Download
1 / 74
740 likes | 1.03k Views
Tramwaje w Kolonii i Bonn. Prezentację opracowano na podstawie strony internetowej Jacka Wesołowskiego: http://historia.arch.p.lodz.pl/jw37/urbtr/trsh-koln.html uzupełnionej o informacje oraz ilustracje z innych stron: http://www.urbanrail.net/eu/col/koeln.htm
E N D
Tramwaje w Kolonii i Bonn
Prezentację opracowano na podstawie strony internetowej Jacka Wesołowskiego: http://historia.arch.p.lodz.pl/jw37/urbtr/trsh-koln.html uzupełnionej o informacje oraz ilustracje z innych stron: http://www.urbanrail.net/eu/col/koeln.htm http://en.wikipedia.org/wiki/Cologne_Stadtbahn http://en.wikipedia.org/wiki/Bonn_Stadtbahn https://www.stadtwerke-bonn.de http://www.railfaneurope.net/pix_frameset.html
Oba miasta zawsze miały tramwaje miejskie i podmiejskie, te ostatnie zwykle zbudowane wg wysokich standardów technicznych - z trasami niezależnymi od sieci drogowej Dwie linie szybkie Köln-Bonner Eisenbahn łączyły oba miasta, uzyskując parametry ruchowe przewyższające kolej sieci krajowej
Linie kolejek podmiejskich były w dużej mierze niezależne od torowisk obu tramwajów miejskich Ostatecznie, po kilku kasacjach z lat 60-tych, wszystkie linie zostały połączone w eksploatowany przez dwie różne kompanie wspólny system, jeden z największych na świecie
Centrum Kolonii - tramwaje i kolej miejska S-Bahn (kolor żółty) Kolory czerwony i zielony - tramwaje niskopodłogowe Kolory niebieski i fioletowy - wysokopodłogowy „Stadtbahn” Linie grube - trasy w tunelu lub na estakadzie Linie cienkie - trasy w poziomie ulic Linie przerywane - trasy w budowie
Kolonia - cała sieć (dodatkowo kolorem ciemno zielonym pokazane trasy kolei regionalnych)
Kolonia 222 stacje 186 km tras: - 94 km typu tramwajowego (w tym 22 km - w jezdni), - 48 km typu kolejowego, - 44 km typu metro 6 linii w standardzie „Stadtbahn” i 5 - w standardzie tramwaju
Okolice Katedry i Dworca Głównego około roku 1920 - kiedyś tramwaje i kolejki dojazdowe były wszędzie Obecnie, po budowie w latach 60 i 70-tych systemu tuneli śródmiejskich, prawie nie można zobaczyć tramwaju z którymś z kolońskich symboli w tle Mapka pokazuje, oprócz licznych linii miejskich, dworzec końcowy kolejki dojazdowej Rheinuferbahn towarzystwa Köln-Bonner Eisenbahn (na nabrzeżu, na południe od mostu)
Heumarkt - tylko tę jedną linię pozostawiono na powierzchni (przebiegała arteriami doprowadzającymi ruch na Deutzer Brücke); jest obsługiwana taborem niskopodłogowym; w tle pomnik Fryderyka Wilhelma III oraz kościół Gross-St.-Martin (to miejsce było kiedyś dworcem tramwajów podmiejskich)
Stacja węzłowa Ebertplatz - większość stacji podziemnych została zbudowana z peronami niskimi, ponieważ obsługiwały je tradycyjne tramwaje, po ich wycofaniu przewidywano podniesienie peronów, tak się jednak nie wszędzie stało, ponieważ w międzyczasie pojawiły się tramwaje niskopodłogowe i podjęto decyzję, że cała sieć będzie funkcjonować w dwóch stadndardach (w 1994 podjęto decyzję że linia „czerwona” nie będzie przebudowywana do standardu „Stadtbahn, a od 2006 na linii ”zielonej” przywrócono standard wyłącznie klasycznego tramwaju - na stacji Hansaring obniżono perony, a na Chorweiler - podniesiono tory) dlatego schody kończą się na poziomie peronu wysokiego, po czym mają jeszcze kilka dodatkowych stopni i równoległe krótkie rampy (dolny koniec takiej rampy widać na zdjęciu)
Stacja Neumarkt - jedna ze stacji, które przeszły operację podniesienia peronu, dlatego do schodów ruchomych prowadzi rampa odwrotna
Stacja Appellhofplatz - dość dziwaczny peron na podziemnym węźle T-kształtnym, obsługiwany tylko przez jedną linię (nr 5); aby uniknąć kolizji, tor w przeciwnym kierunku z przyległym peronem zlokalizowano poniżej (duży wydatek na budowę i utrzymanie - pożytek taki sobie) zatem stosunkowo rzadko odwiedzany przez publiczność. Większość tramwajów można zobaczyć przez chwilę podczas skrętu, zanim schowają się za ścianą
Stacja Escher Strasse (linia 13, co dziesięć minut) - zewnętrzna obwodnica jest zbudowana taniej, na wiadukcie "Stadtbahn" z miejscem pod wielopasmową drogę (jak dotąd nie wybudowaną); wiadukt powstał w zabudowanych przedmieściach oraz w rejonie ogródków działkowych (drzewa w oddali)
Stacja Wiener Platz - na przecięciu linii nadziemnej i podziemnej (obie są częścią systemu wysokopodłogowego); na zdjęciu przystanek naziemnej linii 4 z wysokimi peronami w układzie wyspowym (możliwym na liniach nie obsługiwanych tradycyjnym taborem tramwajowym) (w centrum dzielnicy Mülheim na prawym brzegu Renu) Jedną linią można się dostać do centrum przez Deutz, drugą przez Neustadt-Nord
Stacja Wiener Platz - przystanek podziemny, zaprojektowany tak aby miał większy kontakt z powierzchnią (światło dzienne wpada przez otwarte części stropu, przekryte szklanym pawilonem albo fragmenty przeźroczystej nawierzchni placu powyżej)
Stacja Wiener Platz - mała architektura placu ponad podziemnymi peronami i westybulem; peron naziemny w tle
Stacja Bahnhof Mülheim - spojrzenie na krajobraz ulicy z podziemnego peronu W interesie bezpieczeństwa osobistego drogi dojścia nie mogą być schowane przed wzrokiem przechodniów
Heidelberger Strasse w dzielnicy Mülheim - widok tej niezwykłej ulicy ze stanowiska motorniczego tramwaju 3
Deutz-Mülheimer Strasse - wagon wysokopodłogowy z lat 70-tych przejeżdża pod serią niezwykłych łukowych wiaduktów kolejowych linii średnicowej w dzielnicy Deutz (na linii 3 lub 4)
Mauritiuskirchplatz - tramwaj złożony z dwóch pojazdów niskopodłogowych zmierza do naziemnej trasy W-Z; przepisy BOStrab ograniczają długość tramwajów do 70 m (również tych kursujących pod ziemią) To, czy linia jest raczej naziemna, czy raczej podziemna, nie ma znaczenia dla dopuszczalnej długości pociągu - wszystkie muszą pokonywać trasy uliczne i podlegają
... jest węzłem systemu niskopodłogowego, położonym koło stacji podziemnej linii okólnej ...
... wielka tablica pokazująca najbliższe odjazdy z obu stacji umieszczona jest w dobrze widocznym punkcie tego ruchliwego skrzyżowania
Stacja Zülpicher Platz - tutaj do 2006 spotykały się oba systemy (obecnie na linii okólnej również eksploatowane są wyłącznie tramwaje niskopodłogowe)
Skrzyżo-wanie Aachener Strasse i Gürtel Węzeł typu pełna gwiazda
Koniec Ubierring - pętla linii miejskich łączy się z torami Rheinuferbahn; klasyczny tor kolejowy nieco nie pasuje do otoczenia „technologiczny" wyraz torowiska wydaje się dzisiaj dość niemodny
Wsiadanie z równego poziomu do wysokopodłogowgo wagonu „Stadtbahn”
Taki sam efekt na sieci niskopodłogowej Stacja Neumarkt
Wysokopodłogowe wagony mają zmienne wejścia, ponieważ nie wszystkie przystanki są wyposażone w perony wysokie, gdyż niektórych używa też klasyczny tramwaj; w Kolonii nie stosowano (tak jak w Sztutgarcie) krawędzi niskich i wysokich na tym samym peronie, co umożliwiło od samego początku korzystanie z długich pociągów Wsiadanie do wagonu "Stadtbahn" z peronu niskiego. Stopnie się rozwinęły, by zapewnić wygodne wsiadanie.
Wejście do wysokopodłogowego wagonu „Stadtbahn" przy zamkniętych drzwiach - kiedy wagon się zatrzymuje na przystanku, najpierw rozwijają się stopnie, a potem otwierają drzwi (taki był kierunek rozwoju technologii tramwajowej, zanim świat zachorował na „niską podłogę”)
Przystanek Klettenbergpark na Luxemburger Strasse - linia jest częścią Vorgebirgsbahn dawnej kolei KBE, przebudowanej w latach 70 i 80-tych do standardu "Stadtbahn" z wprowadzeniem wysokich peronów (drzewa tej wspaniałej alei musiały zostać na nowo zasadzone albo trochę przesunięte) czyli przebiegającej pod wzgórzami trasy do Bonn. Trasy KBE zostały wcześnie
Węzeł Buchheim na trasie do Thielenbruch (fragmencie dawnej linii podmiejskiej do Bergisch Gladbach) - kombinacja tras naziemnych i podziemnych jest charakterystyczną cechą wielu niemieckich systemów tramwajowych; wiele innych wylotów z tuneli zostało zbudowanych po prostu na ulicy (jest ich w sumie około 13 w całym mieście) Widok ze stanowiska motorniczego tramwaju linii 3, który zamierza wybrać tor naziemny. Tutaj wylot najświeższego dodatku do systemu "U-Strab" (ta sama trasa biegnie pod Wiener Platz, patrz wyżej), zlokalizowany gdzieś na krawędzi mieszkalnej dzielnicy.
Stacja Dellbrück na trasie do Thielenbruch - ta dawna linia kolejki dojazdowej była zaprojektowana własnym korytarzem, niezależnym od dróg; działki budowlane wychodzą na nią tylnymi ogrodzeniami; wszystko to pozwala na szybką jazdę
Trasa do Thielenbruch przy stacji Dellbrücke, przejazd na Dellbrücker Hauptstrasse - wszystkie stosunkowo nieliczne przejazdy na tej trasie (jak i na innych liniach wylotowych) są zaopatrzone w automatyczne rogatki; ponieważ perony umieszczone są przed przejazdem, rogatka opuszczana jest już podczas postoju pociągu na stacji
Stacja i dawna zajezdnia Thielenbruch - magnes dla miłośników tramwajów (zajezdnia jest dzisiaj nie tylko stacją końcową tramwajów miejskich, ale też ich muzeum); tramwaj na zdjęciu pełni rolę ustawionej na stałe ściany kawiarnianego ogródka i placu zabaw Kiedyś używano pętli wokół zabudowań.
... dwie generacje wagonów wysokopodłogowych obok siebie ...
... muzeum tramwajów, niestety czynne tylko raz w miesiącu ...
Frechen (małe miasto na zachód od Kolonii, połączone linią 7 należącą do systemu niskopodłogowego) - część tej trasy jest wykorzystywana wspólnie przez tramwaj miejski i kolej ruchu towarowego Köln-Frechen-Benzelrather-Eisenbahn; tory na prawo są dla tramwaju i prowadzą do centrum miasta, tory na lewo są dla pociągów towarowych i prowadzą na tory postojowe stacji i dalej do otaczającego przemysłu
Haus Vorst po drodze do Frechen (nieużywana obecnie krańcówka dla skróconych kursów linii 7) - ze względu na mieszany ruch (tramwaje i pociągi towarowe) krzyżownica w rozjeździe ma ruchomy dziób
Frechen, Hauptstrasse Tramwaj na pieszej ulicy handlowej Ze względu na brak miejsca zastosowano jeden tor z ruchem dwukierunkowym
Barbarossaplatz (ostatni przystanek, przed rozejściem się dwóch linii kursujących do Bonn) - doprowadzenie pociągów z tras Köln-Bonner-Eisenbahn do śródmieścia Kolonii było zasadniczym elementem ich modernizacji przeprowadzonej w latach 70-tych (Rheinuferbahn, obecnie linia 16) oraz 80-tych (Vorgebirgsbahn, obecnie linia 18); tramwaje do Bonn odjeżdżają co 10 minut przez większą część dnia, podróż pociągami jadącymi do 100 km/h trwa odpowiednio godzinę lub godzinę i dziesięć minut Kilkaset metrów stąd dadzą nura do podziemia.
Brühl - dworzec KBE pośrodku miasta; kończą tutaj jazdę krótkie kursy linii 18, długie wjeżdżają na odcinek jednotorowy trasy Vorgebirgsbahn (znanego z Pałacu Augustusburg)
