Oznakowanie opakowań jednostkowych żywności: znaczenie i umiejętność ich odczytania

1. Oznakowanie opakowań jednostkowych żywności: znaczenie i umiejętność ich odczytania

2. Przepisy prawa dotyczące żywności • Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych.. • Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. 171, poz. 1225 ze zmianami). • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych ( Dz. U. Nr 137 z 2007r. poz. 966 ze zmianami). • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 lipca 2007r. w sprawie znakowania żywności wartością odżywczą (Dz. U. Nr 137 z 2007r. poz. 967). • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 września 2008r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych (Dz. U. Nr 177, poz.1094 z 2008r.). • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 października 2007r. w sprawie składu oraz oznakowania suplementów diety (Dz. U. Nr 196, poz.1425 z 2007r.)

3. Przepisy prawa dotyczące żywności c.d. • Rozporządzenie (WE) Nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (ze zmianami). • Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy Dz. Urz. UE z 18.10.2003, L268/1 • ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznychi uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 Dz. Urz. UE z 18.1.2007, L 12/3. • Rozporządzenie (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego I Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (nr 178/2002) (Dz. Urz.UE. L2002 Nr 31poz.1)

4. Sposób oznakowania - w języku polskim, - w sposób zrozumiały dla konsumenta, - czytelny, - nieusuwalny Oznakowanie obejmuje informacje w postaci napisów i innych oznaczeń. Stosuje się również do reklamy i prezentacji

5. Informacje, które powinny być zawarte w oznakowaniu: 1. nazwa produktu, 2. termin przydatności do spożycia /data minimalnej trwałości, 3. wykaz składników, 4. warunki przechowywania, 5. informacja o sposobie przygotowania lub stosowania, 6. dane identyfikujące producenta, 7. zawartość netto lub liczba sztuk, 8. partia produkcyjna,

6. Termin ważności Jest to termin, do którego prawidłowo przechowywany lub transportowany produkt żywnościowy zachowuje pełne właściwości fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne i organoleptyczne Data ta poprzedzona jest napisem : „najlepiej spożyć przed:” lub „należy spożyć do:”

7. Substancje dodatkowe to substancje celowo dodane do produktów spożywczych w czasie ich wytwarzania, które samodzielnie nie są przeznaczone do spożycia, lecz w toku procesu technologicznego stają się składnikiem produktów spożywczych. Wpływają na trwałość, konsystencję, barwę, zapach lub smak produktów spożywczych.

8. Na podstawie ADI oraz przeciętnego spożycia grupy produktów, do których używana jest dana substancja określa się dopuszczalny dodatek substancji do produktu. Ilości te są tak dobrane, aby spożycie produktu codziennie przez całe życie nie stanowiło zagrożenia dla zdrowia. Produkty, do wytworzenia których użyto substancji dodatkowych powinny być odpowiednio oznakowane: • symbol E… lub nazwa, • funkcja technologiczna.

9. Alergeny Osobycierpiące na alergie pokarmowe powinny zwracać szczególną uwagę na zawartość alergenów w produktach. Producent ma obowiązek podać na etykieciewykaz składników alergennych lub składników pochodzących ze składników alergennych, które są obecne w gotowym środku spożywczym, nawet w zmienionej formie.

10. Zasady przechowywania produktów Gdy jakość produktu zależy od sposobu jego przechowywania ,producent ma obowiązek podać warunki przechowywania produktu. Zasada ta dotyczy wszystkich produktów spożywczych oznaczonych terminem przydatności do spożycia.

11. Znakowanie żywności wartością odżywczą oznacza informacje dotyczące:  - energii (wartość kaloryczną), niezależnie od tego, czy środek spożywczy jej dostarcza i w jakiej ilości, - składników odżywczych, niezależnie od tego, czy środek spożywczy je zawiera, czy nie;

12. Składniki odżywcze: • białko • węglowodany • cukry • tłuszcz • kwasy tłuszczowe nasycone • kwasy tłuszczowe jednonienasycone • kwasy tłuszczczowe wielonienasycone • błonnik pokarmowy (błonnik) ________________________________________ • witaminy, • sole mineralne

13. Znakowanie środka spożywczego wartością odżywczą może obejmować informacje dotyczące wartości odżywczej jednej z dwóch grup składników odżywczych wymienionych w następującej kolejności: I grupa: • wartość energetyczna (energia), • zawartość białka, • węglowodanów i tłuszczu; II grupa: • wartość energetyczna (energia), • zawartość białka, • węglowodanów, • cukrów, • tłuszczu, • kwasów tłuszczowych nasyconych, • błonnika pokarmowego (błonnika), • sodu

14. Standardowe znakowanie Standardowo znakowane produkty, posiadają informacje żywieniowe przedstawiane zgodnie z obowiązującymi przepisami w formie tabeli (skróconej lub rozszerzonej) • Wersja skrócona 4 składniki Wersja rozszerzona 8

15. nazwa składnika ilość składnika w porcji produktu % wskazanego dziennego spożycia System znakowania GDA Dobrowolny system znakowania wartością odżywczą GDA polega na oznakowaniu produktu informacją o procentowej zawartości wybranych składników odżywczych i energii w porcji produktu, w odniesieniu do wartości Wskazanego Dziennego Spożycia (Guideline Daily Amounts)