Download
1 / 13
130 likes | 278 Views
Autyzm. Autyzm – pojęcie ogólne. Jest to skomplikowany zespół upośledzenia rozwoju, w którym istotną rolę odgrywa funkcjonowanie mózgu. Jest to choroba neurologiczna. W typowych przypadkach pojawia się w pierwszych trzech latach życia.
E N D
Autyzm – pojęcie ogólne Jest to skomplikowany zespół upośledzenia rozwoju, w którym istotną rolę odgrywa funkcjonowanie mózgu. Jest to choroba neurologiczna. W typowych przypadkach pojawia się w pierwszych trzech latach życia. Ocenia się, że autyzm występuje u około 2 do 6 na 1000 osób, przy czym jest cztery razy częstszy u mężczyzn niż u kobiet.
Przyczynyautyzmu Prawdopodobnie, u podłoża wszystkich zaburzeń spektrum autyzmu leżą defekty neurologiczne o szczegółowo nieznanej etiologii. Do najczęściej wymienianych, potencjalnych przyczyn ich powstawania należą:
wiek ojca(od 40 i więcej lat zwiększa ryzyko zachorowania na autyzm), • zaburzenia metaboliczne ( przede wszystkim nietolerancja glutenu i kazeiny, zaleca się dietę pozbawioną tych substancji), • urazy okołoporodowe, • uszkodzenia centralnego układu nerwowego, • toksoplazmoza (wrodzona), • dziecięce porażenie mózgowe, • poważne infekcje i intensywne antybiotykoterapie w okresie niemowlęcym, • alergie i osłabiona sprawność immunologiczna, • obniżona zdolność do detoksykacji, • zatrucie rtęcią i metalami ciężkimi.
Badania przesiewowe Autyzm dziecięcy: Rodzice zazwyczaj jako pierwsi zauważają odbiegające od normy zachowania u ich dzieci. Wprowadzenie leczenia z opóźnieniem może wpłynąć na jego długoterminowe efekty i dlatego następujące oznaki powinny zostać poddane ocenie przez specjalistę bez zwlekania: Brak gaworzenia przed 12 miesiącem życia. • Brak gestykulacji (wskazywanie, machanie na pożegnanie itp.) • Brak wypowiadania słów przed 16 miesiącem życia. • Nie składa słów w pary w wieku 2 lat. • Nie reaguje na imię. • Nawet w pierwszych miesiącach życia nie próbuje odpowiadać na czyjąś obecność i unika kontaktu wzrokowego. • Wydaje się obojętne na ludzi, często woli być same. • Utrata jakichkolwiek umiejętności językowych i zdolności społecznych w każdym wieku.
Inne objawy: • Słaby kontakt wzrokowy. • Nie potrafi się bawić zabawkami. • Nadmiernie porządkuje zabawki lub inne przedmioty. • Jest przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu. • Nie uśmiecha się. • Czasem wydaje się upośledzone słuchowo. • Urojenia. • Omamy.
Przyłączanie się do innych tylko wtedy, gdy osoba dorosła je do tego nakłania i mu towarzyszy. Jednostronna aktywność. Wyrażanie potrzeb przez używanie ręki dorosłego. Manifestowanie obojętności. Nieumiejętność szukania pocieszenia. Bezustanne mówienie tylko na jeden temat.
Powtarzanie słyszanych słów i dźwięków bezpośrednio po ich usłyszeniu (echolalia).Osłabienie zdolności nawiązania lub podtrzymania rozmowy pomimo braku zaburzeń mowy; mowa zaburzona (np. powtarzanie pytania zamiast udzielenia odpowiedzi). Nieadekwatny do sytuacji śmiech. Kłopoty z panowaniem nad emocjami. Czasami niszczenie przedmiotów, atakowanie innych lub samookaleczanie się. W swojej frustracji niektórzy biją się w głowę, wyrywają sobie włosy lub gryzą ramiona. Potrzeba niezmienności.Rozpacz z powodu zmian; trzymanie się rutyny lub rytuałów bez określonego celu. Brak zabaw twórczych, opartych na wyobraźni.Anormalnie intensywne zajmowanie się jakąś działalnością lub jednym przedmiotem. Czasami - duża sprawność w wykonywaniu pewnych czynności, ale nie w zadaniach, które wymagają zrozumienia społecznego.
Leczenie Obecnie autyzm może być leczony (farmakologicznie i behawioralnie), ale nie jest wyleczalny. Wczesna diagnoza i działanie są niezbędne w celu zapewnienia jak najlepszego rozwoju dziecka. Uważa się powszechnie, że nie jest możliwe stworzenie w pełni działającego leku, bo na autyzm wpływają cechy mózgu determinowane na bardzo wczesnym etapie rozwoju.
Kilka wskazówek dotyczących dzieci autystycznych dla nauczycieli Pamiętaj, że mimika i inne społeczne wskazówki mogą nie zostać zrozumiane. Większość osób dotkniętych autyzmem ma trudności z odczytywaniem wyrazu twarzy oraz mowy ciała. Jeżeli wydaje ci się, że uczeń niczego się nie uczy wykonując dane zadanie, to rozbij je na krótsze etapy lub przedstaw je na kilka sposobów (np. wizualnie, słownie, fizycznie).
Unikaj wielomówstwa. Bądź konkretny. Używaj krótszych zdań, jeżeli zauważysz, że uczeń nie do końca cię rozumie. Chociaż prawdopodobnie nie ma on problemów ze słuchem i słucha tego, co mówisz, może mieć trudności ze zrozumieniem tego, co chcesz przede wszystkim przekazać, jak również z wyłapaniem istotnych informacji. Przygotowuj ucznia na wszelkie zmiany w otoczeniu lub w rozkładzie zajęć, takie jak zwoływane zebrania, zastępstwa nauczycieli czy zmiany terminów. Aby przygotować go do zmiany, stosuj harmonogramy sporządzone na piśmie lub w formie obrazkowej.
OPRACOWAŁA: Marta Dejnek Ewelina Gawryluk
