1 / 8

Tyczenie długich prostych

Tyczenie długich prostych. Wykonali: Adam Śnieżek Michał Piątek Tomasz Sikora. Prawa autorskie zastrzeżone. Tyczenie prostych odcinków tras.

kaili
Download Presentation

Tyczenie długich prostych

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Tyczenie długich prostych Wykonali: AdamŚnieżek Michał Piątek TomaszSikora Prawa autorskie zastrzeżone

  2. Tyczenie prostych odcinków tras Po wytyczeniu i utrwaleniu punktów zwrotu trasy, tworzących wielobok otwarty, można przystąpić do tyczenia wchodzących w jej skład odcinków prostych, polegającego na wyznaczeniu w określonych odstępach położenia szeregu punktów pośrednich. Znaczne długości odcinków prostoliniowych oraz konieczność zachowania wysokich dokładności podczas tyczenia, szczególnie w odniesieniu do autostrad, dróg krajowych, linii kolejowych, mostów, wiaduktów i tuneli wymagają zastosowania odpowiednich metod określania usytuowania punktów pośrednich prostych i przez to w zasadzie wykluczają możliwość stosowania metod tyczenia „na oko”. Tok postępowania podczas tyczenia odcinków prostych trasy zależy w głównej mierze od długości tyczonego odcinka PK i panujących wzdłuż niego warunków widoczności.

  3. Długość odcinka nie przekracza 2 km Sposób postępowania nie odbiega zasadniczo od znanej metody tyczenia „w przód", jednak w tym wypadku do naprowadzania tyczek lub tarcz, pełniących funkcje ruchomych sygnałów, wykorzystuje się teodolit ustawiony centrycznie nad punktem początkowym P odcinka. Na końcu K tyczonego odcinka należy na spionowanej tyczce ustawić odpowiednio duży sygnał tarczowy, widoczny bezpośrednio ze stanowiska P. Tyczenie punktów pośrednich 1,2,3,4,... rozpoczyna się od punktu najdalszego i jest sukcesywnie prowadzone w kierunku „na siebie". Wzajemna odległość tych punktów nie powinna być większa niż 300m, ponieważ odcinki te można wtedy łatwo zagęścić dalszymi punktami pośrednimi, nawet bez konieczności korzystania z teodolitu. Przedstawiony tu sposób tyczenia punktów pośrednich można zastosować wówczas, gdy tyczki na punktach pośrednich i tarcza na punkcie końcowym są widoczne w polu widzenia lunety bez konieczności jej znaczącego pochylania.

  4. Długość odcinka wynosi 2-5 km Do tyczenia odcinków prostych trasy, których długość przekracza 2 km, stosowana jest konstrukcja pokazana na rys. 3.7. Prostą P K dzielimy wtedy w przybliżeniu na połowę, wytyczając tymczasowo w części środkowej punkt pośredni S, na którym ustawiamy teodolit, po czym bardzo starannie mierzymy kąt PSK. Jeśli wynik pomiaru kąta PSK różni się od kąta półpełnego, wówczas punkt S nie leży na prostej P K, lecz znajduje się poza nią w pewnej odległości d. Odchylenie w prawo punktu S od środka S’ odcinek d ma miejsce wtedy, gdy kąt PSK (mierzony jako kąt lewy) jest mniejszy od 180° (200g), zaś o odchyleniu w lewo świadczy kąt PSK większy od 180°.

  5. Długość odcinka wynosi 2-5 km Po uwzględnieniu γ = <PSK- 180° oraz założeniu przybliżonego związku: c= a + b. Z trójkąta prostokątnego PSS' i twierdzenia sinusowego w trójkącie PSB, można zapisać następujące zależności: Ze względu na niewielką wartość kąta γ można zastosować uproszczenie polegające na zastąpieniu funkcji sinus γ przez kąt γ wyrażony w mierze łukowej, czyli podzieleniu kąta γ w stopniach lub gradach przez odpowiedni zamiennik ρ. Po uwzględnieniu wcześniejszych zależności otrzymamy wzór:

  6. Długość odcinka wynosi 2-5 km Przykład obliczeniowy: Mając przybliżoną długość boku a równą 950m i b równą 1050m, zmierzony kąt PSK równy 203,0000g obliczamy wartość przesunięcia punktu S na prostą PK Odległość d obliczoną według wzoru odkładamy wzdłuż dwusiecznej kąta ASB, uzyskując w ten sposób położenie punktu pośredniego S'. Opisaną konstrukcję można również zastosować w przypadku, gdy punkty P i K są wzajemnie niewidoczne wskutek przesłonięcia przez przeszkodę lub wzniesienie. Odległości: a, b potrzebne do obliczenia przesunięcia d nie muszą być znane z dużą dokładnością, toteż określane są przeważnie na podstawie pomiaru na mapie.

  7. Długość odcinka przekracza 5 km Tyczenie tak długich odcinków prostych nasuwa pewne trudności, lecz jeśli z punktu początkowego P widoczny jest sygnał na punkcie końcowym K, wtedy istnieje możliwość wykorzystania jednego z uprzednio opisanych sposobów tyczenia. Ponieważ podczas tyczenia występują długie celowe, toteż na prostej P K wytyczamy pewną liczbę punktów pośrednich: 1, 2, 3,.... Ze względu na trudności związane z dokładnym naprowadzaniem na prostą sygnałów trzymanych przez pomiarowych, lokalizacje punktów pośrednich ustala się tymczasowo, po czym teodolitem ustawionym na stanowisku P mierzy się kąty odchylenia α1 punktu od prostej. Na podstawie znanych odległości b punktów pośrednich od punktu P można obliczyć wartości przesunięć q ze wzoru:

  8. Dziękujemy za uwagę i życzymy miłego dnia!  W prezentacji wykorzystane zostały treści zawarte w książce A. Jagielski „Podstawy geodezji inżynieryjnej”, Kraków 2012, wydanie pierwsze, wyd. GEODPIS

More Related