OCHRONA ZNAKÓW TOWAROWYCH W POLSCE I UNII EUROPEJSKIEJ Warszawa, 30 marca 2006r. Marta Czyż

1. OCHRONA ZNAKÓW TOWAROWYCH W POLSCE I UNII EUROPEJSKIEJ Warszawa, 30 marca 2006r.Marta Czyż

2. Ochrona własności przemysłowej w Polsce ma tradycję sięgającą początku II Rzeczypospolitej. Opierała się na dwóch zasadniczych aktach prawnych, ustawie z 5 lutego 1924 r. o ochronie wynalazków, wzorów i znaków towarowych, zastąpionej następnie przez rozporządzenie Prezydenta z 22 marca 1928 r. o ochronie wynalazków, wzorów znaków towarowych oraz ustawie z 2 sierpnia 1926 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Nie istnieje jednak legalna, tj. zawarta w ustawie lub innym akcie prawnym definicja własności przemysłowej. Własność przemysłowa jako kategoria wyodrębniona ze zbioru praw na dobrach niematerialnych zawdzięcza nazwę i oznaczenie zakresu przedmiotowego Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 19883r. /Dz.U. z 1975r , Nr 9, poz.51/. Polskę obowiązuje akt sztokholmski z 14 lipca 1967 r. Konwencja paryska jest podstawowym aktem prawa międzynarodowego w tej dziedzinie.

3. Aktem prawa wewnętrznego kompleksowo regulującym problematykę ochrony własności przemysłowej jest ustawa z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej /Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm. /. Ustawa jest wykonaniem zobowiązań wynikających z Układu ustanawiającego stowarzyszenie pomiędzy Polska a Wspólnotami Europejskimi, polegających na zharmonizowaniu norm prawa krajowego z prawem Unii Europejskiej. Grupę źródeł polskiego prawa własności przemysłowej – obok ustawodawstwa wewnętrznego stanowi prawo międzynarodowe. Podstawowym źródłem tego prawa są umowy międzynarodowe /głównie konwencje/. Do ważniejszych umów międzynarodowych należą: wspomniana Konwencja Paryska, Porozumienie TRIPS z także konwencja o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, podpisana w Sztokholmie 14 lipca 1967 r. zwana w skrócie „Konwencją WIPO” /siedziba w Genewie/. Organizacja ta w swoim zakresie działania obejmuje cały obszar własności intelektualnej.

4. Nie sposób pominąć roli, jaką dla ujednolicenia regulacji własności przemysłowej odegrało i nadal odgrywa prawo europejskie. Prace nad zbliżaniem ustawodawstw krajowych oraz nad jednolitym prawem europejskim w dziedzinie własności przemysłowej rozpoczęły się z końcem lat 50. Ich pierwszym etapem były dyrektywy mające na celu zbliżenie krajowych regulacji Państw Członkowskich w poszczególnych dziedzinach poprzez ich dostosowanie do określonych standardów.Do istotnych należy zaliczyć: - Dyrektywę Nr 89/104/EWG rady 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w dziedzinie znaków towarowych; - Dyrektywę Nr 87/54/EWG Rady z dnia 16 grudnia 1986r. w sprawie ochrony prawnej topografii układów scalonych; - Dyrektywę Nr 98/71/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. w sprawie ochrony prawnej wzorów przemysłowych; - Dyrektywę Nr 98/44/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie ochrony prawnej wynalazków biotechnologicznych;

5. Drugim etapem było uchwalenie jednolitego prawa europejskiego regulującego poszczególne dobra własności przemysłowej. Ten etap został uwieńczony sukcesem w odniesieniu do znaków towarowych. W dniu 20 grudnia 1993 r. uchwalono rozporządzenie Nr 40/94 Rady o znaku towarowym Wspólnoty, które weszło w życie 15 marca 1994 r. i ustanowiło autonomiczną względem znaków towarowych krajowych i zastrzeżonych międzynarodowo instytucję znaku towarowego Wspólnoty. Istotnym dobrem niematerialnym, powszechnie stosowanym w obrocie gospodarczym, są oznaczenia towarów lub usług do odróżniania towarów lub usług jednego przedsiębiorcy od towarów/usług innych przedsiębiorców. Wiek XX, dzięki burzliwemu rozwojowi techniki i wymiany handlowej wykraczającej poza granice państw, ugruntował pozycję znaku towarowego jako nośnika informacji o pochodzeniu towarów, a także spowodował wzrost znaczenia znaku jako instrumentu oddziaływania na klienta. Dostrzeżono dodatkowe role, które może pełnić znak, zwłaszcza w reklamie i budowaniu prestiżu producenta towaru.

6. Znak towarowy jest wizytówką przedsiębiorstwa. Dzięki niemu klienci mogą odróżniać towary, mogą też wyrobić sobie zdanie o ich jakości.Na renomę firmy, a tym samym renomę znaku trzeba zapracować. Niejednokrotnie znak towarowy stanowi dużej wartości składnik majątkowy przedsiębiorstwa. Np. znak Coca Cola został wyceniony na blisko 67,5 mld dolarów.O swoją markę bardzo dbają m.in. firmy papierosowe – np. Philips-Morris co roku wydaje na promocję swoich towarów przeszło 2 mld dolarów. Obecnie po 1 maja 2004 r. można chronić znaki towarowe według trzech systemów:- krajowego /wspomniane Prawo własności przemysłowej/; - międzynarodowego – Porozumienie madryckie w sprawie międzynarodowej rejestracji znaków towarowych z dnia 14 kwietnia 1891r. oraz Protokół do tego Porozumienia z dnia 1 kwietnia 1996 r.; - wspólnotowego /wspomniane rozporządzenie 40/94/.

7. SYSTEM KRAJOWYAkty prawne 1. Ustawa z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej / Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm. / 2. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 lipca 2002r. w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń znaków towarowych /Dz. U. z 2002r. Nr 115, poz. 998/ 3. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów użytkowych, wzor.ów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych. /Dz.U. z 2004r. Nr 35, poz.309/

8. Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia znaku towarowego jest regulowane w przepisach art. 138 – 152 ustawy Prawo własności przemysłowej /pwp/ oraz w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń znaków towarowych. 1. Ochrona terytorialna - zgłoszenie znaku /podanie/, i uzyskanie daty pierwszeństwa; 2. a/ zasada jednolitości zgłoszenia - zgłoszenie może dotyczyć tylko jednego znaku towarowego; -przedstawienie znaku w postaci graficznej; -katalog znaków: słowne /litery, cyfry, słowa/, graficzne /rysunki, ornamenty, kompozycje kolorystyczne, przestrzenne, dźwiękowe, kombinacja połączeń; b/ wskazanie towarów i usług c/ wskazanie podmiotu

9. Znak towarowy spełnia określone funkcje: -funkcja oznaczania pochodzenia /odróżniająca/.W ramach tej funkcji realizują się dwa aspekty. Z jednej strony znak wskazuje źródło pochodzenia towaru. Z drugiej strony – identyfikuje towar na rynku a więc pozwala go odróżnić od innych towarów tego samego rodzaju znajdujących się w obrocie. -funkcja gwarancyjna.Niekiedy funkcja ta nazywana jest jakościową. Znak zapewnia o stałym poziomie cech towaru, których kupujący ma prawo oczekiwać. Towar opatrzony danym znakiem stanowi „certyfikat jakości”.- funkcja reklamowa.Znak towarowy promuje towar i ugruntowuje pozycję towaru, pomagając w zdobywaniu nowej klienteli.

10. Podstawowa zasadazdolność odróżniająca /art.129/;wymóg wskazania cech, gdzie forma przedstawiania znaku powinna być na tyle charakterystyczna, aby była w stanie zwrócić uwagę odbiorcy i stanowić oznaczenie identyfikujące towar w obrocie gospodarczym. Wskazane są trzy grupy znaków towarowych, dla których przeszkodą rejestracji jest brak zdolności odróżniającej wobec konkretnego towaru: - struktura znaku z natury nie wskazuje znamion odróżniających, - znaki opisowe /jakość, wartość, przeznaczenie, skład/, - znaki używane w języku potocznym lub handlowym.Przeszkody bezwzględne/art.. 131/Przeszkody względne/art.132 – kolizja praw/

11. Znaki towarowe indywidualne- wskazują pochodzenie od konkretnego przedsiębiorcy; - wspólne prawo ochronne – główna zasada – nie wprowadzenie w błąd.Znaki towarowe wspólne - wspólny znak towarowy zwykły. Uprawniony – organizacja posiadająca osobowość prawną, powołana do reprezentowania interesów zrzeszonych w niej przedsiębiorców. - wspólny znak towarowy gwarancyjny. Uprawniony – organizacja posiadająca osobowość prawną, sama nie może używać znaku gwarancyjnego.Majątkowy charakter prawa ochronnego i prawa ze zgłoszeniaPrawo ochronne jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Uprawniony może zrzec się prawa, rozporządzać nim i obciążyć ograniczonymi prawami rzeczowymi /zastaw, użytkowanie/.

12. Cywilno-prawne środki ochronyRoszczenia niemajątkowe: - roszczenie o zaniechanie naruszenia; - roszczenie usunięcia jego skutków; oraz żądanie ogłoszenia w prasie stosownego oświadczenia. Roszczenia majątkowe: - roszczenie o naprawienie szkody; - roszczenie o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści. Roszczenia przedawniają się z upływem 3 lat od powzięcia przez uprawnionego wiadomości o naruszeniu i o osobie, która dokonała naruszenia. W każdym przypadku roszczenia przedawniają się z upływem 5 lat od dnia, w którym nastąpiło naruszenie.

13. Wygaśnięcie prawa ochronnego - Upływ ochrony /10 lat/ - ex lege; - Zrzeczenie się prawa przez uprawnionego; - Nieużywanie znaku w ciągu kolejnych 5-ciu lat; - Utrata przez znak towarowy znamion odróżniających; - Możliwość wprowadzenia w błąd /w wyniku działań uprawnionego/.

14. System międzynarodowyAkty prawne1. Porozumienie madryckie w sprawie międzynarodowej rejestracji znaków towarowych z dnia 14 kwietnia 1891 r.;2. Protokoł do Porozumienia madryckiego z dnia 1 kwietnia 1996 r.3. Wspólny regulamin wykonawczy z dnia 18 stycznia 1996r. /WUP Nr 4.1996 z późn. zm. /.4. Instrukcje Administracyjne, które opublikowane zostały łącznie ze zmodyfikowanym tekstem regulaminu i stanowią jego załącznik.

15. Do wskazanego Porozumienia zrewidowanego w Sztokholmie w dniu 14 lipca 1967 r. i zmienionego w dniu 2 października 1979 r. Polska przystąpiła z dniem 18 marca 1991 r. Porozumienie , zgodnie z tytułem, wprowadziło możliwość uzyskania we wszystkich Państwach Członkowskich – na podstawie jednej tylko rejestracji – ochrony takiej samej, jak uzyskana bezpośrednio w poszczególnych państwach /podstawą ubiegania się o rejestrację międzynarodowa jest uprzednia rejestracja krajowa /w kraju pochodzenia/. Podanie o zarejestrowania znaku w trybie Porozumienia madryckiego składa się z organu administracyjnego upoważnionego do udzielania praw ochronnych w kraju pochodzenia. Pośrednictwo tego organu /w przypadku Polski – Urzędu Patentowego/ jest obowiązkowe. W podaniu wskazuje się kraje, w których żąda się ochrony. Urzędy krajów wyznaczonych mogą uznać jej przyznanie albo stwierdzić przeszkody do jej uznania /w terminie 1 roku/.

16. Odmianą Porozumienia madryckiego, ale jednocześnie samodzielnym porozumieniem jest Protokół do tego porozumienia /Protokół madrycki/ obowiązujący od 1 kwietnia 1996 r., który wszedł w życie w Polsce z dniem 4 marca 1997 r. Idea Protokołu jest taka jak Porozumienia – umożliwienie nabycia ochrony w wielu krajach na podstawie jednego podania. Zasady rejestracji wskazują jednak różnice. Zasadnicza różnica polega na tym, że podstawę uzyskania rejestracji w wyznaczonych krajach członkowskich stanowi dokonanie zgłoszenia nazywanego podstawowym albo rejestracja znaku w Państwie Członkowskim. Zgłoszenie znaku do rejestracji międzynarodowej wnosi się za pośrednictwem urzędu kraju pochodzenia do Biura Międzynarodowego w Genewie.

17. WSPÓLNOTOWY ZNAK TOWAROWY Akty prawne 1. Rozporządzenie Rady (WE) 40/94 z dnia 20 grudnia 1993r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(CTMR); 2. Rozporządzenie Komisji 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995r. wdrażające rozporządzenie Rady Nr 40/94/WE dotyczące wspólnotowego znaku towarowego ( z późn. zm.); 3. Rozporządzenie Komisji 2869/95 z dnia 13 grudnia 1995r. 1 dotyczące opłat uiszczanych Urzędowi Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) ( z późn. zm.); 4. Rozporządzenie Komisji 216/96 z dnia 5 lutego 1996r. regulujące zasady proceduralne Komisji Odwoławczych ( z późn. zm.); 5. Decyzje i Komunikaty Prezydenta OHIM (delegacja na podstawie art.119 CTMR).

18. Zasady1. Jednolity system ochrony praw wyłącznych; - Jeden system prawny zgłoszeń wprowadzający silną i jednolitą ochronę w Unii Europejskiej; - Wyłączność praw osób używających oznaczenie w działalności handlowej i przemysłowej.2. Uproszczone warunki formalne; - Jedno zgłoszenie; - jeden język zgłoszenia; - jedna administracja centralna; - jeden przedstawiciel. Zgłoszenia można dokonać za pośrednictwem urzędów krajowych lub bezpośrednio do Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) znajdującego się w Alicante (Hiszpania).3. Zminimalizowane koszty; Porównywane są one do kosztów uzyskania ochrony w poszczególnych 25 krajach Unii Europejskiej.

19. 4.Prawo starszeństwa krajowego znaku towarowego Zgłaszający lub uprawniony do wspólnotowego znaku towarowego posiadający identyczny znak krajowy dla identycznych towarów/usług może żądać uznania starszeństwa dla swojego znaku. Pozwala to zachować pierwszeństwo praw, jeżeli ochrona jego znaku krajowego nie została przedłużona bądź uprawniony zrzekł się swego prawa. 5.Konwersja wspólnotowego znaku towarowego w zgłoszenie krajowe Zgłaszający lub uprawniony do wspólnotowego znaku towarowego może złożyć wniosek o konwersję swojego zgłoszenia lub znaku zarejestrowanego na zgłoszenie krajowe: - w zakresie, w jakim odmówiono rejestracji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, zostało ono wycofane lub uznane za wycofane;

20. - w zakresie, w jakim wspólnotowy znak towarowy przestaje wywoływać skutki prawne (zrzeczenie się prawa). We wszystkich przypadkach decyzja musi być ostateczna.6. Używanie znakuZnak będzie uznany za używany, jeżeli towary/usługi nim oznaczone będą wprowadzane do obrotu w jednym z krajów członkowskich Unii Europejskiej. Wygaśniecie prawa nie może nastąpić z powodu nieużywania znaku na całym terytorium Unii.7.Skuteczność naruszenia prawa na terenie UniiProcedura naruszenia prawa jest skuteczna przed sądami wspólnotowych znaków towarowych, które wyznaczone są przez ustawodawstwo krajowe. Orzeczenia sądów skuteczne są na terytorium Wspólnoty. Oznacza to, iż orzeczenie o naruszeniu praw rozciąga się na wszystkie kraje członkowskie.

21. 8. Skuteczność cesji praw i licencjiWspólnotowy znak towarowy może być przedmiotem cesji, zarówno dla części jak i całości towarów/usług (skuteczność na terenie całej Unii). Może być również udzielona licencja dla niektórych lub wszystkich towarów/usług, na terenie całej Unii bądź w wyznaczonych krajach członkowskich (licencja wyłączna lub niepełna).9. Skuteczność rozszerzenia terytorialnegoTerytorialny zakres wspólnotowego znaku towarowego może być rozszerzony (ekspansja znaku w ramach rozszerzonego rynku Wspólnoty)

22. 10.Środki zaskarżania decyzji ekspertów oraz wydziałów Urzędu - Odwołanie do Komisji Odwoławczej Urzędu; - Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich ( uchylenie lub zmiana zaskarżonej decyzji).; - Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości. Aby wzmocnić ochronę wspólnotowych znaków towarowych PaństwaCzłonkowskie ustalają możliwie ograniczoną liczbę sądów krajowychpierwszej i drugiej instancji, mających właściwości w sprawach onaruszenie i stwierdzenie ważności wspólnotowych znaków towarowych. Orzeczenia te są skuteczne i obejmują całe terytorium Wspólnoty.Przepisy zawarte w Konwencji brukselskiej o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych mają zastosowanie do wszystkich czynności prawnych odnoszących się do wspólnotowych znaków towarowych .

23. Jeżeli postępowania są wszczynane w tym samym Państwie Członkowskim (w odniesieniu do krajowych znaków towarowych), sposób w jaki zostają one rozstrzygnięte, jest sprawą należącą do krajowych przepisów proceduralnych. Natomiast, gdy postępowania są wszczynane w różnych Państwach Członkowskich, właściwe wydaje się stosowanie Konwencji brukselskiej w sprawie zawisłości sporu i postępowań powiązanych. Można także wszczynać postępowanie w sprawach wspólnotowych znaków towarowych na podstawie ustawodawstwa Państw Członkowskich dotyczące odpowiedzialności cywilnej oraz nieuczciwej konkurencji.

24. I Osoby, które mogą być uprawnionymi do wspólnotowych znaków towarowych1. Obywatele Państwa Członkowskiego; lub2. Obywatele innych państw stron Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej; lub3. Obywatele państw nie będących stronami Konwencji paryskiej, którzy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę lub którzy posiadają rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na terytorium Wspólnoty lub państwa będącego stroną Konwencji paryskiej; lub4. Są obywatelami innych państw nie wymienionych w pkt. 3, to znaczy każdego państwa , które nie jest strona Konwencji paryskiej i które przyznaje obywatelom wszystkich Państw Członkowskich taka samą ochronę znaków towarowych jak swoim własnym obywatelom.

25. Bezpaństwowcy i uchodźcy są traktowani jako obywatele państwa, w którym mają miejsce stałego pobytu. Osoby będące obywatelami państwa określonego w pkt. 4 muszą udowodnić, że znak towarowy, dla którego dokonano zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, zarejestrowany jest w państwie pochodzenia.II Sposób uzyskiwania wspólnotowego znaku towarowegoWspólnotowy znak towarowy uzyskuje się poprzez rejestrację.III Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji (art.7 CTMR) Nie są rejestrowane: - oznaczenia, które nie spełniają wymogów definicji znaku (art.4 CTMR); - znaki towarowe, które pozbawione są odróżniającego charakteru; - znaki towarowe, które składają się wyłącznie z elementów nie podlegających ochronie np. jakość, ilość, przeznaczenie itp.;

26. - znaki towarowe, które mogą wprowadzić w błąd opinię publiczną co do charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego towarów/usług; - znaki towarowe, odnośnie których właściwe organy nie wydały zezwolenia a odmowa rejestracji następuje na podstawie art.6 ter Konwencji paryskiej; - znaki towarowe, które zawierają odznaki, godła lub herby, inne niż określone w art.6 ter, chyba że na ich rejestrację uzyskano zezwolenie właściwych organów.IV Względne podstawy odmowy rejestracjiWzględne podstawy odmowy mogą być podnoszone w wyniku sprzeciwu uprawnionego do zgłoszonego lub zarejestrowanego znaku (wcześniejszy znak towarowy). Wcześniejszy znak towarowy to: - znak, który posiada uprzednie pierwszeństwo; - wspólnotowy znak towarowy; - znak krajowy; - znak krajów Beneluksu; - rejestracja międzynarodowa znaku towarowego.

27. V Reprodukcja wspólnotowego znaku towarowegoJeżeli reprodukcja wspólnotowego znaku towarowego w słowniku lub encyklopedii lub w podobnym zbiorze informacji stwarza wrażenie, że stanowi on nazwę rodzajową towarów lub usług dla towarów/usług, dla których znak towarowy jest zarejestrowany wydawca na żądanie uprawnionego do wspólnotowego znaku towarowego umieści w następnym wydaniu publikacji informację, że ta reprodukcja jest zarejestrowanym znakiem towarowym.VI Ograniczenie skutków wspólnotowego znaku towarowegoWspólnotowy znak towarowy nie daje uprawnionemu prawa do zakazania osobie trzeciej używania w obrocie: - jej nazwiska lub nazwy; - oznaczeń mających charakter nazw rodzajowych; - znaku towarowego, w przypadku gdy jest to konieczne dla wskazania towarów/usług, w szczególności będących akcesoriami lub częściami zapasowymi, pod warunkiem, że używa ich zgodnie z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu.

28. VII Wyczerpanie praw wspólnotowego znaku towarowegoIstotną sprawą jest możliwość złożenia sprzeciwu przez uprawnionego wobec dalszego obrotu towarami/usługami w przypadku, jeżeli stan towarów/usług ulega zmianie lub pogorszeniu po ich wprowadzeniu do obrotu.VIII Przeniesienie wspólnotowego znaku towarowegoW przypadku, gdy z dokumentów przeniesienia wynika, iż z tego powodu może nastąpić wprowadzenie w błąd opinii publicznej w odniesieniu do charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego towarów/usług, Urząd odmawia wpisu przeniesienia do rejestru. Do momentu wpisania przeniesienia do rejestru następca prawny nie może powoływać się na prawo wynikające z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego. Czynności prawne, takie jak: przeniesienie, zabezpieczenie lub przedmiot praw rzeczowych, licencje wywołują skutki prawne wobec osób trzecich we wszystkich Państwach Członkowskich dopiero po wpisaniu ich do rejestru (z pewnymi wyjątkami)..

29. Postępowanie rejestracyjneI Rozpatrywanie zgłoszeń1. Urząd bada, czy: a) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego spełnia wymogi nadania daty zgłoszenia, tj. czy zawiera: - wniosek o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, - informacje identyfikujące zgłaszającego, - wykaz towarów/usług, - przedstawienie znaku towarowego; b) uiszczono opłatę w terminie uzależnioną od liczby klas. Urząd wzywa zgłaszającego do usunięcia braków lub usunięcia uchybienia uiszczenia opłaty. Jeżeli braki nie zostały uzupełnione Urząd odmawia rozpatrzenia zgłoszenia. Jeżeli uchybienie uiszczenia opłaty nie zostało usunięte, zgłoszenie uważa się za wycofane. Po sprawdzeniu bezwzględnych warunków zgodnie z Regułą 9 aktu wykonawczego i art.26 CTMR zostaje przyjęta data zgłoszenia.

30. 2. Klasyfikacja towarów/usług;Ważne! Nie tylko dla ustalenia zakresu ochrony ale w celu tłumaczenia na obowiązujące języki w Unii Europejskiej,3. Ocena prawidłowości dokumentu pełnomocnictwa - art. 88 CTMR; 4. Badanie bezwzględnych podstaw odmowy, - art.7

31. II Poszukiwania1. Po nadaniu daty zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego i sprawdzeniu osób uprawnionych do wspólnotowego znaku towarowego sporządza się sprawozdanie z poszukiwań (wcześniejsze wspólnotowe znaki towarowe lub zgłoszenia wspólnotowych znaków towarowych – art.8 regulujący względne podstawy odmowy);2. Urząd przekazuje kopie zgłoszeń do urzędów krajowych, które zadeklarowały przeprowadzenie poszukiwania na postawie art.39;3. Urząd krajowy, w ciągu 3 miesięcy przedstawia swój raport informujący o wcześniejszych znakach towarowych lub zgłoszeniach bądź oświadczenie, że poszukiwanie nie ujawniło żadnych praw;4. Urząd niezwłocznie przekazuje zgłaszającemu wspólnotowy znak towarowy sprawozdanie z poszukiwania oraz krajowe sprawozdania;

32. 5. Z chwilą publikacji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, która nie może nastąpić przed upływem 1 miesiąca od daty, z jaką Urząd przekazuje zgłaszającemu sprawozdania z poszukiwań, Urząd powiadamia uprawnionych do wcześniejszych wspólnotowych znaków towarowych lub zgłoszeń wymienionych we wspólnotowym sprawozdaniu z poszukiwań o publikacji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.III Publikacja zgłoszeniaW przypadku, gdy spełnione są wymogi jakim musi odpowiadać zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego i jeżeli nie upłynął termin określony w art.39 ust.6 CTMR zgłoszenie zostaje opublikowane. IV Uwagi osób trzecich oraz sprzeciw1. Uwagi osób trzecich; Każda osoba trzecia może po opublikowaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego złożyć na piśmie uwagi wskazując, w szczególności jako podstawę art.7 CTMR. Nie są oni stroną w postępowaniu przed Urzędem. Uwagi te przekazywane są zgłaszającemu do zajęcia stanowiska.2. Sprzeciw; W terminie 3 miesięcy od daty publikacji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego może być wniesiony sprzeciw w związku z art.8 CTMR.

33. V Wycofanie, ograniczenie oraz zamiana zgłoszeniaZgłaszający może w każdej chwili wycofać zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub ograniczyć wykaz towarów/usług. W przypadku, gdy zgłoszenie zostało już opublikowane, publikuje się wycofanie lub ograniczenie.VI RejestracjaW przypadku, gdy zgłoszenie spełnia wymogi rozporządzenia i nie został wniesiony sprzeciw lub został on odrzucony znak towarowy zostaje zarejestrowany pod warunkiem uiszczenia opłaty rejestracyjnej. W przypadku nieuiszczenia opłaty w terminie zgłoszenie uważa się za wycofane.

34. VII Unieważnienie prawaPodstawą unieważnienia jest: - zła wiara; - bezwzględne podstawy odmowy; - względne podstawy odmowy.

35. SYSTEM KRAJOWY 1. Ochrona Terytorialna (krajowa); 2. Język zgłoszenia krajowy (narodowy); 3. Może być kilku pełnomocników; 4. Koszty – na jeden kraj; 5. Starszeństwo – brak regulacji; 6. Konwersja – brak regulacji; 7. Używanie znaku (kraj); 8. Naruszenie prawa (terytorialne); SYSTEM WSPÓLNOTOWY 1. 25 państw (ochrona jednolita); 2. 20 języków Unii (wybór jednego języka zgłoszenia); 3. Preferowany jeden przedstawiciel; 4. Koszty – na 25 krajów łącznie; 5. Konwersja - (dla systemu krajowego nowa regulacja); 6. Starszeństwo - (dla systemu krajowego nowa regulacja); 7. Używanie znaku – może być tylko w jednym kraju; 8. Naruszenie prawa (przed sądami krajowymi wspólnotowych znaków towarowych) - skuteczne na terytorium Wspólnoty; RÓŻNICE

36. SYSTEM KRAJOWY 9. Licencje, cesje (terytorialne); 10. Sądownictwo (administracyjne) - sprawdzenie legalności podjętych decyzji (skarga); 11. Bezwzględne i względne powody odmowy (z urzędu); 12. Reprodukcja znaku (brak regulacji w prawie własności); 13. Przeniesienie znaku (na etapie zgłoszenia; skreślony art..162.ust.2 na etapie ochrony); SYSTEM WSPÓLNOTOWY 9. licencje, cesje - cesje – całość, część towarów/usług (na terytorium Unii), - licencje (na terytorium całej Unii lub tylko w wyznaczonych krajach); 10. Sądownictwo - w systemie odwoławczym możliwość wzruszania przed wyspecjalizowanymi sądami; 11. Bezwzględne – z urzędu, Względne – w sprzeciwie; 12. Reprodukcja znaku; 13. Przeniesienie znaku (pod warunkiem nie wprowadzenia w błąd opinii publicznej w odniesieniu do charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego towaru) RÓŻNICE

37. SYSTEM KRAJOWY 14. Zgłoszenie - braki formalne (umorzenie postępowania); 15. Publikacja - dla celów informacyjnych, - dla wniesienia uwag - nie ma publikacji powtórnej; SYSTEM WSPÓLNOTOWY 14. Zgłoszenie - brak opłaty (zgłoszenie uważa się za wycofane), - inne braki (odmowa rozpatrzenia zgłoszenia); 15. Publikacja - dla celów sprzeciwu, - uwagi osób trzecich (art.7 CTM), - powtórna (np. wycofanie zgłoszenia, ograniczenia wykazu), - innego rodzaju (np. egzekucja praw, postępowanie upadłościowe, konwersja itp..) - we wszystkich językach urzędowych Wspólnoty Europejskiej; RÓŻNICE

38. SYSTEM KRAJOWY 16. Udzielenie prawa (prawo ochronne) - brak opłaty za ochronę (wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa); 17. Przedłużenie ochrony (wniosek – 1 rok przed upływem okresu ochrony). SYSTEM WSPÓLNOTOWY 16. Udzielenie prawa (rejestracja) - brak opłaty (zgłoszenie wycofane); 17. Przedłużenie ochrony (wniosek – 6 miesięcy przed upływem okresu ochrony). RÓŻNICE

39. WNIOSKI1. monitorowanie działań konkurencji (używane znaki, zgłaszane i rejestrowane znaki, dla jakich towarów i usług); 2. zgłaszanie do rejestracji własnych znaków towarowych; 3. korzystanie z profesjonalnej pomocy ( rzecznik patentowy, radca prawny)

40. Dziękuję bardzo za uwagę