Farmakologia

1. Farmakologia Farmakoterapia układu krążenia

2. Niewydolność serca jest stanem, w którym następuje upośledzenie funkcji serca jako pompy, powodujące zmniejszenie przepływu krwi w tkankach, powodujące zaburzenia na skutek nie pokrywania ichpotrzeb metabolicznych.

3. Klasyfikacja NYHA Klasa I. • Choroba serca bez ograniczenia fizycznej aktywności. • Podstawowa aktywność fizyczna nie powoduje zmęczenia, duszności, kołatania serca i bólów wieńcowych.

4. Klasyfikacja NYHA Klasa II. • Choroba serca powodująca niewielkie ograniczenia aktywności fizycznej. • Dobre samopoczucie w spoczynku. • Podstawowa aktywność powoduje zmęczenie, duszność, kołatanie serca, bóle wieńcowe.

5. Klasyfikacja NYHA Klasa III. • Choroba serca powodująca ograniczenie aktywności fizycznej. • Dobre samopoczucie w spoczynku. • Mniejsza niż podstawowa aktywność fizyczna powoduje zmęczenie, duszność, kołatanie serca, bóle wieńcowe.

6. Klasyfikacja NYHA Klasa IV. • Choroba serca, która przy jakiejkolwiek aktywności fizycznej wywołuje dyskomfort. • Objawy niewydolności serca lub niewydolności wieńcowej mogą występować nawet w spoczynku. • Jeśli zostanie podjęta jakakolwiek aktywność fizyczna, wzrasta dyskomfort.

7. W zależności od klasy NYHA pacjent otrzymuje odpowiednią „kompozycję” leków

8. Klasa I: ACE-I + ew. βbloker jeśli pacjent po zawale m.s + lek moczopędny (furosemid lub tiazydowy, w zależności od stopnia przewodnienia)

9. Klasa II: ACE-I + βbloker + lek moczopędny (furosemid lub tiazydowy, w zależności od stopnia przewodnienia)

10. Klasa III: ACE-I + βbloker + lek moczopędny (furosemid lub tiazydowy, w zależności od stopnia przewodnienia) + spironolakton + ew. digoksyna(jeśli pacjent szybki, z zastojem nad płucami)

11. Klasa IV: ACE-I + βbloker + lek moczopędny (furosemid lub tiazydowy, w zależności od stopnia przewodnienia) + spironolakton + ew. digoksyna(jeśli pacjent szybki, z zastojem nad płucami) + leki inotropowe (+) dopamina/dobutamina

12. Leki poprawiające kurczliwość mięśnia sercowego.

13. Glikozydy nasercowe – mechanizm działania • Zahamowanie aktywności pompy sodowo-potasowej i przez to zaburzenie wydalania wapnia z komórki oraz umożliwienie napływu wapnia do komórek włókna mięśniowego.

14. Naparstnica

15. Glikozydy naparstnicy - działanie • Zwiększenie siły skurczu włókien sercowych (Inotropowo +) • Zwiększenie napięcia włókien (Tonotropowo +) • Zmniejszenie szybkości przewodzenia i powstawania impulsów w sercu (Dromotropowo -) • Zwiększenie pobudliwości mięśnia (Batmotropowo +)

16. Efekty: • Zwiększenie objętości wyrzutowej serca • Poprawienie przepływów przez tkanki (głównie nerki) – zwiększenie diurezy - zmniejszenie obrzęków • Zmniejszenie częstości uderzeń serca • Działanie antyarytmiczne

17. Wskazania: • Niewydolność krążenia pochodzenia sercowego • Migotanie lub trzepotanie przedsionków z przyspieszoną czynnością komór • Napadowe częstoskurcze • Choroby zastawkowe z objawami niewydolności • Kardiomiopatia niedokrwienna

18. Przeciwwskazania: 1.Zaburzenia elektrolitowe: hipokaliemia ↓K+ hipomagnezemia ↓Mg2+ hiperkalcemia ↑Ca2 2.Schorzenia, gdzie nie wskazane jest działanie inotropowo dodatnie: - zaciskające zapalenie osierdzia - tamponada serca - wady zastawki mitralnej z zawężeniem drogi odpływu - kardiomiopatia przerostowa - koarktacja aorty

19. Przeciwwskazania: 3.Liczne komorowe zaburzenia rytmu serca 4.Zespół WPW (Wolffa-Parkinsona-White’a) (bo zwiększenie przewodzenia go nasila) 5.Bloki serca (zwłaszcza przedsionkowo-komorowe) 6.Planowana kardiowersja (bo zwiększona pobudliwość grozi migotaniem)

20. Preparaty: • Digoxin tabl. 0,1 i 0,25 mg • Digoxin roztwór do wstrzyknięć 0,25 mg/ml (ampułki po 2 ml)

21. Digoxin tabletki

22. Digoxin ampułki

23. Dawkowanie: • Zależy od stanu klinicznego pacjenta • Rozpoczynamy od 0,25-0,5 mg – dawka wysycająca, następnie na podstawie obrazu klinicznego i EKG ustalamy indywidualne dawki podtrzymujące • Przy sporej niewydolności – zaburzenie krążenia trzewnego – podajemy i.v lub i.m • Dawka lecznicza niewiele niższa od dawki toksycznej – konieczność monitorowania stężenia (0,8 – 1,2 ng/ml) • W nadczynności tarczycy – zwiększamy dawkę –serce mniej wrażliwe na digox.

24. Po podaniu leku... • Pierwsze efekty działania po 3 godzinach • Max działanie po 5 godz. • Jeśli niewydolność nerek – dawkę musimy zmniejszyć tyle, o ile zmniejszony jest klirens kreatyniny. • Bezwzględna kontrola jonogramu potas i wapń – K i Ca!

25. EKG

26. Zmiany w EKG po digoxynie: • Spłaszczenie lub odwrócenie załamka T • Obniżenie odcinka ST • Wydłużanie odcinka PR • Skracanie odcinka QT • Mogą naśladować zmiany w chorobie niedokrwiennej serca!

27. Interakcje: • Neomycyna, metoklopramid, związki alkalizujące, cholestyramina zmniejszają wchłanianie digoxyny • Chinidyna, nifedypina i diuretyki oszczędzające potas zwiększa stężenie digoxyny w osoczu 2-4 razy • Diuretyki nieoszczędzające potasu – uwaga na hipokaliemię!

28. Zatrucie digoxyną: • Zmniejszenie łaknienia, nudności, wymioty, biegunka i bóle brzucha • Bóle głowy, zmęczenie, senność, bezsenność • Przymglenie widzenia, widzenie na żółto • Zaburzenia rytmu serca (blok AV, ekstrasystolie) • Drgawki • W długotrwałym stosowaniu depresja i ginekomastia

29. Postępowanie w zatruciu: • Arytmia – fenytoina, lidokaina, -adrenolityki • Bradykardia i bloki I i II st. – adrenalina • UWAGA na kardiowersję! – z Digoxyną może dać migotanie komór. • Ciężkie zatrucie – antidotum: Digibind Digitalis-Antidot BM

30. Digibind

31. Inne leki inotropowe stosowane w ratownictwie: DOBUTAMINA • W ostrej niewydolności serca (zawał, zespół małego rzutu) • Nie podnosi RR • Ds. 2,5-10 g/kg m.c we wlewie (nie podawać z krwią i roztw. Alkalizującymi!) • Preparaty: Dobuject, Dobutamin, Dobutamine

32. Dobuject

33. Dobutamine