Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości w Polańczyku

1. Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości w Polańczyku Wykonała ………..

2. Co nieco o Polańczyku • Polańczyk – wieś wczasowo-uzdrowiskowa w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Od 30 grudnia 1999 Polańczyk jest siedzibą władz gminy Solina (wcześniej siedzibą była Solina). Położony na zachodnim brzegu Jeziora Solińskiego. • Przy obwodnicy drogi wojewódzkiej 894 znajduje się rzymskokatolicki kościół parafialny pw. NMP Królowej Polski. • W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

3. Krótkie Informacje o Teraźniejszości • Parafialna świątynia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski przeżywała swe wielkie chwile 11 września 1999 roku. W tym bowiem dniu miała miejsce uroczysta Koronacja Cudownego Obrazu Matki Bożej. • Koronacja obrazu została poprzedzona wieloma staraniami proboszcza parafii Ks. Kanonika Wiktora Obrockiego i wielu zaangażowanych parafian. Przygotowaniem duchowym do tego wielkiego wydarzenia były misje święte jakie przeżywała parafia pod przewodnictwem o. Bonawentury, a od strony zewnętrznej wykonanie wielu prac koniecznych dla właściwego przebiegu uroczystości. W dniu koronacji, na mocy dekretu Ks. Arcybiskupa Metropolity Przemyskiego Józefa Michalika kościół parafialny w Polańczyku otrzymał zaszczytny tytuł Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości. W 2000 roku jubileuszowym sanktuarium było jednym z wielu kościołów archidiecezji, w którym wierni mogli zyskiwać odpusty przypisane do Roku Jubileuszowego. • Sanktuarium z odsłoniętym Cudownym Obrazem Matki Bożej Pięknej Miłości jest dostępne przez cały dzień dla grup pielgrzymkowo – wycieczkowych, dla indywidualnych pielgrzymów, którzy chcą znaleźć chwilę skupienia i modlitwy.

4. Historia Sanktuarium • Cerkiew parafialna pw. św. Męczennicy Paraskiewii z roku 1907 (obecnie Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości) została wzniesiona na miejscu poprzedniej drewnianej cerkwi z końca XVIII w., powstałej z fundacji cesarzowej Marii Teresy. Po II wojnie światowej cerkiew stała opuszczona. Wierni rzymskokatoliccy należeli początkowo do parafii Wołkowyja. W roku 1908 staraniem miejscowego dworu Cieślińskich wybudowano w Polańczyku małą kaplicę pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, w której księża z Wołkowyi odprawiali Mszę Św. raz w miesiącu. Kiedy jednak kaplica okazała się za mała, w roku 1948 zdecydowano się zaadoptować na potrzeby Kościoła opuszczoną wówczas cerkiew. Na prośbę miejscowej ludności ks. bp Franciszek Barda utworzył w Polańczyku parafię rzymskokatolicką, a jej pierwszym proboszczem został ks. Franciszek Stopa. Przeniósł on z Łopienki do Polańczyka cudowną ikonę Matki Bożej Łopieńskiej oraz główny ołtarz. Ikona Matki Bożej Łopieńskiej znajduje się w Polańczyku do dziś, zaś w Łopience jest jej kopia. Prof. W. Kunz z Krakowa w roku 1970 wykonał w Kościele polichromię i stacje Drogi Krzyżowej. Tego samego roku odnowiono barokowy ołtarz pochodzący z XVIII w.

5. Historia Obrazu Matki Bożej • Historia obrazu Matki Bożej • Matka Cudu • Historia mówi o wydarzeniu z XVIII wieku. • Samotnie wychowująca swe dziecko matka dźwigała na swych barkach cierpienie, jakim było kalectwo dziewczynki. Od urodzenia była dzieckiem niemym. • Wydarzenie miało miejsce wówczas, gdy dziecko miało 7 lat. W folwarku trwały prace przy sianokosach. Słonecznego poranka matka wraz z dziewczynką poszła na folwarczną łąkę do pracy. W czasie gdy kobieta pracowała, córka bawiła się w pobliżu. Było już upalne południe. Dziecko spragnione pochyliło się nad pobliskim strumykiem by napić się wody. Wtem spostrzegła nad strumykiem dziwną jasność i zobaczyła Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Dziewczynka przeraziła się ogromnie i krzyknęła: mamo! Było to pierwsze słowo, które wypowiedziała po siedmiu latach, a później niezgrabnymi ale zrozumiałymi słowami opowiedziała, co ją spotkało. • Wieść o cudzie uzdrowienia rozeszła się bardzo szybko, przyciągając w to miejsce wielu ludzi. Umieszczony przy strumyku , a póżniej w wybudowanej świątyni w Łopience obraz Matki Bożej stał się celem pielgrzymek.

6. Cud Pięknego Oblicz • Ze wspomnianym wizerunkiem Matki Bożej Łopieńskiej związane są liczne przekazy. Jeden z nich mówi, że po znalezieniu obrazu w Łopience odwożono go aż trzykrotnie do pobliskiej wsi - Terki, ale obraz w cudowny sposób powracał. Inne podanie głosi, że cudowny obraz zatrzymał się na stojącej obok cerkwi okazałej lipie, spostrzegły go gęsi, które głośnym gęganiem powiadomiły o tym ludzi. Ostatnie podanie głosi, że w drodze do Terki woły, ciągnące wóz z obrazem, stanęły na granicy Łopienki, Buka i Polanek, i nie chciały dalej iść, sprowadzono jeszcze dwa woły, ale i to nie pomogło, więc tamtejsi mieszkańcy wrócili z cudowną ikoną do Łopienki. • Kiedy naprawdę trafił on do Łopienki?- nie wiadomo. • Cudowny obraz przyciągał do Łopienki, niewielkiej wsi, (która liczyła w 1921 roku łącznie 303 mieszkańców, w tym 289 grekokatolików , 6 rzymskokatolików i 8 wyznania mojżeszowego), rzesze wiernych, nawet z bardzo odległych stron. Swego czasu, a właściwie od XVIII wieku do momentu wysiedleńŁopienka była najbardziej znanym sanktuarium kultu maryjnego w Zachodnich Bieszczadach. Na odpust 13 lipca (Wniebowstąpienie Najświętszej Marii Panny), jeszcze w XIX wieku przychodziło kilkanaście tysięcy wiernych - nie tylko Rusinów, ale też mieszkańców stoków Karpat, Pogórzanie zza Wisłoki, a nawet Górale śląscy spod Andrychowa. By rozłożyć swe kramy z różnymi towarami, przyjeżdżali tu nawet Żydzi z odległego przecież Krakowa. • W 1943 roku odbył się tu ostatni odpust. Rok później przez bieszczadzkie wsie przechodził front. Latem 1944 roku w Łopience spłonęły dwa domy. Władze wytypowały 420 mieszkańców do wysiedlenia, jednak do końca maja 1945 roku nikt nie został wywieziony. Dopiero w maju 1946 roku na Ukrainę przymusowo wysiedlono 48 rodzin. Ostatnie 7 rodzin wysiedlono w 1947 roku podczas akcji "Wisła". Domy opustoszały. Większość z nich rozebrali ludzie z okolicznych wsi, traktując je jako darmowy skład budulca i opału

7. Msze Święte w Sanktuarium • W ciągu roku (z wyjątkiem wakacji): • - dni powszednie: 16.00 • - Niedziele i Uroczystości: 9.30; 11.00; 16.00 • * W czasie wakacji : • - dni powszednie: 19.00 • - Niedziele i Uroczystości: 7.00; 8.00; 9.30; 11.00; 19.00 • (msze święte 9.30 i 11.00 na placu liturgicznym przy ołtarzu polowym za kościołem)

8. Kilka Ciekawych Fotek

9. Tam Gdzie Zdarzył się cud • W 1598 r. Piotr II Bal otrzymał Łopienkę i inne miejscowości. W 1939 roku liczyła 361 mieszkańców. W latach 1946 i 1947 została całkowicie wysiedlona, a zabudowania z czasem zostały rozebrane. Jedynym zachowanym budynkiem jest murowana cerkiew greckokatolicka z 1757 roku, która jest od 1983 roku stopniowo remontowana. Cerkiew jest wpisana do Rejestru zabytków pod numerem rejestracyjnym A-708 z 16.03.1972. Sama Łopienka jest wpisana do tego rejestru jako „relikt dawnej wsi” pod numerem rejestracyjnym A-238 z 4.06.1991.

11. KONIEC