Edukacja w postmodernizmie

1. Edukacja w postmodernizmie • Przygotowały: • Miśkiewicz Karolina • Patek Ewelina

2. Czym jest postmodernizm? • W wąskim znaczeniu- reakcja na modernizm pierwszej połowy naszego stulecia • W szerokim znaczeniu- reakcja na "nowożytność", na europejską tradycję oświeceniowego racjonalizmu i na współistniejące z nią systemy przekonań kulturowych, naukowych i ekonomicznych

3. Geneza postmodernizmu • Rok 1917 • ,, Kryzys europejskiej kultury”- Rudolf Panwitz . W książce tej, pod wpływem poglądów Nietzschego , pojawiła się po raz pierwszy charakterystyka ,, człowieka postmodernistycznego”

4. Lata 1947- 1978- postmodernizm staje się terminem o wysokim stopniu ogólności i ze znacznym zakresem heurystycznym, stabilizując się w różnych dziedzinach. • W latach osiemdziesiątych postmodernizm jest przedmiotem dyskusji również w naukoznawstwie, teologii, prawie i etyce. Uważa się również, że kierunek ten przedstawia paradygmatyczną zmianę w kulturze europejskiej i amerykańskiej.

5. Twórca terminu ,, postmodernizm” • Frederic Jameson- amerykański socjolog, krytyk literacki, teoretyk literatury oraz kultury symbolicznej. Urodzony 14 kwietnia 1934 roku.

6. PRZEDSTAWICIELE POSTMODERNIZMU Tomasz Szkudlarek Francis Fukuyama 27.x. 1952 23.XII. 1954

7. PRZEDSTAWICIELE POSTMODERNIZMU • Jean Baudrillard • Jean-FrancoisLyotard 20.VI. 1929-06.III.2007 10.VIII.1924-21.IV.1998

8. ZAŁOŻENIA POSTMODERNIZMU • Łączy się z nowymi typami informacji, wiedzy, technologii • Kwestionuje modernistyczną ideę nauki jako formę rozumu lub pośrednika prawdy • Zakłada, że nauka nie jest wolna od wartości

9. Postmodernizm odrzuca wszystkie uniwersalistyczne roszczenia teorii i dyskursów, zakłada bowiem, że wszystkie teorie są relatywne tekstualnie i arbitralne. • Podkreśla się niemożność dokonania akumulacji uniwersalnej wiedzy i krytykuje europocentryzm wszelkich teorii (Wielkich Opowieści). • Dla postmodernistów istnieje tylko język, gdyż istnienie to gra rozgrywana z językiem, od którego nie można uciec. • Rzeczywistość jest tylko lingwistycznym zwyczajem

10. Pedagogika postmodernistyczna Należy do naukowo- wychowawczej refleksji na poziomie meta-, w której to, co pojawia się jest opisywane i poddawane syntezie. Jest ona dzisiaj możliwą i niezbędną formą pedagogiki krytycznej, która uświadamia nam , że pojęcia takie jak : prawa rodziców, dobro dziecka, socjalizacja, potrzeby i wiele innych budzą wątpliwości i uzasadnia posługiwanie się nimi jako naiwny realizm terminologiczny. Ukazuje, że wszelkie pedagogiczne przesłania, występujące w teorii i praktyce , nie odzwierciedlają rzeczywistego życia.

11. W postmodernizmie: • Zrywa się z poszukiwaniem optymalnego wychowania • Nie obowiązuje AUTORYTET • Nie ma apelowania do posłuszeństwa • Nie ma przestrzegania norm • Nie ma postępowania według wzorów • Nie ma zobowiązywania do umów

12. W świetle pedagogiki postmodernizmu każdy powinien się maksymalnie SAMOREALIZOWAĆ

13. Pedagogika postmodernizmu powinna zmierzać ku temu, aby badać , jak asymilowane są oficjalnie oferowane treści kształcenia, które mechanizmy i motywy w toku uczenia się w szkole są najskuteczniejsze oraz by odkrywać, jak praktycznie kształtują się nastawienia i spostrzeżenia, jakie informacje wyzwalają w nas zaufanie.

14. POSTMODERNIZM I EDUKACJA- MOŻLIWOŚCI • akceptacja kategorii różnicy: odmienność nie jest czymś złym • rezygnacja z narzucania innym praw i autorytarnego porządku

15. POSTMODERNIZM I EDUKACJA- • ZAGROŻENIA • uznanie pedagogiki za dążenie do dominacji, będzie jej śmiercią • z decentrowanie polityki doprowadzi do rozproszenia potencjalnej mocy działań politycznych jako źródła zmiany świata

16. KONSEKWENCJE POSTMODERNIZMU DLA KLASY SZKOLNEJ • nauczyciel stracił swój instytucjonalny autorytet na rzecz autorytetu o charakterze osobistym • uprawomocnia się w klasie różnica kulturowa, etniczna, płciowa, religijna • przywrócono znaczenie temu, co codzienne i popularne • tożsamość młodzieży nie może być kształtowana odgórnie, pedagogiki ponowoczesne dają punkty wyjścia, ale nie dojścia w zakresie konstruowania tożsamości

17. Edukacyjny dyskurs postmodernistyczny • a) wiedza pedagogiczna: • nie jest uniwersalna, obiektywna, dyscyplinująca, homogeniczna (pochodząca z jednego źródła), naturalna • w wiedzy znajdują się elementy władzy, która jest skonstruowana społecznie • każda wiedza reprezentująca jakąś formę społecznie skonstruowanej praktyki jest uzasadniona • znika podział na kulturę-wiedzę niższą i wyższą

18. b) nastąpiła dezintegracja dyskursu edukacyjnego: • edukacja już nie ma kulturowego uprawomocnienia • zamiast prawdy szukamy historii, szkoła staje w obliczu wielu grup społecznych, z których każda ma swoją prawdę i historię • c) zakwestionowano potencjał emancypacyjny pedagogiki i edukacji: • zwątpiono w ideę postępu i rozwoju ludzkości • pozbawiono pedagogikę rdzenia wartości i uniwersalnej teorii • -oskarżono pedagogikę o ETNOCENTRYZM, EUROPOCENTRYZM i ANDROCENTRYZM

19. KRYTYKA POSTMODERNIZMU • postulat projektu oświecenia w edukacji: rządy rozumu to równość, wolność, prawo • nie dostrzeganie, że modernizacja jest wciąż jeszcze niedokończonym projektem wielostronnego powiązania nowoczesnej kultury z praktyką codzienności (zarzut • przejawianie tendencji konserwatywnych w opozycji wobec nowoczesności • odrzucanie osiągnięć wiedzy naukowej samo wykluczeniem postmodernizmu poza ramy nauki i uniemożliwia jej ocenę • relatywizm prowadzi do tolerowania nietolerancji. Jeśli wszystko jest dopuszczalne, to także i niedopuszczenie oraz represje • nierozstrzyganie problemów, pozostawienie ich, co w przyszłości może być źródłem poważnego w skutkach konfliktu, jako sumy nierozstrzygniętych problemów