Skąd biorą się różnice w poziomie bezrobocia w różnych rozwiniętych krajach?

1. Skąd biorą się różnice w poziomie bezrobocia w różnych rozwiniętych krajach? Przygotował: Piotr Kociszewski

2. Plan prezentacji Wstęp: • Ustalenie, które kraje należą do rozwiniętych • Porównanie poziomów bezrobocia tych krajów Rozwinięcie: • Jakie są przyczyny różnic tych poziomów • Teoria „insider-outsider” • Inne przyczyny

3. Plan prezentacji • Możliwe rozwiązania • Przeszkody uniemożliwiające wprowadzenie tych rozwiązań • Przykłady z Hiszpanii i Francji Podsumowanie

4. Kraje rozwinięte • Trzy indykatory przynależności do krajów rozwiniętych: • HDI • OECD „high-income economies” • IMF „advanced economies”

5. Kraje rozwinięte • HDI (Human Development Index) • Kraje posiadające HDI >0.9: Portugalia, Bahrajn, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Cypr, Kuwejt, Singapur, Słowenia, Korea, Izrael, Niemcy, Hong Kong, Wielka Brytania, Nowa Zelandia Włochy, Grecja, Belgia, Hiszpania, Stany Zjednoczone, Austria, Dania, Finlandia, Francja, Szwajcaria, Luksemburg, Japonia, Szwecja, Holandia, Irlandia, Australia, Kanada, Norwegia, Islandia

6. Kraje rozwinięte • Lista „high-income economies” OECD: • Australia, Austria, Belgia, Kanada, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Węgry, Islandia, Irlandia, Włochy, Japonia, Korea, Luksemburg, Holandia, Nowa Zelandia, Norwegia, Portugalia, Słowacja, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone

7. Kraje rozwinięte • Lista „advanced economies” IMF • Australia, Austria, Belgia, Kanada, Cypr, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Hong Kong, Islandia, Irlandia, Włochy, Japonia, Korea, Luksemburg, Malta, Holandia, Nowa Zelandia, Norwegia, Portugalia, Singapur, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Tajwan, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone

8. Kraje rozwinięte • Kraje znajdujące się na wszystkich trzech listach • Australia, Austria, Belgia, Kanada, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Islandia, Irlandia, Włochy, Japonia, Korea, Luksemburg, Holandia, Nowa Zelandia, Norwegia, Portugalia, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone

9. Poziomy bezrobocia w różnych krajach • Rekordowo niskie bezrobocie w latach 60-tych XX w. • Szok cenowy ropy naftowej w latach 1973-1974 • Drugi szok w latach 1979-1980 • Wysokie bezrobocie do lat 90-tych • Powolne obniżanie się stóp bezrobocia

10. Poziomy bezrobocia w różnych krajach Źródło: Saint-Paul G. (2004), Why are European Countries Diverging in their Unemployment Experience?, Journal of Economic Perspectives, vol. 18, no 4: 50.

11. Poziomy bezrobocia w różnych krajach Źródło: http://www.bls.gov/cps/cpsaat1.pdf

12. Poziomy bezrobocia w różnych krajach Źródło: http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/PUBL_maly_rocznik_statystyczny_2008.pdf

13. Przyczyny różnic w liczbie osób niepracujących • Różne poziomy elastyczności rynków pracy • Teoria „insider-outsider” • Inne przyczyny: • Zasiłki dla bezrobotnych • Odprawy • Podatki • Koordynacja ustalania płac • Płace a produktywność

14. Rozwiązania • Wielka Brytania, Irlandia, Holandia • Surowsza administracja rozdawania zasiłków dla bezrobotnych • Obniżenie podatków od wynagrodzeń • Niższy standard ochrony pracowniczej

15. Co stoi na przeszkodzie, aby te rozwiązania wprowadzić? • Presja społeczeństwa • Większy wpływ na rynek pracy osób zatrudnionych

16. Przykład z Francji • Zmniejszenie tygodnia roboczego z 40 do 39 godzin w 1982 r. • Ucierpieli na tym pracownicy pracujący pełny wymiar godzin przed wprowadzeniem zmian

17. Przykład z Francji

18. Przykład z Francji • Efekty • Wzrost bezrobocia spowodowany zmianami wynosił 2.9-3.6 procent

19. Przykład z Hiszpanii • Wysoka stopa bezrobocia w Hiszpanii • Reformy rządu Hiszpańskiego w latach 1984 oraz 1985, mające na celu zwiększenie liczby osób pracujących na czas określony: • Mniejsze ubezpieczenia dla młodych ludzi pracujących na szkoleniach tymczasowych • Mniejsze restrykcje w używaniu umów na czas określony

20. Przykład z Hiszpanii

21. Przykład z Hiszpanii • Efekty: • Między 1986-1990 wzrost liczby pracowników o 4,8 procent rocznie • 80 procent z nich to pracownicy tymczasowi

22. Podsumowanie

23. Bibliografia • Bentolila S., Dolado J.J., Labour Flexibility and Wages: Lessons from Spain. W: Economic Policy, 18:9, pp: 55-99, 2004 • Crepon B., Kramarz F., Employed 40 Hours or Not Employed 39: Lessons from the 1982 Mandatory Reduction ofthe Workweek. W: Journal of Political Economy, vol. 110, no. 6, 2002 • Saint-Paul G., Why are European Countries Diverging in their Unemployment Experience? W: Journal of Economic Perspectives, vol. 18, no 4: 49-68, 2004 • http://hdr.undp.org/en/media/HDI_2008_EN_Tables.pdf • http://stats.oecd.org/WBOS/Index.aspx?QueryName=451&QueryType=View • http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/PUBL_maly_rocznik_statystyczny_2008.pdf • http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2008/02/weodata/groups.htm#ae • http://www.oecd.org/document/58/0,3343,en_2649_201185_1889402_1_1_1_1,00.html • http://www.bls.gov/cps/cpsaat1.pdf

24. Dziękuję za uwagę