Een nieuw Europees model, is dat mogelijk ?

EennieuwEuropees model, is datmogelijk?

Europa, de genese • Men is begonnen het concept van Europatedefiniërenvoor de 2eWereldoorlog. De oorsprongervankanzelfsteruggevoerdwordennaar de 18e eeuw • In haaroptimistischeversiekanEuropazogedefinieerdworden: het is eenpolitiekegemeenschap van vrije en gelijkevolkeren, die democratieaanbidt, respectvol is tegenover de verscheidenheid van hunidentiteit, waarden en aspiraties en verlangendomaan de niet-Europesevolkeren, met eenpassievoordezelfdeambities, tetonendat het mogelijk is. • In haarpessimistischeversiezouEuropa de oplossingkunnenzijnvoor de politicus die zichontdoet van zijnmachtom die toe tevertrouwenaaneenhogerniveau, supranationaal, waar men in feitedezelfderegeringsleidersvindtzetelend in de EuropeseRaadmaardezekeerbuiten het bereik van het volk en zijnstemmen. • De politiekzoueralleennog de rolkunnenspelen van communicatieknechtje van de multinationals die de pen vasthouden van de wetgevers van de EuropeseCommissie • Na de representatievedemocratiezou men op die manier tot de representatievemachtkomen

Europa, de geschiedenis • Erzijnaltijdmeerderemogelijkewegennaarpolitiekecreatiesgeweestmaardiegene die rekeninghielden met de bevolkingzijnafgevoerdzoals die van mei 1948 voorgesteldaan het Congres van de EuropeseBeweging van Den Haag dat de duimenheeftmoetenleggentegen het verdrag van Rome en zoals de akkoorden van Havana die van tafelgeveegdzijn ten voordele van de GATT • · NieuwepogingenomEuropademocratischertemakenzijn in de loop van de geschiedenisopgedokenzoals de pogingen van AltieroSpinelli, EuropeesParlementslidverkozen in 1979, die eenEuropeseconstituantevoorstelde of het voorstel van Denis de Rougemont die eenSenaat van de Regio’svoorstelde die, hoewelaanvaard door het EuropeesParlement in 1984, werdverworpen door Jacques Delors. Gevolggevendaan het voorstel van Coudenhove – Kalergi in 1947 omeenGrondwetgevendeEuropeseVolksvergadering op terichtengebaseerd op de parlementsleden van alleEuropeselanden.

Europa, verschillenderedenenvoorhaarlancering • Groot-Bretagne op wie de VS in het begin hun hoop haddengesteldwouslechtseenEuropaonderworpenaaneenhandeldrijvendewereldorde; Frankrijkwoumaar van Europawetenvoorzover het diendealskeurslijfvoorDuitsland en het toeliet de terugkeer van haareconomischemachtpolitiektecontroleren, Duitsland had Europanodigomterugeenpolitieke en morelemaagdelijkheidtecreëren en zijnnatuurlijke hinterland terugtevinden.

Europa, 3 projecten … • Erwarendrieconcurrerendeprojectenbij het lanceren van Europa: het enewetgevend, strijdendvoor de verkiezing door algemeenstemrecht, van eenEuropeseBeraadslagendeVergadering, het anderfederalistischdateen procedure van laagnaarhoogverdedigde, vertrekkend van bemiddelendeinstantiesomnaar de Europeseinstellingentegaan en het derde, souvereinistischdat de oprichting van eenEuropeseregering op basis van afstand van nationalesouvereiniteitnaarvorenschoof.

… die 3 politieschetraditiesuitdrukken • De Fransegebaseerd op de grondwetgevendevergadering • De federale die men terugvindt in de federalestaten (België; Nederland, Duitsland …) • En de Engelsegebaseerd op het souveraine • Dezelaatstetraditieheeft het gehaald; verliesaansouvereiniteit door de nationalestaten, winstaansouvereiniteitvooreenextranationaleentiteit • Nochtans was eenmeerdemocratischvoorstelgedaangeweest: dat van Paul Reynaud et Edouard BonnefousvolgenshetwelkeenEuropesealgemenevergaderingmoestverkozenworden met algemeneverkiezingen a rato van eenafgevaardigde per miljoeninwoners.

From stars and stripes to stars and chains • “Julliedromen van eenverenigdEuropa, autonoom en socialistisch. MaarindienditEuropa de bescherming van de Verenigde Staten weigert, zal het onvermijdelijk in de handen van Stalin vallen” Woorden van een van de protagonisten van ‘Les Mandarins’, roman van Simone de Beauvoir • « The only way that the people of Europe can repay the American people for their sacrifices in two wars and in the European Recovery Programme is to overcome their ancient nationalism, to recognize the identity of their interests, and create a living, vital European Community, able once more, as they have in the past, to contribute to the forward march of Western Christian civilization » boodschap van de Amerikaanse senator Fulbright gelezen door Coudenhove-Kalergitijdens het Congres van Den Haag • Na de TweedeWereldoorlogwerpt de Amerikaanseadministratiezichzelf op alseenessentiële en beslissendesteunvoor de eenmaking van Europa. Gedurendeeentientaljarendraagteenorganismegedoopt American Committee on United Europe (ACUE) hiertoebij. Het komter, voor de VS op aan de soviet macht in tedijken en de electoraledoorbraak van het communismeteonderdrukken. Ditorganismefinancierde de Europesebeweging tot in 1960. • De Amerikaanseregeringeisteveneens de realisatie van eendouane-unietussenhaarEuropese partners en wenst het openstellen van hunmarkten met de bedoelingergoederen en kapitalenteslijten. • Men moetnietvergetendat de BRD onder de direct bestuurstond van de Amerikanen van 1945 tot 1957. Personenzoals John Mc Cloy, militairegouverneurvoor de militaireAmerikaansebezettingszone in Duitsland en vriend van Jean Monnet, hieldentoezicht over de terugkeer van Duitslandnaar het statuut van staat, wat hen, men kan het zichinbeelden, enigeinvloedgafmbt de politiekeorienteringenwaarvanzepleitbezorgerwaren. • Jean Monnet was in de jaren ’30 eenbankier in de VS die werktevoor de maatschappij Blair &Co vooraleer het filiaal van de Bancamerica in San Francisco op terichten. Hijteldetussenzijnvrienden de gebroeders Dulles waarvanéén, Allen, directeur van de CIA was van 1953 tot 1961. • DezeAmerikaanseinmengingheeft de heletijdvoortgeduurd. In 1973, ten gevolge van het einde van de convertibiliteit van de dollar in goud, hebben de Europesemuntenzichvastgeklamptaan de mark in de Monetaire Slang watniet in de smaakvielbij de Amerikanen die bij monde van hun president Nixon verklaarden “Is het mogelijk het principe van Atlantischeeenheidwatdefensie en veiligheidbetreftteverzoenen met de meer en meerregionalistischeeconomischepolitiek van de EU? ” Henry Kissinger gingzelfszovertedreigen met de terugtrekking van de Amerikaansetroepen. • Vandaagnog, voorelkevergadering van de EuropeseRaad, zend het AmerikaanseMinisterie van BuitenlandseZakenberichten en nota’snaar de Permanente vertegenwoordiging van de lidstatenomzijnmeningtegeven over de onderwerpen op de agenda.

Europa, Nobelprijsvoor de Vrede • Het aanvaarden van het Marshallplanbetekende het zicheconomisch, sociaal en duspolitiek op éénlijnstellen met de VS. Ogenschijnlijkeengebaar van vrede is het Marshallplan de onthuller van de renaissance van eenkoudeoorlog 30 jaareerderontstaan. • Het Marshallplanheeftnietecht het economischherstel in Europabevorderd. Het heeftalleengedeeltelijk de vlucht van de Europesekapitalennaar de VS gecompenseerd. Eenvraag van de Franseregeringaan de VS omhaartehelpen de verborgenactiva van haaronderdanentelokaliserenwerdgeweigerd. • Europa was in oorlog in Kosovo en Libië en wattezeggen over haarsocialepolitiek die door het moeilijkermaken van de mogelijkheidwerktevinden en door de lonen en de socialeverworvenhedennaarbenedensamentedrukkenkanvergelekenworden met eeneconomischeoorlog. • Van Java tot Madagascar, van Tonkin tot Algerijegingen de Europeseoverwinnaars van verdrukking en racismeonder de nazis in hunrespectievelijkekolonies over tot willekeurigearrestaties, volksdeportaties, standrechtelijkeexecuties en foltering (kolonialeoorlogen) • In sommigevoorsteden van groteEuropesestedenkan men op sommigemomentennagenoegspreken van eenburgeroorlog. • Blokken van kapitalistischestaten, de GemeenschappelijkeMarkt was een instrument van strijdtegen de socialistischelanden. Voor de VS is dit de economische basis van de NAVO. Dit is zozeerwaardat, toen men in 1962 discussieerde over de eventueletoetreding van Zweden en Zwitserland men hen zeidatditonmogelijk was want dezelandenwarenneutraal” Jacques Nikonoff • Tergelegenheid van het opnieuwonderhandelen van het vrijhandelsakkoordtussen de VS en de EU, heeft Hilary Clinton gesproken over eeneconomische NAVO.

Europa: eenliberaal project van in het begin • “De “methode” Monnet verdedigtFrankrijk en Italiënietalleentegen het gevaar van intern communismemaardwingt hen, onderdruk van de concurrentiehuneconomieefficienter en liberalertemaken” Daniel Villey, liberaaleconoom, 1958 • · “Men zal de hardewetten van de internationalecompetitieinroepenomaantetonendateenhoogniveau van werkgelegenheidmaarzalkunnengegarandeerdwordenals de arbeiderszich ‘redelijk’ tonenmerkt, visionair, Jean Duretdirecteur van het Studiecentrum van de Confédérationgénérale du travail (CGT) op aangaande van de GemeenschappelijkeMarkt in 1956.

Dezetraditieszijn de erfenis van eenverschillendegeschiedenis, jazelfseenverschillendecultuur • Hoe moet men eenpolitiekcompromisdat de Europesepolitiekemachtenopricht, onderhandelentevertrekken van verschillendeprincipes van populaireligitimiteit

De Duitsegrondwet van 1948 • IndienFrankrijk, traditioneelmeerrevolutionair, de machtaan het volkgeeft door rechtstreeksealgemeneverkiezingenimpliceertditdateen wet op elk moment kanveranderdwordenindien de kiezerserzo over beslissen. In Duitsland is allesbevroren door een wet die in regels de aspiraties van de Duitsemiddelklassecodificeert en ditsinds 1948. Dezejuridischenormenstaanboven de politiekesouvereiniteit. • In Frankrijkcreëert het algemeenkiesrecht het recht, in Duitslandvloeit het voortuit het recht. • De notie ‘rechtsstaat’ heefteenveelsterkerebetekenis in Duitslanddan in anderelanden • De ultiemewaarborg van de wet is niet de Bundestag maar het grondwettelijk Hof in Karlsruhe • Het Hof in Karlsruhe is veelmachtigerdan het Europees Hof van Justitie

Het Diktat van Karlsruhe • Het grondwettelijkhofheeft in 2009 aangegevendat, zolang de Grondwet van kracht was geenenkelefederaleEuropesestaatzalkunnenopduiken met deelname van Duitslandwatneerkomt op het onmogelijkmaken van de oprichting van eensupranationalefederalestaat die de souvereiniteit van de BDR zouschrappen.

ZouEuropaTeuntoonszijn? • Indien de huidigeconfederatienietevolueertnaareenpolitiekefederatie met eencentraalgezagzal de eurozone en het geheel van de Unieuiteenvallen. Joschka Fischer, Duitsoud-minister van Buitenlandsezaken, november 2011. • · U heeftgezegd ‘schizofrenie’ of moeten we ondercentraalgezagDuitsgezagverstaan?

Duitslandheefteeneigenvisie over democratie • Meer daneens en met het risicoBrussel tot wanhooptedrijvenheeft het hof van Karlsruhe zandkorreltjesgestrooid in de toepassing van de Europeseverdragen. Zoheeft men moetenwachten tot november 1993 vooraleer het Verdrag van Maastricht van krachtwerd; terwijl het reeds overalgeratificeerd was in de loop van het jaar 1992 behalve in Duitsland, was het hetvoorwerp van eenopschortendberoepvoor het Gerechtshofdatnietopgehevenwerdvoor 12 oktober. Meer recent, op 30 juni 2009 hebben de rechters van Karlsruhe het verdrag van Lissabonbekritiseerd door zijncompatibiliteit met de DuitseGrondwetteonderwerpenaan de stemming van eenbijbehorende wet (?) door de Bundestag en de Bundesrat. Tussen de overwegingen van hunbeslissing: de aanklacht van “eenstructureel deficit van de democratie” van de Unie en de herinneringaan de “centraleplaats van het NationaleParlement” in de mate dat “ het EuropeesParlementgeenvertegenwoordigingsorgaan van eenEuropeesvolk is waarvan de afgevaardigden de vertegenwoordigerszoudenzijn” verderbevestigenddat “Het EuropeesParlementgeenrepresentatieforgaan van eensouvereinEuropeesvolk is. • In september 2012 is het maarschoorvoetenddat het Hof het EuropeesStabiliteitsmechanisme (ESM) grondwettelijkverklaardheeft. • Sinds 1974 hebben de rechters van het Duitse Hof niettoegelatendatafbreukgedaanwerdaan de grondwettelijke basis van het land waaralleanderelandenaanvaardhebbenhunGrondwetteonderwerpenaan het Europeserecht. • Zo is men tot de situatiegekomenwaar de nationaleparlementen van alleanderenatiesgemuilkorfdzijnmaarwaar, door de superioriteit van het Hof van Karlsruhe het DuitseParlementverplicht is zijnmeningtegeven over elk belangrijknieuwinitiatief op het Europeesniveau. • Maar het is nognietgedaan: in 2013 heeftdatzelfde Hof beslistzichuittespreken over de conformiteit met de Grondwet van de monetaireoperaties op titels (OMT) die aan de ECB de mogelijkheidgevenmassaaltussentekomen (zelfs al heeftze het nognietmoetendoen) om de afwijkingen van de rentevoeten op de openbareobligaties in de eurozonetebeperken. Dezebeslissingzoumoetenonder de bevoegdheid van het Hof van Justitie in Luxemburg vallen. Zozou het Hof van Karlsruhe, datzicheropzoukunnenberoependemocratischtezijn op het nationaleniveau, antidemocratischzijn op het Europeesniveau. Indien het eennegatiefadvieszougeven, danzouden de intrestvoeten in landenzoalsSpanje, Italië en Portugal stijgenwathun financiering moeilijkerzoumaken en de economischesituatie in de landenaan de rand zouverergeren.

Quelques uns émettent des signaux d’alerte • In 2008 had Habermashardekritiek op het verdrag van Lissabonomdatditgeenenkeleremedievoor het democratischdeficiet van de Unieaanbracht en geenenkelemorele en politieke horizon gaf. De aanvaardingervan, schreefhij, konalleenmaar “de klooftussen de politieke elites en de burgers verdiepen”. Waternodig was daarentegen was een referendum op Europeseschaal die de Uniebegiftigt met eensociale en fiscaleharmonisatie, militairemiddelen en vooraleen direct verkozenvoorzitterschapdat, alleen, het continent zou redden van eentoekomstgedicteerd door de neoliberaleorthodoxie.

De suzerainiteit van Duitsland over de Unie • In eenartikelgepubliceerd in Merkur, het belangrijksteopiniebladuit de federalerepubliek, legtjuriste Constance ChristophSchönbergeruitdat het soorthegemoniedatDuitslandvoorbestemd is omuitteoefenen in Europamoetbegrepenworden in de geruststellendegrondwettelijkezin, gegeven door de jurist Heinrich Triepel: dit is de functie van gidstoevertrouwdaan de machtigstestaat in eenfederaalsysteemzoalsPruisen in het Duitsland van de 19e en 20eeeuw • M. Volker Kauder, secretaris-generaal van de Christen-DemocratischeUnie (CDU) van Duitslandbevestigtdat “Europavanaf nu Duitsspreekt”. • “ In al zijninternationalebetrekkingen is Duitsland, sindszijnontstaanaltijdtraag, systematischoverweldigend, veroverendgeweest, altijdklaaromzijneigenvrijwilligeslavernijuittebreiden tot de buurlanden” Bakounin. Ditklinktnogvrijjuist 150 jaar later.

Van de consensus van Washington naar de consensus van Berlijn • Installatie van het EuropeesStabiliteitsmechanisme op basissen die erg dichtliggenbij die van de hulptoegekend door het FMI (mechanisme van conditionaliteit en verplichtingen tot structurelehervormingen) • Maardaarbovenop, met het Euro Plus Pact, wil de EuropeseUnie (lees: Duitsland) zichtemengen in de nationaleonderhandelingenomzijnopvatting over de loonmatiging op teleggen. • Het “pakket over het Europeeseconomischbestuur” (“six-pack”) gestemd door het Europeesparlement in oktober 2011, combineertzelfs het pact, -eensimpelpolitiek engagement tussenstaten-, met juridischebeperkingen (zodierbaaraanDuitsland) • Duitslandheefteen excellent werkvolbracht in de loop van de tienlaatstejaren, door de competitiviteitteverbeteren en door stevigedrukuitteoefenen op arbeidskosten.” Christine Lagarde, minister van FranseEconomie, maart 2010 • De Duitseondernemingenhebbenzichvlugaan de mondialiseringkunnenaanpassen. Het feit erg oplettendtezijn op de productiekosten en hervormingen door tevoerenom de economiesoepelertemakenkan tot voorbeeldstrekkenvoor al zijnburen. Jan Claude Trichet, voorzitter van de ECB, september 2010

MaarditEuropa, gebaseerd op de marktheeftniet het beloofdesuccesgekend

Europategen de volledigewerkgelegenheid • Aan de enekantverbiedtEuropaelkestaatzijnnationalekampioenenteverdedigen in naam van het principe van de vrijeconcurrentiemaarzeheefteveneens de vorming van kampioenen op Europeseschaalbelet. • · WatenkeleEuropesemaatschappijen, aanwiefusie in de EU verboden is, ertoebewogenheeft elders het geluktezoeken en dusteinvesterenbuiten de EU. Hierdoorzijndezemaatschappijen de kampioenen van de vrijhandelgeworden en latenzeaanelkestaatslechts de mogelijkheid over kampioenteworden in de samendrukking van de lonen. Ditverklaarteveneenswaarom de EU de meestonwilligeregio is om de aanzet van welkeprotectionistischepolitiekdanook in overwegingtenemen. • · Aan de anderekantheeftEuropa, door de standardisatie en harmonisatietebevorderen met steeds maartalrijkerereglementen de echteconcurrentiegedood, -die door de innovatie-, vermitszeaan de ondernemingenenkel de mogelijkheidlaattevechten door prijsverschillen en zo de KMO’s doodt en de deurenenkelwijd open zetvoor multinationals die veel minder werkscheppendan de eerste. • · Door de constructiezelfkan men duszeggendat de EU de neigingheefthaareigeninternevraag en dus de werkgelegenheidafteremmen. • · De statenzijngedwongengeweestfiscale en sociale dumping in tevoeren, vermitszegeenandereinstrumententerbeschikkinghadden, wat de openbarefinancieënverzwaktheeft en, door het circulaire effect, de druk op de loonkosten en de socialesystemenverhoogdheeft. • · Dientengevolgeworden de investeringscapaciteiten van de statenverzwakt en wordtEuropa door eengebrekzekeraaninfrastructuurmaarookaanonderzoeksinspanningen en ontwikkeling minder competitief; dus het tegenovergestelde van wat de staatshoofdenhaddengewensttijdens de Europeseraad van Lissabon van maart 2000 waar, op het einde het gepubliceerde communiqué alstitel had: Laten we samenwerkenvoor de groei en de werkgelegenheid.

Europategen de kennis en de innovatie New report warns that the EU’s anti-science culture is holding back the UK’s Life Science sector;Impact of EU on UK’s Life Science sector to be discussed at Open Europe’s unprecedented EU Reform Conference A new report published today by the Fresh Start Project on the impact of the EU on Britain’s Life Sciences sector – co-written by the Government’s former life sciences advisor George Freeman MP and Open Europe’s Pawel Swidlicki – warns that an increasingly anti-science culture in the EU is holding back the UK’s Life Sciences sector. This is particularly true in the area of biotechnology, while major medical research projects – including on cancer and Alzheimer’s – are at risk from pending EU data protection legislation. Source: Times janvier 2014 Europaheeftzijnachterstandwatbetreft de uitgaven in onderzoek en ontwikkelingtoegevoegdaan het BNP nietingehaaldtegenover de VS of Japan. • Tijdens de top in Lissabon in 2000 die de aanzet was tot de strategie van Lissabon, of de agenda van Lissabon of de procedure van Lissabon is de wensgedecreteerdgeweest van de EuropeseUnie “de economie van de meestcompetitieve en dynamischekennis van de wereldtemakenvanafdan tot 2010, in staat tot eenduurzameeconomischegroeisamen met eenkwantitatieve en kwalitatieveverbetering van de tewerkstelling en eengroteresocialesamenhang. • We moetenvaststellendatditobjectiefniet is bereiktgeweest. • Sommigenverzekerendat reeds de EGKS, de EuropesegemeenschapvoorSteenkool en Staalaan de basis lag van het verdwijnen van de Europesestaalindustrie door niettemikken op het promoten van innovatienochevolutienaareenbeterekwaliteit van producten.

Wat Europa duwt naar het ervaren van een afnemende productiviteit • Een afnemende productiviteit die het geheel van actoren duwt naar het zoeken van meer competitiviteit door , op verkeerdelijk deze te assimileren aan enkel de inkrimping van de lonen.

Dit minder productieve Europa wordt op slag minder aantrekkelijk • De directe investeringen uit het buitenland komen minder en minder ten goede aan Europa. • Wat maakt dat de investeringen in ontwikkeling en onderzoek minder worden; het deficit van de productiviteit verergeren en de vicieuze cirkel wordt op gang gebracht.

En deze tendens dateert niet van de financiële crisis (hier het geval van Frankrijk in bn €)

Zelfs de investeringen in onderzoek en ontwikkeling worden verplaatst naar China

Een Europees budget dat begrensd is sinds 40 jaar

Structuirele fondsen: een vorm van solidariteit die in opspraak gebracht is • De toegewezen structurele fondsen ten gevolge van de intrede van de Oostblok- landen zijn niet zo belangrijk geweest dan diegenen die toegewezen zijn geweest geweest zijn bij het binnenkomen van Griekenland, Spanje en Portugal. Wat aan die landen allleen de keuze gelaten heeft fiscale en sociale dumping toe te passen.

Een niet democratisch Europa • Sinds het begin van de crisis en reeds lang ervoor heeft de Europese Unie niet opgehouden de trekjes van een autoritair regime te tonen. Verkozen regeringen werden tot ontslag gedwongen en vervangen door technocraten zonder democratische legitimiteit (bvb Mario Monti in Italië) ; voorrang voor instellingen die verondersteld worden “neutraal” te zijn zoals de ECB (die uit haar monetair kader komt om aan te zetten tot economische hervormingen) het wegvegen van de rol van het Europees Parlement (die op een lijn met de Europese Raad gestemd heeft ten voordele van het ESM en het Soberheidspact; annulering van referenda (Frankrijk en Nederland in 2005 tijdens het Constitutioneel verdrag maar ook Ierland onlangs); binnendringen van de privésector in de politiekebesluitvorming. • Men kan spreken van een “Europees cesarisme”, deze neiging van democratische regimes om autoritaire trekjes te tonen in tijden van crisis zoals Gramsci het definieerde. • Dit cesarisme is geen recente uitvinding. Na de 2e wereldoorlog zijn sommige niet democratische instellingen, waaronder de grondwettelijk hoven of de onafhankelijke centrale banken machtiger en machtiger geworden in West-Europa. Het idee dat de continentale elites toen bezielde was dat de “tweeling totalitarismen”, nazisme en stalinisme, het product waren van uitwassen van de democratie, een reden waarom men deze laatste moet beschermen tegen haar eigen waanzin.

“Wat op dit ogenblik gebeurt, is een stille revolutie, met kleine stapjes naar een sterker economisch bestuur. De lidstaten hebben aanvaarden ik hoop dat ze het goed verstaan hebben - aan de Europese instellingen belangrijk machten over te dragen mbt. bewaking” Jose Manuel Barroso, juni 2010

Het Stabiliteitsverdrag amputeert de eerste bestaansreden van het Parlement: de bevoegdheid om te beslissen over inkomsten en uitgaven. Het draagt een belangrijke rol over aan de Europese Commissie. Het vertrouwt aan het EHJ de zorg om de geschillen tussen staten te regelen terwijl tot nu toe zijn missie zich beperkte tot het opleggen van de Europese wetgeving; een rol waar het Hof zich met een buitengewone ijver van kwijt als het erover gaat de liberale logica te bevoordeligen.

Citaten • “Men moet het toegeven, de vrijheden zelf zijn in crisis. We zijn niet meer in de eeuw van de Verlichting” “Bedrog, ik ben niet bang van woorden. Europa bedriegt ons wanneer ze beweert zich op het parlementaire terrein te plaatsen. Er zijn 28 nationale verkiezingen om de nationale gekozenen aan te duiden die zullen zetelen zonder nationale vlag in het Europees Parlement” “Europa dient de zaak van de democratie niet met haar integratiemythe. De Unie legt haar wil op aan de lidstaten en aarzelt niet ze te bedreigen met financiële sancties indien ze de regels niet respecteren”. Francis Delpérée, senator voor CDH, grondwetspecialist • “Verre van reële centra van beslissingen te zijn, doen de partijen zich kennen als simpele tussenpersonen waarvan de functie bestaat de beslissingen, elders genomen, populair te maken. Ze worden de medewerkers van de toepassing van de enig mogelijke politiek opgelegd door de markten en de internationale instellingen. De unieke gedachte wordt concreet in een unieke politiek” Jean Claude Paye, socioloog • “Ons Europa is het product, uniek in de wereld, van die poging van de wederopbouw van een wereldorde door de markt” Robert Salais • « The fiction of the sustainability of Europe, a child of the economy, butanorphant of politics, continues to undermineEuropeanintegration » Jean Paul Fitoussi

Europa en het regionalisme bestormen de Natiestaat • Artikel 33 van de Belgische grondwet verklaart “ Alle machten gaan uit van de Natie” maar in 1970 is een wijziging aangebracht: “De uitoefening van bepaalde bevoegdheden kan door een verdrag of door de wet worden opgedragen aan volkenrechtelijke instellingen. • Met de 6e staatshervorming doet de regering in de wet de gedeeltelijke transfer van macht van het de federale regering naar het regionale niveau inschrijven. ( 20 miljard € aan bevoegdheden en 12 miljard aan fiscale autonomie.) • Te noteren dat Bart De wever wil dat men artikel 35b van de Grondwet uitvoert dat de residuaire bevoegdheden aan de gefedereerde entiteiten toekent. Om duidelijk te zijn: de bevoegdheden van de federale staat zullen in de grondwet (-een strak keurslijf ) ingeschreven worden en de rest zal automatisch de bevoegdheid van de gewesten en gemeenschappen zijn. • Door de 6e staatshervorming, stelt men de transfer van bevoegdheden op basis van 87 % van de functioneringssubsidies in. Om duidelijk te zijn: de federale regering legt een plan van radicale soberheid van 13 % op aan de gewesten en gemeenschappen. Bovendien engageren de gewesten zich de verliezen van de gemeenten en steden over te nemen. De gewesten zullen bevoegdheden hebben in de personenbelasting– 25 % van de bedragen. De gewesten kunnen vanaf nu verschillende fiscale barema’s instellen. En daar verschijnt de fiscale concurrentie tussen de gewesten. • Op 1 januari 2015 kent de 6e staatshervorming 67% van de eigen fiscale ontvangsten toe aan Wallonië en 61 % aan het Brussels Gewest. Het verschil zal gecompenseerd worden door een dotatie van de federale staat via een gefixeerd niet geïndexeerd jaarlijks bedrag gedurende 10 jaar. Daarna zal dit bedrag verminderd worden met 10 % per jaar om uit te doven in 2034. • Een directe bezuiniging van 13 % in juli 2014 en een beperking met 33 % van de fiscale ontvangsten van nu tot 2034 bij een onveranderde economische situatie. Ziehier hoe het regionalisme opgelegd door de Natiestaat tegen zichzelf in de kaart speelt van het Europa van vandaag.

Europa is slechts een hersenschim; de staatshoofden behouden alle macht… • Wanneer mevrouw Neelie Kroes, Europees commissaris voor Mededinging in opstand komt tegen de staatshulp toegekend aan de banken hebben de regeringsleiders haar gevraagd te zwijgen. • Duitsland heeft de rode lijn van het 3 % overheidstekort reeds lang voor de financiële crisis van 2007 – 2008 overschreden zonder dat de Commissie zich heeft kwaad gemaakt • Artikel 123 dat aan de Europese Centrale Bank verbiedt te lenen aan de “centrale administraties, aan regionale of lokale autoriteiten, aan andere openbare autoriteiten van de lidstaten” heeft er haar niet van weerhouden een krediet te openen van 5 miljard euro voor een regering, Hongaars in dit geval, die zelfs geen lid was van de eurozone • Het Europees recht is een recht dat toegepast wordt bij tussenpozen, onder druk van de regeringsleiders van de sterkste staten. • Tot op welke diepte van illusie of vooringenomenheid moet men duiken om te geloven dat de Europese naties, gesmeed door de eeuwen heen door ontelbare inspanningen en pijn, elk met zijn aardrijkskunde, zijn geschiedenis, zijn taal, zijn tradities, zijn instellingen- zouden kunnen ophouden zichzelf te zijn en er slechts één te vormen?” Charles de Gaule in ‘Mémoiresd’espoir’.

… En sommigen wat meer dan anderen • Door het principe van de stemming met eenparigheid van stemmen te wijzigen en door het te vervangen door een stemming met omkeerde gekwalificeerde meerderheid, hebben de grote staten en Duitsland in het bijzonder zichzelf het recht gegeven de beslissingen te nemen. • De regeringen ter plekke willen natuurlijk de macht nietopgeven. Men kan dus redelijkerwijze denken dat het politieke en federale Europa een hersenschim is en zal blijven.

Staten en multinationals • Vermits de nationale regeringen goed begrepen hebben dat, individueel genomen, ze geen enkele invloed hebben op de grote beslissingen op wereldniveau hebben ze een constructie genaamd Europa uitgevonden om zich meer macht te kunnen toe-eigenen. • “De enige oplossing voor een zekere Franse grootheid is Europa te maken” FernandBraudel in Letemps du monde • Sommige landen van dit grote Europa die het betreuren geen oorlog meer te kunnen voeren hebben een economische oorlog verklaard en hun nationale markt uitgebreid naar het geheel van Europa door het verbod van devaluaties en door een veralgemeende politiek van loondeflatie. • Ze hebben ook door een politiek van privatisering en liberalisering enkele grote vennootschappen begunstigd, die hebben kunnen genieten van uitgestrektere afzetgebieden, bredere bevoorradingskanalen en een diepere arbeidsmarkt dus meer concurrentieel. • Kan men misschien het spel van oorzaken en gevolgen omkeren? • Het zijn zonder twijfel enkele belangrijke vennootschappen die, vermits ze alleen geen degelijke voordelige voorwaarden konden creëren erin geslaagd zijn de politici te overtuigen een dergelijk systeem op poten te zetten.

De Natiestaten moeten hun instrumenten van economische politiek missen zonder dat Europa er veel aandacht aan besteed heeft • De staten hebben het heffen van douanerechten alhoewel Europa niet veel haast had ze op te geven op het altaar van de GATT opgegeven. • De staten hebben hun industriële politiek (nationale kampioenen, openbare financiering van sommige sectoren …) opgegeven, Europa heeft het vervangen door regionale Fondsen (FEDER) of rechtstreekse hulp aan de landen die in de Unie binnen komen en door hun fameuze politiek van concurrentie • De staten hebben hun nationale deviezen opgegeven om plaats te maken voor de Euro en hun monetaire politiek aan de ECB • DE staten hebben hun budgettaire politiek opgegeven, de Europese Commissie heeft meer dan haar woordje te zeggen via het Europees semester en dit vooraleer de nationale parlementen zich hebben kunnen uitspreken over deze budgetten. In België gaat de staat zover tot het overlaten van haar gewesten aan de vergelding van Europa. Overigens, het feit meer omvang te geven aan het Europees budget is opzij geschoven. Men verzwakt op die manier de naties, men ontneemt hen de mogelijkheid hun economiën te heropstarten terwijl men hen op een hoger niveau niet de mogelijkheid geeft zich in de plaats te stellen. Het project Eurobonds is terzijde geschoven en het gebruik van het ESM om de banken te redden oogste meer dan een debat. Elk project van intra-Europeese solidariteit lijkt onontvankelijk • De staten hebben hun sociale politiek gedeeltelijk opgegeven door de richtlijn Bolkestein of dienstrichtlijn ; sinds 2006 ziet iedereen die een werk kan vinden in Europa de sociale bijdragen van zijn land van oorsprong op hem toegepast worden. • De staten zijn bezig hun juridische regimes mbt. de handel over te laten aan het OMC en aan bilaterale akkoorden die in hun nadeel zijn. • Voor de staten blijft alleen over de fiscale politiek of eerder de fiscale dumping.

Is er een manier om hieruit te raken? • “Diegenen die zeggen: Europa is de oorzaak van alle kwalen, men moet dit een halt toeroepen etc. We willen de Europese geest bewaren, bewaren wat verworven is et niet 40 jaar geschiedenis loslaten.” En ze voegen er dan nog aan toe “Ik verdraag niet meer al diegenen die zonder ophouden herhalen dat er een ander Europa nodig is. Eén keer men dit gezegd heeft, wat doet men dan? En met wie? Het is belachelijk. Hoe groter de opstap is om teoverbruggen, hoe meer men zich vrijpleit van de moeilijkheid. Diegenen die denken dat ze alles gaan veranderen weten goed dat ze zich voorliegen”. M StéphaneLeFoll, vice-president van de Progressieve Alliantie van socialisten en democrates in het Europees Parlement en huidig minister van landbouw in Frankrijk. • “De federalistische impuls van de elites botst op een weerstand die hoe langer hoe groter wordt. Wanneer men begint te zeggen dat het Parlement op een dag de Assemblée nationale zal vervangen of dat de Commissie een regering van Europa zal worden zeggen de mensen “Neen!” Hubert Védrine.

Tussen het federale Europa en het Europa van de staten • Het intergouvernementalisme viert hoogtij • Met het Soberheidsverdrag heeft dit intergouvernementalisme zijn superioriteit getoond. Inderdaad dit is een intergouvernementeel verdrag en niet een Europees zoals het ESM • Proberen het onderscheid te maken tussen de staatshoofden en de supranationale entiteit (EU) is nutteloos. Het ene is het andere en omgekeerd. Achter de sluier die de EU is nemen de regeringsleiders naar hartelust de schikkingen die ze niet zouden durven door hun nationaal parlement jagen, het ESM is het laatste voorbeeld. • De Commissie, een technocratisch niet verkozen orgaan wordt geleid door politieke personaliteiten van het eerste plan in hun land van herkomst. Barrosso heeft posten bekleed in Portugal, Michel Barnier in Frankrijk, Karel De Gucht in België • De leden van het Europees Parlement zetelen in transnationale politieke groepen maar zijn verkozen met etiketten en op lijsten die nationaal blijven. • De ministers die zetelen in de Raad van de EU die de Europese wetten stemt beschikken over een aantal stemmen in verhouding met de bevolking van de staat waar ze vandaan komen. • Het Europees Hof van Justitie ziet dat zijn rechters aangeduid worden door de staten. Voor de leden en de voorzitter van de ECB geldt hetzelfde • Indien het individualisme (het Europa van de staten) een moeilijke en eenzame baan is dan is de samenwerking (het federale Europa) een lange en kronkelige weg waar solidariteit een complexe oefening blijkt te zijn. • Eenzaam of solidair, de EU heeft op dit ogenblik gekozen voor de eerste weg. Misschien bestaat er een derde weg..

…waarom niet kiezen voor een gedecentraliseerd federalisme? • In een dergelijk perspectief zou het Europese budget, terwijl het redelijk beperkt blijft, mechanismen van financiële stimulering bevatten, positief of negatief naar gelang het doel dat men beoogt en bestemd om de gedecentraliseerde aanvoer van Europese goederen te promoten door de nationale regeringen zelf. • Het geheel van de Europese budgettaire instrumenten, -inbegrepen het Stabiliteits-en groeipact, geworden het Soberheidsverdrag waarvan de criteria zouden moeten gedefinieerd worden terwijl men rekening houdt met deze gemeenschappelijke doelen – zou dan op een coherente manier kunnen gemobiliseerd worden in deze logica.

Oplossing n°1: De statuten van de ECB hervormen • Haar zoals de Fed de mogelijkheid geven rechtstreeks de schuld van de Europese staten aan te kopen. • Handelen zodat de bank niet alleen rekening houdt met de inflatie voor het vaststellen van haar monetaire politiek maar ook met de groei en de evolutie van de monetaire massa. • “De instellingen bestaan maar men kan ze wijzigen, de verdragen kan men interpreteren. Niets is voor eeuwig verworven” Jean Pierre Chevènement.

Oplossing n°2: Europese verkiezingen buiten het kader van de klassieke partijen organiseren. • Zodat afgevaardigden buiten partijlijsten door alle naties in heel Europa kunnen verkozen worden. • Zodat het mogelijk is voor een Belg te stemmen voor een Griek, terwijl het reeds onmogelijk is voor een Waal te stemmen voor een Vlaming. • Zodat dit nieuwe democratische Europees parlement noodzakelijkerwijs geraadpleegd wordt en zijn advies domineert bij de stemming over elke Europese tekst, zodat het veel voorstellen heeft van wetteksten. • “De hoop dat de gelijktijdigheid van 27 nationale stemmingen, bijna altijd betwist rond interne uitdagingen, op een dag uitmondt op de geboorte van een Europese identiteit is een magische gedachte” Serge Halimi juni 2009

Het huidige Europees Parlement is niet democratisch Mijn passie voor Europa, verwijderd van de electorale beperkingen heeft te maken met haar rol van bondgenoot van de toekomstige generaties, Mario Monti, 2007 voor de Franse Senaat De Europese socialisten stemmen in 96 % van de gevallen in dezelfde zin als de liberalen!!! • Net zoals binnen de nationale parlementen bestaat het principe van de afwisseling bijna niet op het niveau van het Europees Parlement • “This is not a realParliament” RittBjerregaard, oud-Europees commissaris • De teksten, goedgekeurd door het Europees Parlement zijn het resultaat van onderhandelde compromissen tussen de PPE (Christen-Democraten) de S&D (Sociaal-Democraten), ALDE (liberaal-democraten) en de Groenen. • Deze cultuur van het compromis heeft geleid tot homogeneïsatie van de meningen • De parlementsleden zorgen er voor de belangen van de naties waar ze vandaan komen te vrijwaren. • De enige oppositie komt van GUE/NGL (links), van de EFD en de ECR, allen in de minderheid • Wanneer de bevolking van Frankrijk, Nederland of Ierland een verdrag verwerpt dat het Europees Parlement heeft goed gekeurd, wie heeft dan gelijk? En wanneer het Europees Parlement vraagt dat men deze nationale stemmen omzeilt , heeft het daar echt de legitimiteit voor?

Het Europees Parlement, medebeslissing (gewone wetgevingsprocedure) en vroegtijdige akkoorden • Tot in 1992, datum waarop het verdrag van Maastricht van kracht werd, kon het Europees Parlement alleen maar een raadgevend advies geven. Bij ondertekening van dit verdrag aanvaardden de lidstaten een procedure van medebeslissing , wat de invloed van het EP versterkte vermits een akkoord vanaf dan vereist was opdat een maatregel aanvaard zou worden. • In geval van meningsverschil met de Raad werd de zorg om een oplossing te vinden toevertrouwd aan een paritair ‘verzoeningcomité’ • · Het verdrag van Lissabon heeft van het EP een volwaardig “wetgever” gemaakt op dezelfde voet als de Raad. Deze evolutie heeft aanzienlijke veranderingen meegebracht in het functioneren van de Algemene Vergadering. De belangrijkste verandering betreft de ontwikkeling van de “vroegtijdige akkoorden” in de wetgevende procedures. Als de efficiëntie er zonder twijfel van profiteert dan stelt deze praktijk toch wel reële problemen aan de transparantie. De akkoorden in kwestie onderhandeld door een beperkt aantal personen geven slechts beperkte mogelijkheden tot debat terwijl het juist om de Europese beslissingen democratischer te maken was dat de wetgevende macht van het Parlement vergroot was. • · Indien, in de jaren ’90, het debat tussen Commissie, Raad en EP kon leiden tot drie lezingen van wetsvoorstellen , - vandaag in een mechanisme genaamd ‘trilogue’-, dan worden de grote meerderheid van de wetsvoorstellen aanvaard in de eerste lezing. Deze werkwijze komt min of meer neer op het beroven van de parlementsleden van hun formeel recht wetsvoorstellen te bespreken in volle zitting, en zelfs ze te amenderen. • Deze vergaderingen laten geen getuige toe, geen mediatisering en geven aanleiding tot geen enkel verslag of proces verbaal toegankelijk voor het publiek. Daarenboven vinden de onderhandelingen soms plaats op het niveau van de experts van die drie instellingen en niet op het niveau van de Europese afgevaardigden, ministers en commissarissen. Men noemt dit, in Europese taal de ‘comitologie’, een procedure van beslissen die oa in 2004 toegelaten heeft groen licht te geven aan de kweek van transgenetische maïs tegen de mening van een meerderheid van de lidstaten en zonder dat het Parlement hierover zijn zeg heeft gehad. • · De evolutie in de manier van functioneren van de algemene Vergadering wat betreft besluitvorming gedurende de laatste tientallen jaren wordt vertaald door een voortdurende toename van het gewicht van de leidende organen en politiek groepen; door een toenemend belang van de rol van de parlementaire commissies; door een striktere organisatie van de debatten in plenaire zitting en door een terugschroeven van de individuele rechten van de afgevaardigden. • · Wat betreft de wetgevende materie is alles gedaan om de ‘efficiëntie’ van het EP te doen groeien in het onderzoek,van teksten in de parlementaire commissies en daarna in plenaire vergadering. De permanente leden van de afvaardiging van het EP in het ‘verzoeningscomité’ zijn trouwens actief geweest opdat de Algemene vergadering een meer vreedzame benadering van de procedure aanvaardt en het aantal van zijn amendementen beperkt. • · In tegenspraak metwat doorgaans gezegd wordt is de macht van het EP kortgeleden verminderd.

Maar erger: er zijn nog domeinen waar het Europees Parlement volledig wordt opzij geschoven • Er blijven in het verdrag van Lissabon 21 domeinen ( op 90) waar het Parlement is uitgesloten en sommigen ervan zijn erg belangrijk. De lijst ervan is nochtans nergens neergeschreven: men moet begrijpen dat een domein uitgesloten is wanneer een artikel van de verdragen specificeert dat het de Raad is die beslist of dat het Parlement eenvoudigweg geraadpleegd wordt. Hier volgen de belangrijkste domeinen of delen van domeinen waar het Parlement geen medebeslisser is • Buitenlands beleid en veiligheid (TUE 26-1, TUE 31-1 et 2, TUE 36); de interne markt (TFUE 26); de douanetarieven (TFUE 31); een deel van de landbouwpolitiek (TFUE 43-2 et 2bis), waar de Raad alleen beslist • De fiscaliteit (TFUE 11), de sociale politiek voor een gedeelte (TFUE 153-1, 2 et 5), volgens de ‘speciale’ wetgevingsprocedure (TFUE 289) dit wil zeggen : de Raad met eenparigheid van stemmen na eenvoudige raadpleging van het EP • De monetaire politiek (TFUE 130), die alleen het gebied van de Europese centrale bank zijn.

Het Europees Parlement en de Lobby’s • Het minste wat men kan zeggen is dat het Europees Parlement nauwelijks iets tegenhoudt. Sinds zijn introductie door het Verdrag van Maastricht heeft de procedure van medebeslissing geleid tot het verwerpen van slechts enkele teksten door het EP. De eerste keer in 1995, in het kader van het eerste project van richtlijn over het octrooieren van biotechnologische uitvindingen. De verpletterende meerderheid van de voorgestelde teksten (418 op 420 voor de legislatuur 1999 – 2004) is aanvaard geweest, of het nu in 1e of 2e lezing is of op het einde van een verzoeningsprocedure. • De gegevens van het observatorium van Europese instellingen tonen de macht van de grote groepen op de procedure van de medebeslissing. Niet alleen verzekeren de 3 belangrijkste groepen 4/5 van de verslagen over de maatregelen aanvaard in medebeslissing maar de toevlucht tot vroegtijdige akkoorden is frequenter wanneer ze verantwoordelijk zijn voor de dossiers. Daar waar het gemiddelde lager ligt dan 40 % voor de verslaggevers uit kleine groepen klimt het naar 50, 6 % voor de verslaggevers van de PPE, naar 59 % voor die van de PSE ( vandaag S&D) en 68,2 % voor die van de ALDE • Belangrijke hervormingsprojecten zoals REACH (reglementering van de scheikundige producten die als gevaarlijk beschouwd worden) of testen op dieren door de farmaceutische industtrie zijn aangepast geweest door de parlementsleden na druk van lobby’s • 4500 lobbyisten hebben hun toegangsbadge tot het EP ofwel 6 per parlementslid • « I think we are movingtowardstougherlobbyingstrategies, towards more sophisticated approaches to economicintelligencethatwillprobablyinvolvepracticessuch as manipulation, destabilisationordisinformation » Daniel Guéguen

De Europese Commissie, de ECB en de Europese Raad • Natuurlijk zijn de Europese commissarissen geen commissarissen van het volk maar zelfs hun debatten worden niet heruitgezonden. Er is totale ondoorzichtigheid, net zoals de “minuten” van de ECB die niet gepubliceerd worden. Indien de Raad, waar de regeringsleiders zitten onder voorzitterschap van M. Herman Van Rompuy, samengesteld is uit democratisch verkozen leden, is ze op zichzelf geen verkozen instelling en nochtans permitteert ze zich daden van inmenging op het niveau van elke lidstaat. Ook hier is alles “geluidsdicht”. • De Commissie heeft zich van de diensten verzekerd van enkele 1000 groepen van raadgevers, de meesten grotendeels samengesteld door vertegenwoordigers van de wereld van ondernemingen. • Hunne Majesteiten in de Europese Raad hebben altijd gedacht dat ze de zaken van de wereld beheerden. Ze gaan geen simpele zielen en camera’s toelaten” » Alain Lemassoure, Europees parlementslid • Het actuele Europa is dus ondoorzichtig en niet democratisch. • De nota’s genaamd Antici, de handgeschreven verslagen van de debatten gehouden in de Europese Raad zouden moeten openbaar gemaakt worden.

Het Europees Hof van Justitie • De interpretatie van het recht en de jurisprudentie door het Europees Hof van Justitie (EHJ) creëren recht buiten de democratische procedures. • Het Hof geeft soms adviezen tegenstrijdig met diegene die genomen worden door zowel de Commissie als het Parlement en altijd ten voordele van de vrijhandel. Bijvoorbeeld; toen het EP erin geslaagd was de dienstrichtlijn genaamd de richtlijn Bolkestein een beetje te corrigeren zag het het geheel van zijn voorgestelde amendementen verworpen worden door het EHJ • Het is het enige Hof waarvan de beslissingen niet vatbaar zijn voor beroep • In zijn 40 jarig bestaan heeft het EHJ zich een reputatie van ijverig promotor van de liberale logica gesmeed. Door gewaagde interpretaties van teksten heeft ze inderdaad aan de Commissie de ontbrekende instrumenten geleverd om de vrije concurrentie te promoten. In 1982 bijvoorbeeld heeft ze aan de Commissie toegestaan een richtlijn aan te nemen die van de lidstaten eiste dat deze haar alle documenten verschaften over de financiële relaties tussen hen en hun overheidsbedrijven. Niet voorzien in de verdragen vormt deze eis een inmenging in de interne zaken van deze ondernemingen die hun privé-tegenhangers overigens niet ondergaan. Ze vertaalt een wantrouwen tegenover de openbare groepen. • De rechters vullen de leemten misschien opzettelijk gelaten door de politici, om sommige delicate kwesties niet te moeten doorhakken

De Europese Commissie • Wanneer een instelling zelfs niet meer haar leidende grote principes respecteert (wederzijdse erkenning, subsidiariteit, evenredigheid, uitsluitingen die ze voor zichzelf vastgelegd heeft bij het opstellen van het stichtingsverdrag) dan kan men zich afvragen of ze nog wettig is. • 75 % van de nationale wetten zijn van communautaire oorsprong, beslist door de Commissie en de nationale parlementen zijn verplicht deze te valideren. Bestaat er een nut om deze stempelende parlementen te behouden?

Derde oplossing: een einde maken aan de politiek van soberheid en voorwaardelijkheid • Er zijn vandaag voldoende bewijzen van hun contraproductiviteit om dan te moeten achteruit te rijden

Vierde Oplossing: Europa een reëel budget geven. • Om, onder andere, de onderzoeksprogramma’s te heropstarten • Vandaag zijn de subsidies in deze materie zo moeilijk om krijgen, de voorwaarden zo moeilijk om te voldoen dat elke bedrijfsleider tweemaal nadenkt alvorens er aan te vragen.

Oplossing 5: De taak van ongehoorzaamheid in praktijk brengen • Indien de volksstemming haar een mandaat geeft kan een regering breken met de politiek van de EU • Hierbij is het niet nodig uit de EU te stappen zoals artikel 50 van het verdrag van Lissabon het voorziet. • Deze politiek zou eruit bestaan te weigeren sommige Europese richtlijnen die men als nefast beschouwd , over te zetten naar het nationale recht; door diegenen die reeds omgezet zijn niet toe te passen ; door de politiek va de lege stoel toe te passen om te beletten dat diegene die in voorbereiding zijn goedgekeurd worden. • Dezelfde behandeling zou toegepast worden op de reeds getekende verdragen zoals het Soberheidsverdrag. • “Want men moet zich hierover niet vergissen, zelfs door hard rekening te houden met de machiavellistische kunstgrepen van de regerende klassen moeten we erkennen dat geen enkele minderheid krachtig genoeg zou geweest zijn om al deze afschuwelijke offers aan de menselijke massa’s op te leggen was er niet in die massa’s zelf een duizelingwekkende, spontane beweging geweest die hen onophoudelijk aanzette om zich op te offeren aan een van die verslindende abstracties die, zoals de vampiers van de geschiedenis zich altijd gevoed hebben met menselijk bloed” Bakounin

Een nieuw Europees model, is dat mogelijk ?