1 / 38

Analiza zależności rocznego wzrostu PKB od stopy bezrobocia rejestrowanego

Analiza zależności rocznego wzrostu PKB od stopy bezrobocia rejestrowanego. Wykonanie: Bartłomiej Borkowski IiE, gr 103. Definicja badanych cech.

orrin
Download Presentation

Analiza zależności rocznego wzrostu PKB od stopy bezrobocia rejestrowanego

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Analiza zależności rocznego wzrostu PKB od stopy bezrobocia rejestrowanego Wykonanie: Bartłomiej Borkowski IiE, gr 103

  2. Definicja badanych cech • Bezrobocie – zjawisko braku pracy zarobkowej dla osób zdolnych do pracy i gotowych do jej podjęcia na typowych warunkach płacowych występujących w gospodarce. Bezpośrednią przyczyną bezrobocia jest z reguły niewystarczająca liczba wolnych miejsc pracy dla osób ubiegających się o nie. W literaturze ekonomiczne rozróżnia się następujące różne rodzaje bezrobocia: strukturalne – związane ze strukturą gospodarki, lokalne – wyróżniające nasilenie braku miejsc pracy w pewnych regionach, przejściowe i sezonowe. (źródło: Encyklopedia PWN) • PKB – Produkt Krajowy Brutto - wartość dóbr finalnych i usług wytworzonych przez krajową gospodarkę w trakcie konkretnego okresu, najczęściej roku. (źródło: www.money.pl) • Roczny wzrost PKB – iloczyn nominalnego Produktu Krajowego Brutto z roku badanego i nominalnego Produktu Krajowego brutto z roku poprzedniego, podzielony przez deflator PKB z roku badanego, wyrażony w %.(źródło: opracowanie własne)

  3. Programowanie badania • Cel badania: • analiza średniego poziomu bezrobocia i wzrostu PKB w stosunku do roku ubiegłego oraz ich wzajemnej zależności. • Przedmiot badania: • Zbiorowość statystyczna: 16 województw Polski w latach 2000 i 2004 • Jednostka statystyczna: województwo • Cechy stałe: • Rzeczowa: województwo • Czasowa: lata 2000 i 2004 • Przestrzenna: Polska • Cechy zmienne: • Stopa bezrobocia rejestrowanego – cecha ilościowa ciągła • Zdeflowany wzrost PKB (w stosunku do roku ubiegłego, wyrażony w procentach) – cecha ilościowa ciągła • Źródło: wtórne – roczniki statystyczne województw (GUS).

  4. Analiza struktury bezrobocia w latach 2000 i 2004

  5. Poziom bezrobocia w Polsce w roku 2000: Średni poziom bezrobocia (średnia arytmetyczna wg województw): Odchylenie standardowe: Współczynnik zmienności: 15,1% x = 16,4% s = 3,9 V (s) = 24 % Analiza struktury bezrobocia w roku 2000 – podstawowe miary

  6. Współczynnik skośności: Współczynnik spłaszczenia: Współczynnik Gini’ego: α3 = 0,66 α4 = 2,71 K = 0,001 Analiza struktury bezrobocia w roku 2000 – podstawowe miary

  7. Analiza struktury bezrobocia w roku 2000 • Średni poziom bezrobocia w poszczególnych województwach Polski wyniósł 16,4%, co w odniesieniu do 15,1% poziomu bezrobocia w Polsce pokazuje, że istnieją województwa zawyżające średnią. • Odchylenie standardowe w poziomie bezrobocia wyniosło 3,9 co oznacza, że poziom bezrobocia w poszczególnych województwach przeciętnie różnił się od średniej o 3,9 punktu procentowego, co stanowi 24% poziomu średniego. • Moment trzeci względny, użyty jako miara asymetrii, został ustalony na poziomie 0,66, co świadczy o umiarkowanej asymetrii dodatniej omawianego rozkładu. • Moment czwarty względny, wykorzystany jako miara spłaszczenia osiągnął wartość 2,71 co świadczy o tym, że w typowym obszarze zmienności znajduje się mniej niż 68,3% obserwacji. • Współczynnik Gini’ego na poziomie 0,34 świadczy o słabej koncentracji stopy bezrobocia.

  8. Poziom bezrobocia w Polsce w roku 2000: Średni poziom bezrobocia (średnia arytmetyczna wg województw): Odchylenie standardowe: Współczynnik zmienności: 19% x = 20,4% s = 4,4 V (s) = 21,6 % Analiza struktury bezrobocia w roku 2004 – podstawowe miary

  9. Współczynnik skośności: Współczynnik spłaszczenia: Współczynnik Gini’ego: α3 = 0,45 α4 = 1,98 K = 0,001 Analiza struktury bezrobocia w roku 2004 – podstawowe miary

  10. Porównanie rozkładów

  11. Porównanie rozkładów • Względny wskaźnik podobieństwa struktur w bezrobociu w badanych latach wyniósł 0,96, co oznacza, że struktury stopy bezrobocia w latach 2000 i 2004 są do siebie bardzo podobne. • We wszystkich 16 województwach stopa bezrobocia rejestrowanego w 2004 roku wzrosła w stosunku do roku 2000. Największy wzrost stopy bezrobocia odnotowano w województwie Zachodniopomorskim – 6,7 punktu procentowego, najmniejszy zaś w województwie Podlaskim – 2,3 punktu procentowego. • Średnia stopa bezrobocia w poszczególnych województwach w roku 2004 wzrosła w stosunku do roku 2000 o 4 punkty procentowe.

  12. Porównanie rozkładów • Odchylenie standardowe roku 2004 wzrosło w stosunku do roku 2000 o 0,5 punktu procentowego. Dyspersja pozostała na podobnym poziomie, o czym świadczy spadek współczynnika zmienności tylko o 2,4 punktu procentowego. • Moment trzeci względny rozkładów dla lat 2000 i 2004 wynosi odpowiednio 0,66 i 0,45. Świadczy to o zmniejszeniu się siły dodatniej asymetrii rozkładu. W roku 2004 wartości stopy bezrobocia w województwach są bliższe średniej stopie bezrobocia. • Współczynniki spłaszczenia rozkładów dla lat 2000 i 2004 wynoszą odpowiednio 2,71 i 1,98. W roku 2000 i 2004 w typowym obszarze zmienności znajdowało się mniej niż 68,3% obserwacji, • Współczynniki Gini’ego dla lat 2000 i 2004 osiągnęły wartość 0,001, co świadczy o bardzo małej koncentracji stopy bezrobocia rejestrowanego dla obu rozkładów.

  13. Analiza zależności wzrostu PKB od stopy bezrobocia.

  14. Korelacja cech

  15. Diagram korelacyjny Z obserwacji wykresu zależności między stopą bezrobocia a wzrostem PKB w danym województwie, wynika iż między cechami występuje ujemny związek korelacyjny.

  16. Współczynnik korelacji i determinacji Współczynnik korelacji liniowej Pearsona r(x,y) = -0,5139 świadczy o umiarkowanej ujemnej korelacji między opisywanymi cechami. Współczynnik determinacji r2 = 0,2641 wskazuje, że 26,41% zmienności wzrostu PKB wyjaśnione jest zmianami stopy bezrobocia rejestrowanego.

  17. Liniowa funkcja regresji Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 1,72 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,7359 Współczynnik determinacji: R2 = 0,2641

  18. Interpretacja liniowej funkcji regresji • Wraz ze wzrostem stopy bezrobocia rejestrowanego o jeden punkt procentowy, roczny wzrost PKB maleje o 0,2529 punktu procentowego, • Aproksymowane wartości wzrostu PKB różnią się średnio o 1,72 punktu procentowego od wartości empirycznych, • 73,59% zmienności wzrostu PKB nie jest wyjaśnione liniową funkcją regresji. • 26,41% zmienności wzrostu PKB jest wyjaśnione liniową funkcją regresji.

  19. Kwadratowa funkcja regresji Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 1,77 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,7176 Współczynnik determinacji: R2 = 0,2824

  20. Logarytmiczna funkcja regresji Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 1,74 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,7528 Współczynnik determinacji: R2 = 0,2472

  21. Najlepiej dopasowana funkcja regresji Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 1,72 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,7359 Współczynnik determinacji: R2 = 0,2641 Współczynnik zmienności przypadkowej: Ve(Y) = 50,28%

  22. Analiza szeregu czasowego stopy bezrobocia

  23. Stopa bezrobocia rejestrowanego w latach 1996 - 2007

  24. Analiza szeregu czasowego

  25. Analiza szeregów czasowych Średnia stopa bezrobocia w latach 1996 – 2007: x = 14,9% Średni łańcuchowy wskaźnik dynamiki: i = 0,986 Średnie tempo zmian T = -1,94% Stopa bezrobocia zmniejszała się z roku na rok średnio o 1,4 punktu procentowego

  26. Liniowa funkcja trendu* Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 2,99 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,8101 Współczynnik determinacji: R2 = 0,1899 * - stopa bezrobocia zapisana jako wartość w %

  27. Interpretacja liniowej funkcji trendu • Teoretyczna stopa bezrobocia w roku 1995 wynosiła 12,38%, • W latach 1996 – 2007 stopa bezrobocia rosła o 0,38 punktu procentowego rocznie, • Wartości teoretyczne różnią się średnio od wartości empirycznych o 2,99 punktu procentowego, • W 81,01% stopa bezrobocia nie jest wyjaśniona liniową funkcją trendu, • W 18,99% stopa bezrobocia jest wyjaśniona liniową funkcją trendu.

  28. Potęgowa funkcja trendu* Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 2,85 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,7367 Współczynnik determinacji: R2 = 0,2633 * - stopa bezrobocia zapisana jako wartośćw punktach procentowych

  29. Wykładnicza funkcja trendu* Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 3,05 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,8422 Współczynnik determinacji: R2 = 0,1578 * - stopa bezrobocia zapisana jako wartośćw punktach procentowych

  30. Kwadratowa funkcja trendu* Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 2,20 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,3951 Współczynnik determinacji: R2 = 0,6049 * - stopa bezrobocia zapisana jako wartośćw %

  31. Wielomianowa funkcja trendu* Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 0,94 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,0646 Współczynnik determinacji: R2 = 0,9354 * - stopa bezrobocia zapisana jako wartośćw %

  32. Najlepiej dopasowana funkcja regresji* Odchylenie standardowe składnika resztowego: Se(Y) = 0,94 Współczynnik zbieżności: φ2 = 0,0646 Współczynnik determinacji: R2 = 0,9354 Współczynnik zmienności przypadkowej: Ve(Y) = 6,36% * - stopa bezrobocia zapisana jako wartość w %

  33. Wnioski analizy szeregu czasowego • Spadek stopy bezrobocia w roku 1997 i utrzymanie się jej niskiego poziomu w roku 1998, było spowodowane m.in. kończącym się okresem dobrej koniunktury gospodarczej, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Objawiało się to między innymi obniżeniem wzrostu PKB w roku 1997 do 4,8% w stosunku do roku poprzedniego, przy około 6 – cio procentowym wzroście w latach poprzednich. • Szybki wzrost stopy bezrobocia w latach 1999 – 2004 – utrzymująca się słaba koniunktura gospodarcza światowych rynkach. • Szybki spadek stopy bezrobocia od roku 2004 do dnia dzisiejszego. • Biorąc pod uwagę teorię cykli koniunkturalnych, mamy do czynienia z 10 – cio letnim, średniookresowym cyklem koniunkturalnym Juglara. Zgodnie z tą teorią, na przestrzeni dwóch kolejnych lat możemy spodziewać się ponownego osłabienia koniunktury gospodarczej, a w efekcie wzrostu stopy bezrobocia w Polsce. • Taką hipotezę potwierdzają aktualne wskaźniki makroekonomiczne. Warto zwrócić uwagę na większy wzrost stopy bezrobocia w grudniu w stosunku do listopada w roku 2007 niż w analogicznym okresie roku 2006 (0,4 punktu procentowego w 2007 przy 0,2 punktu procentowego w 2006 r.). • O osłabieniu koniunktury gospodarczej może świadczyć też dość duża stopa inflacji w roku 2007, która ukształtowała się na poziomie ok. 4%, przy celu Narodowego Banku Polskiego wynoszącym 2,3%.

  34. Bibliografia: • Słownik PWN – definicje • Roczniki Statystyczne Województw - dane o stopie bezrobocia za lata 1996 – 2004 oraz dane o poziomie PKB nominalnego w latach 1999, 2000, 2003, 2004. • www.money.pl - dane o stopie bezrobocia za lata 2005 – 2007 • „Kwartalnik Polska Gospodarka” nr 3/2001 – deflator PKB za rok 2000

  35. Objaśnienia • Stopą bezrobocia w wykonanej pracy nazywamy stopę bezrobocia rejestrowanego na dzień 31 XII danego roku. • Za wzrost PKB przyjmujemy iloczyn nominalnego Produktu Krajowego Brutto z roku badanego i nominalnego Produktu Krajowego brutto z roku poprzedniego, podzielony przez deflator PKB z roku badanego, wyrażony w %. • Wnioski z analizy szeregu czasowego zostały wyciągnięte na podstawie ogólnodostępnych wiadomości na temat stanu gospodarki. • Dziękuję za uwagę 

More Related