Partnerstwo międzysektorowe – Złoty Trójkąt

1. Projekt „Wzrost potencjału sektora społecznego w powiecie jarosławskim poprzez inicjowanie partnerskiej współpracy” realizowany w ramach FIO 2007

2. Partnerstwo międzysektorowe– Złoty Trójkąt

3. Przykłady wyrażeń ze słowem „partnerstwo” • Partnerstwo Publiczno-Prywatne • Partnerstwo dla Pokoju • Partnerstwo Gmin (różnych krajów) • Partnerstwo edukacyjne (współpraca międzynarodowa szkół) • Program Partnerstwo Miast i Gmin (Fundacja Batorego) • Związek Gmin Turystycznych Pogórza Dynowskiego (współpraca gmin) • Partnerstwo w małżeństwie • Partnerstwo pomiędzy firmami (głównie firmy komputerowe) • Partnerstwo na rzecz walki z ubóstwem (UNDP) • Partnerstwo dla Samorządu Terytorialnego (LGPP, USAID) • Partnerstwo szkoły, rodziców i gminy

4. Hasło „partnerstwo” (1) Wg słownika języka polskiego PWN: partnerstwon III, Ms. ~wie, blm «współuczestniczenie w czymś, bycie partnerem» Partnerstwo aktorskie, gospodarcze, przemysłowe, polityczne. Współpraca na zasadzie partnerstwa.

5. Hasło „partnerstwo” (2) Wg “Słownika Encyklopedycznego Miłość i Seks” Lwa Starowicza: Partnerstwo, współczesny model relacji między partnerami obejmujący: współdziałanie i współpracę, równość praw i obowiązków, szanowanie autonomii i inności, tolerancję.

6. Sektor publiczny Partnerstwo trójsektorowe (międzysektorowe) Sektor pozarządowy Sektor biznesu

7. Rozwój gospodarczy Rozwój zrównoważony Sprawiedliwość społeczna Ochrona środowiska

8. Rozwój zrównoważony Rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniemrównowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczychw celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społecznościlub obywateli, zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń. (Art.. 3 Ustawy z dn. 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska)

9. Wg Tennyson i Warner’a partnerstwa są ... • ... odpowiedzią na instytucjonalną i organizacyjną słabość w osiąganiu rezultatów zrównoważonego rozwoju. • ... środkiem na łączenie biznesowych i społecznych celów i kompetencji z poprawą programowania i realizacji celów sektora publicznego.

10. Partnerstwo w działalności ONZ „Światowy Szczyt” w Johannesburgu w 2002 r.: • „partnerstwa na rzecz zrównoważonego rozwoju” jako tzw. „rezultaty II typu” • podpisano kilkadziesiąt umów pomiędzy różnymi agendami ONZ, a rządami poszczególnych państw, przedsiębiorstwami prywatnymi, organizacjami pozarządowymi, instytucjami badawczymi

11. Partnerstwo w Funduszach Strukturalnych WE (1) • Odwołanie w preambule Rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych: w celu zagwarantowania znaczącej wartości dodanej należałoby wzmocnić partnerstwo; dotyczy to organów regionalnych i lokalnych, innych właściwych organów, w tym organów odpowiedzialnych za środowisko i wspieranie równości kobiet i mężczyzn, partnerów gospodarczych i społecznych oraz innych właściwych organów; w proces przygotowania, monitorowania i oceny pomocy zostaną włączeni odpowiedni partnerzy

12. Partnerstwo w Funduszach Strukturalnych WE (2) • Art. 8 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 - „Komplementarność i partnerstwo” • Art. 10 tamże - „Koordynacja”: .Komisja oraz Państwo Członkowskie w sposób zgodny z zasadą partnerstwazapewniają koordynację pomocy z różnych funduszy pomiędzy funduszami oraz z pomocą pochodzącą z EBI i innych istniejących instrumentów finansowych.

13. „Partnerskie” inicjatywy WE • LEADER+: Program na rzecz rozwoju obszarów wiejskich - Lokalna Grupa Działania (partnerstwo obszarowe) • EQUAL: Program na rzecz wyrównywania szans na rynku pracy - Partnerstwo na Rzecz Rozwoju (partnerstwo obszarowe lub tematyczne)

14. Partnerstwo w Funduszach Strukturalnych w Polsce (1) • Narodowy Plan Rozwoju (Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r.) • wielokrotnie pojawia się słowo „partnerstwo” i potrzeba angażowania partnerów ekonomicznych i społecznych do procesu konsultacji przy opracowaniu i realizacji Programów • Komitety Sterujące i Komitety Monitorujące - 1/3 składu dla partnerów ekonomicznych i społecznych

15. Partnerstwo w Funduszach Strukturalnych w Polsce (2) • Rozdziały „Partnerstwo” w sektorowych programach operacyjnych • Program Equal i Program Leader+ • W niektórych działaniach Priorytetu II ZPORR jako projektodawcy wymieniene są instytucje dialogu społecznego i partnerstwa lokalnego (organizacje związków zawodowych, pracodawców i bezrobotnych, organizacje pozarządowe współpracujące z publicznymi służbami zatrudnienia) • Partnerstwo w działaniu na rzecz rozwoju innowacji

16. Instytucje zagraniczne • International Business Leaders Forum (IBLF) • Copenhagen Centre (CC) • Overseas Development Institute (ODI) • Uniwersytet w Cambridge (UC) • National Park Service (USA)

17. Programy szkoleniowe • Learning from Experience (IBLF; 1994-1996) • BDP Master Class Training Courses on Tri-Sector Partnering (ODI; 2000-2002) • Post-graduate certificate in cross-sector Partnership (UC, IBLF, CC; 2002-) • Partnership Brokers Accreditation Scheme (ODI, IBLF; 2004-)

18. „Drabina partycypacji społecznej” Arnstein Kontrola społeczna Delegacja władzy Partnerstwo • Stopnie władzy uspołecznionej Zespoły robocze Konsultacja Informowanie • Stopnie „tokenizmu” Terapia Manipulacja • Stopnie niepartycypacyjne

19. „Koło partycypacji” Davidsona

20. Definicja partnerstwa • Wiele definicji np. na stronie internetowej www.partnershipbrokers.net • Warsztaty - wybór najczęściej pojawiających się elementów definicji spośród wielu propozycji

21. Partnerstwo wg Tennyson • wystarczająca grupa osób rozpoznaje to jako odpowiedni opis ich relacji roboczych • ci centralnie włączeni są chętni do definiowania siebie jako partnerów • partnerzy podtrzymują akceptację pozycji jeden drugiego

22. Agenda 21 • Jeden z trzech dokumentów przyjętych na Szczycie Ziemi - Konferencji Narodów Zjednoczonych "Środowisko i Rozwój" (UNCED) - w Rio de Janeiro, w czerwcu 1992 roku (w Johanesburgu w 2002 r.) • Zbiór zaleceń i wytycznych działań, które powinny być podejmowane na przełomie XX i XXI wieku w celu zapewnienia trwałego i zrównoważonego rozwoju (agenda = program; 21 = XXI wiek). • Formułuje potrzebę udziału społeczeństwa (różnych partnerów) w procesie budowania lokalnych strategii zrównoważonego rozwoju.

23. Lokalna Agenda 21 • Artykuł 28 Agendy 21 • Karta Aalborska - maj 1994 r., 80 miast, do dziś - ponad 1650 • Konferencje m.in. w Lisbonie, Sofii, Turku, Hannowerze (Apel Hannowerski, 2000 r.) • Wg raportu w Johanesburgu - ponad 6 400 lokalnych władz w 113 krajach podjęło inicjatywę LA 21, Polska - 70 miejscowości • Sieć miast LA 21 w Polsce (UNDP/Umbrella) - ponad 30 ?

24. Główne cechy LA 21 • Udział społeczności w opracowaniu strategii na etapie diagnozy, określania wizji, monitorowania • Społeczny monitoring realizacji zadań - społeczne wskaźniki zrównoważonego rozwoju) • Opracowanie realnego planu zadań

25. Społeczna Odpowiedzialność Biznesu (Corporate Social Responsibility) „Koncepcja prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o budowanie trwałych, przejrzystych relacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami: z akcjonariuszami, klientami, dostawcami, z innymi przedsiębiorstwami na rynku, ze społecznością lokalną i przedstawicielami mediów i administracji. Przedsiębiorstwo "zorientowane na odpowiedzialność", pozytywnie odpowiada na oczekiwania zróżnicowanego otoczenia, służąc mu poprzez przyjmowanie i realizowanie pewnego systemu wartości społecznych.” Źródło: strona internetowa DaimlerChrysler Automotive Polska Sp. z o.o.

26. SOB w Polsce i Małopolsce • Wiele, zwłaszcza dużych, zagranicznych przedsiębiorstw deklaruje SOB (ABB, BP, Johnson&Johnson, 3M) • Forum Odpowiedzialnego Biznesu; od marca 2000 r.; 10 partnerów; członek CSR Europe

27. Partnerstwo publiczno-prywatne Umowa (koncesja) zawarta na czas określony, pomiędzy jednostką administracji publicznej (partnerem publicznym) a agentem (partnerem prywatnym), na mocy której firma finansuje utworzenie infrastruktury potrzebnej do świadczenia usługi publicznej, a następnie świadczy tę usługę przez czas ważności koncesji i pobiera opłatę za świadczenie tej usługi. Źródło: e-Gov.pl (Wrota Polski)

28. Partnerstwo, a PPP Partnerstwo trójsektorowe Partnerstwo Publiczno-Prywatne Dotyczy zrównoważonego rozwoju całego regionu Dotyczy realizacji konkretnego przedsięwzięcia Głównym zadaniem powinno być tworzenie, monitorowanie i weryfikacja strategii, planowanie projektów, które służą jej realizacji, poszukiwanie środków i dobieranie partnerów dla realizacji tych projektów Główne zadanie - realizacja jednego projektu, który powinien wynikać ze strategii rozwoju regionu Może być układem nieformalnym lub formalnym Forma prawna Pożądana jak największa, choć rozsądnie, liczba partnerów Wystarcza dwóch i im mniej tym łatwiej określić ich kompetencje i zadania

29. PPP 2 PPP 3 Strategia, a projekty PPP Partnerstwo trójsektorowe Strategia rozwoju PPP 1 Przedsięwzięcie 1 Przedsięwzięcie 2 Przedsięwzięcie 3

30. Dialog społeczny • Nie ma jednej, powszechnie obowiązującej definicji dialogu społecznego. • W największym uproszczeniu dialog społeczny to wszelkie relacje między związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców, a także ich stosunki (dwustronne lub trójstronne) z administracją rządową i samorządową. Źródło: strona internetowa MPiPS

31. Przedmiot dialogu społecznego Przedmiotem dialogu społecznego (tradycyjnie rozumianego) jest wspólne kształtowanie stosunków zawodowych, warunków pracy, płac, świadczeń socjalnych, a także innych zagadnień polityki gospodarczej, będących przedmiotem zainteresowania i kompetencji wszystkich stron oraz stosunków między partnerami i ich wzajemnych zobowiązań.

32. Partnerzy dialogu społecznego • Partnerzy dialogu społecznego, określani jako podmioty zbiorowych stosunków pracy, tworzą poprzez swoje przedstawicielstwastrony dialogu społecznego, i tak: • strona związkowa składa się z reprezentacji pracowników z organizacji funkcjonujących na wszystkich szczeblach systemu stosunków społecznych; • strona pracodawcza złożona jest z przedstawicieli organizacji pracodawców; • strona rządowa – z reprezentantów władzy wykonawczej i jego organów. • W wojewódzkich komisjach dialogu społecznego wyróżnia się dodatkowo stronę samorządową, która składa się z reprezentantów marszałka województwa. • Copenhagen Centre - organizacje pozarządowe (szkoleniowe)

33. Formy dialogu społecznego • Negocjacje (rokowania) zbiorowe: mają miejsce wtedy, gdy jedną stroną negocjacji jest zbiorowe przedstawicielstwo pracowników (związki zawodowe) a drugą pracodawca lub organizacja w której jest zrzeszony. Na szczeblu najwyższym (makro), zwanym też centralnym lub ogólnokrajowym, rokowania zbiorowe odbywają się z udziałem trzeciej strony, rządowej, reprezentującej państwo. • Konsultacje: nie muszą prowadzić do zawarcia porozumienia przez strony w nich uczestniczące, chociaż zazwyczaj honorują one ich wyniki. • Opiniowanie: dochodzi do niego z inicjatywy przedstawicieli administracji państwowej, która chce poznać opinie związków zawodowych i organizacji pracodawców o polityce rządu. • Informowanie: najczęściej dochodzi do niego podczas kontaktów partnerów społecznych ze stroną rządową, która przekazuje informacje, bądź z własnej inicjatywy, bądź na wniosek stron. Często stosowaną praktyką jest możliwość zadawania dodatkowych pytań oraz przeprowadzenie krótkiej dyskusji.

34. Nowe trendy w dialogu społecznym Zasady dialogu społecznego przyjęte przez Radę Ministrów w dniu 22.X.2002 r.: • „W dokumencie podkreślono, iż opowiada się za szerokim rozumieniem pojęciem dialog społeczny i partner społeczny. Tak rozumiany dialog społeczny dotyczy zróżnicowanych przedstawicielstw środowisk społecznych (zawodowych, gospodarczych, obywatelskich, samorządowych) istotnych dla funkcjonowania społeczeństwa obywatelskiego i Państwa.” • „Za efekt dialogu społecznego uznano z jednej strony pokój społeczny, z drugiej zaś trwały i zrównoważony rozwój kraju i społeczeństwa.”

35. Porozumienia (pakty) na rzecz zatrudnienia partnerska współpraca dla rozwoju lokalnego

36. Lokalne porozumienie na rzecz zatrudnienia - partnerstwo „trójsektorowe” Władza publiczna Organizacje pozarządowe Biznes

37. Co wyróżnia partnerstwo na rzecz zatrudnienia? • Odchodzi od tradycyjnych procedur szkoleń zawodowych i zmian w zakresie przedsiębiorczości • Zastępuje jednorodne narodowe programy innowacyjnymi sektorowymi i terytorialnymi działaniami • Obejmuje zagadnienie rozwoju gospodarczego (szczególnie rozwój MSP) • Rozwija się na bardziej kompleksowych i pogłębionych podstawach • Wprowadza operacyjne zindywidualizowanie oceny sytuacji społecznej dostosowane do lokalnych potrzeb

38. PARTNERSTWO - odmienne podejście do pomocy osobom długo pozostającym bez pracy

39. Model 1 „bezpośrednia realizacja” • Partnerzy powołują osobny podmiot prawny (np. spółkę; fundację; stowarzyszenie), które staje się partnerstwem • Partnerstwo opracowuje strategiczne cele-priorytety • Partnerstwo projektuje i opracowuje programy • Partnerstwo realizuje programy bezpośrednio • Partnerstwo uzyskuje środki finansowe i wydaje je bezpośrednio na programy – rozlicza się ze środków finansowych Jest to podejście oparte na działaniu

40. Model 2 „usługi agencyjne” • Partnerstwo ma osobowość prawną • Partnerstwo opracowuje strategiczne cele-priorytety • Partnerstwo projektuje i opracowuje programy • Partnerstwo uzyskuje środki finansowe bezpośrednio i przydziela je podmiotom wdrażającym – ale partnerstwo ponosi odpowiedzialność za wkład finansowy • Wdrażaniem zajmują się inni (mogą to także być partnerzy) na podstawie kontraktów

41. Model 3„Pośrednictwo” • Partnerstwo ma strukturę formalną, ale niekoniecznie osobowość prawną • Partnerstwo opracowuje strategiczne cele-priorytety • Partnerstwo projektuje i opracowuje programy • Partnerstwo prowadzi lobbying w celu uzyskania funduszy i popiera wnioski o środki finansowe na swoje programy i projekty • Realizacją zajmują się inne podmioty lokalne (mogą to być także organizacje partnerskie), które rozliczają się ze środków finansowych

42. Odmienna charakterystyka różnych modeli

43. Jeżeli się zdecydujemy… • Sukces odnoszą te lokalne partnerstwa, którym udaje się wypracować consensus i podjąć działanie przy jednoczesnym utrzymaniu różnic opinii, a te które pogrążają się w konflikcie lub unikają trudnych kwestii w celu utrzymania pozorowanego consensusu ponoszą klęskę. (prof.. Peter Lloyd)