Janusz Korczak

1. Janusz Korczak Życiorys

2. Menu  • Dzieciństwo • Dziesięcioletni Janusz Korczak • Zawody Janusza Korczaka i „Jego” dzieci • Pierwszy z Zawodów Janusza Korczaka Lekarz • Drugi z Zawodów Janusza Korczaka Pedagog • Trzeci z Zawodów Janusza Korczaka Działacz Społeczny • Czwarty z Zawodów Janusza Korczaka Pisarz • Cytaty Janusza Korczaka    • Pomnik Janusza Korczaka z dziećmi • Dom Sierot i Nasz Dom • Rodzina Janusza Korczaka  • Utwory Janusza Korczaka • Śmierć Janusza Korczaka • 2012 rok • Koniec

3. Dzieciństwo Janusz Korczak ( Henryk Goldszmit) urodził się 22 lipca 1879 roku w Warszawie, a zmarł 6 sierpnia 1942 roku w Treblince. Ojciec był adwokatem w Warszawie. Gdy chodził  do ośmioklasowego VII Rządowego Gimnazjum Męskiego napisał w swoim pamiętniku: „Mając piętnaście lat wpadłem w szaleństwo, furię czytania. Świat mi znikł sprzed oczu, tylko książka istniała...”

4. Dziesięcioletni Janusz Korczak

5. Zawody Janusza Korczaka i „Jego” dzieci Był polskim lekarzem pochodzenia żydowskiego, pedagogiem, pisarzem, publicystą, działaczem społecznym. Kochał dzieci i postanowił nie zakładać rodziny, ponieważ uważał, że każde dziecko któremu pomagał było jego dzieckiem. Bardzo się dla nich poświęcał i się nimi opiekował.

6. Pierwszy z zawodów Janusza Korczaka Lekarz • 23 marca 1905 otrzymał dyplom lekarza – po wysłuchaniu pięcioletniego kursu nauk medycznych i złożeniu obowiązującego egzaminu. W czerwcu 1905 roku wyjechał do Harbinu powołany jako lekarz w wojnie rosyjsko-japońskiej i za swą służbę awansował do stopnia majora. Pod koniec marca 1906 roku wrócił do Warszawy. Pomiędzy 1903–1912 pracował jako pediatra w Szpitalu dla Dzieci im. Bersohnów i Baumanów przy ul. Śliskiej 51 – Siennej 60 (dom przechodni). Korczak jako lekarz miejscowy korzystał ze służbowego mieszkania na terenie szpitala i świadczył pomoc chorym w każdej chwili. Pensję stanowiło 200 rubli rocznie – w czterech ratach. Ofiarnie wypełniał swe obowiązki. Nie unikał proletariackich części miasta. Od ubogich pacjentów nie pobierał wynagrodzenia, zaś od zamożnych nie wahał się zażądać bajońskich honorariów. Współpracował z SamuelemGoldflamem, z którym podjął działalność społeczną. Był pod wpływem pediatry Juliana Kramsztyka, brał u niego kursy dokształcające dla studentów medycyny. Od 1907 dzięki rozgłosowi jaki zyskał publikacjami, stał się znanym i poszukiwanym pediatrą w Warszawie.

7. Drugi z Zawodów Janusza KorczakaPedagog • Od młodości był zafascynowany teoriami progresywizmu pedagogicznego, opracowanymi m.in. przez Johanna Pestalozziego. W lecie 1899 roku przebywał w Szwajcarii by poznać jego działalność i twórczość pedagogiczną. Ten wyjazd opisał w czasopiśmie „Czytelnia dla wszystkich”. Popierał założenia programu „nowego wychowania” Johna Deweya i prac Decrloy, Montessori, Spencera, Fröbela; czytał pedagogiczne koncepcje Tołstoja. • Korczak był zwolennikiem emancypacji dziecka, jego samostanowienia i poszanowania praw. Samorządy wychowanków – małe parlamenty, imitowały świat dorosłych i przygotowywały małych ludzi do życia dorosłego. Podobnie było z innymi instytucjami, które istniały w rzeczywistości, a zostały zminiaturyzowane i zaadaptowane na potrzeby dziecka (np. sądy). „Dziecko kojarzy i rozumuje jak osoba dorosła – nie ma tylko jej bagażu doświadczeń” Pismo publikowane dla i przez dzieci było ich forum, kuźnią talentów i ważnym filarem asymilacji – zwłaszcza dzieci z ortodoksyjnych rodzin żydowskich. Lekarz Korczak opowiadał się za resocjalizacją oraz kompleksową i nowatorską opieką nad dziećmi z tak zwanego marginesu społecznego.

8. Trzeci z Zawodów Janusza KorczakaDziałacz Społeczny • W grudniu 1899 został aresztowany za działalność w czytelniach Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był w szesnastoosobowej grupie założycielskiej Ha-Szomer Ha-Cair, powstałej w 1916 w Wiedniu żydowskiej organizacji skautowej. • Do wolnomularstwa wstąpił najpóźniej w 1925 roku. Inicjowany był w Loży „Gwiazda Morza” Międzynarodowej Federacji „Le Droit Humain” powołanej do tego, aby „pogodzić wszystkich ludzi, których dzielą bariery religii i poszukiwać prawdy przy zachowaniu szacunku dla drugiego człowieka”. • W połowie lat trzydziestych odwiedził Palestynę. Myślał poważnie o opuszczeniu Polski. Jedną z przyczyn była narastająca, wzorem zachodniego sąsiada, segregacja rasowa (m.in. na uczelniach wyższych) oraz nacjonalizm, które dla Korczaka nie stwarzały dobrego klimatu do pracy społecznej i pedagogicznej

9. Czwarty z Zawodów Janusza KorczakaPisarz • W styczniu 1900 roku Korczak przynosi do humorystyczno-satyrycznego tygodnika "kolce" powieść "Dzieci ulicy". Drukowanie takiej powieści nie podoba się redaktorowi naczelnemu, Aleksandrowi Pajewskiemu ale w trakcie rozmowy rodzi się innym pomysł: powieść, której każdy odcinek będzie pisał ktoś inny. Korczak znający Pajewskiego zasilał go juz wcześniej różnymi drobiazgami, szybko wiec przekonuje go do tej myśli i organizuje grupę autorów. Każdy ma pełną swobodę w kierowaniu losami bohaterów i nikt za nic nie odpowiada. Lokaj, a w podtytule z pamiętników wklejonych, cieszy się powodzeniem ale Korczak, podpisujący się pseudonimem Hen-ryk, dość szybko nudzi się tą zabawą. Zaczyna za to cykl felietonów. W lipcu 1902 Pajewski w swojej specjalnej edytorskiej serii powieściowej drukuje "dzieci ulicy".

10. Cytaty Janusza Korczaka    • "Gdy kopiesz studnię, zaczynasz robotę nie od głębokiego dna: poruszasz szeroko zrazu górną warstwę, odrzucasz ziemię, łopata za łopatą, nie wiedząc co niżej, ile splątanych korzeni, jakie przeszkody i braki, ile uciążliwych zakopanych przez innych i przez ciebie, zapomnianych kamieni i różnych twardych przedmiotów." • "I tak nie będę literatem, tylko lekarzem. Literatura to słowa, medycyna to czyny." • "Ne dajemy wam boga, bo go sami odszukać musicie we własnej duszy, w samotnym wysiłku. Nie dajemy ojczyzny bo ją odnaleźć musicie własną pracą serc i myśli. Nie dajemy miłości człowieka, bo nie ma miłości bez przebaczenia, a przebaczyć to mozół i trud, który każdy sam musi podjąć. Dajemy wam jedno, tęsknotę za lepszym życiem, którego nie ma, a które kiedyś będzie, za życiem prawdy       i sprawiedliwości. Może ta tęsknota doprowadzi was do Boga, Ojczyzny i Miłości."

11. Pomnik Janusza Korczaka z dziećmi

12. Dom Sierot i Nasz Dom Razem ze Stefanią Wilczyńską założył i prowadziłDom Sierot – dla dzieci żydowskich w Warszawie.W czasie przenoszenia Domu Sierot, jego opiekun – został aresztowany. Uwięziono go na Pawiaku i po kilku miesiącach zwolniono za kaucją.  Przed wojną współprowadził wraz z Maryną Falską sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom.

13. Rodzina Janusza Korczaka  • Rodzina Goldszmitów wywodziła się z Lubelskiego, zaś Gębickich z Kaliskiego; jeden z pradziadków był szklarzem, inny Maurycy Gębicki lekarzem – podobnie jak dziadek Hersz GoldszmitGroby ojca Janusza Korczaka i jego dziadków ze strony matki (jej grobu nie odnaleziono) znajdują się na cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ulicy Okopowej. W swym pamiętniku – ojciec – dzielił swoje życie na siedmioletnie fazy. Rodzina Goldszmitów mieszkała przy ulicach: Bielańska 18 (prawdopodobne miejsce urodzenia), w roku 1881 przeprowadziła się na Krakowskie Przedmieście77 gdzie mieszkał z rodzicami, siostrą Anna i babcią ze strony matki Emilią (Mila) Gębicką, w 1883 zamieszkali na ul. Miodowej 19 gdzie zajmowali siedem pokoi, pl. Krasińskich 3, Nowosenatorska 6 (dziś Moliera), na Świętojerskiej i na Leszno 18 mieszkanie 10.

14. Utwory Janusza Korczaka • "Kiedy znowu będę mały", 1925 • "Bankructwo małego Dżeka", 1926 • "Bezwstydnie krótkie", 1926 • "Król Maciuś Pierwszy", 1928 • "Prawo dziecka doszacunku", 1929 • "Prawidła życia", 1930 • "Senat szaleńców", 1930 • "Król Maciuś na wyspie bezludnej", 1931 • "Kajtuś czarodziej", 1934 • "Uparty chłopiec", 1937 • "Ludzie są dobrzy", 1938 • "Trzy wyprawy Herszka", 1938 • "Reflekcje", 1938 • "Pedagogika żartobliwa", 1939

15. Śmierć Janusza Korczaka • Janusz Korczak zmarł śmiercią tragiczną. Poświęcił się wchodząc do komory gazowej na własną odpowiedzialność, żeby towarzyszyć im do ostatnich chwil życia.

16. 2012 rok

17. Koniec • Dziękujemy za oglądnięcie naszej prezentacji!!   Ewa Malisz i Sylwia Rybka Kl.VI c