Download
1 / 11
110 likes | 397 Views
Egipt. Piramidy w starożytnym Egipcie. Piramidy Starożytnego Egiptu
E N D
Piramidy w starożytnym Egipcie Piramidy Starożytnego Egiptu Piramidy są charakterystycznym symbolem Starożytnego Egiptu. Budowa piramid była wielkim i drogim przedsięwzięciem. Wymagało to dużych umiejętności i ogromnej pracy wielu tysięcy ludzi. Astronomowie badali gwiazdy, aby określić najlepsze położenie budowli, matematycy i architekci kreślili plany, kamieniarze ciosali skalne bloki, a nadzorcy organizowali pracę robotników. Wydaje się, że potrzeba wznoszenia "miejsca wieczystego spoczynku" stanowiła OBSESJĘ panujących w tej EPOCE.
Podstawą piramidy był kwadrat - cztery boki miały identyczne długości. Najpierw wznoszono rdzeń piramidy, potem wciągano po rampach bloki tworzące lico. Układano je od góry w dół. Posługując się narzędziami z miedzi albo dolerytu, robotnicy wydobywali w kamieniołomach bloki wapienia i czekali aż poziom wód w Nilu wzrośnie, aby przetransportować największe kamienne bloki na statkach. Podniesiona woda donosiła statek w pobliże budowy. Aby przenieść bloki po piasku, prawdopodobnie wykorzystywano płozy ślizgające się po zmoczonych pniach drzew. Kamienie były wciągane na piramidę po rampie usypywanej z piasku i kamieni przed budowlą w miarę wznoszenia piramidy. Gdy położono ostatni kamień - zaostrzony blok granitu - rozbierano rampę. Budowa piramidy trwała wiele lat. Wnętrze piramidy wypełnione było korytarzami, pięknie zdobionymi galeriami i komorami grobowymi. Do budowy piramidy chętnych było bardzo dużo. Praca ta nie była pańszczyzną , ale ochotniczą służbą. Każdemu pracownikowi zapewniano nocleg, odzież, wyżywienie i małą zapłatę. Egipcjanie czuli się zaszczyceni przy budowie grobowca faraona. Wierzono, że pomagając w budowie będą mieli udział w nieśmiertelności faraona.
Wielki Sfinks w Gizie - wykuty z ogromnego bloku skalnego pozostawionego w wyrobisku z czasów Cheopsa, długi na ponad 70 m i wysoki na 20 posąg leżącego lwa z głową władcy w chuście nemes, prawdopodobnie wizerunek Chefrena. Wielokrotnie zasypywany przez piasek i odkopywany już za czasów starożytnych (m.in. za TatomesaIV). Ostatnio pod kierunkiem ZahiHawassa przeprowadzono prace zabezpieczające rzeźbę.
Rozwój architektury starożytnego Egiptu, a w nieco szerszym pojęciu sztuki starożytnego Egiptu to okres od czwartego tysiąclecia p.n.e. do IV wieku naszej ery. Przez cały ten czas cechowała ją jedność artystycznych form, ciągłość rozwoju oraz funkcja służebna wobec władców i religii. Pomagała w utrzymaniu i utrwalaniu ustalonego porządku społecznego
Hieroglify Hieroglify były pismem starożytnych Egipcjan, znakami niezrozumiałymi poza ich krajem, ale i dla większości jego ludności. Sztuka pisania stanowiła tajemnicze, ekskluzywne narzędzie, jej znajomością mogli się szczycić tylko nieliczni spośród mieszkańców Egiptu. Z upływem czasu, w związku z przemianami kulturowymi, nastaniem ery chrześcijańskiej, księgi zapisane hieroglifami stawały się jeszcze mniej zrozumiałe, a wiele z nich uległo zniszczeniu. Zdarzało się, że wiadomości o mądrości egipskich kapłanów, o tajemnicach wyrażonych świętymi, niezrozumiałymi znakami przetrwały tylko w dziełach pisarzy greckich. Dzięki nim, a także za pośrednictwem Arabów i Żydów elementy kultury starożytnych Egipcjan stały się znane przedstawicielom kolejnych epok. Byłaby to jednak bardzo uboga i fragmentaryczna wiedza gdyby nie zdołano odczytać egipskich hieroglifów.
Rys. nr 1. Bóg Thot. Malowidło na sarkofagu, XXI dynastia. Il. z książki: A. Niwiński: Mity i symbole starożytnego Egiptu. Warszawa 2001. Hieroglify pozostały tajemnicą dla ludzkości do czasu wyprawy armii napoleońskiej, wraz z grupą uczonych, do Egiptu (1798-1799). Wydarzenie to stało się impulsem dla nauki, uczeni zajmowali się między innymi kopiowaniem wyrytych w kamieniu inskrypcji i tekstów zapisanych na papirusie. Naukowym sukcesem tej wojskowej ekspedycji stało się odkrycie czarnej bazaltowej płyty pokrytej pismem, tzw. "kamienia z Rosetty". Ta niewielka kamienna płyta przyczyniła się do rozwoju egiptologii i wielkiego odkrycia jakiego dokonał w 1822 r. Jean Francois Champollion (1790-1832). Człowiek ten sprawił, że zachowane księgi - świadkowie starożytnej kultury egipskiej - przemówiły.
Nie wszystkie jednak zagadki związane z pismem egipskim zdołano rozwiązać. Np. nie jest do końca jasne jak doszło do powstania tego pisma, badacze formułują na ten temat wiele teorii. Według niektórych hieroglify stanowią lokalny wytwór mieszkańców Egiptu. Inni zaś przypuszczają, że stanowiły one importowany element kultury i starają się określić najbardziej prawdopodobne źródło pochodzenia tego pisma. Niektórzy stwierdzając nieistnienie dowodów świadczących o stosowaniu pisma przez Egipcjan przed epoką kontaktów z Mezopotamią, uznają za prawdopodobne, że sztukę pisania przejęli oni od Sumerów. Rys. nr 2 Thot, bóg pisarzy z głową ibisa lejący wodę życia na głowę królowej Hatszepsut.Il. z książki: P. Johnson: Cywilizacja starożytnego Egiptu. Warszawa 1997.
Rys. nr 4. Malowidło na drewnianej trumnie okresu Średniego Państwa. Inskrypcja hieroglificzna w pasie górnym i fryzy obiektów w pasach dolnych. Il. z książki: K. Myśliwiec: Święte znaki Egiptu. Wyd 2. Warszawa 2001. Rys. nr 5. Księga Umarłych z XIX dynastii z grobu Hunefera.Il. z książki: P. Johnson: Cywilizacja starożytnego Egiptu. Warszawa 1997.
