanii włoskiej. Herb Boloni Krzywa wieża Rynek Arkady Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

11. Florencja • Początki Florencji sięgają czasów Juliusza Cezara, który w 59 p.n.e. założył na miejscu dawniejszego, etruskiego miasta kolonię dla byłych żołnierzy i nazwał ją Florentina. Zabudowa tego okresu została założona na planie obozu wojskowego. Z tego okresu pochodzi zachowany szachownicowy układ ulic. Początkowo, w czasach Cesarstwa Rzymskiego, Florencja była ośrodkiem handlu i rzemiosła. W 405 obroniła się przed najazdem Ostrogotów, w 539 uzależniona od Bizancjum a od 541 od Gotów. W 570 została podbita przez Longobardów, którzy z kolei utracili miasto na rzecz Franków. • W XI wieku odzyskała znaczenie jako ośrodek handlu, przede wszystkim z uwagi na swoje położenie – na drodze z Francji do Rzymu. W 1078 rozpoczęto budowę nowych fortyfikacji. Od 1115 miasto uzyskało status niezależnego miasta a w 1183 Florencja ogłosiła się komuną miejską. Mimo trwających w tym okresie zatargów pomiędzy stronnictwami gwelfów i gibelinów, licznych sporów i wojen, jest to trwający wiele stuleci czas rozkwitu i rozwoju miasta. Oprócz handlu w XII wieku rozwinęło się sukiennictwo a później także jedwabnictwo. W XIII wieku powstały pierwsze domy bankowe. W 1252 rozpoczęto bicie złotych monet – florenów, które szybko stały się główną monetą Europy. W mieście działali Brunetto Latini, Dante Alighieri, Giotto di Bondone i Arnolfo di Cambio. Jednocześnie narastał konflikt pomiędzy bogatymi cechami rzemieślniczymi i pozbawioną praw ubogą ludnością. Herb Florencji Dzwonnica Giotta Mosty Florencji Mury miejskie wokół Florencji Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

12. Francesco Petrarca • Francesco Petrarca, pol. Franciszek Petrarka (ur. 20 lipca 1304 w Arezzo, zm. 19 lipca 1374) – renesansowy twórca wywodzący się z Italii. Pisał po włosku i łacinie. Był synem notariusza z Florencji. Liczne polityczne spory sprawiły, że rodzina Franciszka musiała opuścić rodzinne strony. Osiedlili się w Awinionie, który wówczas stał się stolicą papieską. Franciszek studiował prawo w Bolonii i w Montpellier. Po śmierci swego ojca powrócił do Awinionu i postanowił zostać duchownym. Za wzór stawiał sobie twórczość Horacego, Cycerona i Owidiusza. Momentem przełomowym w jego życiu było spotkanie tajemniczej, jak się okaże, Laury.Stało się to 6 IV 1327r., zgodnie z tym, co pisze sam Petrarka. Jednak nawet dla ludzi żyjących w czasach poety Laura była osoba zupełnie nie znaną. Nawet Boccacio, który przyjaźnił się z Petrarką, poddawał w wątpliwość istnienie tej kobiety. Sam poeta używa w utworach jej poświęconych imienia "Laurea", więc może jest to alegoria sławy? Biografowie nie zajęli dotychczas jednoznacznego stanowiska. Najnowsze badania wykazały jednak, że nawet jeśli Laura istniała naprawdę, nie odegrała w życiu poety tak wielkiej roli, jak by to mogło wynikać z Canzonierre (Sonetów do Laury)- utworów jej poświęconych. 18 IV 1341r. Petrarka został uwieńczony wieńcem laurowym - najwyższym odznaczeniem przyznawanym twórcom. Uroczystość odbyła się w Rzymie, na Kapitolu. Paradoksalnie, właśnie od tego momentu rozpoczął się okres głębokiego załamania psychicznego poety. Depresję pogłębiła epidemia dżumy (1348r.), która zabrała wielu przyjaciół pisarza. W tym roku umarła prawdopodobnie także Laura - jeśli istniała. W 1353r. Petrarka związał się z dworem Viscontich. Ostatnie lata życia spędził w willi obok Argua. tam zmarł 19 VII 1374r. • Jest znany z takich dzieł jak: • Africa - poemat • Canzoniere - tom z utworami napisanymi po włosku (m. in. "Sonety do Laury") • Sonety do Laury - cykl utworów poświęconej tajemniczej kobiecie którą zobaczył w kościele w Awinionie, Laura nigdy go nie znała, miała męża i dzieci, potem zmarła na chorobę zakaźną; • O sławnych mężach - biografii słynnych Rzymian • Trionfi • De remediis utriusque fortunae • Secretum • Warto również wspomnieć, iż Petrarka słynie z jednej z pierwszych wypraw turystycznych i alpinistycznych. Była to wyprawa górska w 1336 roku na Mont Ventoux. • Dom – muzeum Petrarki znajduje się w Arqua Petrarca, położonej pośród powulkanicznych wzgórz Euganejskich, niedaleko Wenecji. Francesco Petrarca Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

13. Giovanni Boccaccio • Giovanni Boccaccio (ur. w roku 1313 we Florencji, zm. 21 grudnia 1375 w Certaldo) - pisarz włoski, znany z swego dzieła Dekameron. • Był nieślubnym dzieckiem toskańskiego kupca i francuskiej szlachcianki. Dzieciństwo spędził we Florencji, od piętnastego roku życia przebywał w Neapolu, gdzie niezbyt chętnie studiował prawo i handel, co uznał za czas stracony. Jednak to właśnie w tym czasie poznał Francesca Petrarkę, zbliżył się do literatury i kultury antycznej. Szczególnie umiłował Tacyta i Liwiusza. W wieku 23 lat zakochał się w nieślubnej córce króla, Marii d' Aquino, która stała się jego muzą. W roku 1340 ponownie powrócił do Florencji, gdzie zajmował wiele zaszczytnych stanowisk. Jednak o pewnym czasie zrezygnował z życia politycznego, mimo, ze kilkakrotnie miasto powierzało mu misje dyplomatyczne. Najwybitniejszym dziełem Boccaccia jest Dekameron (Il Decamerone, 1348-1353). Jest to zbiór 100 nowel podzielonych na 10 dni, stąd nazwa znacząca po grecku "Księga dziesięciu dni". Nowele te są połączone w całość i są opowiadaniami grupy młodych kobiet i mężczyzn, którzy podczas zarazy schronili się w okolicach Florencji. Giovanni Boccaccio Giovanni Boccaccio Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

14. Dante Alighieri • Urodził się we Florencji w rodzinie z niższej warstwy arystokracji. Nazwisko Alighieri pochodzi od gockiego Aldiger, które nosiła jego babka z Ferrary.[1] Ród Dantego należał do partii gwelfów; on sam przystał do frakcji białych. Rozpoczął studia retoryki, gramatyki, filozofii, literatury oraz teologii, później studiował wnikliwie filozofię i teologię. Był członkiem ruchu poetyckiego Dolce Stil novo. Znał i przyjaźnił się z wieloma jego członkami, miedzy innymi Guido Cavalcantim. Około roku 1285 ożenił się z Gemmą di Manetto Donati, która urodziła mu troje (a być może czworo) dzieci. Wcześniej jednak przeżył nieszczęśliwą miłość. Wybranką jego była Beatrycze Portinari, która to przeprowadza go w Boskiej komedii przez Niebo. W latach 1295 – 1300 zaangażował się politycznie, co zostało uwieńczone powołaniem go na urząd priora (rodzaj gubernatora) w roku 1300. • Obywatel Florencji, musiał ją opuścić, ponieważ frakcja polityczna białych w partii gwelfów przegrała walkę z frakcją czarnych. W efekcie tego został oskarżony i skazany na grzywnę i dwa lata wygnania. Jednak Dante nie zapłacił tej grzywny i dlatego został skazany na śmierć. Przez resztę życia błąkał się po różnych dworach Włoch nigdy nie powróciwszy do swojej ojczyzny. Zmarł w Rawennie. Dante Alighieri Dante Alighieri Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

15. Torquato Tasso • Torquato Tasso (ur. 11 marca 1544 w Sorrento, zm. 25 kwietnia 1595 w Rzymie) – włoski poeta, najlepiej znanym ze swojego poematu heroicznego Jerozolima wyzwolona (tyt. oryg. La Gerusalemme liberata; 1575), w którym opisuje walki między chrześcijanami a muzułmanami pod koniec pierwszej krucjaty, podczas oblężenia Jerozolimy. • W latach 70. XVI wieku, Tasso zaczął cierpieć na schizofrenię. Przekazy opisują go błąkającego się po ulicach Rzymu na wpół oszalałego, przekonanego, że jest prześladowany. Jakkolwiek nigdy nie wyleczono go całkowicie, zdołał powrócić do pisania. • W 1594 papież Klemens VIII wezwał Tasso do Rzymu, by móc go ukoronować wieńcem laurowym. Tasso zmarł rok później, zanim zdołał odebrać przyznany mu zaszczyt. Torquato Tasso Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy Torquato Tasso

16. Gabriele d'Annunzio • Gabriele Michele Raffaele Ugo d'Annunzio (ur. 12 marca 1863 w Pescarze, zm. 1 marca 1938 w Gardone-Riviera) – włoski poeta, dramaturg i prozaik. Znany zwłaszcza dzięki bestsellerowej powieści z 1894 Triumf śmierci. • Ojciec Gabriela zmienił nazwisko z Rapagnetta na d'Annunzio. Przyszły pisarz uczył się w Toskanii. Zadebiutował w 1879 tomikiem Primo Vere nawiązującym do klasycyzmu. Wsławił się brawurą, walcząc jako lotnik w czasie pierwszej wojny światowej. Pomimo sprzeciwu rodziny, poślubił księżniczkę Marię Hardouin di Gallese. Biografowie uważali jednak Elvirę Natalię Fraternali (w jego twórczości i korespondencji występująca jako Barbara Leoni lub Barbarella, żona hrabiego Leoni) za "jedyną miłość w życiu poety"[1]. Jej osoby dotyczy część jego twórczości (Niezwyciężona, Triumf śmierci). • W swoich utworach wyrażał panteistyczną radość życia; jego twórczość przesiąknięta jest egotyzmem. Zdaniem Jana Tomkowskiego włoski odpowiednik Przybyszewskiego[2]. Wpływ na jego twórczość wywarła filozofia Artura Schopenhauera i Fryderyka Nietzschego. Interesował się również literaturą Dostojewskiego i Tołstoja, nie odnajdując jednak pełnego dla niej zrozumienia. • Gabriele d'Annunzio często jest uważany za jednego z prekursorów włoskiego faszyzmu. Benito Mussolini zaczerpnął wiele z jego myśli, m.in. kocepcję wskrzeszenia Imperium Romanum. 12 września 1919 roku D'Annunzio na czele oddziałów ochotniczych dokonał zajęcia Fiume (obecnie Rijeka), co spowodowało wycofanie sprzymierzonych oddziałów francusko-brytyjsko-amerykańskich i proklamowanie Regencji Carnaro. D'Annunzio utrzymał się w mieście do 30 grudnia 1920 roku, pragnąc aby przyłączono Dalmację do Włoch. W późniejszym okresie drogi D'Annunzio i Mussoliniego rozeszły się, wskutek zdecydowanego sprzeciwu D'Annunzio wobec sojuszu Włoch z III Rzeszą. • Zmarł na atak serca w Gardone-Riviera. Gabriele d'Annunzio Gabriele d'Annunzio Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

17. Italo Calvino • Italo Calvino (ur. 15 października 1923 w Santiago de Las Vegas, Kuba, zm. 19 września 1985 w Sienie), jeden z najbardziej znanych włoskich pisarzy i eseistów. W 40. latach XX wieku tworzył w stylu realistycznym, by później pisać teksty alegoryczne i fantasty. Italo Calvino Italo Calvino Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

18. Umberto Eco • Umberto Eco (ur. 5 stycznia 1932 w Alessandrii we Włoszech) jest włoskim filozofem, pisarzem i felietonistą (zbiory Zapiski na pudełku od zapałek ukazywały się pierwotnie jako cykl felietonów w mediolańskim tygodniku L'Espresso). Rozsławiła go jego twórczość beletrystyczna. Zajmuje się również semiotyką/semiologią i procesami komunikacji, jest estetykiem. Jest profesorem na Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. • Jego twórczość beletrystyczna to wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści, które mają cechy dzieła otwartego, stymulujące odbiorcę do własnej interpretacji. • Eco został uhonorowany licznymi tytułami doktora honoris causa (do r. 2005 - 32 doktoraty), między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (w 1996 r.). Umberto Eco Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

19. Spaghetti • Spaghetti – specyficznie włoska potrawa i jednocześnie nazwa szczególnego rodzaju makaronu, który stanowi jej podstawę. • Legenda głosi, że spaghetti zostało wynalezione w Chinach, skąd Marco Polo przywiózł je do Wenecji. Stamtąd rozprzestrzeniło się na całe Włochy. Inni twierdzą, że spaghetti jadano we Włoszech już w czasach Etrusków. • Typowe danie spaghetti składa się z porcji świeżo ugotowanego makaronu wymieszanego z odpowiednim sosem i posypanego serem (we Włoszech najczęściej parmezanem lub pecorino). • W regionie Neapolu spaghetti je się łyżką i widelcem, w pozostałych regionach Włoch używa się noża i widelca. Spaghetti Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

20. Pizza • Pizza — potrawa kuchni włoskiej, obecnie szeroko rozpowszechniona na całym świecie. W wersji podstawowej jest to płaski placek z wytrawnego ciasta drożdżowego, posmarowany sosem pomidorowym, posypany tartym serem i ziołami, pieczony w bardzo mocno nagrzanym piecu. Pizzę podaje się na gorąco, aczkolwiek wśród studentów rozpowszechnione jest jedzenie jej również na zimno. • Istnieje wiele odmian pizzy z bardzo różnymi dodatkami. Mogą to być m.in. pieczarki, cebula, pomidory, oliwki, ananas, wędlina, owoce morza, ketchup, majonez, a nawet słodkie owoce i sosy. Pizza Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy Pizza

21. Lasagne • Lasagne (l.p. lasagna) (wym. lazańa) to jednocześnie rodzaj makaronu w postaci dużych, prostokątnych płatów i danie przygotowywane na bazie tego makaronu. Makaron jest uprzednio gotowany lub układany na sucho (gotowy, dostępny w sprzedaży) w prostokątnym naczyniu, na przemian z warstwami farszu i zapiekany. Najczęściej farsz stanowią warstwy sosu pomidorowego z mięsem, beszamelu i sera, układane do wyczerpania składników, chociaż zdarzają się przepisy od wegetariańskich po wersje na słodko. Danie podawane na gorąco. Lasagne Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

22. Tortellini • Tortellini - tradycyjna włoska potrawa. Są to pierożki z nadzieniem mięsnym, grzybowym bądź serowym , podawane z sosem pomidorowym, można również korzystać z innych (swoich ulubionych sosów które nie są pomidorowe) lecz nie jest to wówczas w całości włoska potrawa. Na koniec całość posypuje się tartym serem którym jest parmezan. Tortellini Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

23. Ravioli • Ravioli - potrawa kuchni włoskiej. • Są to nieduże pierożki. Nadziewa się je zazwyczaj serem Ricotta,mięsem lub warzywami - najczęściej szpinakiem. W przeciwieństwie do polskich pierogów ravioli mają niedużą ilość farszu, oraz kwadratowy kształt. Ravioli Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

24. Risotto • Risotto to włoskie danie ryżowe. Ryż, gotowany najczęściej na rosole i podawany z przeróżnymi sosami. • Potrawa prawdopodobnie przywieziona do Włoch z Chin przez Marco Polo.Przyprawą dodawaną do risotto jest często szafran. Risotto Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

25. Focaccia • Focaccia - potrawa kuchni włoskiej, jest to rodzaj pieczywa, będącego podstawą pizzy (bez sera i sosu pomidorowego - samo ciasto). Każdy region Włoch może się pochwalić inną odmianą focaccia, od suchego, polanego oliwą ciasta do pulchnego z suszonymi pomidorami i oliwkami. Zazwyczaj podawane na ciepło. • Focaccia podawane jest przed posiłkiem dla zaspokojenia pierwszego głodu oraz do innych potraw jako dodatek. Focaccia Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

26. Bruschetta • Bruschetta - rodzaj przekąski (wł. antipasto) pochodzącej z Włoch. Grzanka której podstawą jest pieczywo, posmarowane oliwą i roztartym czosnkiem. Istnieje wiele wariantów tego dania. Najczęściej podawane jest z mieszanką świeżo pokrojonych pomidorów i ogórków. Bruschetta Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

27. Lody • Lody to zamrożony deser, który uzyskuje się poprzez zamrażanie masy uzyskanej z produktów mlecznych (lody mleczne) bądź wody (lody wodne) z dodatkami smakowymi (dodatki tradycyjne - owoce, lub nietradycyjne, mięsne czy warzywne - w Polsce niepopularne), lub zamrażanie masy złożonej z owoców, cukru i wody (sorbet). Lody podawane są w różnej postaci, najczęściej jednak w waflu w postaci gałek lub zakręconego stożka (lody włoskie i amerykańskie), czy na patyku (zamrożona masa lodowa trzyma się patyka wbitego w jej środek). Występują w ogromnej liczbie odmian i z wieloma dodatkami, z których najpopularniejszymi są: bita śmietana, rurki waflowe, rodzynki, kruszone orzechy. Lody Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

28. Panna cotta • Panna cotta (wł. gotowana śmietanka), rodzaj deseru pochodzącego z północnych Włoch (wymienia się regiony Emilia-Romania, Piemont lub Toskania). Śmietanę podgrzewa się razem z żelatyną oraz różnymi dodatkami (wanilia, mus owocowy, skórka cytrusowa), a następnie wylewa do okrągłej foremki. Po przestudzeniu otrzymaną w ten sposób babeczkę wykłada się do góry dnem i przybiera, najczęściej owocami oraz sosem owocowym. Panna cotta Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

29. Tiramisu • Tiramisu (wł. tirarse sù – ocknij się, przebudź się, ale też tirami sù poderwij mnie) to deser, który składa się z warstwy biszkoptu nasączonej bardzo mocną kawą espresso oraz winem marsala, przypominającym w smaku cherry, na którą nakłada się warstwę kremu z kwaskowego twarożku mascarpone, jajek, cukru i śmietany, a całość posypuje się warstwą grubo zmielonych płatków gorzkiej czekolady. • Deser ten podaje się bardzo silnie schłodzony i je się zwykle do kawy espresso. Kombinacja kawy, pożywnego twarożku i gorzkiej czekolady "stawia na nogi umarłego". Tradycyjnie tiramisu spożywa się we Włoszech na drugie śniadanie – zwłaszcza w upalne dni. Niektórzy twierdzą, że oprócz zdolności "stawiania umarłego na nogi" deser ten posiada też pewne własności afrodyzjaku, czego jednak nikt jak dotąd naukowo nie dowiódł. Faktem jest jednak, że dzięki dwuznaczności nazwy tego deseru, jest on często żartobliwym wstępem do flirtu i nadaje niewinnym początkowo spotkaniom nutkę erotyzmu. • Istnieje co najmniej kilkadziesiąt różnych przepisów na tiramisu, które we Włoszech posiada wiele regionalnych odmian. Deser ten przyjmuje najróżniejsze rozmiary i kształty, choć na ogół jest to prostokątne lub okrągłe ciastko o rozmiarach zbliżonych do polskich kremówek. • Istnieje wiele teorii na temat historii tego deseru. Do "stolicy" tiramisu pretendują: Wenecja, skąd pochodzi twarożek mascarpone, Trewir, Siena i Florencja. Każde z tych miast ma własny "jedynie słuszny" przepis na jego wykonanie i uważa, że przepisy z konkurencyjnych miast to nieporozumienie i kiepska imitacja tego właściwego. Jedna z legend, szczególnie popularna w Sienie głosi, że twórcą tego deseru był arcyksiążę Toskanii Cosimo III de' Medici, który zwykł był go serwować na nudnych posiedzeniach rady księstwa. W Wenecji twierdzą natomiast, że tiramisu było od niepamiętnych czasów ulubioną potrawą dożów i to na grubo przed tym gdy rodzina Medici stała się wpływowa. • Tiramisu zrobiło międzynarodową karierę dopiero za sprawą II wojny światowej, kiedy to masowo zajadali się tym deserem włoscy żołnierze siedzący w alianckiej niewoli, co mogli czynić dzięki paczkom nadsyłanym przez ich żony i narzeczone, które obowiązkowo musiały zawierać ów deser. Tiramisu Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

30. Panettone • Panettone rodzaj babki pochodzącej z Mediolanu i spożywanej tradycyjnie w okresie Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Kojarzona także z nacjonalistami maltańskimi. Wypiekana jest w kształcie wysokiej kopuły i pakowana w kartonowe pudełka. Proces produkcji babki jest długi i skomplikowany. W jego trakcie ciasto nabiera specyficznej puszystej konsystencji. W wariancie podstawowym zawiera kandyzowaną skórkę pomarańczową i cytrynową oraz rodzynki Ciasto podaje się pokrojone pionowe długie kawałki. Bardzo często spożywa sie je z kremem z serka mascarpone lub zabaglione, a także ze słodkimi winami np. Asti, likierami np. Amaretto oraz ciepłymi napojami. Najpopularniejszymi producentami są: Motta, Bauli, Alemagna i Tre Marie. Na początku XX wieku nazwa Motta byłą synonimem panettone. Panettone Źródło : Internet : www.Wikipedia.pl :Włochy

31. KONIEC