Historia systemu DOS

1. Historia systemu DOS Nazwa MS-DOS, to skrót od Microsoft Disk Operating System, czyli Dyskowy System Operacyjny firmy Microsoft. MS-DOS wywodzi się od systemu o nazwie QDOS, opracowanego przez Seattle Computers*- pionierską firmę w dziedzinie budowy i oprogramowania komputerów z procesorem Intel 8086. Kolejne wersje tego systemu o nazwie 86 DOS zostały w 1981 roku zakupione przez firmę Microsoft i nazwane MS - DOS. W tym samym roku system MSDOS zastosował w swoim komputerze IBM PC, wersja dla tego komputera została nazwana PC DOS i system ten został nierozerwalnie związany z komputerem osobistym IBM. Opisywany system był wzorowany na systemach CP/M 80 ORAZ Unix. Z CP/M przejęto ogólną strukturę systemu. Przy konstruowaniu systemu założono, że możliwa będzie automatyczna konwersja programów działających pod kontrolą systemu CP/M do postaci wymaganej przez MS DOS. Miał on być systemem działającym szybko i efektywnie gospodarującym pamięcią dyskową. Założenia te zostały osiągnięte. W krótkim czasie opracowano dla tego systemu wiele programów użytkowych, co zachęciło producentów do instalowania go w wielu komputerach. System działa głównie w trybie tekstowym. Wszystkie polecenia wydaje się za pomocą klawiatury.DOS jest systemem jednozadaniowym, to znaczy w dowolnej chwili tylko jeden program może pracować pod jego kontrolą. System jedno-zadaniowy bywa nazywany również systemem jednoużytkownikowym (ang. single user-system), w związku z tym, że w jednej chwili może obsługiwać tylko jednego użytkownika. Zakres czynności wykonywanych przez system operacyjny DOS obejmuje: Zarządzanie pamięcią operacyjną (przydzielenie pamięci zadaniu, zwolnienie pamięci). Sterowanie pracą urządzeń zewnętrznych (obsługa klawiatury, wyświetlania na monitorze, obsługa odczytu i zapisu pamięci zewnętrznej, obsługa złącz szeregowych i równoległych). Zarządzanie informacją zapisaną w pamięci zewnętrznej poprzez organizację systemu plików (tworzenie, zapisywanie, odczytywanie, kasowanie plików w hierarchicznej strukturze). Komunikację z użytkownikiem i udostępnianie pozostałych elementów oprogramowania (podstawowego, narzędziowego, użytkowego). Kontrolę poprawności pracy sprzętu i organizację w sytuacjach awaryjnych (brak urządzenia zewnętrznego, brak dostępu do urządzenia zewnętrznego, błąd w pamięci operacyjnej, błąd odczytu z klawiatury, błąd zapisu w pamięci zewnętrznej).

2. Polecenia w systemie MS - DOS dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne. Przykładowe polecenia wewnętrzne : • dir • cd • copy • del • md Przykładowe polecenia zewnętrzne : • fdisk • format • chkdsk • tree • mem Różnica pomiędzy poleceniami wewnętrznymi i zewnętrznymi jest taka, że wewnętrzne są realizowane przez interpreter poleceń command.com a zewnętrzne są realizowane przez pliki wykonywalne typu *.com , lub *.exe .Chcąc bliżej poznać do czego służą poszczególne polecenia należy po znaku zachęty wpisać przykładowo del /?|more, a wyświetlony zostanie krótki opis danego polecenia.

3. POLECENIA WEWNĘTRZNE BREAK Załącza i wyłącza możliwość przerwania danej komendy za pomocą kombinacji CTRL-C, jeśli po BREAK następuje odpowiednio ON lub OFF. Podanie samego wyrażenia BREAK powoduje wyświetlenie aktualnego statusu. Przykład: BREAK ON BREAK OFF CHDIR lub CD Zmienia aktualny katalog zgodnie z podaną ścieżką dostępu. Przykład: CD\BIN\USER CLS Przeprowadza wyczyszczanie całego ekranu. COPY Kopiowanie pliku lub połączenie dwóch plików. Opcja /A zapewnia przy tym, że kopiowanie plików tekstowych zostaje zakończone wraz z pojawieniem się CTRL - Z; opcja B zapewnia natomiast, że także znaki CTRL - Z podlegają kopiowaniu. W przypadku połączenia plików ustawiona jest z góry opcja /A, poza tym opcja /B. Przykład: COPY B: TEXT plik TEXT zostaje pobrany z napędu B i skopiowany na dysku umieszczonym w napędzie wybranym wcześniej COPY *.*B: wszystkie pliki z przedłużeniem nazwy zostają pobrane z aktualnego napędu i skopiowane za pomocą napędu B COPY TEXT + INFO do pliku TEXT zostaje dołączony plik INFO; w wyniku tego plik TEXT stanie się oczywiście dłuższy CTTY Ustala miejsce, z którego system operacyjny MS - DOS przyjmuje komendy. Dopuszcza się nazwy CON ( wstępne ustawienie, konsola ), AUX, PRN i NUL. DATE Wyświetlanie i ewentualna zmiana daty według formatu amerykańskiego ( miesiąc - dzień - rok lub miesiąc/dzień/rok ). Kolejny rok może być wprowadzony w postaci dwu- lub czterocyfrowej. Przykłady: DATE 3-16-2001 ustawia datę na 16 marzec 2001 rok DATE wyświetla datę. DEL lub ERASE Kasowanie plików. DEL i ERASE wykonują te same funkcję. Przykłady: DEL *. kasuje wszystkie pliki bez rozszerzenia DEL *.* kasuje wszystkie pliki z rozszerzeniem DEL B:NAME.TMP kasuje plik NAME.TMP w napędzie dyskowym B DEL N? M kasuje wszystkie pliki, których nazwa składa się z trzech znaków, przy czym pierwszy jest N a ostatni M

4. DIR Przedstawia pliki aktualnego lub specyfikowanego katalogu. Przykłady: DIR wszystkie pliki aktualnego katalogu DIR B:*.COM wszystkie pliki .COM w napędzie dyskowym B ECHOON/OFF Zwykle komendy z jednego pliku wykonywanego w trybie pracy Batch, ukazują sie równocześnie na ekranie monitora. ECHO OFF wyłącza wyświetlanie natomiast ECHO ON ponownie włącza ich ukazywanie na ekranie. ERASE Identyczna jak komenda DEL EXIT Tak jak w CP/M-Plus, także w MS - DOS procesor komend nie jest umieszczony na stałe w pamięci operacyjnej, lecz zawsze ładuje się jako plik o nazwie COMMAND.COM z dysku ( dyskietki systemowej ). W programie użytkownika należy to uczynić jawnie po zgłoszeniu się znaku zachęty napędu dyskowego (Np A>), w celu wywołania komend systemu MS - DOS Np. DIR. EXIT zapewnia następnie powrót do opuszczonego wcześniej programu użytkownika. FOR...IN...DO Instrukcja pętli do automatycznego powtarzania komendy systemu MS - DOS. Podczas wprowadzania ręcznego należy użyć następującej składni: FOR% znak IN ( parametr komendy ) % znak. W przypadku pracy w trybie Batch należy zmienić poszczególne znaki i procentu na znaki podwójne (%%). "Znak" jest nienumerycznym znakiem ASCII i służy jako ( dowolnie wybrana ) nazwa zmiennej. Następujący przykład drukuje wszystkie pliki typu TXT występujące na dyskietce: FOR%%IN (*.TXT) DO TYPE %% i  GOTO Skok do określonej pozycji w pliku Batch; do podania miejsca przeznaczenia jest wykorzystywany ciąg znaków ( etykieta ). Przykład: :ABC zdefiniowanie etykiety w pliku Batch ...dalsze instrukcje IF Instrukcja warunkowa dla pliku typu Batch. Warunek: EXIST NAME określa, czy występuje plik NAME. %n= = łańcuch sprawdza czy w zbiorze Batch podstawione parametry są równe ciągowi znaków  "łańcuch". Stosując ERRORLEVEL można stwierdzić, czy wcześniejsza komenda ( Np BACKUP ) daje określony kod wyjścia ( Exit Code ). Przykłady: IF NOT EXITST NAME ECHO GIBT ES NICHT Tekst "Gibt es nicht" jest wprowadzany, jeżeli plik NAME nie występuje w aktualnym katalogu IF ERRORLEVEL 1 GOTO ABC Skok do etykiety ABC, jeżeli kod wyjścia poprzedniej komendy był równy 1. MKDIRlub MD Dodanie nowej ścieżki katalogu. Przykład: MD USER PATH Umożliwia dostęp do nie rezydujących komend, podczas pracy w innej części katalogu o strukturze hierarchicznej, bez konieczności każdorazowego zapisu ścieżki przed komendami. Bez podania parametru zostanie przedstawiona aktualnie poszukiwana ścieżka. Komenda "PATH" ustawia ścieżkę na aktualny katalog. Przykład: PATH \BIN\USER

5. PAUSE Umożliwia wstrzymanie operacji na pliku Batch z możliwością opcjonalnego przedstawienia tekstu. Wykonanie można przerwać po naciśnięciu klawisza CTRL - C lub kontynuować po użyciu dowolnego innego klawisza. Przykład: PAUSE ABBRUCH MIT CTRL-C MOGLICH REM Dopuszcza, dodawanie komentarzy o długości 123 znaków w wierszach komend MS - DOS. REN( RENAME ) Zmiana nazwy pliku lub grupy plików, przy czym ignorowane części pierwotnej nazwy pozostają bez zmian. Przykład zmiany REN NAME1 NAME2 RMDIR Służy do kasowania ścieżki katalogu. W celu zabezpieczenia dopuszcza się kasowanie tylko takich katalogów, które nie zawierają plików ani podkatalogów. Przykład: RMDIR \USER\HANS SET Dopuszcza automatyczną zmianę ciągu znaków wprowadzanych z klawiatury na inny ciąg. W pliku Batch ciąg znaków należy zamknąć z obu stron znakiem procenta ( Np. %STRING% ). Dla uzyskania pry każdym wprowadzeniu znaków ABC ciągu DEF wystarczy podać: SET ABC=DEF SHIFT Ponieważ zwykle istnieje możliwość stosowania 10 parametrów podstawienia w pliku Batch ( %0...%9 ), możliwe jest przesuwanie ich numeracji przez powtórne wprowadzenie polecenia SHIFT. Przykładowo zakładamy występowanie następującego przyporządkowania: %0="abc" %1="def" %2="ghi" %3...9 brak przyporządkowania Dla dodatkowego parametru zostało zarezerwowane miejsce. TIME Wyświetlanie i ustawienie czasu zegarowego ( 24 TIME pokazuje czas TIME 15ustawia czas na godzinę 15.00 TIME 15.30ustawia czas na godzinę 15.30 TYPE Wyświetlanie zawartości pliku tekstowego. Przykład: TYPE NAME.TXT VER Pokazuje na ekranie monitora numer wersji systemu operacyjnego. VERIFYON/OFF Po komendzie VERIFY ON wszystkie pliki zapisane na dysku twardym lub dyskietce będą czytane i sprawdzane w celu zabezpieczenia. ( W efekcie zapis do pamięci trwa nieco dłużej). Ten kontrolny odczyt można ponownie wyłączyć przez wprowadzenie VERIFY OFF. VOL lub VOLUME

6. POLECENIA ZEWNĘTRZNE ASSIGN  Skierowanie wszystkich odwołań z jednego napędu dyskowego na inny. ASSIGN bez podanych parametrów oddala wszystkie zlecenia. Przykład: ASSIGN D:=C: BACKUP Komenda ta służy do sporządzania kopii bezpieczeństwa zawartości dysku twardego. Istnieją tu następujące opcje: /S kopiowanie dotyczy nie tylko plików należących do aktualnego katalogu, lecz także plików należących do innych katalogów, znajdujących się dalej /M kopiowanie dotyczy tylko plików należących do aktualnego katalogu, które uległy zmianom w okresie od ostatniego wykonania komendy BACKUP /A   kopie wyspecyfikowanych plików zostają dołączone do dysku określonego komendą BACKUP /P   kopiowaniu podlega tyle plików, ile może się zmieścić na jednej dyskietce określonej komendą BACKUP /D: kopiowanie dotyczy tylko tych plików, które zostały utworzone lub zmienione w czasie jaki upłynął od podanej daty /T: kopiowanie dotyczy tylko tych plików, które zostały utworzone lub zmienione w okresie, jaki minął od podanej chwili czasowej ( porównaj TIME ) /L: zaznacza w podanej nazwie pliku, że sporządzona została kopia bezpieczeństwa /R kopiowanie nie dotyczy tych plików, do których można się odwołać w celu przeprowadzenia na nich zapisu. Za pomocą komendy IF można po zakończeniu realizacji komendy BACKUP określić wartość "kodu wyjściowego". Kod ten może przyjmować cztery wartości: 0 bez błedów 1 nie zostały odnalezione żadne pliki 3 proces kopiowania został przerwany przez użytkownika 4 proces kopiowania został przerwany z powodu błędu Przykład: BACKUP C:*.COM A: Wszystkie pliki typu .COM znajdujące się na dysku twardym (C) zostają przeniesione na napęd A i tam skopiowane BACKUP C:*.*A:/M wszystkie pliki, które uległy zmianie do momentu ostatniej komendy BACKUP, zostają skopiowane z dysku twardego C na dyskietce przynależnej napędowi A CHKDSK Powoduje wyświetlanie statusu określonego napędu dyskowego, pliku lub też grupy plików. Za pośrednictwem opcji /F system MS - DOS koryguje automatycznie błędy powstałe przy wprowadzaniu z klawiatury, Np błędy w określeniu napędu dyskowego. COMP Porównanie dwóch plików. Przykład: COMP A:*.TXT B: porównuje wszystkie pliki typu .TXT znajdujące się na dyskach umieszczonych w napędach A i B

7. EXE2BIN Przekształca pliki z programami maszynowymi przemieszczalnymi typu EXE, wytwarzanymi Np. przez program łączący asemblera Microsoft Macro - 86, na pliki typu COM. Plik nie powinien być dłuższy niż 64 Kbajty. Komenda EXE2BIN NAME pobiera plik NAME.EXE i generuje z niego NAME.COM. FDISK Wyświetlanie lub zmiana sposobu zarządzania plikami na zainstalowanym twardym dysku. Program FDISK jest obsługiwany przy pomocy menu, i umożliwia, Np. wykorzystanie tylko części twardego dysku dla systemu MS - DOS, inna część może być udostępniona dla innego systemu operacyjnego. FIND Wyświetla wszystkie wiersze plików, zawierające wyspecyfikowany ciąg znaków. Opcje: /V wyświetla odwrotnie wszystkie wiersze nie zawierające łańcucha. /C przedstawia tylko liczbę wierszy wynikowych. /N przed każdym wyświetlanym wierszem ukazuje jego numer ( w pliku źródłowym ). Przykłady: FIND "FOGLE" NAME1 NAME2wyświetla wszystkie wiersze NAME1 i NAME 2 zawierające ciąg znaków FOGLE DIR B: | FIND/V"ABC"wyświetla wszystkie nazwy plików z napędu dyskowego B, zawierające ciąg znaków ABC. FORMAT Formatowanie lub kasowanie dysków. Występują następujące opcje: /S kopiuje pliki systemowe na dysk; /C kasuje tylko dane bez ponownego fizycznego formatowania; po /V program FORMAT pyta, czy występuję ciąg znaków "Volume", aby móc nadać nazwę dyskowi. Przykład formatowania dysku w stancji ( napędzie ) C i zapisu na ścieżkach systemowych jądra systemu MS - DOS: FORMAT C:/S GRAPHICS Wyzwala klawisz PRTSC w celu wydrukowania na podłączonej drukarce obrazów graficznych znajdujących się na ekranie. HEXDUMP Wyświetla zawartość pliku w postaci szesnastkowej ( część pamięci w postaci szesnastkowej ); na początku każdego wiersza umieszczony jest czteropozycyjny adres, następnie bajty w postaci szesnastkowej, a na końcu ich reprezentacja w postaci znaków ASCI. Plik może mieć 64 Kbajty długości. Przykład: HEXDUMP A:NAME MODE Ustawienie parametru dla konsoli ( Np. przedstawienie na ekranie ) lub interfejsów. Przykłady: MODE COM1:30, N, 8, 1Ustawia pierwszy interfejs V.24 na 300 bodów, brak bitu parzystości ( N;E = parzystość, O = nieparzystość ), 8 bitów danych, 1 bit stopuMODE COM1:11Przełącza interfejs V.24 na 110 bodów, a pozostałe parametry pozostają bez zmian.MODE 40 ( lub 80 )W podłączonym monitorze przełącza na 40 ( lub 80 ) znaków /wierszMODE CO 40 Przełącza wyjście video na monitor kolorowy pracujący w trybie "kolorowym" z 40 znakami na wierszMODE PTYPE=PR2300Ustawia znaki sterujące dla drukarki typu PR 2300, muszą one występować w pliku PRINTCAP systemu MS - DOSMODE LPT1:80,6Ustawia drukarkę 1 na 80 znaków w wierszu i 6 punków odległości między wierszami ( najczęściej dopuszcza się wartości 6 lub 8 )MODE LPT1:=COM1Zamienia wyjście z drukarki 1 na interfejs 1 typu V.24; MORE Podczas wyprowadzania wyświetla każdorazowo zawartość tylko jednego ekranu i w najniższym wierszu na ekranie zapisuje ponownie MORE, dzięki czemu po naciśnięciu Return wyświetlona będzie następna strona. Przykład: TYPE NAME | MORE

8. PROMT Pozwala na zdefiniowanie innego znaku Promt niż ">". Bez tego parametru zdefiniowany jest zwykły znak Promt. Zdefiniowane zostaną również następujące znaki specjalne oraz ich ciągi: $symbol dolarataktualny czasdaktualna datapaktualny katalogvnumer wersji MS - DOSnustawiony napęd dyskowyqsymbol większości:>1symbol mniejszości:<bkreska pionowa|-znak CR-LF ( nowy wiersz )sspacjahcofnijeznak escapefznak równości:= RECOVER Zaznacza uszkodzone sektory dyskietki ( dzięki temu nie są one dalej stosowane ). Podanie symbolu napędu dyskowego w postaci parametru umożliwia sprawdzenie całego dysku. Jeżeli następnie nazwa pliku ( Wildcards "*" i "?" są dozwolone ), wtedy MS - DOS próbuje uratować plik w jakikolwiek możliwy sposób oraz zaznacza również miejsce błędu. RESTORE Przepisanie plików z dyskietek Backup na dysk twardy. W tym przypadku występują opcje i kody wyjścia jak w komendzie BACKUP. Przykład: RESTORE A: C: SETLANG Wobec stosowania w różnych krajach narodowych zestawów znaków i innych układów klawiszy, w komputerach z systemem MS - DOS występuję w pamięci RAM tabela zmiany kodu klawiatury. SETLANG ładuje ją z dysku systemowego, przy czym nazwę pliku należy podać wraz z wymaganym rozmieszczeniem klawiszy ( powinna występować zgodność pomiędzy opisem klawiatury ). Przykład wyboru: SETLANG KEYBGR SORT Sortowanie pliku, zwykle według alfabetu. Użycie opcji /R pozwala na sortowanie w odwrotnej kolejności, a opcja /+ umożliwia rozpoczęcie sortowania w określonym numerze wiersza. W omawianym przykładzie plik NAME zostanie posortowany od drugiego wiersza, wobec czego pozostaje nie zmienione miejsce na nagłówek tekstu: SORT NAME/ +2 SYS Służy do zapisu plików systemowych MSDOS.SYS i IO.SYS oraz COMMAND.COM na dyskietce z wolnymi ścieżkami systemowymi. Przykład: SYS B: TREE Wyświetlanie wszystkich katalogów i ścieżek stacji dyskowej. Za pomocą opcji /F listowane są także nazwy plików. Przykład: TREE A:/F PRINT Umożliwia , jak w MB/M, wprowadzenie plików tekstowych na drukarkę podczas wykorzystywania innych komend ( Spooler ). Nazwy plików nie należy jednakże uzupełniać ścieżkami katalogu. Możliwe są następujące opcje: /T kasuje bufor; /C umożliwia przeskoczenie pojedynczych plików z pewnej ich grupy;/P wybiera natomiast poszczególne pliki z danej grupy w celu ich wydrukowania. Przykład: PRINT /T*.TXT kasowanie bufora, wybór wszystkich plików TXT PRINT NAME.TXT / C plik NAME nie powinien zostać wyprowadzony. DISKCOMP Porównuje ze sobą zawartość dwóch dyskietek ( nie działa na twardych dyskach ). Opcja /1 porównuje tylko pierwszą stronę dyskietki; wprowadzenie /8 ogranicza porównanie do ośmiu sektorów na ścieżkę, także w przypadku stosowania DISKCOMP A: B: DISKCOPY Służy do kopiowania z jednej dyskietki na drugą, ścieżka po ścieżce, sektor po sektorze; w tym celu należy podać numer napędu dyskowego, źródłowego i przeznaczenia. ( Typ w zależności od rozmieszczenia plików na dysku funkcja DISCOPY A: B:

9. Omówienie powłoki poleceń Omówienie powłoki poleceń Powłoka poleceń jest oddzielnym programem umożliwiającym bezpośrednią komunikację między użytkownikiem a systemem operacyjnym. Interfejs użytkownika powłoki poleceń nie funkcjonuje w trybie graficznym i zapewnia środowisko, w którym są uruchamiane aplikacje i narzędzia działające w trybie tekstowym. Powłoka poleceń wykonuje programy i powoduje wyświetlanie danych wyjściowych na ekranie przy użyciu pojedynczych znaków, podobnie jak Command.com — interpreter poleceń podsystemu MS-DOS. Powłoka poleceń systemu operacyjnego serwera Windows używa interpretera poleceń Cmd.exe, który ładuje aplikacje i kieruje przepływem informacji między nimi w celu przekształcenia danych wejściowych użytkownika na formę zrozumiałą dla systemu operacyjnego. Za pomocą powłoki poleceń można tworzyć i edytować pliki wsadowe (nazywane również skryptami) w celu zautomatyzowania rutynowych zadań. Na przykład można używać skryptów do automatyzowania zarządzania kontami użytkowników lub wykonywania kopii zapasowych w godzinach nocnych. Można również korzystać z wersji hosta skryptów systemu Windows przeznaczonej dla wiersza polecenia (CScript) w celu uruchomienia w powłoce poleceń bardziej zaawansowanych skryptów. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Uruchamianie Hosta skryptów systemu Windows. Przy użyciu plików wsadowych można efektywniej wykonywać operacje niż za pomocą interfejsu użytkownika. Pliki wsadowe akceptują wszystkie polecenia dostępne w wierszu polecenia. Aby uzyskać więcej informacji na temat plików wsadowych i skryptów, zobacz Korzystanie z plików wsadowych. Można dostosować okno wiersza polecenia, aby ułatwić przeglądanie i precyzyjnie kontrolować sposób uruchamiania programów. Aby uzyskać więcej informacji o dostosowywaniu okna wiersza polecenia, zobacz Konfigurowanie wiersza polecenia.

10. Korzystanie z wielu poleceń i symboli przetwarzania warunkowego Korzystając z symboli przetwarzania warunkowego, można wykonywać wiele poleceń z pojedynczego wiersza polecenia lub skryptu. Po uruchomieniu wielu poleceń przy użyciu symboli przetwarzania warunkowego, polecenia po prawej stronie symbolu przetwarzania warunkowego działają zgodnie z wynikami polecenia znajdującego się po lewej stronie symbolu przetwarzania warunkowego.

11. Korzystanie ze zmiennych środowiskowych w programie Cmd.exe Korzystanie ze zmiennych środowiskowych w programie Cmd.exe Środowisko powłoki poleceń programu Cmd.exe jest definiowane przez zmienne określające zachowanie powłoki poleceń i systemu operacyjnego. Można definiować zachowanie środowiska powłoki poleceń lub całego środowiska systemu operacyjnego przy użyciu dwóch typów zmiennych środowiskowych (systemowych i lokalnych). Systemowe zmienne środowiskowe definiują zachowanie globalnego środowiska systemu operacyjnego. Lokalne zmienne środowiskowe definiują zachowanie środowiska bieżącego wystąpienia programu Cmd.exe. Systemowe zmienne środowiskowe są wstępnie ustawiane w systemie operacyjnym i dostępne dla wszystkich procesów serwerowego systemu operacyjnego Windows. Mogą je zmieniać tylko użytkownicy z poświadczeniami administracyjnymi. Te zmienne są najczęściej używane w skryptach logowania. Lokalne zmienne środowiskowe są dostępne tylko wtedy, gdy użytkownik, dla którego zostały utworzone, jest zalogowany na komputerze. Zmienne lokalne ustawione w gałęzi HKEY_CURRENT_USER obowiązują tylko w przypadku bieżącego użytkownika, ale definiują zachowanie globalnego środowiska systemu operacyjnego. Poniższa lista opisuje różne typy zmiennych zgodnie z malejącą kolejnością pierwszeństwa: 1.Wbudowane zmienne systemowe. 2.Zmienne systemowe w gałęzi HKEY_LOCAL_MACHINE. 3.Zmienne lokalne w gałęzi HKEY_CURRENT_USER. 4.Wszystkie zmienne środowiskowe i ścieżki ustawione w pliku Autoexec.bat. 5.Wszystkie zmienne środowiskowe i ścieżki ustawione w skrypcie logowania (jeżeli istnieją). 6.Zmienne używane interakcyjnie w skrypcie lub pliku wsadowym. W powłoce poleceń każde wystąpienie programu Cmd.exe dziedziczy środowisko aplikacji nadrzędnej. Można więc modyfikować zmienne w nowym środowisku programu Cmd.exe, nie wpływając na środowisko aplikacji nadrzędnej.