TECHNOLOGIA I ORGANIZACJA ROBÓT BUDOWLANYCH

1. TECHNOLOGIA I ORGANIZACJA ROBÓT BUDOWLANYCH ROBOTY MONTAŻOWE – BRYGADA MONTAŻOWA I PROJEKT

2. BRYGADA MONTAŻOWA • Grupa ludzi współpracująca z maszyną montażową w procesie montażu to brygada montażowa (w Polsce montażystą może być tylko mężczyzna w wieku 18 – 55 lat po egzaminie państwowym).

3. BRYGADA MONTAŻOWA Sprzęt ochrony osobistej montażysty: • jednoczęściowy, dobrze dopasowany, lecz nie krępujący ruchów kombinezon z zapinanymi mankietami rękawów i spodni, • buty skórzane z cholewkami sznurowane powyżej kostek, ze spodami elastycznymi i nieślizgającymi się oraz z podnoskami przeciwuderzeniowymi, • trwałe rękawice pięciopalcowe, • hełm ochronny z tworzywa sztucznego.

4. BRYGADA MONTAŻOWA • Montażyści, którzy pracują na wysokości powinni być zaopatrzeni w pasy lub aparaty bezpieczeństwa, od których linki powinny być zaczepione do trwale zamocowanych elementów konstrukcji. • Jeżeli w brygadzie montażowej pracują spawacze to powinni oni być wyposażeni w kombinezony jednoczęściowe zaopatrzone w przedniej części (co najmniej od kolan do pasa) we wstawki gumowe lub z innego tworzywa nie przepuszczającego promieni ultrafioletowych i podczerwonych. Muszą oni również posiadać hełmy ochronne bez daszków, okulary ochronne spawalnicze, rękawice i gumowe obuwie spełniające warunki pełnej izolacji elektrycznej.

5. BRYGADA MONTAŻOWA Skład brygady montażowej jest zmienny i zależy od: • technologii montażu, • rodzajów elementów • organizacji pracy na budowie. Do zadań brygady montażowej należy: • wybranie i przygotowanie elementu do montażu, • podwieszenie elementu na haku maszyny montażowej, • przygotowanie miejsca montażu elementu, • ustawienie elementu, jego rektyfikacja i prowizoryczne zamocowanie, • wykonanie trwałych połączeń elementów.

6. BRYGADA MONTAŻOWA Wykonanie trwałych połączeń elementów może być skomplikowane i składać się z: • dozbrojenia i pospawania elementów stalowych, • ułożenia wymaganych warstw izolacyjnych, • zadeskowaniaszczelin i otworów, • ułożenia mieszanki betonowej lub zaprawy, jej odpowiedniego zagęszczenia i wykończenia widocznej powierzchni.

7. BRYGADA MONTAŻOWA Brygada montażowa pracuje w dwóch grupach: • Grupa pierwsza - linowi albo hakowi - składająca się na ogół z jednego lub dwóch montażystów pracuje na składowisku prefabrykatów. Do ich obowiązków należy: • odnalezienie na składowisku potrzebnego elementu, • sprawdzenie stanu elementu, • sprawdzenie stanu marek, okuć otworów i ewentualne oczyszczenie ich z betonu, • zaznaczenie na elemencie punktów charakterystycznych, np. przebiegu osi, (verte)

8. BRYGADA MONTAŻOWA • zaczepienie lin kierunkowych do sterowania elementem w czasie podnoszenia, • dobranie odpowiedniego zawiesia, • połączenie zawiesia z hakiem maszyny montażowej, • połączenie zawiesia z elementem, • danie sygnału do próbnego podnoszenia, • przeprowadzenie próbnego podnoszenia, tj. obserwowania zachowania się elementu i zawiesia w czasie pierwszej fazy jego unoszenia;

9. BRYGADA MONTAŻOWA • Druga grupa brygady montażowej pracuje na montowanej konstrukcji. Może ona składać się z dwóch lub trzech zespołów. W pierwszym przypadku będzie to zespół montażowy i zespół łączeniowy. Do zadań zespołu montażowego, w tym przypadku należy: • wyznaczenie miejsca montażu każdego elementu, • wyznaczenie punktów kontrolnych i kierunkowych, • przygotowanie miejsca oparcia elementu (oczyszczenie go, zmoczenie, rozłożenie zaprawy itp.), • przygotowanie sprzętu do prowizorycznego zamocowania i rektyfikacji, • przygotowanie drabinek pomostów i rusztowań, (verte)

10. BRYGADA MONTAŻOWA • przejęcie elementu, • naprowadzenie elementu wg znaczników i instrumentów na właściwą pozycję, • założenie stężeń, uchwytów i odciągów itp., • prowizoryczne zamocowanie i rektyfikacja elementu, • odczepienie elementu od zawiesia, • podanie sygnału do odjazdu maszyny montażowej, • dokładna rektyfikacja elementu. Jeżeli grupa pracująca na konstrukcji jest podzielona na trzy zespoły to praca zespołu pierwszego nie zawiera czynności dokładnego zrektyfikowania elementu. Zespół drugi postępujący za pierwszym rektyfikuje ostatecznie ustawione elementy.

11. BRYGADA MONTAŻOWA Do wznoszenia budynków o konstrukcji z elementów wielkopłytowych lub budynków szkieletowych zaleca się organizować brygady montażowe w składzie: • monter (brygadzista) konstrukcji prefabrykowanych, • dwóch pomocników montera, • linowy, • operator żurawia, • zespół łączeniowy. Skład zespołu łączeniowego: • betoniarz, • spawacz, • monter instalacji elektrycznych, • monter instalacji sanitarno – grzewczych.

12. OGÓLNE ZASADY PROWADZENIA ROBÓT MONTAŻOWYCH Projekt technologii i organizacji robót montażowych składa się z: • części opisowej • części graficznej.

13. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 1. Dane wyjściowe i charakterystykę obiektu. Określa się tutaj uczestników procesu inwestycyjnego, istniejące warunki wykonywania robót oraz podstawowe dane obiektu. Podstawowe dane obiektu powinny zawierać przynajmniej: typ – system wznoszonej konstrukcji, wymiary gabarytowe, schemat statyczny konstrukcji i zasady jego podziału na elementy prefabrykowane oraz rodzaje złącz występujące pomiędzy tymi elementami.

14. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 2. Charakterystykę lokalnych warunków realizacji, a w niej: ukształtowanie terenu budowy, warunki gruntowo – wodne, topografię regionu budowy ze wskazaniem dróg dojazdowych, ich stanu nośności oraz stanu i nośności istniejących wiaduktów i mostów; Informacje dotyczące uzbrojenia podziemnego terenu oraz inwentaryzację przeszkód naziemnych i napowietrznych. Charakterystykę przedsiębiorstwa wykonującego roboty, posiadany przez niego sprzęt montażowy i transportowy oraz brygady montażowe.

15. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 3. Zestawienie prefabrykatów jest to właściwie element charakterystyki technicznej obiektu ale ze względu na ważność tego dokumentu traktuje się go osobno. Zestawienie prefabrykatów powinno zawierać wszystkie elementy jakie podlegają montażowi. Wykonuje się je w formie tabelarycznej. W boczku tabeli są wpisane wszystkie elementy prefabrykowane wg ich rodzajów w miarę możliwości z uwzględnieniem chronologii ich montażu. W główce tablicy określa się oznaczenia i symbole prefabrykatów, wymiary gabarytowe, szkic elementu, masę własną i masę montażową, liczbę elementów ogólną z podziałem (wg potrzeb) na działki montażowe, pasy lub fazy, masę ogólną montowanych elementów oraz największą rzędną górnej krawędzi elementu po zmontowaniu, a czasem również wymaganą wysokość podnoszenia maszyny montażowej.

16. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 4. Ogólna koncepcja wykonania montażu, która powinna zawierać: metodę montażu, przyjęty rodzaj maszyny montażowej, drogę poruszania się maszyny montażowej lub rozmieszczenie stanowisk montażowych przy maszynach stałych, sposób dowozu i składowania elementów, ogólną kolejność montażu, podział na fazy i działki montażowe. Ten rozdział w projekcie ma podstawowe znaczenie, bowiem wszystkie następne rozdziały stanowią jego rozwinięcie.

17. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 5. Dobór maszyn głównych do montażu. W oparciu o ustalenia p. 4 określa się wymagane parametry od maszyn montażowych. Na ich podstawie po uwzględnieniu posiadanego przez przedsiębiorstwo parku maszynowego oraz wskaźników ekonomicznych dobiera się konkretny typ maszyny. 6. Urządzenia pomocnicze do montażu. Określa się tu w oparciu o p. 4 typy urządzeń pomocniczych z określeniem minimalnej potrzebnej ich liczby. O ile potrzebne urządzenia są nietypowe należy tu opracować ich projekty wraz z wymaganymi w takim przypadku obliczeniami i rysunkami.

18. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 7. Transport i składowanie prefabrykatów. Określa się źródła zaopatrzenia w prefabrykaty oraz rodzaje i typy środków transportowych, liczbę kursów potrzebnych do przewiezienia odpowiednich rodzajów prefabrykatów oraz dodatkowe wyposażenie zapewniające właściwy transport elementów. Trzeba tu też określić usytuowanie składowisk prefabrykatów ewentualnie stanowisk kontenerów lub zatok wyładunkowych, jak również odpowiednie wyposażenie zapewniające bezpieczny rozładunek i składowanie oraz minimalizujące uszkodzenie prefabrykatów.

19. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 8. Technologia montażu poszczególnych rodzajów prefabrykatów. Określa się tu sposoby ich pobierania, zawieszania na haku maszyny montażowej i wbudowania. Muszą tu być wskazane również sposoby stężenia montażowego, ustawianie i rektyfikacja. 9. Organizacja brygad montażowych i cykle montażu. Ustala się skład brygady montażowej jej podział na zespoły oraz obowiązki ludzi w poszczególnych zespołach. Ustala się cykle montażowe. Podstawą ustalenia mogą być: doświadczenie zdobyte w przedsiębiorstwie, obliczenie lub dane zaczerpnięte z różnych publikacji technicznych.

20. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 10. Technologia montażu w warunkach zimowych. O ile z harmonogramu prac wynika, że będą one prowadzone w warunkach obniżonych temperatur należy przedstawić proponowane zabiegi technologiczne niezbędne do otrzymania w sposób bezpieczny odpowiedniej jakości robót. 11. Adaptacja przepisów BHP do danych warunków budowy i montażu. Należy tu podać zasady postępowania i warunki bezpiecznego montażu konstrukcji w lokalnych warunkach realizacyjnych.

21. CZĘŚĆ GRAFICZNA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 1. Ogólny plan zagospodarowania placu montażu, wykonany zazwyczaj w skali 1:200 powinien zawierać: rzut realizowanego obiektu, drogi, tory, pasma jezdne i stanowiska maszyn montażowych, place składowania z przedmontażowym ułożeniem prefabrykatów; podział obiektu na działki montażowe, ogólny kierunek postępu montażu i trasy dowozu prefabrykatów.

22. CZĘŚĆ GRAFICZNA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 2. Plany montażu poszczególnych kondygnacji lub faz montażu (wykonywane zazwyczaj w skali 1:50 lub 1:100, które powinny mieć zaznaczone wszystkie elementy podlegające (w danej fazie, kondygnacji) montażowi z naniesieniem symbolu elementu i jego kolejności montażowej, ustawienie urządzeń do prowizorycznego zamocowania elementów, podział na działki montażowe i ogólny kierunek montażu.

23. CZĘŚĆ GRAFICZNA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 3. Schematy pracy maszyn montażowych (wykonywane zazwyczaj w skali 1:50 lub 1:100), które mają za zadanie udowodnić, że maszyna montażowa została dobrana prawidłowo. To dodatkowe sprawdzenie prawidłowości doboru maszyny montażowej wykonuje się dla sytuacji najbardziej niewygodnych i zagrażających kolizjami. Właściwe przedstawienie stanowisk maszyn wymaga czasem wykonania dwóch albo nawet trzech rzutów.

24. CZĘŚĆ GRAFICZNA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 4. Szkice, rysunki i wykresy urządzę pomocniczych. O ile do montażu jako urządzenia pomocnicze wykonuje się urządzenia typowe wystarczy wykonać zestawienie takich urządzeń z określeniem podstawowych ich parametrów i oznaczenia katalogowego oraz potrzebnej ich liczby. Czasami zestawienie typowych urządzeń pomocniczych umieszcza się na placach montażowych kondygnacji lub faz przy urządzeniach nietypowych w skrajnym przypadku trzeba tu zamieścić rysunki warsztatowe.

25. CZĘŚĆ GRAFICZNA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 5. Rysunki wyjaśniające wykonanie węzłów i połączeń elementów. Rysunki te wykonuje się w skali takiej, w której można dobrze wyjaśnić szczegóły połączenia. Rysunki powinny zawierać szczegóły konstrukcyjne oraz kolejność czynności wykonywanych przy tworzeniu złącza, jak również wymagane parametry stosowanego materiału.

26. CZĘŚĆ GRAFICZNA PROJEKTU TECHNOLOGII I ORGANIZACJI MONTAŻU POWINNA ZAWIERAĆ: 6. Harmonogram montażu, którego skala czasowa i dokładność są uzależnione od skomplikowania wznoszonego obiektu oraz doświadczenia realizującego go przedsiębiorstwa. W skrajnym przypadku wystarczy dokładność harmonogramu ogólnego. Przy przypadkach lub w miejscach bardziej skomplikowanych taki harmonogram ogólny trzeba uzupełnić harmonogramem szczegółowym w skrajnym przypadku o skali minutowej.