Rola rodziców w kształtowaniu bezpiecznych zachowań swoich dzieci w ruchu drogowym

1. Rola rodziców w kształtowaniu bezpiecznych zachowań swoich dzieci w ruchu drogowym Stanisława Zielińska szagda-pil@wp.pl

2. BŁĘDNE POGLĄDY NA BEZPIECZEŃSTWO DZIECI W RUCHU DROGOWYM • „Bezpieczne” przejście dla pieszych? Czy ono takie jest dla naszego dziecka? Czy nasze dziecko wie jak postępować? • Czy droga dziecka do szkoły jest „bezpieczną”? Czy jako Rodzice ją znamy i wiemy na co narażone jest nasze dziecko? • Złudne poczucie bezpieczeństwa przed szkołą - nawet progi zwalniające i ograniczenie prędkości nie uwolnią dziecka od niebezpieczeństwa, jeśli nie jest na nie przygotowane. • Fałszywe wyobrażenia dzieci – od najmłodszych lat samochód jest zabawką, a tata i mama są kierowcami, więc dlaczego mieliby krzywdzić dzieci.

3. GŁÓWNE PRZYCZYNY WYPADKÓW Z UDZIAŁEM DZIECI I DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE Dzieci w wieku do 12 lat nie są zdolne do samodzielnego dawania sobie rady w ruchu drogowym. Nie mają naszego doświadczenia i z tego powodu poczucia grożącego im niebezpieczeństwa. Mają „klapki” na oczach. Zachowania dzieci: • nieostrożne wejście, • nagłe wbiegnięcie, • wyjście zza pojazdu, • przebieganie jezdni, • wejście na czerwonym świetle, • przechodzenie w miejscach niedozwolonych.

4. CZY WIESZ, DLACZEGO DZIECI MAJĄ TRUDNOŚCI W RUCHU DROGOWYM? Dzieci: • Mają wąskie pole widzenia, jakby „klapki” na oczach. • Są niskiego wzrostu. • Lepiej widzą kontrastami, np. czarne na białym niż szare na niebieskim. • Trudno im szybko określić ruch samochodów. • Mylą wielkość samochodu z jego odległością. • Mylą pojęcia „ja widzę” i „jestem widziany”.

5. A tak widzi ulicę dorosły Tak widzi ulicę małe dziecko

6. Pamiętajmy, by tak nie parkować przed przedszkolem czy szkołą, bo dzieci nie są wtedy dość dobrze widoczne i one same źle widzą ruch drogowy

7. DZIECKO MYŚLI O ZASPOKAJANIU SWOICH POTRZEB • Oto droga rodzica i nie pilnowanego dziecka Dla dziecka to: • zabawa i przyjemność, • potrzeba ruchu, • ignorowanie zagrożenia, • sprawdzanie się Tak postępuje dziecko, gdy nie jest trzymane za rękę, a my nie interesujemy nim dość pilnie i konsekwentnie.

8. DLACZEGO MUSIMY ZAWSZE DAWAĆ DZIECKU DOBRY PRZYKŁAD? Dziecko postępuje „jak dorośli” i tak jak oni: • przechodzi na czerwonym świetle, • przebiega jezdnię w niedozwolonych miejscach, • przechodzi przez jezdnię poza pasami na „skróty”. Na kolejnych slajdach proszę zobaczyć, jak dorośli dają dzieciom zły przykład zachowań w ruchu drogowym

9. Na czerwonym świetle

10. Rodzic odprowadza dziecko do szkoły poza pasami, rozmawiając w tym czasie przez telefon komórkowy

11. Niebezpieczne zachowania„na skróty”

12. Przechodzenie jezdni w miejscach niedozwolonych.

13. POŻĄDANE ZACHOWANIA DOROSŁYCH SZCZEGÓLNIE PRZY DZIECIACH • Wyraźnie rozglądamy się, nawet „demonstracyjnie”odwracamy głowę. • Przy każdym wyjściu z dzieckiem z domu prowadzimy naukę zachowań i jesteśmy cierpliwi w tej nauce. • Wyjaśniamy, jak należy postępować. • Mamy czas na rozmowy z dzieckiem • Zachęcamy i chwalimy, gdy prawidłowo postępuje.

14. POŻĄDANE ZACHOWANIA DOROSŁYCH SZCZEGÓLNIE PRZY DZIECIACH • Nie mówimy dziecku: „szybko przechodź” • Nie robimy wymówek. • Nie spieszymy się • Przypominamy o „fałszywym bezpieczeństwie”. • Nie wystarczy dziecku mówić „uważaj”, „bądź ostrożny” • Tak nie wolno nam postępować, jak na rysunku!

15. POŻĄDANE ZACHOWANIA DOROSŁYCH SZCZEGÓLNIE PRZY DZIECIACH • Ubieramy dzieci w jasne ubrania z elementami odblaskowymi. • My też nosimy elementy odblaskowe. • Dzieci w mieście bez elementów odblaskowych też mogą być słabo widoczne, a więc zagrożone.

16. POŻĄDANE ZACHOWANIA DOROSŁYCH SZCZEGÓLNIE PRZY DZIECIACH • Zawsze zapinamy pasy bezpieczeństwa w samochodzie. • Zawsze zwracamy uwagę, jak dzieci i my sami wsiadamy i wysiadamy z pojazdów. Zarówno na drodze publicznej, jak i na drodze polnej tak nie wolno postępować!

17. Edukacja codzienna dzieci obowiązkiem i powinnością rodziców

20. NA ZAKOŃCZENIE Przykład jest najlepszym środkiem wychowania moralnego. Od rodzica – „nauczyciela” wymaga się nienagannego zachowania w każdej okoliczności. Musi on być przedstawicielem tych cnót, które chce kształtować w swoich dzieciach.