Aktywne metody nauczania języków obcych (NAUCZANIE POLISENSORYCZNE)

1. Aktywne metody nauczania języków obcych (NAUCZANIE POLISENSORYCZNE) WZROK SŁUCH ,,Powiedz mi, a zapomnę,Pokaż mi, a zapamiętam,Pozwól mi zrobić, a zrozumiem”. Konfucjusz SMAK WĘCH DOTYK

2. WASZE ZDANIE • Czy warto uczyć dzieci języków obcych? • W jakich aspektach życia przydaje się znajomość języków obcych? • Czy istnieje optymalny wiek rozpoczęcia nauki języka obcego? • Które metody nauczania języka obcego są nudne i mało efektywne, a które wzbudzają ciekawość i są skuteczne?

3. KIEDY Twój uczeń będzie aktywny? • cel jest dla niego bliski i wyraźny (ma poczucie sensu tego, co robi)• uwzględnia się jego potrzeby i zainteresowania (zadania uznaje za własne)• ma poczucie bezpieczeństwa (prawo do błędu, otrzyma konieczne wsparcie i informacje zwrotna) • działaniom towarzyszą odczucia i emocje• bierze udział w planowaniu i podejmowaniu decyzji (coś ode mnie zależy)• odczuwa satysfakcję (lubi to robić)ma poczucie własnej wartości (ja to potrafię)• dostrzega się jego wkład pracy, a nie tylko efekt (nauczyciel i grupa dostrzegają jego wysiłek i doceniają go)• kiedy ma możliwość zrealizowania własnych pomysłów

4. 1. Psychopedagogiczne założenia projektu - jeśli dziecko od najmłodszych lat nasiąka językami obcymi, osłuchuje się, w wieku młodzieńczym i dorosłym łatwiej uczy się nowych słówek;- w dorosłości może pochwalić się znajomością języków obcych np. podczas poszukiwania pracy; - może wykorzystywać ją podczas zagranicznych podróży;- może czytać w oryginale gazety, książki;- może wykorzystywać obcojęzyczne zasoby internetowe;- w dorosłości może prowadzić korespondencję zagraniczną służbową i prywatną. -plastyczność aparatu słuchowego i artykulacyjnego (łatwość imitacji) -otwartość, ciekawość, spontaniczność dzieci-niski poziom zahamowań-duża potrzeba kontaktowania się - dzieci uczą się szybko, bez wysiłku -dzieci uważają, że nauka jest łatwa i przyjemna-nie są zdenerwowane, nie stresują się- myślą, że potrafią mówić w danym języku po krótkim czasie nauki-nauka przez zabawę

5. Na naukę nigdy nie jest za późno, a jednak? Hipoteza Okresu Krytycznego (ang. Critical Period Hypothesis) Lenneberg stwierdził, że jeśli nabycie języka nie nastąpi przed zakończeniem okresu dojrzewania, nigdy nie będzie możliwe jego przyswojenie w pełni funkcjonalnej formie.

6. Poznajmy różnice:

7. A co z metodami? Nauczanie polisensoryczne współgra z metodą: • M.Montessorii, która kładzie nacisk na umożliwienie dziecku swobodnej aktywności oraz kształcenie jego zmysłów (M. Montessori krytykowała współczesną sobie szkołę, której symbolem była dla niej "szkolna ławka" - wyrażająca bezruch i tłumienie aktywności dzieci); • R. Steinera, wg której we wczesnym dzieciństwie dziecko poznaje świat za pomocą zmysłów, poprzez praktyczne zadania i działanie; • R. Meighana, która zakłada „edukacyjne korzystanie” ze środowiska (uczyć się można wszędzie i od każdego); nabywanie społecznych umiejętności wprost z „prawdziwego” (nie szkolnego = sztucznego) świata.

8. Zapamiętujemy: • 10 % tego, co czytaliśmy • 20 % tego, co słyszeliśmy • 30 % tego, co widzieliśmy • 50% tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy • 70% tego, co mówiliśmy w czasie rozmowy • 90% tego, co przeżyliśmy, sami wykonaliśmy I co najważniejsze: 83% za pośrednictwem wzroku 11% za pośrednictwem słuchu 3,5 % za pośrednictwem węchu 1,5 % za pośrednictwem dotyku 1 % za pośrednictwem smaku

9. Strategie aktywizujące: Wąchanie i kosztowanie owoców: nauczyciel pokazuje dzieciom i nazywa jabłko, gruszkę, pomarańczę i cytrynę w języku niemieckim. Prosi kilkoro z nich o powtórzenie za nim/nią. Następnie, dzieci z zamkniętymi oczami rozpoznają owoce wpierw po zapachu, potem – po smaku. – mogłabym to przeprowadzić Wierszyki, wyliczanki, piosenki- dzieci lubią poznawać nowe wierszyki, wyliczanki i piosenki. Dzięki temu łatwiej zapamiętują nowe słowa, a nauka jest przyjemnością. Eins, zwei, Papageidrei, vier, mein Klavier fünf, sechs alte Hex sieben, acht, gute Nacht, neun, zehn Auf Wiedersehen!

10. STRATEGIE AKTYWIZUJĄCE: Brainstorming zwany potocznie ,,Burzą mózgów” A więc każdy pomysł jest dobry. Dzieci stoją w kręgu, jedno dziecko wychodzi na środek i mówi ,,jestem drzewo- Ich bin ein Baum” i tworzy drzewo z własnego ciała. Występuje drugie dziecko i mówi ,,jestem ptaszkiem – Ich bin ein Vogel” udając ptaka. Wychodzi trzecie dziecko i mówi ,, jestem jabłuszko – ich bin ein Apfel”. Dziecko ,,drzewo” wybiera osobę i mówi ,,Idę sobie i zabieram jabłko - ,,Ich gehe raus und nehme den Apfel mit”. Ptaszek wchodzi do środka i rozpoczyna się następny łańcuch skojarzeniowy. Gra powinna być spontanicznie i szybko odgrywana tak aby opierała się na skojarzeniach dziecka.

11. Bibliografia: • M. Bogucka, 2009, nr 4, Wczesnenauczanie języka obcego: dylematy, fakty i mity. W: Języki obce w Szkole. • J. Iluk, Jak uczyć małe dzieci języków obcych, Katowice 2002. • J. Krzyżewska, Aktywizujące metody i techniki w edukacji wczesnoszkolnej, Suwałki 1998. • H. Stasiak, 2008, nr 3, Wczesnoszkolne nauczanie języków obcych- wyzwania i szanse. W: Języki Obce w Szkole.M. Tyszkowska, Aktywność i działalność dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa 1990.K. Rau, E. Ziętkiewicz, Jak aktywizować uczniów, Poznań 2000.

12. Dziękujemy za uwagę: Marta PiechockaBarbara SmuraWeronika Warda