„ KOCHA SIĘ NIE ZA COKOLWIEK ALE POMIMO WSZYSTKO KOCHA SIĘ ZA NIC” ks. J. Twardowski

1. „ KOCHA SIĘ NIE ZA COKOLWIEK ALE POMIMO WSZYSTKO KOCHA SIĘ ZA NIC” ks. J. Twardowski

2. PROGRAM SZKOŁA PIĘKNA, DOBRA I PRAWDY • jest zgodny z misja i wizją naszej szkoły. Jesteśmy szkołą, która • otacza opieką dzieci hospitalizowane w katowickich szpitalach. • Naszym celem jest propagowanie właściwych relacji • z osobami niepełnosprawnymi, szerzenie wiedzy o tym jak • wygląda życie z różnymi niepełnosprawnościami oraz jak • pomagać skutecznie. • W ramach Zespołu Pozalekcyjnych ZajęćWychowawczych prowadzimy cykl zajęć, które mają • na celu przeciwdziałanie uprzedzeniom i negatywnym stereotypom. • Z tego powodu podjęliśmy decyzję przystąpienia • do konkursu na projekt edukacyjny • W POSZUKIWANIU PIĘKNA, DOBRA I PRAWDY.

3. Tytuł naszego projektu „ INNY NIE ZNACZY GORSZY”. W ramach projektu zorganizowaliśmy : • Cykl zajęć „Z taktem i uśmiechem”, które miały na celu budowanie współpracy między pełnosprawnymi, a niepełnosprawnymi, pogłębianie więzi różniących się między sobą dzieci, • Konkurs plastyczny „Każdy może być wśród nas”, • Warsztaty „Dbam o zdrowie i bezpieczeństwo swoje i innych”, • Konkurs literacki „ Inny nie znaczy gorszy”, • Konkurs „ Kartka z pamiętnika”, • Koncert charytatywny „Kapele serc”. • Warsztaty tematyczne „Czym dla ciebie jest tolerancja?” Opracowując projekt korzystaliśmy z następujących źródeł: Seria „One są wśród nas” (2009) Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno Pedagogicznej. Praktyczny poradnik savoir-vivre wobec osób niepełnosprawnych (2008) Judy Cohen. Mały ratowniczek( 2000) Marian Stebelski. Ratownik junior (2000) Tadeusz Siudy, Marian Stebelski, Krzysztof M. Zaczek Zaczyński. Fragment z "Podręcznika Instruktora Pierwszej Pomocy".

4. INNY NIE ZNACZY GORSZY Tolerancja to dążenie do zrozumienia innych Projekt edukacyjny 2012 Zespół Szkół nr 6 w Katowicach

5. KONKURS KARTKA Z PAMIĘTNIKA • Konkurs skierowany był do uczniów Zespołu Szkół nr 6w wieku od 11 do 18 lat przebywających na terenie Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka • w Katowicach. • Zachęcaliśmy uczniów do pisania pamiętnika • pt. „Moje życie w szpitalu”. Uczniowie wyrażali swojeprzeżycia, emocje, uczucia towarzyszące im podczas pobytu na oddziale szpitalnym. Pisali o tym, co jest dla nich ważne, co ich cieszy, co niepokoi i martwi. Pisane pamiętniki miały charakter terapeutyczny. • Nagrodziliśmy następujące prace.

6. 26 wrzesień 2011 r. To był jeden z najstraszniejszych dni w moim życiu. W tym dniu trafiłem po ciężkiej operacji neurochirurgicznej na Oddział Onkologii Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach. Nie potrafiłem wtedy jeszcze poruszać się o własnych siłach, miałem też problemy z mową – odpowiadałem tylko na zadawane mi pytania tak lub nie. Strasznie się denerwowałem, że nagle z zdrowego, samodzielnego chłopaka stałem się osobą całkowicie uzależnioną od innych. Jednak to co zobaczyłem na korytarzu tego oddziału najbardziej mnie przeraziło były to „małe, biedne, całkowicie łyse główki” biegające i śmiejące się. Bardzo się bałem, że wkrótce będę jednym z nich, że już za niedługo stracę włosy. Jednak największego przerażenia doznałem gdy wprowadzono mnie do przydzielonej sali, w której zastałem bardzo ciężko chorego chłopca, wtedy to usiadłem na łóżku i strasznie zacząłem płakać, prosząc w myślach, aby mama mnie stąd zabrała. Chciałem uciekać z tego szpitala i już nigdy tu nie wracać. Dopiero rodzice przekonali mnie, że musimy tu zostać, aby wyleczyć się z tej ciężkiej choroby, a potem wrócić wspólnie do domu. Cały dzień nie umiałem się z tym pogodzić , dlaczego tutaj muszę być podczas kiedy moi koledzy chodzą do szkoły, grają w piłkę czy jeżdżą na rowerach. Następnego dnia gdy się obudziłem poczułem ogromną wewnętrzną siłę i postanowiłem, że będę chodził. Gdy moja mama to usłyszała strasznie się przeraziła, że zaraz się przewrócę i zrobię sobie jeszcze większą krzywdę. Wtedy puściłem mamę i przeszedłem cały korytarz. Oprócz chodzenia powróciła mi też mowa, zacząłem mówić pełnymi zdaniami. To co się stało to był cud - otrzymałem ogromną szansę powrotu do normalnego życia, z którego strasznie się cieszyłem. Wiem, że to na pewno dzięki modlitwie całej mojej rodziny dziś mogę samodzielnie chodzić. Od tego dnia postanowiłem nie poddawać się chorobie, ale walczyć z nią. Z czasem poznałem na Oddziale mnóstwo wspaniałych ludzi, nawiązałem nowe znajomości z kolegami. Dziś już nie boję się tak bardzo tego miejsca wiem, że w chorobie nie jestem sam, a ludzie, którzy są na tym Oddziale są po, aby pomagać i wpierać wszystkie chore dzieci. Maciek kl VI oddział onkologii

7. Październik 2011 Znowu jestem w szpitalu, lecz tym razem będzie to większe przeżycie. Nowy szpital, nowy personel, nowi ludzie , to wszystko wpływa na uczucia, które gromadziły się we mnie. Tutejszy personel okazał się bardzo sympatyczny. Bardzo miło przywitały mnie tu pani Ewa i pani Jadzia – nauczycielki w szpitalnej świetlicy. Właśnie tam nauczyłam się wykonywać różne prace plastyczne w szpitalnej świetlicy. Pomimo miłej atmosfery bałam się, bo trafiłam tutaj z przyczyn kardiologicznych. Grudzień 2011 Po raz kolejny trafiłam do szpitala, gdyż lekarstwa mi nie pomagały. W domu czułam się coraz gorzej, dlatego musiałam tu wrócić. Właśnie wtedy dowiedziałam się, że przez jakiś czas nie będę mogła tańczyć. Zasmuciła mnie ta wiadomość, gdyż taniec to moja odskocznia od codzienności. Na początku byłam zła, że nie będę mogła kontynuować treningów, lecz po jakimś czasie uświadomiłam sobie ,że dla mojego zdrowia. Wieczorem 6 grudnia dowiedzieliśmy się, że odwiedzi nas św. Mikołaj. Najpierw poszłam, wraz z koleżankami i kolegami, na spektakl przedstawiający magię mikołajek, a potem wszystkie dzieci zgromadziły się przed oknem na oddziale. Okazało się, że św. Mikołaj o chorych dzieciach nie zapomniał. W oknie można było zauważyć linę, po której zjeżdżał sam Mikołaj. Ten pan z brodą, wszystkim dzieciom dobrze znany, rozdał każdemu mały upominek. W dodatku od dr Clowna otrzymaliśmy słodycze i maskotki. Nawet tutejsi księża włączyli się w ten wyjątkowy dla dzieci dzień. Prowadzili rożne zabawy i grali na gitarze. To był szalony, pozytywny dzień i na pewno go nie zapomnę. Katarzyna Kl II g oddział kardiologii

8. Kwiecień 2012 Dzisiaj przyjechałam do szpitala. Czułam się niepewnie i bałam się opinii lekarzy. Nie musiałam długo czekać na przyjęcie. Od razu zaprowadzili mnie do Sali i kazali się rozpakować. Siedziałam sobie na łóżku, aż tu nagle do sali weszło pięciu lekarzy. Zaczęli zadawać mi pytania, a ja ze stresu pomyliłam się w odpowiedzi. Gdy wyszli, czułam się strasznie. Bałam się, że zostawia mnie dłużej w szpitalu. Po jakimś czasie uspokoiłam się i poszłam na podpięcie Holtera (urządzenia do mierzenia ciśnienia). Gdy wróciłam, na sali zobaczyłam nową twarz. Przywitałam się z koleżanką, z którą od razu nawiązałam kontakt. Nowa znajoma poszła na badania, a mnie strasznie się nudziło. Postanowiłam pozwiedzać oddział. Gdy przechodziłam pomiędzy salami chorych, usłyszałam śmiechy i rozmowy dzieci. Podeszłam tam i wiedziałam, że mój pobyt w szpitalu nie będzie taki nudny. W kolorowej sali dzieci śmiały się, grały i rysowały. Pilnowała ich miła pani, która od razu zaprosiła mnie do zabawy. Z miłą chęcią weszłam do Sali i na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Dzięki szpitalnej szkole wiele osób czuje się lepiej. Nie jest się samotnym i można miło spędzić czas w szpitalu. Dominika klIIg oddział endokrynologii

9. DBAM O ZDROWIE I BEZPIECZEŃSTWO SWOJE I INNYCH Zajęcia warsztatowe zostały opracowane i przeprowadzone przez nauczycieli Zespołu Szkół Specjalnych nr 6 oraz dr n. med. Ryszarda Tomaszewkiego na sali operacyjnej, a także w Sali z Sercem. Uczniowie poznali budowę ludzkiego szkieletu oraz sposoby leczenia urazów i wad postawy. Dowiedzieli się jak prawidłowo udzielić pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, a także jak zachować bezpieczeństwo podczas uprawiania sportów .

10. I ty możesz zostać lekarzem!!!

11. Poznajemy techniki udzielania pierwszej pomocy

12. Bezpieczeństwo naszą wspólną sprawą

13. Czym dla Ciebie jest Tolerancja? Uczniowie uczestniczyli w warsztatach dotyczących tolerancji. Definiowali podstawowe pojęcia takie jak: tolerancja, niepełnosprawność,integracja, dyskryminacja,społeczne wykluczenie. Uświadamiali sobie znaczenietolerancji i konsekwencje jej braku.Uświadamiali sobie różnice między tolerancja a biernością i obojętnością Efektywnie współpracowali w grupieUwrażliwiali się na odmienność innych osób; chorych,niepełnosprawnych, potrzebujących pomocy.

14. Tolerancja to współistnienie z ludźmi, którzy w jakiś sposób się odróżniają, są inni niż reszta społeczeństwa.

15. Nie musisz czuć się niezręcznie w mojej obecności. Sam fakt bycia niepełnosprawnym nie oznacza, że potrzebuje pomocy.

16. Każdy może być wśród nas Tematem przewodnim konkursu plastycznego było hasło „Inny nie znaczy gorszy –przeciwdziałanie uprzedzeniom i stereotypom”. Uczniowie ilustrowali właściwe zachowania, relacje w kontaktach z innymi ludźmi. Celem konkursu było rozwijanie kreatywności, kształcenie postaw tolerancji i akceptacji za pomocą różnorodnych technik plastycznych.

17. I miejsce Ania klIIg

18. Z taktem i uśmiechem W ramach realizacji programu zorganizowano cykl zajęć, które miały na celu budowanie współpracy miedzy pełnosprawnymi, a niepełnosprawnymi, pogłębianie więzi różniących się między sobą dzieci.

19. Pierwsze spotkanie odbyło się w GCZD w Sali z Sercem 21.03.2012. W spotkaniu tym uczestniczyły zarówno dzieci zdrowe jak i chore. Nauczyciele ZSS nr 6 - Irena Łysko, Zbigniew Wabik, Katarzyna Zroski – przeprowadzili z uczestniczącymi w zajęciach zabawy integracyjne, a następnie omówili i pokazali jak należy zachować się i co robić w sytuacjach zagrożenia życia. Dzieci mogły same poćwiczyć udzielanie pierwszej pomocy – resuscytację krążeniowo – oddechową, pozycję boczną ustaloną.

20. Następnego dnia 22.03.2012 również w Sali z Sercem w GCZD zintegrowana już grupa dzieci i młodzieży wysłuchała poezji śpiewanej w wykonaniu p. Martyny Ciecieręgi, której tematem przewodnim była przyjaźń, miłość i otwartość na drugiego człowieka. W czasie spotkania panowała miła, przyjazna atmosfera. Dzieci miały możliwość wypowiedzieć się na temat - jak one rozumieją i w jaki sposób realizują wartości przekazywane przez autorów tekst w Stare Dobre Małżeństwo, Bolesław Leśmian, Elżbieta Adamik, Grzegorz Turnau, Michał Bajor, Anna Szałapak, Beata Rybotycka, Jacek Wójciki.

21. W trzecim dniu realizacji programu 24.03.2012 tematem przewodnim była ,,Wiosna, która budzi świat dokoła, do przyjaźni ludzi woła”. Zajęcia przeprowadzone były na oddziałach szpitalnych. Organizatorami i uczestnikami byli uczniowie ZSS nr 6 oraz zaproszeni przez nich harcerze XIV ŚSH ,,Odrodzenie” im. Cichociemnych działających przy SP nr 27 w Katowicach. Druhna drużynowa Magdalena Sarzyńska wcieliła się rolę pani wiosny i wraz z nauczycielami p. J. Sarzyńską, Z. Wabikiem, K. Zroski przeprowadzili zajęcia, w których dzieci chore i zdrowe uczestniczyły wspólnie w zabawach i warsztatach plastycznych. Dzięki tym zajęciom nawiązały się nowe przyjaźnie. Dzieci chore przebywające w GCZD miały możliwość choć przez chwilę zapomnieć o swojej chorobie, bólu czy cierpieniu. Poczuły się ważne i docenione. W rozmowach z przybyłymi uczestnikami spotkania mówiły jak ważne jest dla nich by zdrowi rówieśnicy traktowali je normalnie i byli z nimi w dobrym kontakcie. Dla młodzieży z 12 Drużyny Harcerskiej ,,Wszędoczłapy” była to realizacja punktu z Prawa harcerskiego ,,Harcerz w każdym widzi bliźniego”. |Wszyscy zaproszeni harcerze i dzieci chore przebywające w szpitalu byli bardzo zadowoleni ze spotkania. Spotkania te odbyły się również z dziećmi leżącymi –zajęcia przyłóżkowe.

22. Szkolny konkurs literacki „Inny nie znaczy gorszy” Zadaniem uczniów było napisanie rozprawki pt. „Inny nie znaczy gorszy”. Uczniowie zostali wprowadzeni do tematu po przez pogadankę, burze mózgów, indywidualną rozmowę przybliżającą im tematykę tolerancji, szacunku dla odmienności drugiego człowieka. Rozmawiano o potrzebie dialogu, woli zrozumienia warunkującej wolność i pokój. Zadaniem uczniów było napisanie rozprawki pt. „Inny nie znaczy gorszy”. Uczniowie zostali wprowadzeni do tematu po przez pogadankę, burze mózgów, indywidualną rozmowę przybliżającą im tematykę tolerancji, szacunku dla odmienności drugiego człowieka. Rozmawiano o potrzebie dialogu, woli zrozumienia warunkującej wolność i pokój.

23. Prezentujemy fragmenty nagrodzonych prac (…) Z „innością” spotykamy się codziennie. Każdego dnia poznajemy ludzi odmiennych od siebie – zachowaniem, wyglądem lub stylem życia. Zdarza się, że owa osoba będzie wydawać nam się serdeczna, a po bliższym poznaniu okazuje się zupełnie inaczej. Bywają również takie przypadki, w których zrażamy się samym wyglądem, jedną nieodpowiadającą nam sytuacją, przenikliwym spojrzeniem. W ciągu jednej chwili człowiek potrafi skreślić kogoś, nawet go nie znając. Łatwiej odepchnąć go na samym początku, niż starać się do niego dotrzeć i bliżej poznać. Trzeba jednak pamiętać, że zachowując się w ten sposób można wyrządzić szkody w psychice danej osoby. Jak to na niego w płynie jest już indywidualną sprawą, zależną od stopnia wrażliwości jednostki. Nawet osoby wolne od kompleksów, szczęśliwe, są w stanie nabyć urazów. Ignorując innych można sprawić, że człowiek zamyka się w sobie, boi się, że znów zostanie negatywnie oceniony i odrzucony. Nie potrafi znaleźć wsparcia w innych, jest obiektem ciągłych drwin i wrogich zachowań. (…) (…) Otwórzmy oczy i umysły na innych. Nie szufladkujmy z powodu uprzedzeń i stereotypów. Nie dajmy się zmanipulować i nie zmieniajmy się dla czyjejś zachcianki. Bądźmy sobą, wyrażajmy siebie jak chcemy – ale w codziennym pośpiechu nie zapomnijmy, że inni też mają do tego prawo. (…) I miejsce Marzena kl. II g oddział nefrologii

24. XXI wiek to czas globalizacji. W dzisiejszym świecie zanika coś bardzo cennego - odrębność. Mamy podobne domy, samochody, ubrania, a nawet… marzenia. Najgorszą rzeczą dla młodego człowieka jest być innym, bo inny, to gorszy. Nie powinno się być niższym, grubszym, brzydszym, gorzej ubranym, po prostu odstającym od grupy. Można też być innym w tą drugą stronę – lepiej się uczyć, nie pić alkoholu, nie przeklinać. Te zalety stają się wadami, tam gdzie dominują odmienne poglądy, gdzie większość twierdzi inaczej. Nie każdy ma siłę by nie być konformistą, bo często zapomina się o tym, że inny wcale nie znaczy gorszy. W mojej pracy będę starała się udowodnić, dlaczego warto cenić w ludziach odmienność.(…) (…) W starożytności istniały inne definicje piękna, dobra, mądrości. To one są najcenniejsze, chociaż dzisiaj często zapomniane. A przecież już w Biblii jest mowa o Jezusie, który przez swoją dobroć i dar uzdrawiania był krytykowany, wytykany, a w końcu wydany w ręce oprawców i ukrzyżowany. Jezus pokazał nam, że warto byćsobą, za wszelką cenę. Dobro, piękno, miłość zwycięży.(…) (…)Podsumowując, stwierdzam, że ludzie, którzy są inni w żadnym stopniu nie są gorsi od nas. Miarą ludzkości nie jest bowiem upodobanie się do reszty, dlatego tak cenna jest odwaga bycia innym. II miejsce Aleksandra kl. II g oddział dermatologii

25. Inny nie znaczy gorszy. To zdanie często pojawia się w telewizji, gazetach, sloganach wyborczych i na plakatach. Każdy jest różny, a te różnice wynikające z naszego pochodzenia nadają nam unikatowy wygląd i charakter. Jak powszechnie wiadomo na świecie jest wiele rzeczy, które nas dzielą i łączą. Są to m.in.: religia, kolor skóry, tradycje. W zależności od rodzaju odrębności spotykamy różne rodzaje dyskryminacji w różnych stronach świata. Szczególnym przykładem jest kolor skóry. Czarni ludzie mają o wiele gorzej, niż osoby białe. Dzieje się tak już od czasów historycznych, wtedy to ludzie o ciemnym kolorze skóry byli wykorzystywani do niewolniczej pracy w kopalniach i na plantacjach. (…) (…)W dzisiejszych świecie obowiązują inne kanony piękna, niż te które ważne były dawniej. Dzisiaj wiele osób chce się upodobnić do ludzi sławnych, bardzo bogatych, mających mnóstwo pieniędzy. Zapominamy o wewnętrznym pięknie, o wartościach niewidocznych na pierwszy rzut oka. Staramy się upodobnić do osób, które tak naprawdę nie są warte nawet sekundy uwagi. Inność zawsze powinna być ceniona, to ona daje nam siłę, by zaistnieć w świecie. Wiele osób osiągnęło sukces przez to, że wyróżniały się swoją oryginalnością. Bo inny nie zawsze znaczy gorszy. Może być to ktoś, kto żyje we własnym świecie i swoją drogą podąża do własnych marzeń. III miejsce Patrycja kl. III g oddział neurologii

26. Zapraszamy na koncert

27. Podczas koncertu odbędzie się aukcja prac plastycznych wykonanych przez naszych chorych uczniów. W czasie przerwy przewidziany jest słodki poczęstunek przygotowany przez uczniów pod kierunkiem nauczycieli.

28. Kapela serc Koncert charytatywny na rzecz uczniów naszej szkoły pod hasłem „ Podaj serce”. Wychowawcy z uczniami opracowali wzór cegiełki „ Z serca dla serca”, przygotowali puszki do kwestowania , wykonali z masy solnej logo Kapeli serc.