Przygotowanie warsztatu pracy do nauki biegu na orientację

1. Przygotowanie warsztatu pracy do nauki biegu na orientację mgr Rafał Mastela

2. Plan działania krok po kroku: • Zdobywamy wiedzę o biegu na orientację • Organizujemy bazę sprzętową • Sporządzamy mapy • Przygotowujemy się do zajęć • Przeprowadzamy selekcję wstępną

3. Skąd czerpać wiedzę? • Literatura: - wybrane pozycje: * Mroczyński Z., Hirsz M.(1995)Bieg na orientację cz.I i II. AWF Gdańsk * Sławomir Mazur (2007)Podręcznik terenoznawstwa , AWF Katowice * Edward Mleczko (1999)Biegi na orientację - technika, taktyka, trening , AWF Kraków. * P. Cych, J. Kozłowski (1998)Bieg na orientację. Trening - praktyka i teoria, COS W-wa • Internet: www.uksjedynka.jasnet.pl (zakładka - co to jest bno?)

4. Co nam będzie potrzebne? • punkty kontrolne (PK) • „coś” do potwierdzania obecności na PK • karty startowe • plany i mapy

5. Z czego zrobić punkt kontrolny?PRZYKŁADOWE POMYSŁY • Luźno leżące kartoniki – jedna strona to symbol bno, z drugiej mogą być cyfry lub litery • Kartki do przymocowywania – włożone w koszulki foliowe kartki A4 z symbolem bno • Tyczki do wbijania – wykonane z drewnianych kijków lub listew (np..2x3 cm), do których mocujemy kawałek taśmy budowlanej • Konstrukcje wolnostojące – wykonane samodzielnie lub przysposobione stojaki drewniane, plastikowe lub z metalu, do których mocujemy lampiony

6. Czym potwierdzać obecność na PK? • kredkami różnego koloru mocowanymi nitką do PK • perforatorami przymocowanymi na stałe lub sznurkiem do PK • długopisem lub flamastrem, posiadanym przez uczestnika • zbierając naklejki (np.cenówki) lub karteczki znajdujące się przy PK

7. Swoją obecność na PK potwierdzamy na kartach startowych, które każdy uczestnik otrzymuje przed rozpoczęciem zawodów lub treningu. Najlepiej samemu wykonać kartę startową używając dowolnego programu graficznego lub tekstowego (np. .Microsoft Word”). Możemy wtedy uzyskać treść przystosowaną do typu zawodów lub treningu jaki chcemy przeprowadzić. Na czym potwierdzać obecność przy PK?

8. Na czym uczyć czyliskąd brać mapy? Ten problem dotyka nas w największym stopniu, gdyż niejednokrotnie wszystko moglibyśmy mieć ale akurat w naszej okolicy nie wykonano do tej pory żadnej mapy nadającej się do biegów na orientację! UWAGA! Mapy w skali 1:10000 również nie nadają się dla początkujących, gdyż nie wprawione dzieci na takich mapach często szybko tracą orientację i zniechęcają się do dalszej pracy! Musimy więc zakasać rękawy i zabrać się do stworzenia własnego zasobu map. Od czego zacząć ? – o tym na następnych stronach, a więc … … DO DZIEŁA!

9. Zaczynamy od sali gimnastycznej WYSTARCZY SZKIC , KSEROKOPIARKA , A PÓŹNIEJ… … TROSZECZKĘ WYOBRAŹNI. KROK 1. KROK 2. Sporządzamy szkic Rysujemy WZORCÓWKĘ czyli rozkład wszystkich punktów na SaliKROK 3. Budujemy dowolne trasy

10. Później sporządzamy mapę terenu przyszkolnego

11. Co potem? Kolejnym krokiem będzie prowadzenie zajęć i udział w zawodach na coraz mniejszych skalach, trzymając się zasady, że najpierw skale większe (1:2000, 1:3000), później średnie (1:4000,1:5000,1:7500), a na końcu małe (1:10000, 1:15000). Tutaj nie będziemy już musieli robić map. Wystarczy wejść na stronę Subregionalnej Ligi Biegów na Orientację i z działu MAPY ściągnąć mapkę terenu, na którym chcemy sobie pobiegać. Po to m.in.. powstał pomysł na Ligę, która dodatkowo da nam możliwość startu dzieci w zawodach bez ponoszenia większych kosztów (wystarczy kupić bilet na MZK). www.uksjedynka.jasnet.pl/ligabno

12. Kto nie może biegać czyli selekcja wstępna. Choć bieg na orientację to sport dla każdego, począwszy od kilkuletnich maluchów, skończywszy na osobach w podeszłym wieku, to nie należy zapominać, że w trakcie samodzielnego biegu w terenie zalesionym dziecko może być przez pewien okres czasu niewidoczne przez nikogo. Dlatego bezwzględnie należy zrobić wcześniejszy wywiad, czy wśród dzieci, z którymi mamy zamiar pracować nie ma takich, u których jest ryzyko, choćby minimalne, wystąpienia ataku lub zasłabnięcia na trasie. Sportu tego samodzielnie, nawet rekreacyjnie, nie mogą uprawiać dzieci ze stwierdzoną astmą, padaczką, cukrzycą i arytmią serca! Można jednak dopuścić do udziału taką osobę, ale tylko pod opieką osoby dorosłej, wspólnie w kategorii rodzinnej.

13. Z kim zatem pracować? Obserwując wyniki i postępy poszczególnych dzieci widać pewne prawidłowości. Na początku zdecydowanie lepiej radzą sobie dzieci, które mają bardzo dobre wyniki w nauce z przedmiotów ścisłych, takich jak: fizyka, chemia i matematyka, bez względu na zdolności kondycyjne i motorykę. Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż szkolenie w biegu na orientację to co najmniej kilkuletnie doskonalenie własnych umiejętności, nie należy rezygnować z dzieci, które na początku „nie jarzą” tak szybko jak ci zdolniejsi i odstają wyraźnie od pozostałych. Poprzez systematyczny udział w zajęciach i zawodach, taka osoba może w przyszłości okazać się bardzo wartościowym zawodnikiem. Ale przecież jesteście nauczycielami, to co Wam będę mówił …… OPRACOWAŁ I ZACHĘCAŁ DO PRACY: mgr Rafał Mastela