PROGNOZOWANIE W TURYSTYCE

1. Jamajka PROGNOZOWANIE W TURYSTYCE Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne

2. Problemy prognozowania • Prognozowanie przyszłego poziomu intensywności ruchu turystycznego powinno opierać się w pierwszym rzędzie na poznaniu trendów długofalowych. • Rozpoznawanie trendów ma duże znaczenie, gdyż osoby, które wcześniej rozpoczęły właściwą działalność usługową, nastawioną n potrzeby turystów, osiągają zwykle większy zysk niż ci, którzy tę działalność podejmują później. • Ryzykowna może się okazać opieszałość w zmianie profilu świadczonych usług, gdy rynek dotąd świadczonych usług chyli się ku upadkowi.

3. Wiedza o rynku • Wiedza o rynku opiera się na informacjach o sytuacji gospodarczej kraju, na informacjach branżowych oraz na informacjach zebranych przez własną firmę. • W pierwszym rzędzie należy rozpoznać czynniki rozwojowe turystyki w Polsce, następnie najważniejsze makrotrendy wpływające na popyt w turystyce. Uzyskane informacje należy podbudować badaniami grup motywacyjnych i przyporządkować im preferowane formy ruchu turystycznego.

4. Najczęściej przyjmuje się orientacyjne określenie wzrostu ruchu turystycznego w miejscowościach o określonej randze krajoznawczej na podstawie: • Oceny aktualnych wielkości i trendów rozwojowych ruchu turystycznego w danej miejscowości; • Przewidywania w skali kraju, przeciętnie 2,5-krotnego wzrostu ruchu turystycznego w miejscowościach o bardzo wysokiej randze krajoznawczej, zaś 2-krotnego wzrostu w miejscowościach pozostałych; • Celowego dążenia do zwiększenia wielkości ruchu turystycznego w stosunku do wynikającego z przeciętnego wzrostu krajowego w miejscowościach o szczególnych predyspozycjach dla rozwoju funkcji krajoznawczej; • Świadomego ograniczenia rozmiarów ruchu turystycznego w miejscowościach o przekroczonych optymalnych wartościach pojemności turystycznej lub bliskich osiągnięcia tych wartości. • Wyniki powyższych analiz stanowią podstawę do ogólnego programowania elementów zagospodarowania turystycznego, przy czym strukturę bazy przewidywanej należy kształtować w proporcji do struktury ruchu turystycznego.

5. Rodzaje prognoz: • W zależności od oczekiwanego wyniku oceny końcowej przyjmuje się: 1. Prognozy czasowe: • krótkofalowe; • długofalowe. 2. Prognozy ilościowe: • dynamika wzrostu liczby turystów; • dynamika wzrostu ilości dochodu osiąganego z turystyki; 3. Prognozy jakościowe: • preferencje rodzaju usług turystycznych; • preferencje rodzaju zagospodarowania turystycznego. Ogólny zarys koncepcji rozwoju turystyki w kraju wymaga prognozowania długofalowego.

6. Metody prognozowania: • Metody intuicyjne - pozwalają na subiektywną ocenę potrzeb w zakresie usług turystycznych. Opierają się najczęściej na prowadzeniu obserwacji rynku. Wnioski z przeprowadzonych obserwacji uzupełniane są zbiorem doświadczeń fachowych prowadzącego obserwację. Tą metodą można dokonywać prognoz krótkofalowych, dotyczących niewielkiego obszaru działania firmy turystycznej. • Metody ekstrapolacji– to badania obiektywne czynników kształtujących rodzaj i wielkość popytu na usługi turystyczne. Badania przeprowadza się zgodnie z zasadami marketingu, wykorzystując dane statystyczne i wyniki badań ankietowych. Metody te mogą być stosowane w prognozowaniu długofalowym.

7. Metody prognozowania: • Metody komparatywne – pozwalają na ocenę zjawisk związanych z ruchem turystycznym. Wyniki tej oceny porównuje się wzorem lub poprzednio zmierzonymi wartościami. Pozwalają na badanie i określenie związków zachodzących między zjawiskami występującymi w różnych krajach, np. motywy uprawiania różnych form turystyki w różnych krajach.

8. Badania ruchu turystycznego • Badania ruchu turystycznego powinny dostarczać informacji, na których można oprzeć przewidywania. Najważniejsze to: • Trendy występujące w turystyce ustalane na podstawie danych statystycznych. • Trendy w gospodarce – mające bezpośredni wpływ na możliwości nabywcze klientów. • Działalność konkurencji – zmiany produktu lub taktyki. • Analiza sprzedaży – jeden z najważniejszych wskaźników.

9. Skutki gospodarcze ruchu turystycznego: • Większy udział dochodów związanych z ruchem turystycznym w budżecie kraju. • Wyrównanie poziomu gospodarczego między obszarami przemysłowymi i nieuprzemysłowionymi. • Zwiększenie liczby miejsc pracy, szczególnie dla młodych ludzi na obszarach zagrożonych dużym bezrobociem. • Wzrost dochodów ludności zamieszkującej regiony atrakcyjne turystycznie. • Kreowanie wartości – zmiana postaw na proekologiczne, przenoszonych na działania i decyzje podejmowane w życiu gospodarczym i politycznym.

10. Skutki gospodarcze ruchu turystycznego • Wg. badań ankietowych przeprowadzonych w Austrii – mniejsza liczba urodzin i przedłużenie życia mieszkańców powoduje wzrost (o 46%) udziału ludzi starszych w ruchu turystycznym. Wzrastający poziom dochodów stymuluje turystykę ogólnie, natomiast wzrost poziomu wykształcenia zwiększa zapotrzebowania na turystykę poznawczą. • Jak wynika z powyższych badań, daje się zauważyć również zjawiska negatywne, np. • Mniej podróżujących ludzi młodych, • Zmiany kursu walut, • Wzrost nacjonalizmu lokalnego, stąd opozycja do obcokrajowców.

11. TRENDY W TURYSTYCE WYSTĘPUJĄCE NA ŚWIECIE • Trend do podróży przerywanych – kilka razy w roku na krótko, rzadziej podejmuje sie dłuższe letnie pobyty. • Trend do krótkich pobytów – 2 lub 3 razy do roku pobyt świąteczny. • Trend do wycieczek na łono natury. • Trend do zróżnicowania grup – podróże w celach kulturalnych, ludzie o podobnych upodobaniach wyjeżdżają razem. • Trend do dowolnego kształtowania czasu podróży – już nie tylko lipiec i sierpień, ale cały rok i w dowolnych strefach klimatycznych.

12. W przemyśle turystycznym obowiązują następujące zasady marketingu: • Badania rynku należy zacząć od rozpoznania potrzeb motywujących do uprawiania określonych form ruchu turystycznego. • Potrzeby, jakie zgładza turysta w zakresie miejscowości oraz zagospodarowania turystycznego powodować będą rozwój infrastruktury regionu i miejscowości. • Znajomość wartości walorów turystycznych poszczególnych regionów kraju, ich atrakcyjności w różnych porach roku. • Opracowanie koncepcji rozwoju ruchu turystycznego dla kraju, regionu, miejscowości. • Obserwacja konkurencji. • Wprowadzenie projektu w życie - wejście na rynek, poprzedzone reklamą i akcją promocyjną.

13. Źródła polskiej statystyki: • Dane statystyczne ogłaszane w publikacjach GUS. • Wyniki badań ankietowych opinii społecznej ogłaszane przez Instytut Turystyki, a także różne ośrodki badań opinii społecznej. • Wyniki badań aktywności turystycznej gospodarstw domowych wykonywanych prze GUS. • Wyniki badań sondażowych wykonywanych przez Instytut Turystyki.

14. Działania promocyjne • Na rynku krajowym, w ramach promocji turystyki, należy przyjąć zasadę współpracy z regionami i województwami poprzez: • Wspieranie działań realizowanych bezpośrednio na rynku konsumenta; • Promowanie konkurencyjnych dla rynków zagranicznych produktów turystycznych, które mogą się przyczynić do wzrostu uczestnictwa w turystyce krajowej; • Promowanie obszarów i miejscowości atrakcyjnych dla ruchu turystycznego, stanowiących zachętę dla odwiedzin; • Promowanie obszarów o walorach turystycznych cechujących się dużym bezrobociem.