WYBORY PATRONA w Miejskiej Szkole Podstawowej w Jedlinie - Zdroju

1. WYBORY PATRONAw Miejskiej Szkole Podstawowejw Jedlinie - Zdroju

2. KANDYDAT nr 4 JANUSZ KORCZAK

3. KANDYDATEM NA PATRONA MIEJSKIEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ W JEDLINIE - ZDROJU JEST JANUSZ KORCZAK

4. Kim jest Janusz KORCZAK? Janusz Korczak - a właściwie Henryk Goldszmit, urodził się 22 lipca 1878 r. Zmarł 6 sierpnia 1942 roku w komorze gazowej obozu zagłady w Treblince.  Był pedagogiem, pediatrą, pisarzem oraz prekursorem walki o prawa dziecka.

5. RODZINA I POCHODZENIE Pochodził z rodziny Goldszmitów żyjących od wielu pokoleń w Polsce, która była związana z ruchem oświatowym - Haskalą. Jego pradziad był szklarzem, dziadek lekarzem, a ojciec Józef Goldszmit, znanym warszawskim adwokatem.

6. RODZINA Matka, Cecylia z Gębickich, pochodziła z rodziny niezupełnie spolszczonej. W domu rodzinnym, oprócz rodziców i starszej siostry –Anny, mieszkała ukochana babcia Henryka- Emilia Gębicka. To jej pięcioletni Henryk zwierzał się ze swoich tajemnic i marzeń o lepszym świecie.

7. JANUSZ KORCZAK Miał wtedy 10 lat

8. DZIECIŃSTWO W ósmym roku życia rozpoczął naukę w szkole początkowej Augustyna Szmurły, gdzie panował surowy porządek. Tak głęboko przejął się stosowaną tam karą chłosty, że rodzice musieli zabrać go ze szkoły.

9. DZIECIŃSTWO Przebywając w domu i przygotowując się do pierwszej klasy gimnazjum, marzył o lepszym świecie, w którym nie będzie okrucieństwa i niesprawiedliwości. Marzenia te znalazły odbicie w bajce pt. „KRÓL MACIUŚ PIERWSZY”.

10. PASJA Główną pasją piętnastoletniego Henryka Goldszmita było czytanie książek, w tym czasie także marzył o założeniu pisma, w którym zamieszczałby prace odrzucane przez inne redakcje. Jako siedemnastolatek rozpoczął pisanie powieści „Samobójstwo”, której nie ukończył.

11. WYCHOWAWCA NA KOLONIACH LETNICH W latach 1900-1915 był aktywnym członkiem Towarzystwa Kolonii Letnich. W końcowej fazie studiów medycznych rozpoczął pracę na koloniach jako wychowawca. Prowadził kolonie dla dzieci żydowskich.

12. Korczak na koloniach letnichw Michałówce (1907r.)

13. SŁUŻBA W marcu 1905 roku Janusz Korczak otrzymał dyplom lekarza i podjął pracę w Warszawie w Szpitalu dla Dzieci. W latach 1905-1906 Korczak zdobywał doświadczenie jako lekarz wojskowy po powołaniu na front wojny rosyjsko- japoński. Postanowił definitywnie poświęcić się pracy z dziećmi i zrezygnował z założenia własnej rodziny.

14. Fotografia wykonana podczas wizyty w Izraelu w latach trzydziestych

15. W DOMU SIEROT W 1912 roku Korczak rozstał się z pracą w szpitalu i objął funkcję dyrektora Domu Sierot przy ul. Krochmalnej 92, pozostającego pod opieką Towarzystwa „Pomocy dla Sierot”. Współpracował ze Stefanią Wilczyńska i razem z nią zaopiekował się 85 wychowankami. Dom Sierot stał się dla Korczaka miejscem pedagogicznych obserwacji procesu wychowawczego.

16. Korczak wśród dzieci przed Domem Sierot

17. RADIO W 1935 roku związał się z Polskim Radiem. Pod pseudonimem Stary Doktor wygłaszał liczne pogadanki dla dzieci, co było nowością w radiofonii polskiej; otrzymał zaproszenie do „Anteny”. W 1938 wygłosił w radiu powieść „Pedagogika żartobliwa”.

18. W GETCIE WARSZAWSKIM Od pierwszych dni wojny Korczak nieustannie zabiegał o wsparcie dla Domu Sierot. Dostarczał żywność dzieciom poprzez działalność jałmużniczą. W 1940 roku Dom Sierot został przesiedlony do getta, zaś Korczaka aresztowano za nie noszenie nakazanej Żydom przez władze okupacyjne opaski z gwiazdą Dawida. Wychowawca wyczerpany fizycznie wrócił po miesiącu aresztu do Domu Sierot. Korczak cały czas walczył o środki finansowe i dary na utrzymanie dzieci. Organizował tajne nauczania.

19. PAMIĘTNIK I OSTATNIA DROGA Od maja do sierpnia 1942 nocami pisał „Pamiętnik”, który ukazywał tragiczny obraz okupacji hitlerowskiej. W dniu 18 lipca 1942 roku została wystawiona ostatnia sztuka w Domu Sierot pt. „Poczta” Rabindranatha Tagore. Przygotowywała ona wychowanków do świadomej i godnej śmierci. 22 lipca 1942 roku w dniu urodzin Korczaka rozpoczęła się akcja zagłady w getcie.

20. GODNA ŚMIERĆ W dniu 6 sierpnia 1942 roku hitlerowscy okupanci wyprowadzili z Domu Sierot Korczaka, Wilczyńską, wszystkich współpracowników i dwustu wychowanków. Ostatnim człowiekiem, który go widział był Nechum Remba. Ostatnią drogę Korczaka i dzieci Nechum Remba relacjonuje: „Wszystkie dzieci ustawiono w czwórki, na czele Korczak z oczami zwróconymi ku górze trzymał dwoje dzieci za rączki, prowadził pochód. Drugi oddział prowadziła Stefania Wilczyńska, trzeci - Broniatowska czwarty oddział - Szternfeld. Były to pierwsze żydowskie szeregi, które szły na śmierć z godnością. Nawet Służba Porządkowa stanęła na baczność i salutowała. Gdy Niemcy zobaczyli Korczaka, pytali: Kim jest ten człowiek ? ” Wszyscy zostali wywiezieni w wagonach do obozu zagłady w Treblince.

21. Ostatnie zdjęcie Korczaka zrobione w getcie warszawskim w dniu 20 września 1940 r.

22. „ …jedno słońce nam przyświeca, jeden grad niszczy nasze łany i jedna ziemia kryje kości przodków naszych.” J. Korczak, Społeczeństwo, 1910

23. DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ! Przygotował: Maciej Rymarz