ZESPÓŁ SZKÓŁ SPECJALNYCH

1. ZESPÓŁ SZKÓŁ SPECJALNYCH im. Janusza Korczaka w Kcyni Dyrektor mgr Barbara Rogalska Opracował: Mariusz Wiśniewski

2. RYS HISTORYCZNY Od 1 września 1978 roku zajmujemy się przygotowywaniem do życia uczniów z niepełnosprawnością intelektualną, by mogli stać się pełnowartościowymi członkami społeczeństwa, prowadzić własne życie w sposób niezależny, odpowiedzialny, z poczuciem godności i wartości własnej osoby. Początkowo siedziba naszej szkoły mieściła się w Rozstrzębowie. W roku 1983 przeniesiona została do Internatu Liceum Ogólnokształcącego w Kcyni. 1 września 1987 roku po długim okresie oczekiwań otrzymaliśmy własny, wyremontowany budynek, dostosowany do naszych potrzeb, w którym początkowo mieściło się przedszkole. Za naszą placówkę odpowiadali: • 1978-1983 Zdzisław Napierała • 1983-1991 Krystyna Pawłowska • 1991-1997 Łucja Paszkiewicz • 1997-2007 Antoni Kalka • 2007-2012 Kamila Marosz • 2012- ……… Barbara Rogalska

3. W 1997 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 3 w Kcyni powołała RADĘ RODZICÓW. 29 maja 1998r.Szkoła otrzymała imię Janusza Korczaka, własny Sztandar, wmurowano pamiątkową tablicę oraz ustawiono popiersie patrona, które ustawiono przed szkołą. Aktywność naszej placówki wyrażała się poprzez współpracę z wieloma instytucjami i organizacjami pracującymi na rzecz osób niepełnosprawnych: • W naszej szkole swoją działalność prowadzili harcerze. • Współpracujemy z Fundacją Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym założoną przez prof. dr Witolda Jurczyka • Od wielu lat przy współpracy PCPR , PFRON i innych instytucji organizujemy wyjazdowe Turnusy Rehabilitacyjne do Jarosławca • Ściśle współpracujemy ze Specjalnym Ośrodkiem Wychowawczym „Dom Św. Mikołaja” w Kcyni

4. Specjalistyczne metody pracy • Integracja Sensoryczna (SI) • Terapia EEG-Biofeedback (Neurofeedback) • Metoda ruchu rozwijającego Weroniki SHERBORNE • Metoda M. CH. KNILLÓW • Terapia behawioralna • Metoda Dobrego Startu

5. Organizujemy • Turnusy rehabilitacyjne • Wyjazdy na basen • Wycieczki, rajdy • Imprezy integracyjne • Imprezy szkolne • Konkursy • Pomoc psychologiczno-pedagogiczną

6. Integracja Sensoryczna (SI Według J. Ayres „integracja sensoryczna to proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do naszego organizmu wrażeń, tak by mogły być wykorzystywane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu.”  TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ A WIEK PACJENTA Najlepsze efekty terapeutyczne możemy osiągnąć u młodszych dzieci do około 10 roku życia. Opierając się jednak na jednym z podstawowych założeń terapii integracji sensorycznej i najnowszych badaniach dotyczących plastyczności mózgu- działania te warto podejmować nawet u dorosłych. LISTA OBJAWÓW MOGĄCYCH STANOWIĆ WSKAZANIE DO PRZEPROWADZENIA BADANIA INTEGRACJI SENSORYCZNE Pojedynczy objaw nie stanowi wskazania do diagnozy integracji sensorycznej, lecz występowanie kilku lub tym bardziej kilkunastu z nich - tak. Im starsze dziecko (zwłaszcza po 9 roku życia), tym mniejsza ilość objawów uzasadnia skierowanie na badanie. • dziecko nie znajduje przyjemności w zabawach na świeżym powietrzu, • ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem, • gdy pracuje nie pozwala innym stać obok siebie i przyglądać się.

7. ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy, • częściej niż inne dzieci w jego wieku odwraca znaki graficzne (cyfry, litery), • podczas dłuższego siedzenia ma trudności utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp., • często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała, w otaczającej przestrzeni, • u dziecka występują trudności z samodzielnym żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate), z samodzielnym piciem, • potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie, • ma kłopoty z samodzielnym ubieraniem się, zwłaszcza zapinaniem guzików, sznurowaniem butów, • rzucanie i łapanie piłki jest dla niego trudnym zadaniem, • jest nadmiernie ruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu, • nie próbuje pokonywać naturalnych przeszkód w terenie, tylko raczej je omija, • poproszone o coś często albo się z tym opóźnia, albo w ogóle zapomina o wykonaniu, • niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku tj. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania, • w nowym miejscu dziecko czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu, • ma obniżone napięcie mięśniowe lub wady postawy itd..

8. Terapia Sensoryczna (SI) w praktyce

11. Terapia EEG-Biofeedback (Neurofeedback) Terapia EEG Biofeedback (Neurofeedback) polega przede wszystkim na znacznym zredukowaniu (o 70-90%), a w niektórych przypadkach całkowitym usunięciu dolegliwości, dzięki zastosowaniu mechanizmów świadomej regulacji wybranych fal mózgowych. Podstawową ideą terapii EEG-Biofeedback jest uzyskanie umiejętności zwiększenia pożądanych fal mózgowych, i tłumienia fal niepotrzebnych.

12. Przed rozpoczęciem sesji terapii wykonujemy szereg badań diagnostycznych: badanie na sprzęcie Neurofeedback, czy badanie QEEG, dzięki czemu nasza terapia jest dostosowana do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta. Diagnostyczne badanie EEG ma na celu określenie, jakich fal mózgowych jest za dużo, a jakich za mało w poszczególnych obszarach mózgu. Trening przypomina zabawę, podczas której osoba trenująca obserwuje wideogrę, czy animację komputerową, którą kieruje siłą własnej aktywności mózgu, umysłu, czy woli. Energia fal mózgowych osoby trenującej zostaje przetworzona na przebieg wideogry. Terapeuta śledzi pracę fal mózgowych osoby trenującej nagradzając fale potrzebne i jednocześnie tłumiąc fale niepożądane. Gdy zwiększa się aktywność mózgu pacjenta w ustawionym przedziale, gra porusza się do przodu, a komputer nagradza pacjenta punktami sygnalizowanymi dźwiękiem. Pozwala to nauczyć się reakcji własnego mózgu i modyfikować jego pracę. Trenująca osoba uczy się odwracać nieprawidłowy stan fal mózgowych i dzięki temu osiągać optymalny stan równowagi fizjologicznej, wolny od napięć i stresu, uzyskując poprawę stanu zdrowia. Poprzez powtarzanie treningów trenujący uczy się wytwarzać prawidłową czynność mózgu zapewniającą stan zdrowia. Badania naukowe wykazały, że efekty treningu EEG Biofeedback są długotrwałe (obserwowano je w ciągu 10 lat od zakończenia terapii), całkowicie bezpieczne i w odróżnieniu od farmakoterapii nie wywołują skutków ubocznych.

13. Terapia EEG-Biofeedback w praktyce

15. Metoda Weroniki SHERBORNE • Metoda Ruchu Rozwijającego została opracowana przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne w Anglii. Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i w terapii zaburzeń rozwoju. Zadaniem Metody Ruchu Rozwijającego jest rozwijanie przez ruch sprawności ruchowej, świadomości własnego ciała, przestrzeni i działania w niej a także dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu. Ta metoda obecnie jest stosowana przez wielu terapeutów pracujących z dziećmi autystycznymi.

17. Metoda M. CH. KNILLÓW Podobnie jak metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne, również metoda opracowana przez CH. Knilla może być kluczem do każdego dziecka, bez względu na jego możliwości i stan psychofizyczny. Jej zastosowanie możliwe jest zarówno w trakcie terapii indywidualnej, jak i przy nawiązywaniu kontaktu z dzieckiem, rozbudzaniu sprawczości pozytywnej oraz kształtowaniu orientacji w schemacie ciała i rozwijaniu poczucia tożsamości. Dodatkowym plusem tej metody jest uzyskany przez wprowadzenie określonej muzyki, efekt orientacji w czasie oraz przewidywania kolejnych czynności. Jej istota polega na prowadzeniu wyraźnie ustrukturalizowanych sesji Podstawowym założeniem programu Ch. Knilla, jest oparcie działań stymulujących rozwój dziecka, na zmyśle dotyku. Dzieci z niepełnosprawnością powinny możliwie często uczestniczyć w zajęciach usprawniających, które rozwiną u nich świadomość własnego ciała, przestrzeni, jaka je otacza oraz, że w tej przestrzeni przebywają inni ludzie, z którymi mogą nawiązać kontakt. Programy Christophera Knilla, których celem jest pomoc w uzyskaniu wiedzy dotyczącej: • ciała jako całości, • poszczególnych części ciała i ich powiązań z innymi częściami, • faktu, że różne części ciała mogą być używane w różny sposób.

18. Terapia behawioralna Francuski filozof Pascal (1623–1668) pisał: „Przyzwyczajenie stanowi drugą naturę człowieka, która może doprowadzić do zniszczenia jego natury pierwotnej”. Mamy do czynienia nie tylko z dobrymi, lecz również ze złymi przyzwyczajeniami. Terapia behawioralna (TB) ma więc na celu zarówno przyswajanie nowych zachowań., jak i usuwanie utrwalonych zachowań., które są niekorzystne. Początki TB przypadają na lata dwudzieste XX w. i wiążą się z pracami twórcy teorii zachowań. Johna Broadusa Watsona (1878–1958). Psychoterapia behawioralno – poznawcza jest całkiem udanym mariażem między terapią behawioralną a terapią poznawczą. Określenie „behawioralny” pochodzi od angielskiego „behaviour” czyli zachowanie. W terapii behawioralnej za podstawowy uznaje się związek między bodźcem a reakcją na ten bodziec. W terapii tej powszechne jest założenie, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a nasze zachowania, pozytywne i negatywne, uformowały się w procesie uczenia. Psychoterapeuta behawioralny diagnozuje w jaki sposób pojawiło się niepożądane zachowanie i przybliża ten mechanizm pacjentowi. Terapia ma wzmacniać zachowania pożądane i niwelować te niewłaściwe. Według idei terapii behawioralnej jedynym naukowo uzasadnionym przedmiotem badań psychologicznych jest obserwowalne i mierzalne zachowanie.

20. Metoda Dobrego Startu Założenia Metody Dobrego Startu Głównym założeniem MDS jest wspomaganie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter i znaków matematycznych. Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania (poznawczych: wzrokowo-przestrzennych, słuchowo-językowych i ruchowych) oraz ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej). Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. MDS reprezentuje zatem polisensoryczne, aktywne podejście do pracy z dziećmi. Występują w niej trzy elementy: • element motoryczny to ćwiczenia ruchowe, ruchowo-słuchowe, a także ruchowo-słuchowo-wzrokowe czyli ruchy zharmonizowane z rytmem piosenki, wykonywane podczas reprodukowania znaków graficznych; • element słuchowy to piosenki, wierszyki, zdania, wyrazy; • element wzrokowy to znaki graficzne (łatwe wzory, wzory literopodobne, litery i znaki matematyczne).

21. Zajęcia logopedyczne ZAŁOŻENIA I CELE PRACY LOGOPEDYCZNEJ Zadaniem logopedii stosowanej - korekcyjnej jest usuwanie zaburzeń mowy i głosu oraz trudności w nauce pisania i czytania, a także nauczanie mowy dzieci z upośledzeniem umysłowym, uszkodzeniami OUN, zaburzeniami emocjonalnymi itd. Zadaniem logopedii jest także minimalizowanie psychicznych i społecznych skutków tych zaburzeń. Cel ogólny: Doprowadzenie dziecka do sukcesu terapeutycznego na miarę indywidualnych możliwości. Celem terapii logopedycznej osób upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim jest usprawnienie procesu komunikacji pacjenta w stopniu umożliwiającym samodzielne radzenie sobie w życiu. Celem terapii logopedycznej osób upośledzonych w stopniu umiarkowanym i znacznym jest umożliwienie pacjentowi kontaktu z otoczeniem – także i pozawerbalnego. Największą umiejętnością, w jaką można wyposażyć dziecko jest mówienie i komunikowanie się. Ta umiejętność decydować będzie o całym dalszym życiu dziecka! Gdy dziecko nie mówi, nie znaczy, że nie ma nam nic do powiedzenia. RAZEM POMÓŻMY PAŃSTWA DZIECKU!!!

23. Pracownie szkolne • Kuchnia – pracownia do nauki zawodu w specjalności kucharz; • Pracownia techniczna; • Pracownia do nauki zawodu w specjalności krawiec; • Pracownia informatyczna; • Salka do zajęć Terapii Integracji Sensorycznej (SI).

24. Kuchnia – pracownia do nauki zawodu w specjalności kucharz

26. Pracownia do nauki zawodu w specjalności krawiec

28. Salka do zajęć z Terapii Integracji Sensorycznej (SI)

29. Pracownia informatyczna

30. Pracownia techniczna

31. Internat – „Dom św. Mikołaja” Kcynia ul. Dworcowa 8, tel. (052) 384-71-71 • Dla uczniów mieszkających poza Kcynią proponujemy całodobowy, darmowy pobyt od poniedziałku do piątku w Specjalnym Ośrodku Wychowawczym „Dom św. Mikołaja” w Kcyni. Działania szkoły wspólnie z Ośrodkiem Wychowawczym są ukierunkowane na usprawnianie uczniów poprzez  korzystanie z wielu form terapii – Biofeedback, metoda Integracji Sensorycznej, logopedia,  kinezyterapia, fizykoterapia, hipoterapia, dogoterapia, arteterapia, ergoterapia, muzykoterapia. Ponadto proponujemy  wycieczki, imprezy rekreacyjno – sportowe, wyjazdy na basen, turnusy rehabilitacyjne nad morzem i wiele innych. W naszej szkole każdy uczeń może osiągnąć sukces.

32. Dom Św. Mikołaja

33. Dane teleadresowe Zespołu Szkół: Dyrektor Zespołu Szkół Specjalnych w Kcyni mgr Barbara Rogalska tel: 796 250 686 E-mail: zsskcynia@op.pl Sekretariat szkoły: tel: 730 816 787 Księgowość: tel: 796 258 240 Pedagog szkolny: tel: 730 816 961