Płynność i wartość - wpływ płynnych aktywów na wartość firmy

1. Płynność i wartość - wpływ płynnych aktywów na wartość firmy

2. Płynność i wartość - wpływ płynnych aktywów na wartość firmy • E-mail: GRZEGORZ.MICHALSKI@UE.WROC.PL • www: HTTP://MICHALSKIG.COM/PL • tel.: 0717181717, tel.: 0503452860 • T. S. Maness, J. T. Zietlow, „Short-Term Financial Management”. • N. C. Hill, W. L. Sartoris, Short-term financial management: text and cases, Prentice Hall, 2004.

3. wartość firmy: gdzie: FCFn = (free cash flows) prognozowane przyszłe wolne przepływy pieniężne generowane przez firmę, CC = (cost of capital) stopa kosztu kapitału (np. WACC)

5. CYKL KONWERSJI GOTÓWKI & CYKL OPERACYJNY

6. ZMIANY W AKTYWACH BIEŻĄCYCH SP: OKZAP = 35 d, DSO = 26 d, OOSZwD = 20 d, PR. SPRZEDAŻY = 6220, T=19%, D/(D+E) = 40%, kd = 8% & ke = kRF + β*L×(kM – kRF), kM = 10% = średnie ROA w RP, kRF = 4% = średnia rentowność krótkoterminowych bonów skarbowych, beta aktywów = βU= 0,65; współczynnik ryzyka indywidualnego = ϣ = +0,2; zaplanuj: • Aktywa bieżące i aktywa razem, jeśli aktywa trwałe = 5000 • Kapitał zaangażowany • FCF0, FCF1-n, FCFn; jeśli: zakładamy n = 15; FC1-n= 1200, VC1-n= 0,65% z CR; NCE = CAPEX = 500; ΔNWC1-n= 0 Co się zmieni, jeśli zmieni się DSO? Co się zmieni, jeśli zmieni się OKZAP? Co się zmieni, jeśli zmieni się OOSZwD? Co się zmieni, jeśli zmieni się oczekiwany dla sektora wskaźnik bieżącej płynności?

7. Poziom płynnych aktywów a wartość firmy

8. Zyskowność / poziom płynności

11. Strategie finansowania kapitału pracującego • Agresywna (aggressive): minimalizacji kosztów związanych z finansowaniem kapitału pracującego • Konserwatywna (conservative): minimalizacji ryzyka finansowania kapitału pracującego

12. Strategie finansowania kapitału pracującego

13. Strategie finansowania kapitału pracującego

14. SP: NWC-1. SP: NWC-1. Strategie finansowania aktywów bieżących: Prognoza EBIT: 4000, stopa kosztu długoterminowego długu: 9%, stopa krótkoterminowego długu: 7%. Stopa kosztu kapitału własnego kalkulowana z użyciem beta aktywów = 0,75; Dług: 2000, Zobowiązania wobec dostawców: 500, kapitał własny: 3000. Są trzy podstawowe możliwości finansowania aktywów bieżących: A] strategia agresywna z udziałem długu długoterminowego na poziomie 40% długu, ϣ = 0. B] strategia umiarkowana z udziałem długu długoterminowego na poziomie 70% długu, ϣ = 0. C] strategia konserwatywna, z udziałem długu długoterminowego na poziomie 100% długu, ϣ = 0. Którą z nich należy wybrać?

15. SP: NWC-1. SP: NWC-1b. Strategie finansowania aktywów bieżących: Prognoza EBIT: 4000, stopa kosztu długoterminowego długu: 9%, stopa krótkoterminowego długu: 7%. Stopa kosztu kapitału własnego kalkulowana z użyciem beta aktywów = 0,75; Dług: 2000, Zobowiązania wobec dostawców: 500, kapitał własny: 3000. Są trzy podstawowe możliwości finansowania aktywów bieżących: A] strategia agresywna z udziałem długu długoterminowego na poziomie 40% długu, ϣ = 0,25. B] strategia umiarkowana z udziałem długu długoterminowego na poziomie 70% długu, ϣ = 0,05. C] strategia konserwatywna, z udziałem długu długoterminowego na poziomie 100% długu, ϣ = -0,15. Którą z nich należy wybrać?

16. SfinP: Wybierz dla FP strategię finansowania. Beta nielewarowana = 0,6. Stopa wolna od ryzyka to 4%, stopa zwrotu z przeciętnej inwestycji w aktywa 10%. E/(E+D) = 40%. CR = 2000. EBIT dla FP = 50%*CR, FA=AT = 1400, CA=AB = 30%*CR, AP = ZwD = 50%*CA, NCE = CAPEX, ΔNWC = 0, firma może realizować jedną z 3 strategii finansowania aktywów bieżących: Konserwatywną (Dd/(Dk) = 9) , Umiarkowaną (Dd/(Dk) = 1) lub Agresywną (Dd/(Dk) = 1/3). Stopa kosztu kapitału obcego krótkoterminowego to 6,5%, a stopa kosztu kapitału obcego długoterminowego to 8,5%. Jaką strategię należy wybrać, kierując się maksymalizacją wartości firmy (przy założeniu nieskończonego horyzontu działania). Jeśli: A] SZ, ϣ dla każdej strategii ϣ = (- 0,1) B] SZ, ϣ dla strategii konserwatywnej ϣ = (- 0,3); dla strategii agresywnej ϣ = (+ 0,2) Źródło: http://www.money.pl/pieniadze/bony/archiwum/

17. Strategie inwestowania w kapitał pracujący • Restrykcyjna (restrictive): minimalizacji wielkości aktywów bieżących • Elastyczna (flexible): minimalizacji ryzyka braku aktywów bieżących

18. SP: NWC-2. SP: NWC-2. Strategie inwestowania w aktywa bieżące: Prognoza EBIT: 80% sprzedaży, prognoza sprzedaży: 5000, stopa kosztu długu: 8%. Stopa kosztu kapitału własnego kalkulowana z użyciem bety aktywów = 0,75; Zobowiązania wobec dostawców: 50% aktywów bieżących, D/(D+E)=0,4. Są trzy podstawowe możliwości inwestowania w aktywa bieżące: A] strategia restrykcyjna z udziałem aktywów bieżących w wysokości 35% spodziewanej sprzedaży, ϣ = 0. B] strategia kompromisowa z udziałem aktywów bieżących w wysokości 45% spodziewanej sprzedaży, ϣ = 0. C] strategia restrykcyjna z udziałem aktywów bieżących w wysokości 60% spodziewanej sprzedaży, ϣ = 0. Którą z nich należy wybrać?

19. SP: NWC-2b. SP: NWC-2b. Strategie inwestowania w aktywa bieżące: Prognoza EBIT: 80% sprzedaży, prognoza sprzedaży: 5000 w wersji kompromisowej, stopa kosztu długu: 8%. Stopa kosztu kapitału własnego kalkulowana z użyciem bety aktywów = 0,75; Zobowiązania wobec dostawców: 50% aktywów bieżących, D/(D+E)=0,4. Są trzy podstawowe możliwości inwestowania w aktywa bieżące: A] strategia restrykcyjna z udziałem aktywów bieżących w wysokości 35% spodziewanej sprzedaży, ϣ = 0,3. B] strategia kompromisowa z udziałem aktywów bieżących w wysokości 45% spodziewanej sprzedaży, ϣ = 0,6. C] strategia restrykcyjna z udziałem aktywów bieżących w wysokości 60% spodziewanej sprzedaży, ϣ = -0,28. Którą z nich należy wybrać?

20. SinwP: Wybierz strategię inwestowania w aktywa bieżące dla FP Jeśli (Dd/(Dk) = 1), stopa kosztu kapitału obcego krótkoterminowego to kkk = 6,5%, a stopa kosztu kapitału obcego długoterminowego to kkd = 8,5%. Beta nielewarowana 0,6. Stopa wolna od ryzyka to 4%, stopa zwrotu z portfela rynkowego to 10%. E/(E+D) = 40%. NCE = CAPEX, ΔNWC = 0, AP = ZwD = 50%*CA, firma może realizować jedną z 3 strategii inwestowania w aktywa bieżące: Elastyczną (CA=AB = 60%*CR, EBIT = 48%*CR), Pośrednią (CA=AB = 40%*CR, EBIT dla FP = 50%*CR) lub Restrykcyjną (CA=AB = 20%*CR, EBIT = 55%*CR). Jaką strategię należy wybrać, kierując się maksymalizacją wartości firmy (przy założeniu nieskończonego trwania)? A] Jeśli dla każdej strategii FA=AT = 1400, CR = 2000. SZ = ϣ = - 0,1 B] Jeśli dla Elastycznej (FA=AT = 1600, CA=AB = 60%*CR, EBIT = 48%*CR, CR = 2300), Pośredniej (FA=AT = 1400, CA=AB = 40%*CR, CR = 2000. EBIT dla FP = 50%*CR) lub Restrykcyjnej (FA=AT = 1200, CA=AB = 20%*CR, EBIT = 55%*CR, CR = 1800). SZ dla strategii restrykcyjnej ϣ = (+ 0,3); dla strategii pośredniej ϣ = (+0,05); dla strategii elastycznej ϣ = (- 0,2)

21. Zapasy – trzy powody • Materiały i surowce do produkcji • Produkcja w toku • Wyroby gotowe

22. Zarządzanie zapasami Metoda ABC w zarządzaniu zapasami (Materiały i surowce do produkcji) • Metoda ABC (ang. ABC method) jest metodą wykorzystywaną w procesie monitorowania zapasów, umożliwiającą minimalizowanie kosztów tego procesu. Główną jej ideą jest podzielenie zapasów utrzymywanych w przedsiębiorstwie na trzy grupy oznaczone jako A, B, C. • Grupa A zawiera zapasy o największym znaczeniu dla normalnego przedsiębiorstwa, najczęściej są to zapasy związane z największymi inwestycjami lub ich niedobór wiąże się z bardzo dużym zagrożeniem dla reputacji przedsiębiorstwa i kosztami. Jest to najczęściej relatywnie najmniej liczna grupa zapasów w przedsiębiorstwie, równocześnie tej grupie poświęca się najwięcej uwagi. • Grupa B to zapasy pośrednie. • Grupa C uwzględnia tanie lub łatwe w zastąpieniu zapasy. Jest to najbardziej liczna kategoria zapasów przy równocześnie najmniejszym ich znaczeniu. Na monitorowanie tej grupy przeznacza się najmniej czasu i najczęściej dla niej wystarcza zastosowanie metody czerwonej linii lub metody dwóch koszy.

23. Proste metody zarządzania zapasami (Grupa C) • Metoda czerwonej linii (ang. red line method) jest prostą metodą wyznaczania momentu składania zamówienia na kolejną dostawę materiałów, stosowaną dla materiałów grupy C. Polega ona na tym, że materiały te, składowane są w odpowiednim pomieszczeniu (lub pojemniku), i w miarę ich zużywania obniża się ich poziom. Jeśli zapas obniży się wystarczająco, odsłonięta zostaje czerwona linia sygnalizująca konieczność złożenia zamówienia. • Metoda dwóch koszy (ang. two-bin method) polega na tym, że materiały umieszczone są w dwóch pojemnikach. O konieczności złożenia zamówienia informuje fakt wyczerpania się zapasów z jednego z nich. W trakcie realizacji zamówienia, wykorzystywane są zapasy z drugiego pojemnika (stanowiącego zapas rezerwowy). Wyczerpanie zapasów z drugiego pojemnika jest kolejnym sygnałem i równocześnie początkiem korzystania z materiałów znajdujących się w pojemniku pierwszym (który w międzyczasie został uzupełniony).

24. Model POQ • Model optymalnej partii produkcji (ang. production order quantity model) jest modelem stosowanym w sytuacji gdy zamówiona partia jest dostarczana sukcesywnie. Najczęściej sytuacja taka ma miejsce wtedy, gdy przedsiębiorstwo ma do czynienia ze spływem wyrobów gotowych z fazy produkcji do magazynów z których na bieżąco są one odbierane przez odbiorców.

25. POQ gdzie: POQ – optymalna partia produkcji, Kz – koszt przestawienia produkcji, P – intensywność zbytu wyrobu finalnego w okresie rocznym, v – jednostkowy koszt produkcji, m – maksymalna roczna zdolność produkcyjna, C – procentowy udział kosztu utrzymania zapasów

26. POQ • Procentowy udział kosztu utrzymania zapasów wynika z tego, że koszty utrzymania zapasów rosną proporcjonalnie do poziomu zapasów w przedsiębiorstwie. Udział ten, jest sumą kosztów (M. Sierpińska, D. Wędzki, Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie, WN PWN, Warszawa 2002, s. 112): • alternatywnych (równych kosztowi kapitału finansującego przedsiębiorstwo), • magazynowania, przeładunku i transportu wewnątrzzakładowego zapasów, • ubezpieczenia, • psucia się. • Wynika stąd, że procentowy udział kosztu utrzymania zapasów jest zazwyczaj wyższy niż koszt kapitału finansującego przedsiębiorstwo.

27. POQ

28. Przedsiębiorstwo zajmuje się produkcją biopaliw z rzepaku. • Zarząd przedsiębiorstwa zastanawia się nad tym, jaką wyznaczyć optymalną partię produkcji POQ, całkowite koszty zapasów i przeciętny poziom zapasów, jeżeli wiadomo, że maksymalna zdolność produkcyjna przedsiębiorstwa, to 10 000 ton rocznie. • Ponadto wiadomo, że w okresie rocznym, poprzez ograniczenia kontraktowe, możliwy jest zbyt nie więcej niż 2 500 ton. Koszt kapitału finansującego przedsiębiorstwo wynosi 15%, koszty utrzymania zapasów stanowią 25% ich wartości, natomiast efektywna stopa opodatkowania to 19%. Koszt przestawienia produkcji oszacowano na poziomie 12 000 złotych a jednostkowy koszt produkcji to 800 złotych. • Jaki wpływ miałoby to na wartość przedsiębiorstwa, gdyby wbrew modelowi POQ, partię produkcji wyznaczono na poziomie 90%POQ?

29. W pierwszej kolejności należy wyznaczyć optymalną wielkość produkcji (POQ): • Całkowite koszty zapasów wynoszą: • Natomiast przeciętny poziom zapasów: • czyli wyrażając to w złotych: • ZAP(Q = 633) = 237  800 = 189 600 zł

30. Następnie dokonamy sprawdzenia jak na wartość przedsiębiorstwa wpłynąłby fakt zmienienia optymalnej partii produkcji na partię równą 633  0,9 = 570 ton. • Jak widać, w związku ze zmniejszeniem partii produkcji, całkowite koszty zapasów wzrosłyby. • Przyrost kosztów wyniósłby: • Poziom kapitału pracującego netto także by się podniósł. Jego wzrost jest równy przyrostowi zapasów:

31. Zatem w wyniku porzucenia optymalnej partii produkcji na rzecz partii o rozmiarze 570 ton, wartość przedsiębiorstwa zmieniłaby się następująco: • Jak widać, odstąpienie od modelu POQ, poprzez zastosowanie partii produkcji mniejszych niż postulowane przez model, chociaż jest niekorzystne z punktu widzenia maksymalizacji zysku księgowego i z punktu widzenia minimalizacji kosztów, okazuje się korzystne z punktu widzenia maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa. • Wartość przedsiębiorstwa wzrosłaby o 15 824 zł.

32. VBPOQOPTYMALNA ZE WZGLĘDU NA WARTOŚĆ PRZEDSIĘBIORSTWA PARTIA PRODUKCJI • Aby każdorazowo ustalić, optymalną z punktu widzenia maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa partię produkcji, można posłużyć się tabelą. • Jak widać VBEOQ wyniesie około 479 ton. Z tabeli wynika, że koszty związane z takimi partiami produkcji są wyższe od minimalnych o 3 687 złotych, równocześnie taka partia produkcji spowoduje spadek zaangażowania środków w kapitale pracującym netto o 45 900 zł.

33. Podobny wynik można otrzymać bezpośrednio wyznaczając VBPOQ ze wzoru: gdzie: POQ – optymalna partia produkcji, Kz – koszt przestawienia produkcji, P – intensywność zbytu wyrobu finalnego w okresie rocznym, v – jednostkowy koszt produkcji, m – maksymalna roczna zdolność produkcyjna, C – procentowy udział kosztu utrzymania zapasów.

34. EOQ (Grupa A) • Model optymalnej wielkości zamówienia (ang. economic order quantity model) jest modelem zarządzania zapasami materiałów i surówców do produkcji, w którym przyjmuje się optymalną wielkość dostawy, gwarantującą minimalizację całkowitych kosztów zapasów.

35. EOQ gdzie: AI – zapas alarmowy, ŷ – prognoza średniego zapotrzebowania na dany rodzaj zapasów, tr – przeciętny, znany z obserwacji, okres realizacji zamówień, us – współczynnik bezpieczeństwa, ŝ – prognoza średniego błędu prognozy.

36. VBEOQ

37. VBEOQ Kz = koszty zamawiania, # = pomniejszające podstawę opodatkowania, * = nie pomniejszające podstawy opodatkowania (np. alternatywne), C = koszty utrzymywania (bez kosztu kapitału)

38. TCI dla VBEOQ Kz = koszty zamawiania, # = pomniejszające podstawę opodatkowania, * = nie pomniejszające podstawy opodatkowania (np. alternatywne), C = koszty utrzymywania (bez kosztu kapitału)

39. SP: aktywator do produkcji biogazu • Należy wyznaczyć optymalną wielkość zamówienia dla przedsiębiorstwa na istotny surowiec do produkcji (aktywizator fermentacyjny do produkcji biogazu), całkowite koszty zapasów oraz zapas alarmowy, jeśli wiadomo, że przeciętny okres realizacji zamówień wynosi 3 dni, roczne zapotrzebowanie na ten surowiec to 220 000 kg, koszty zamawiania wynoszą 31 zł, a cena 1 kg to 2 zł przy procentowym udziale kosztu utrzymania zapasów równym 25%. Efektywna stopa opodatkowania przedsiębiorstwa GasBiol wynosi 20%. Koszt kapitału służącego do finansowania przedsiębiorstwa wynosi 15%. Poziom zapasu bezpieczeństwa ustalony został na poziomie 300 kg a współczynnik bezpieczeństwa wynosi zero. • Jaki wpływ na wartość przedsiębiorstwa miałoby zamawianie w partiach po 6 000 kg lub w partiach po 5 000 kg? • Pierwszym krokiem jest wyznaczenie optymalnej wielkości zamówienia:

40. Następnie sprawdzimy, jak kształtowałyby się koszty utrzymywania zapasów oraz poziom zapasów, jeśli zarządzający przedsiębiorstwem zdecydowaliby się na zakup surowca w partiach po 6 000 kg, lub po 5 000 kg.

41. Z punktu widzenia maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa, przy założeniu nieskończonego horyzontu oddziaływania zmiany w strategii zarządzania zapasami, należałoby wyznaczać partię dostawy na podstawie wzoru:

42. Niekiedy znany jest krótszy horyzont oddziaływań (np. wynikający z planów przedsiębiorstwa lub ze znanych ograniczeń prawnych, technologicznych lub innych). W takim ujęciu, należałoby wyznaczać partię dostawy na podstawie wzoru:

43. EOQ i RYZYKO NIEDOTRZYMANIA WARUNKÓW. Przedsiębiorstwo Reperator dokonujące napraw turbin wiatrowych wykorzystuje w procesie świadczenia usług złącza tytanowe. Zapotrzebowanie na ten surowiec wynosi 6 480 sztuk rocznie. Na rynku istnieją dwaj dostawcy A i B, oferujący identyczne warunki dostaw. Cena złączy wynosi u nich 24 zł za sztukę, dostawa trwa 14 dni, koszty utrzymania zapasów wynoszą 19%, koszt alternatywny (równoważny z kosztem kapitału finansującego przedsiębiorstwo) wynosi 17%, efektywna stopa opodatkowania to 20%, koszty zamówienia 100 zł natomiast koszt braku zapasów wynosi 4 000 zł. Do tej pory przedsiębiorstwo korzystało z usług wszystkich dostawców, jednakże analiza ostatniego roku współpracy wykazała, że po raz kolejny obaj dostawcy nie byli tak samo solidni. Dostawca A był bez zarzutu, dostawca B często nie dotrzymywał terminów realizacji zamówienia, co prawda często pojawiał się 2-3 dni przed umówionym terminem, ale równie często pojawiał się nawet 4 dni po terminie. Sytuacja przedsiębiorstwa jest o tyle skomplikowana, że w jego przypadku zużycie zapasów jest także obarczone ryzykiem, nie można bowiem dokładnie zaplanować wszystkich napraw i ilości zużywanych w ich trakcie złączy. • Na podstawie danych historycznych oszacowano, że odchylenie standardowe zużycia zapasów w ciągu jednego cyklu zapasów wynosi 70; natomiast odchylenie standardowe okresu dostawy w przypadku korzystania z usług dostawcy A wynosi 0, a dostawcy B wynosi 3 dni. Należy oszacować zapas bezpieczeństwa w przypadku korzystania z usług dostawcy A, następnie przy założeniu, że nie ma ryzyka związanego z zużyciem materiałów, w przypadku korzystania z dostawcy B, następnie przy istnieniu ryzyka związanego z zużyciem materiałów w przypadku korzystania z usług dostawcy B. Kolejnym krokiem jest sprawdzenie jak na wartość przedsiębiorstwa wpływa ryzyko. Zakładamy, że przedsiębiorstwo w celu wyznaczenia optymalnej wielkości zamówienia stosuje model VBEOQ.

44. Zapas bezpieczeństwa

45. VBEOQ Kz = koszty zamawiania, # = pomniejszające podstawę opodatkowania, * = nie pomniejszające podstawy opodatkowania (np. alternatywne), C = koszty utrzymywania (bez kosztu kapitału)

46. TCI dla VBEOQ Kz = koszty zamawiania, # = pomniejszające podstawę opodatkowania, * = nie pomniejszające podstawy opodatkowania (np. alternatywne), C = koszty utrzymywania (bez kosztu kapitału)

47. Przyczyny utrzymywania gotówki przez przedsiębiorstwa Około 1,5% aktywów przedsiębiorstw stanowią środki pieniężne. W ich skład wchodzą depozyty na żądanie i gotówka <czyli środki pieniężne w kasie>. • Transakcje – utrzymywane przez przedsiębiorstwo zasoby gotówki są konieczne do bieżącego finansowania działalności przedsiębiorstwa = wynikają stąd zasoby transakcyjne. • Wymagania banków – skutkiem tego są salda kompensujące. Banki wymuszając na swoich klientach utrzymywanie sald kompensacyjnych, otrzymują w ten sposób wynagrodzenie za świadczone przez banki usługi. • Ostrożnościowy powód – motywem jest zabezpieczenie się przed przyszłymi nieoczekiwanymi potrzebami finansowymi. • Spekulacyjny powód – posiadanie gotowych do transakcji zasobów gotówki związane jest z możliwością dokonania bardzo okazyjnego zakupu.

48. Zarządzanie środkami pieniężnymi Model Baumola Model Baumola Jest to model zarządzania środkami pieniężnymi, którego założenia mówią o tym, że przedsiębiorstwo otrzymuje regularne i okresowe wpływy środków pieniężnych, i że wydatkuje je w sposób ciągły, ze stałym tempem.W momencie otrzymania środków pieniężnych przedsiębiorstwo przekazuje wystarczającą ich część na pokrycie wypływów. Dzieje się tak aż do otrzymania następnego wpływu środków pieniężnych.Model Baumola składa się z dwóch rodzajów aktywów: środków pieniężnych i [obcych] papierów wartościowych przeznaczonych do obrotu, które przynoszą dochód wielkości w ciągu każdego okresu. Papiery te są doskonale podzielne. Ponieważ według tego modelu zapotrzebowanie firmy na środki pieniężne jest stałe i wynikające z operacyjnej działalności, wpływy także są stałe i łatwo przewidywalne, to poziom środków pieniężnych w przedsiębiorstwie można przedstawić tak jak to zrobiono na rysunku.

49. Model Baumola c.d. Gdzie: C* - docelowy/optymalny stan środków pieniężnych; F – stały koszt transferu <np. opłaty i prowizje przy sprzedaży/kupnie papierów wartościowych>, T – całkowite zapotrzebowanie na gotówkę o charakterze transakcyjnym w ciągu danego okresu, R – koszt alternatywny utrzymywania gotówki <np.. stopa oprocentowania papierów wartościowych>

50. Studium przypadku • [SP] MODELE ZARZĄDZANIA ŚRODKAMI PIENIĘŻNYMI. MODEL BAUMOLA. Przedsiębiorstwo BioSpeedil prowadzi sieć zakładów produkujących biopaliwa z roślin sezonowych. W związku z sezonowym charakterem działalności BioSpeedilu, występują wahania w intensywności wpływów i wydatków gotówki. Zarządzający przedsiębiorstwem, przez 6 miesięcy w roku (od grudnia do maja) potrafią przewidzieć z bardzo dużą dokładnością wpływy i wypływy środków pieniężnych. Równocześnie w grudniu i styczniu wypływy przeważają nad wpływami (miesięczne zapotrzebowanie na środki pieniężne wynosi  800 000 zł), w lutym i marcu poziom miesięcznych wpływów i wypływów jest zbliżony, jednakże nie ma możliwości zsynchronizowania ich, natomiast w kwietniu i w maju wpływy przeważają nad wypływami (miesięczna nadwyżka środków pieniężnych wynosi 600 000 zł). • Koszt kapitału finansującego BioSpeedil wynosi 15%, koszt jednego transferu środków pieniężnych (wynikający z kosztów bankowych i innych kosztów związanych z dokonaniem transakcji) wynosi 20 zł, efektywna stopa podatkowa to 20%.