290 likes | 410 Views
INTERACCIÓN ENTRE OS CORPOS. AS FORZAS E OS SEUS EFECTOS A FORZA É UN VECTOR: F R COMPOSICIÓN E DESCOMPOSICIÓN DE FORZAS AS FORZAS E OS CAMBIOS DE MOVEMENTO: A DINÁMICA. http://www.iesalandalus.com/joomla3/images/stories/FisicayQuimica/FQ4eso/fq4esot4_dinamica.pdf.
E N D
INTERACCIÓN ENTRE OS CORPOS AS FORZAS E OS SEUS EFECTOS A FORZA É UN VECTOR: FR COMPOSICIÓN E DESCOMPOSICIÓN DE FORZAS AS FORZAS E OS CAMBIOS DE MOVEMENTO: A DINÁMICA
http://www.iesalandalus.com/joomla3/images/stories/FisicayQuimica/FQ4eso/fq4esot4_dinamica.pdfhttp://www.iesalandalus.com/joomla3/images/stories/FisicayQuimica/FQ4eso/fq4esot4_dinamica.pdf AS FORZAS E OS SEUS EFECTOS Termo utilizado a cotío Relacionámolo cos fenómenos ou actividades que se está a estudar ou a facer: xogar o tenis , ó golf, o billar.. Efectos: • produce deformacións • modifica o estado de repouso ou movemento http://www.quimicaweb.net/grupo_trabajo_ccnn_2/tema2/index.htm
FORZA: TODA CAUSA CAPAZ DE MODIFICAR O ESTADO DE REPOUSO OU DE MOVEMENTO DUN CORPO É UNHA INTERACCIÓN ENTRE DOUS CORPOS OU ENTRE PARTES DUN MESMO CORPO
FORZAS E DEFORMACIÓNS ELASTICIDADE LEI DE HOOKE MEDIDA DAS FORZAS
RÍXIDOS: non modifican a súa forma cando actúa sobre eles unha forza • ELÁSTICOS: aqueles que recuperan a súa forma orixinal unha vez que cesa a forza que os deforma • PLÁSTICOS: aqueles materiais que non recuperan a súa forma orixinal ao cesar a forza que os deforma e quedan deformados permanentemente FORZAS E DEFORMACIÓNS En función da resposta que un corpo presenta á acción ou interacción dunha forza, podemos clasificalos como: ríxidos, elásticos e plásticos
ELASTICIDADE: propiedade que permite ós corpos deformarse baixo á acción dunha forza e recuperar a súa forma inicial unha vez que cesa a causa que os deforma LÍMITE DE ELASTICIDADE: forza máxima que se pode aplicar sobre un corpo. Unha vez superada o corpo non recupera a forma inicial LÍMITE DE ROTURA: forza máxima que pode soportar un corpo sen romperse
LEI DE HOOKE A DEFORMACIÓN QUE SUFRE UN CORPO ELASTICO É DIRECTAMENTE PROPORCIONAL Á FORZA QUE A PRODUCE
A unidade da forza no SI: newton -N • Utilízase o dinamómetro • O DINAMÓMETRO: tubo cilíndrico que leva no seu interior un resorte que se deforma o ser sometido a unha forza. Este resorte leva, ademais, adosado unha escala que permite ler directamente a forza MEDIDA DAS FORZAS
A FORZA É UN VECTOR FR COMPOSICIÓN DE FORZAS: COA MESMA DIRECCIÓN E SENTIDO CONCORRENTES PARALELAS DO MESMO SENTIDO E DISTINTO PUNTO DE APLICACIÓN PARALELAS CON DISTINTOS PUNTOS DE APLICACIÓN E SENTIDOS CONTRARIOS DESCOMPOSICIÓN DE FORZAS
A FORZA É UN VECTOR • INTENSIDADE OU MÓDULO: valor numérico da forza é a unidade en N • DIRECCIÓN: recta que contén ó vector • SENTIDO: indicado polo extremo da frecha • PUNTO DE APLICACIÓN: lugar onde se aplica a forza • Se sobre un corpo actúan dúas ou máis forzas dicimos que estamos diante dun sistema de forzas • FORZA RESULTANTE : é aquela que rempraza a tódalas forzas que actúan sobre un corpo , producindo o mesma efecto
Coa mesma dirección e sentido: a RESULTANTE • Módulo: suma dos módulos • Dirección : a mesma ca das forzas • Sentido : o mesmo co da forzas COMPOSICIÓN DE FORZAS
Coa mesma dirección e sentido contrario Módulo: suma dos módulos Dirección : a mesma ca das forzas Sentido : o da forza maior
FORZAS CONCORRENTES A resultante obtense aplicando a regra do paralelogramo Módulo: aplicamos o teorema de pitágoras Dirección : a da tanxente Sentido : ángulo obtido da tanxente
FORZAS PARALELAS DO MESMO SENTIDO E DISTINTO PUNTO DE APLICACIÓN • Aplicadas as F1 e F2 nos extremos dunha barra de lonxitude, l , queremos obter a resultante R: punto de aplicación e o valor da forza resultante. • Pódese calcular gráfica e matematicamente
Calculo matemático: • F1 + F2 = R 20 N+ 30 N = 50 N • F1 . d1 = F2. d2 20 . d1 = 30 . d2 • d1 + d2 = d d2 = d - d1 = 0, 90 - d1 • 20 . d1 = 30 . ( d - d1 ) • 20 . d1 = 30 . ( 0,90 – d1 ) • d1 = 27/50 = 0,54 m → 54 cm
Resultante: • Módulo: suma dos módulos • Dirección: paralela ás forzas • Sentido: o mesmo cas forzas • Punto de aplicación: entre as forzas e divide ó segmento que as une en partes inversamente proporcionais ós seus módulos
FORZAS PARALELAS DE SENTIDOS CONTRARIOS E DISTINTO PUNTO DE APLICACIÓN • Aplicadas as F1 e F2 nos extremos dunha barra de lonxitude, l , queremos obter a resultante R: punto de aplicación e o valor da forza resultante. • Pódese calcular gráfica e matematicamente
Calculo matemático: • F1 + F2 = R (-5) N+ 10 N = 5 N • F1 . d = F2. d2 5. (d1 + d2 ) = 10 . d2 • d1 + d2 = d d1 = 6 m • 5. ( 6 + d2 ) = 10 . d2 • 30 + 5 d2 = 10 . d2 • d2 = 30/5 = 6 m
Resultante: • Módulo: suma(f1 + (-f2)) dos módulos • Dirección: paralela ás forzas • Sentido: o da forza maior • Punto de aplicación: exterior ó segmento que une as forzas e corta á recta que contén a este segmento nun punto, de tal xeito, que as distancias ós puntos de aplicación das compoñentes é inversamente proporcionais ós seus módulos
DESCOMPOSICIÓN DE FORZAS • Calquera forza se pode descompoñer na suma doutras dúas, as súas compoñentes, dirixidas en direccións distintas • Xeralmente cóllese o sistema de eixos cartesianos. • Cada compoñente obtense facendo a proxección perpendicular do vector sobre cada dirección