240 likes | 729 Views
Aleksander Fredro. Surochów. Herb. Bończa. W 1809 (w wieku 16 lat) zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego, później był w wojsku Napoleona. W 1812 wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę (otrzymał wówczas Złoty Krzyż Virtuti Militari).
E N D
Herb Bończa
W 1809 (w wieku 16 lat) zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego, później był w wojsku Napoleona. • W 1812 wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę (otrzymał wówczas Złoty Krzyż Virtuti Militari). • W latach 1813–1814 przebył całą kampanię napoleońską jako oficer ordynansowy w sztabie cesarza. • W 1814 został odznaczony Krzyżem Legii Honorowej. • W 1815, po abdykacji Napoleona, wrócił do domu i gospodarował w rodzinnym majątku Beńkowa Wisznia. Opuszczając Paryż po klęsce Napoleona, Aleksander hr. Fredro napisał: Wyjechaliśmy razem, z odmiennych pobudek: Napoleon na Elbę, ja za się do Rudek.
Krzyż Virtuti Militari Order Legii Honorowej
W 1818, mając 25 lat, napisał pierwszą ważną komedię, "Pan Geldhab". Sztuka, napisana z dużym humorem i wdziękiem, opowiada o perypetiach młodego szlachcica starającego się o rękę córki tytułowego dorobkiewicza, usiłującego jednocześnie wydać ją za księcia. Sztuka została wystawiona w 1821 r. • 8 listopada 1828, po jedenastu latach starań, poślubił w kościele w Korczynie właścicielkę zamku w Odrzykoniu, Zofię de domo hrabinę Jabłonowską, primo voto hrabinę Skarbkową. • W 1828, po śmierci ojca, przejął i pomnożył odziedziczony majątek. Był już wtedy autorem kilkunastu komedii. • Od 1829 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. • 1830 – udział w pracach Obywatelskiego Komitetu Pomocy dla Powstania, który został utworzony we Lwowie.
Pomnik Aleksandra Fredry we Wrocławiu (przeniesiony ze Lwowa)
Syn i córka • Jan Aleksander Fredro • Zofię z Fredrów, zamężną hrabinę Szeptycką
Książki • W swych komediach Fredro ukazał mistrzostwo w charakterystyce bohaterów, kształtowaniu akcji i giętkości języka. Do utworów wprowadzał akcenty humorystyczne i elementy komiki ludowego teatru, ówcześnie właściwe tylko farsie. Utwory Fredry weszły na stałe do kanonu polskiej literatury i teatru. Jego bajki, jak np. "Małpa w kąpieli", "Zupa na gwoździu" czy "Paweł i Gaweł", są lekturami literatury dziecięcej.
Twórczość • Gwałtu, co się dzieje! • Intryga naprędce (wystawiona 1815) • Damy i Huzary • Dożywocie (wystawiona 1835) • Mąż i żona (wystawiona 1821) • Cudzoziemszczyzna • Nowy Don Kiszot, czyli sto szaleństw (wodewil) • Odludki i poeta • Pan Geldhab (wystawiona 1821) • Pan Jowialski (wystawiona 1832) • Śluby panieńskie czyli Magnetyzm serca (wystawiona 1833) • Trzy po trzy • Nocleg w Apeninach • Wielki człowiek do małych interesów (wystawiona 1877) • Wychowanka • Paweł i Gaweł • Ożenić się nie mogę • Zapiski starucha • Zemsta (wystawiona 1834). • Piczomira królowa Branlomanii • Sztuka obłapiania • Rewolwer (komedia) • Brytan-Bryś
Śmierć Aleksandra Fredry • Aleksander Fredro był człowiekiem pełnym wewnętrznych sprzeczności: aktywny i zaangażowany w sprawy publiczne, szukał zarazem samotności i przejawiał skłonność do mizantropii. Ostatnie lata życia, naznaczone chorobami, spędził z dala od świata w ścisłym gronie rodzinnym. • Zmarł we Lwowie 15 lipca 1876, został pochowany w rodzinnej krypcie kościoła w Rudkach koło Lwowa. • Herb Lwowa Flaga LwowaHerb Rudek • Panorama Lwowa Ratusz miejski SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ • Krypta w Sanktuarium Matki Bożej
Ciekawostki • I – nauka w domu (pod okiem guwernera), polegała na pamięciowym opanowywaniu wiedzy książkowej, Fredro wspomina ją następująco: "w młodych latach nie okazywałem zdolności do nauki", • II (szkoła życia) – nabieranie doświadczenia życiowego, "odtąd zaczęła się dla mnie szkoła świata, najpraktyczniejsza, najbardziej urozmaicona". • Jesienią 1828 r. ożenił się z Zofią z Jabłonowskich primo voto Skarbkową. Miał z nią syna Jana Aleksandra i córkę Zofię z Fredrów, zamężną hrabinę Szeptycką, która była matką m.in. biskupa Andrzeja Szeptyckiego i generała Stanisława. • Od 1873 był członkiem Akademii Umiejętności. • W latach 70. XX wieku wrocławski znawca i miłośnik twórczości Fredry, profesor Bogdan Zakrzewski, odwiedzając Rudki miał skraść z grobowca poety jeden z palców jego szkieletu; kości te zamurowano w ścianie kościoła św. Maurycego we Wrocławiu.
DZIĄKUJĘ ZA UWAGĘPrace wykonał: Michał Koralewski 6A • Materiały wykorzystywane były z: • http://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Fredro, • http://www.pwn.pl/, • http://poczetypisarzy.w.interia.pl/. • Zdjęcia wykorzystywane były z: • GOOGLE grafika. • Album wykorzystany był z: • http://www.tergim.republika.pl/czulnia/album.htm. • Opisy zdjęć własnoręczne. • Mowa z głowy. • Praca własnoręcznie wykonana.