Edukacja przez dramę na zajęciach artystycznych

1. Edukacja przez dramęna zajęciach artystycznych Sylwia Kurcab kurcab@womczest.edu.pl

2. Podstawowe kierunki realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2018/2019 • 100 rocznica odzyskania niepodległości – wychowanie do wartości i kształtowanie patriotycznych postaw uczniów. • Wdrażanie nowej podstawy programowej kształcenia ogólnego. Kształcenie rozwijające samodzielność, kreatywność i innowacyjność uczniów. • Kształcenie zawodowe oparte na ścisłej współpracy z pracodawcami. Rozwój doradztwa zawodowego. • Rozwijanie kompetencji cyfrowych uczniów i nauczycieli. Bezpieczne i odpowiedzialne korzystanie z zasobów dostępnych w sieci.

3. Edukacja artystyczna

4. https://www.ore.edu.pl/wp-content/uploads/2017/05/plastyka.-pp-z-komentarzem.-szkola-podstawowa.pdfhttps://www.ore.edu.pl/wp-content/uploads/2017/05/plastyka.-pp-z-komentarzem.-szkola-podstawowa.pdf

5. Plastyka

6. Plastyka • Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. • Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza, przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. • Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego.

7. Dlaczegodramana zajęciach artystycznych

8. Drama przyczynia się do wychowania ludzi: • aktywnych, • śmiałych, • odważnych, • pełnych optymizmu i wiary w siebie i w człowieka. Wychowuje ludzi, którzy potrafią: • stawiać czoła różnym trudnością, • którzy nie boją się i chętnie wywołują różnego rodzaju zmiany oraz z łatwością się do nich przystosowują.

10. Drama • Drama (z gr. drao - działam, usiłuję) – metoda pomocnicza w nauczaniu różnych przedmiotów szkolnych lub samoistna metoda w kształtowaniu osobowości człowieka poprzez rozwijanie wyobraźni i wrażliwości. • Jest metodą uczenia aktywnej twórczości oraz doskonalenia umiejętności współpracy z innymi ludźmi oraz wielu innych umiejętności interpersonalnych, społecznychi obywatelskich..

11. Drama Drama wykorzystuje: • spontaniczną, właściwą naturze człowiekaekspresję, • skłonność do naśladownictwa i zabawy. Uczestnicy dramy nie muszą mieć zdolności aktorskich, ale powinni: • głęboko się zaangażować, • uwierzyć w fikcyjną sytuację, • wczuć się w postać, • być, działać, a nie „grać".

12. Drama jako metoda nauczania wiele zawdzięcza: • CalldwellowiCookowi, który przed pierwszą wojną światową w Pers School w Cambridge wprowadził "gry sceniczne". • W tym samym czasie w Stanach Zjednoczonych dramę zaczęli stosować John Merill(w nauczaniu języków obcych) i William Wirt(kształcenie wypowiedzi słownych poprzez akcję dramatyczną). • W Anglii pierwsze eksperymenty "dramatyczne" pojawiły się w latach dwudziestychi trzydziestych naszego stulecia i wprowadził ją Peter Slade. Uważał ją za swoistą formę artystyczną i domagał się, żeby stała się odrębnym przedmiotem, na takich samych prawach jak literatura, historia, muzyka czy plastyka. • Kontynuatorem jego poczynań był Brian Way, który oparł swoją koncepcję na wykorzystywaniu pięciu zmysłów człowieka: wzroku, słuchu, węchu, smaku i dotyku.

13. Drama jako metoda nauczania Obecnie w szkolnictwie angielskim, a także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, dramę stosuje się w dwojaki sposób: • jako metodę uzupełniającą, dydaktyczną (na lekcjach różnego rodzaju, np. literatury, języków obcych, historii, geografii, a także matematyki, ekonomii itp.), b) jako przedmiot artystyczno-wychowawczy, często fakultatywny, na równi z zajęciami plastycznymi i muzycznymi. Ten przedmiot w różnych krajach ma trochę odmienne nazwy: "gry dramatyczne", "drama", "teatr" w Polsce przyjęła się nazwa „drama”

14. Drama/teatr • jest metodą dydaktyczno-wychowawczą • łączy spontaniczność, naturalność zachowań uczniów-uczestników w rolach, • w dramie nie ma podziału na aktorów i widzów; • najważniejszy jest pełny, całościowy rozwój indywidualności człowieka uczestniczącego w fikcyjnym zdarzeniu, • uczestnicy zachowują się naturalnie i logicznie, koncentrując się i angażując w pełni na określonej sytuacji; • uczestnicy improwizują, to znaczy pracują bez scenariusza; • teatr jest sztuką, zamkniętym dziełem artystycznym, produktem wykonanym zespołowo przez artystów teatru w celu dostarczenia widzom przeżyć estetycznych. • w spektaklu aktor spełnia funkcję medium, wyzwala uczucia widzów i prowadzi ich do katharsis; • w przedstawieniu uwaga aktora jest podzielona między uczucia postaci, którą odgrywa; • w spektaklu aktorzy recytują tekst z pamięci, a także działają zgodnie z opracowanym scenariuszem.

15. Ze względu na powiązanie z zabawą wykorzystuje jedną z podstawowych form aktywności ludzkiej, związanej przede wszystkim z emocjami.

16. Marsze fabularne — grupa zachowuje się zgodnie z podaną instrukcją, np. „Idziecie pod górę, z ciężkimi plecakami, wasze twarze tnie silny wiatr i deszcz…”. Interpretacje proste — np. lustro, czyli naśladowanie ruchów drugiej osoby (ćwiczenie w parach). Jedna osoba stanowi lustro dla drugiej. Interpretacje złożone — uczniowie pokazują np. jak ktoś nieśmiały zamienia się w pewnego siebie człowieka (poznanie alfabetu stanów emocjonalnych). Kalambury — pokazywanie słów, tak aby grupa odgadła znaczenie hasła, np. butelka na mleko, pęd do wiedzy, burza w szklance wody itd.

17. Tratwa Meduzy – obraz francuskiego malarza ThéodoreGéricault http://fdd32.skroc.pl

18. Główne cele dramy to m.in.: • doskonalenie umiejętności rozmowy o uczuciach własnych, wewnętrznych przeżyciach, stanach, lękach, kłopotach, radościach itp., • panowanie nad emocjami, koncentracja, współdziałanie w grupie, • doskonalenie mimiki, ekspresji, operowania ciałem, • przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w życiu poprzez umiejętne i świadome korzystanie z dóbr kultury (muzyki, tańca, pantomimy, literatury, teatru itp.).

19. "Żywe obrazy" Żywy obraz – rekonstrukcja dzieła malarstwa lub rzeźby, tworzona przy udziale ludzi, przedstawiających postawą, ubiorem, mimiką daną scenę. Popularność żywych obrazów przypadała na wiek XIX i początek XX wieku. Fotografie żywych obrazów były też rozpowszechniane w formie pocztówek. Uczniowie 3 klas Gimnazjum nr 2 w Złotowie, wraz z nauczycielką plastyki Magdaleną Górniak-Wacyk, wykonali filmową prezentację "Żywe obrazy’’ http://zlotow.naszemiasto.pl/artykul/zywe-obrazy-gimnazjalisci-wykonali-rekonstrukcje-dziel,4313582,art,t,id,tm.html

20. Mona Lisa/Żydówka z pomarańczami https://www.google.com/search?q=zywe+obrazy&client=firefox-b&tbm=isch&source=iu&ictx=1&fir=6ABMWmJQ5tMh2M%253A%252C0I2anFmvw7fRCM%252C_&usg=AFrqEzehK3bEUluLV7EGV3xwiFFmzNOxvg&sa=X&ved=2ahUKEwjoppnCmIDdAhWNqIsKHUjND4sQ_h0wC3oECAoQCw#imgrc=6ABMWmJQ5tMh2M:

21. Targ na jarzyny na Placu Żelaznej Bramy w Warszawie Józef Pankiewicz • Wypisz jak najwięcej warzyw i owoców , które widzisz na obrazie. • Przedstaw scenkę na temat : Na bazarku w dzień targowy, takie słyszy się rozmowy… • Jak dźwięki słychać… 1888, olej na płótnie, 82 x 108 cm, Muzeum Narodowe, Poznań

22. O czym rozmawiają … Obraz: Auguste Renoir Śniadanie wioślarzy – obraz olejny autorstwa francuskiego malarza impresjonisty Auguste’a Renoira, namalowany w latach 1880-1881. Autor: Auguste Renoir Wymiary: 1,3 m x 1,73 m Lokalizacja: Phillips Collection Data stworzenia: 1880–1881 Okresy: Impresjonizm w sztuce, Sztuka nowoczesna Materiały: Kanwa, Farba olejna

23. Fotografia rodzinna • Cele: trening zachowań scenicznych, utrzymanie dyscypliny ruchowej, • Dzieci oglądają zdjęcia, bądź obrazki, które są inspiracją do zabawy. Zabawa przebiega w trzech fazach: 1. Wierne odtworzenie sytuacji z obrazka. Odwzorowaną próbę zatrzymujemy na kilka sekund w stop – klatce.  2. Wymyślanie sytuacji, która doprowadziła do chwili utrwalonej na fotografii. Wydarzenia dzieci prezentują w formie dialogu lub krótkiej scenki. 3.   Zamknięcie wymyślonej sytuacji wyrazistym akcentem http://www.moc-prezentow.pl/rodzinna-fotografia-wroc-aw

24. Nauczyciel dramy: • ma otwarty i poszukujący umysł, • cechuje go „twórczy niepokój innowatora”, • umie podejmować decyzje co do skutków wynikłych w procesie animowania grupy, • umie wytworzyć w grupie atmosferę naturalności, bezpieczeństwa i przyjaźni, • darzy zaufaniem samego siebie i wszystkich uczestników grupy, • kształtuje poczucie zbiorowej odpowiedzialności.

25. „Pozwólmy dziecku doświadczać, eksperymentować, dowiadywać się i porównywać, szukać i drążyć w głębinach wiedzy, wyruszać w podróże odkrywcze — czasami trudne, ale jakże bogate i fascynujące.” Celestyn Freinet

26. Warsztaty w pracowniach: malarstwa i rysunku, rzeźby, grafiki komputerowej, ceramiki, jubilerstwa i fotografii w ramach Projektu „Bliżej sztuki” Data: 23.10.2018 r. Godzina: 10.00-11.30 Godzina: 12.00-13.30Data: 24.10.2018 r. Godzina: 10.00-11.30 Godzina: 12.00-13.30 Miejsce: Zespół Szkół Plastycznych im. Jacka Malczewskiego w Częstochowie, ul. Pułaskiego 15 Grupa docelowa: nauczyciele z uczniami kl. VII, VIII szkoły podstawowej i kl. III gimnazjum (w każdych warsztatach może uczestniczyć max. 10 uczniów z 1 opiekunem)

27. Literatura Jóźwik, D., Szymonek, R.: Baw się i ucz z nami : scenariusze zajęćdramowych dla szkoły podstawowej. Kielce, 2000. [30625,26]. Królica, M.: Drama i happening w edukacji przedszkolnej. Kraków, 2006. [33988]. Machulska, H., Pruszkowska, A., Tatarowicz, j.: Drama w szkolepodstawowej. Warszawa, 1997. [26625].   Antczak, M.: Techniki dramy w teorii i praktyce : nie tylko dlanauczycieli bibliotekarzy. Warszawa, 2004. [35250]. Awgulowa, J., Świętek, w.: Inscenizacje w klasach początkowych. Warszawa, 1985. [20856, 57]. Duszyńska G.: Drama w kształceniu zintegrowanym. Płock, 2001. [33768].