Konflikt

1. Konflikt KONFLIKT – jest to rozbieżność interesów lub przekonań stron, że ich aktualne dążenia nie mogą być zrealizowane równocześnie

2. Konflikt Warunki sprzyjające powstawaniu konfliktu Sytuacja konfliktowa może powstać wówczas gdy: • Występują wyodrębnione strony; • Występuje współzależność stron ( żadna ze stron nie może osiągnąć własnych celów bez udziału lub akceptacji innych stron) • Interesy stron są sprzeczne , np. istnieją odmienne cele czy wartości • Strony nie współpracują ze sobą w dążeniu do osiągnięcia celów , natomiast stanowią przeszkodę lub wręcz blokują realizację dążeń

3. O konflikcie mówimy wówczas , gdy: dwie lub więcej osób wzajemnie od siebie zależnych / konflikt potencjalny/ spostrzega niemożliwe do pogodzenia różnice POTRZEB i zagrożenia i/lub ZASOBÓW istotnych i/lub WARTOŚCI / konflikt ukryty/ Podejmuje działania, aby sytuację tę zmienić / konflikt jawny/ W WYNIKU TYCH DZIAŁAŃ KONFLIKT ULEGA: • ESKALACJI • ROZWIĄZANIU • ZŁAGODZENIU

4. Konflikt Przyczyny konfliktu mogą być różnorodne: • System wartości lub przekonań • Niewiedza • Nieścisłe lub nieaktualne informacje

5. Klasyfikacja rodzajów i form konfliktu W otaczającym nas świecie możemy mówić zarówno o konfliktach międzynarodowych, wewnątrzspołecznych, między pracodawcą a pracownikiem, konflikcie rasowym , itp.

6. KONFLIKT WARTOŚCI - wiąże się z zasadami, które przestrzegamy lub których się wyrzekamy. Są one różne w swojej ważności i znaczeniu. Konflikt może więc wynikać z przyjętych odmiennych systemów wartości lub też odmiennych interpretacji zasad postępowania.

7. KONFLIKT RELACJI • Odnosi się do satysfakcji bądź jej braku w istniejących kontaktach pomiędzy stronami. W sytuacji konfliktu występuje negatywny stosunek do osób z którymi jesteśmy w kontakcie. Zwykle wiąże się on z silnymi negatywnymi emocjami i często z zachowaniem odwetowym. Może stać się przyczyna eskalacji konfliktu, nawet wtedy gdy nie mamy obiektywnych powodów do jego powstawania.

8. KONFLIKT DANYCH • Pojawia się , gdy informacje akceptowane przez jedną stronę są odrzucane przez stronę drugą lub są w inny sposób interpretowane. Taka sytuacja może wystąpić, gdy strony posiadają odmienne informacje np..: ze względu na kontekst w jakim przedstawione są dane lub czas w jakim zostały one udostępnione, lub też w inny sposób strony interpretują posiadane informacje. Sytuacje tego typu mogą prowadzić do nieuzasadnionej eskalacji konfliktu

9. KONFLIKT STRUKTURALNY - Odnosi się do istniejących formalnych lub nieformalnych struktur organizacyjnych lub struktur sytuacji. Może wynikać z ograniczonych zasobów jakimi są m.in.. ziemia, pieniądze, personel i inne wyczerpalne zasoby. Może być spowodowany również ograniczeniami czasowymi , w ramach których mamy wykonać zadanie lub rozwiązać problem.

10. KONFLIKT STRUKTURALNY W aspekcie tym rozróżniamy różnego rodzaju ramy, granice , hierarchie, role i pozycje jakie zajmujemy, kwestie płci, istnienie ważnych i mniej ważnych grup odniesienia, czy też różne normy społeczne, itp. Na powstanie konfliktu strukturalnego strony mają niewielki wpływ, często jest on niezależny od ludzi.

11. KONFLIKT INTERESÓW • Ten typ konfliktu wynika z niemożności zaspokojenia własnych potrzeb zarówno rzeczowych, proceduralnych jak i psychologicznych. Często powstaje wówczas , gdy jedna ze stron chce realizować swoje cele kosztem innych

12. CYKL KONFLIKTU POSTAWA   KONSEKWENCJE SPOSTRZEGANIE SYTUACJI   REAGOWANIE

13. PODSTAWOWE SPOSOBY ZACHOWAŃ W SYTUACJI KONFLIKTOWEJ „Odwlekanie” konfliktu – to odraczanie działań. Główna reakcja jest nie zauważanie lub wręcz zaprzeczanie istnienia konfliktu. Ignorowanie konfliktu – to pomijanie „milczeniem” problemu. Źródłem takiego zachowania jest przekonanie , że brak decyzji wywoła mniejszy konflikt. Rezygnacja z dążeń – to rezygnacja z własnych potrzeb, a więc ustępowanie pola przeciwnikowi. Reorientacja- istotą tego rodzaju zachowania jest szukanie „kozła ofiarnego”. Wskazanie winnego i skierowanie na niego „sił” biorących udział w konflikcie. Podjęcie walki- czyli zachowanie mogące prowadzić do dominacji lub wręcz zniszczenia jednej ze stron konfliktu przez drugą. Ta kategoria zachowań opiera się na założeniu, że ważne są tylko moje interesy. Odwołanie się do trzeciej osoby- zwrócenie się do niezależnej i bezstronnej osoby, która nie uczestniczy w konflikcie z prośbą o rozstrzygnięcie sporu. Potraktowanie zaistniałej sytuacji jako problemu do rozwiązania – a więc uczestnicy konfliktu uznają , iż interesy każdej ze stron są równie ważne

14. FAZY OFIARY • Faza zaprzeczenia – pokrzywdzony/a nie chce z nikim rozmawiać na temat zdarzenia i swojej krzywdy • Faza winy – pokrzywdzony/a obwinia sprawcę za to , co się zdarzyło • Faza cierpienia – pokrzywdzony/a jest skupiony na nieszczęściu, które jego spotkało, często zaniedbuje dom i siebie • Faza oburzenia – pokrzywdzony/a jest skupiony na sprawcy i chęci zemsty na nim, podkreśla winę sprawcy • Faza równoważenia- pokrzywdzony/a zaczyna dostrzegać i oceniać fakty, emocje są u niej coraz mniejsze • Faza integracji – pokrzywdzony/a patrzy bardziej realistycznie , zastanawia się nad swoją rola w zdarzeniu, powoli zaczyna zamykać ten rozdział w swoim życiu.

15. ZASTOSOWANIE PODSTAWOWYCH PROCEDUR W SYTUACJI KONFLIKTU NEGOCJACJE – Bezpośrednie rozmowy stron, których celem jest osiągnięcie porozumienia. Jest to wspólne poszukiwanie rozwiązań, które byłyby do przyjęcia dla wszystkich zainteresowanych stron

16. ZASTOSOWANIE PODSTAWOWYCH PROCEDUR W SYTUACJI KONFLIKTU FACYLITACJE – Bezpośrednie rozmowy stron uczestniczących w sporzez, których celem jest osiągnięcie porozumienia przy zastosowaniu procedury facylitacji. Procedura ta najczęściej stosowana jest w sytuacji, gdy w rozmowach bierze udział wiele stron. Strony chcą ze sobą negocjować, ale występuje złożoność problemów i trudno jest im ustalić i/lub przestrzegać procedur, które wspierają proces rozmów. Facylitator jest osobą bezstronną i koordynuje działania uczestników oraz sprawuje kontrolę nad procedurą rozmów

17. ZASTOSOWANIE PODSTAWOWYCH PROCEDUR W SYTUACJI KONFLIKTU MEDIACJE – Procedura ta jest odmienną negocjacji „wzbogaconą” o mediatora czyli bezstronną akceptowaną przez strony trzecią osobą wspomagającą proces rozwiązywania konfliktu. Mediator ustala procedurę , koordynuje działania uczestników, sprawuje kontrolę nad procesem rozmów, chroni przed eskalacją konfliktu, pomaga zrozumieć problem, dokonuje analizy konsekwencji przyjętych zobowiązań - pomaga stronom w osiągnięciu porozumienia.

18. ZASTOSOWANIE PODSTAWOWYCH PROCEDUR W SYTUACJI KONFLIKTU ARBITRAŻ – Ta forma rozwiązywania konfliktów jest mniej formalna niż postępowanie sądowe. Procedura ta najczęściej stosowana jest w sytuacji, gdy uczestnicy konfliktu nie „czują się na siłach” podjąć rozmowy lub też zablokowana jest wzajemna komunikacja, a istniejące pomiędzy nimi różnice wydaja się być nie do pogodzenia.

19. ZASTOSOWANIE PODSTAWOWYCH PROCEDUR W SYTUACJI KONFLIKTU SĄD – W pełni zinstytucjonalizowana forma rozwiązywania konfliktu. Jest to procedura całkowicie publiczna, w której strony zwykle wynajmują prawników. Mają oni reprezentować ich interesy przed sądem.

20. Mediacje

21. Mediacja Z łac. mediare – być w środku To dobrowolny i poufny proces dochodzenia do rozwiązania sporu, prowadzony w obecności osoby neutralnej – mediatora. Jest to pośredniczenie w sporze, mające na celu pomoc stronom w osiągnięciu porozumienia. W wypadku postępowania karnego dodatkowym celem mediacji jest naprawa wyrządzonej szkody, zła. W postępowaniu w sprawach nieletnich, podstawą jest walor wychowawczy mediacji.

22. MEDIACJA Mediacja wraz z facylitacją, negocjacją oraz konferencją sprawiedliwości naprawczej jest jedną z procedur rozwiązywania konfliktów. Mediacja, to również forma sprawiedliwości naprawczej. Mediacja jest dobrowolnym porozumiewaniem się stron będących w konflikcie przy wsparciu akceptowanego przez nie mediatora, kierującego się zasadami: bezstronności, neutralności i poufności.

23. ZASADY MEDIACJI 1. Dobrowolność – strony uczestniczą w procesie z własnej woli. 2. Poufność – wszelkie informacje pozyskane w trakcie przeprowadzania rozmów mediacyjnych ze stronami są poufne i nie mogą być przekazywane żadnej instytucji, ani osobie prywatnej. 3. Bezstronność – strony konfliktu maja równe prawa i są jednakowo traktowane. Mediator szczególnie dba o zachowanie równorzędności stron. 4. Neutralność – mediator pozostaje neutralny wobec przedmiotu sporu. 5. Akceptowalność – strony wyrażają zgodę na zasady mediacji oraz na osobę mediatora

24. ZASADY MEDIACJI ( DODANE PRZEZ POLSKIE CENTRUM MEDIACJI )W KODEKSIE ETYKI MEDIATORA Bezinteresowność – mediator nie może wykorzystywać kontaktu ze stronami dla własnych korzyści. Profesjonalizm – Mediator powinien ukończyć specjalistyczne szkolenia z mediacji. Szacunek – mediator szanuje godność stron.

25. MEDIACJE CYWILNE Sądowe: • rodzinne – o rozwód/separację – kierowane z sądów okręgowych na podstawie postanowienia, • rodzinne – o konflikty z dziećmi – kierowane z sądów rejonowych na podstawie postanowienia sądu, • gospodarcze – kierowane z sądów okręgowych, gospodarczych, • pozostałe kierowane do sądów cywilnych – podział majątku, dział spadku, sąsiedzkie, o zapłatę itp. kierowane z sądów okręgowych lub rejonowych na podstawie postanowienia, • pracownicze i ubezpieczeń społecznych – kierowane z sądów pracy na podstawie postanowienia.

26. Pozasądowe: • rodzinne – o rozwód/separację – zgłaszane przez osoby prywatne, ugoda mediacyjna wraz z protokołem stanowi załącznik do wniosku o rozwód/separację, • rodzinne – o kontakty z dziećmi – zgłaszane przez osoby prywatne, ugoda mediacyjna wraz z protokołem stanowi załącznik do wniosku o ustalenie kontaktów lub zmianę, • gospodarcze – zgłaszane przez osoby prywatne, firmy, instytucje – ugoda mediacyjna może być złożona w sądzie wraz z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności, • inne – podział majątku, dział spadku, sąsiedzkie, o zapłatę itp., ugoda mediacyjna może być złożona w sadzie z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności lub np. złożona wraz z wnioskiem o dział spadku, • pracownicze i ubezpieczeń społecznych – zgłaszane przez osoby prywatne, firmy, instytucje – ugoda mediacyjna może być złożona w sadzie wraz z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności, • oświatowe – zlecane przez osoby prywatne, instytucje, organizacje, • społeczne – międzykulturowe, przygraniczne – zgłaszane przez osoby prywatne, instytucje, organizacje

27. CELEM MEDIACJI JEST: • rozwiązywanie konfliktu, a nie jego rozstrzygnięcie, • poznanie i zrozumienie racji i punktu widzenia drugiej osoby, • utrzymanie lub naprawienie/zbudowanie dobrej komunikacji, satysfakcjonujących relacji między stronami, dążenie do pojednania stron, • wypracowanie przez strony ( przy wsparciu mediatora) satysfakcjonującej i akceptowalnej dla nich ugody, • naprawienie szkody/krzywdy doznanej przez osobę pokrzywdzoną • zadośćuczynienie doznanej krzywdy/szkody osobie pokrzywdzonej zgodnie z jej potrzebami i oczekiwaniami, które jest również akceptowane przez sprawcę, • „budowanie” poczucia odpowiedzialności za swoje oczekiwania, decyzje, czyny i potrzeby u stron mediacji, • danie stronom możliwości współdecydowania we własnej sprawie.

28. PRZEBIEG MEDIACJI KARNEJ I Z NIELETNIM SPRAWCĄ CZYNU KARNEGO Rozpoczęcie mediacji Etap 1 – zapoznanie się ze sprawą – mediator zapoznaje się z dokumentacją i podejmuje decyzje o przyjęciu sprawy do mediacji lub rezygnacji z jej prowadzenia. Etap 2 – zaproszenie na mediację – formy: list, telefon, e-mail. Kolejność zapraszanych stron na spotkanie wstępne: • pierwszą zapraszamy osobę oskarżoną, • drugą zapraszamy osobę pokrzywdzoną. • udział adwokatów – na udział adwokatów w mediacji muszą wyrazić zgodę obie strony, • udział rodziców lub opiekunów prawnych – mediator ma obowiązek zaprosić rodziców.

29. ZADANIA SPOTKANIA WSTĘPNEGO • nawiązanie kontaktu z każdą ze stron – zbudowanie atmosfery zaufania i bezpieczeństwa, • przedstawienie zasad, reguł mediacji i roli mediatora, • przedstawienie korzyści z mediacji dla strony, • przedstawienie prawnych uwarunkowań mediacji, • odebranie zgody na mediację i mediatora, • wysłuchanie punktu widzenia strony na konflikt z dzisiejszej perspektywy, • przedstawienie przez stronę jej potrzeb i oczekiwań, • przekierowanie na przyszłość – poszukiwanie najlepszego sposobu rozwiązywania konfliktu satysfakcjonującego strony, • próba spojrzenia na konflikt z perspektywy drugiej strony, • diagnoza fazy, w której znajduje się strona, wstępna hipoteza przebiegu i wyników mediacji.

30. SESJA MEDIACYJNA Etap 1. wprowadzenie do mediacji • przypomnienie zasad mediacji i roli mediatora • spotkania na osobności – rola, reguły, zadania, • wspólne wypracowanie reguł obowiązujących podczas posiedzeń mediacyjnych, • określenie ram czasowych mediacji i posiedzeń mediacyjnych • określenie przedmiotu, tematów mediacji, Etap 2. przedstawienie punku widzenia stron ( ewentualna weryfikacja diagnozy i hipotezy) • umożliwienie wypowiedzenia każdej stronie jej punktu widzenia konfliktu, • umożliwienie wysłuchania tego punktu widzenia przez drugą stronę min. stosowanie technik aktywnego słuchania, • zebranie przez mediatora potrzeb, oczekiwań każdej ze stron, • wspieranie stron w dotarciu do źródeł konfliktu • definiowanie problemów i ich gradacja/spisywanie listy tychże

31. Etap 3. poszukiwanie rozwiązań • wysłuchanie punktu widzenia na poszczególne problemy każdej strony, • określenie potrzeb i interesów każdej strony, • budowanie zrozumienia ( choć nie koniecznie akceptacji) dla punktu widzenia, potrzeb interesów każdej strony • poszukiwanie punktów zbieżnych – wspólnych interesów, Etap 4. budowanie wspólnego rozwiązania • zebranie propozycji możliwych rozwiązań, • podkreślanie wspólnych interesów, • sprawdzanie realności wypracowanych rozwiązań, • sprawdzanie, czy są akceptowane przez obie strony • jasne sformułowanie zobowiązań każdej ze stron

32. Etap 5. spisanie porozumienia a.Sformułowanie treści porozumienia – ugody mediacyjnej – mediator czuwa nad tym, by ugoda spełniała wszystkie wymogi formalno-prawne, a także była precyzyjnym odbiciem intencji w stylu MAKRO: Mierzalne Aktualne Konkretne Realistyczne Określało terminy b. Spisanie projektu porozumienia – projekt porozumienia mediacyjnego, jeśli przekazuje się go stronom w formie pisemnej przez podpisaniem, powinien być spisany w sposób uniemożliwiający identyfikację tzn. bez sygnatury akt, nazwisk itp. c. Strony mają prawo do przedstawienia porozumienia ugody mediacyjnej, swoim prawnikom, rodzinie i innym osobom, z którymi chciałby ją skonsultować, bądź same potrzebują czasu na przemyślenie jej. d. Podpisanie porozumienia – ugody mediacyjnej ( ewentualność ugody cząstkowej). Dokument ugody dokładnie oddaje intencje stron, przecież to strony są autorami porozumienia. Zapis ugody jest zwięzły i dokładny, forma zapisu zawiera łatwe do zrozumienia dla stron sformułowania. e. Zakres ingerencji mediatora w treść ugody – mediator czuwa nad: • realnością podjętych zobowiązań, • dobrowolnością przyjęcia warunków przez strony.

33. Etap 6 – Zakończenie mediacji • Przekazanie stronom po jednym egzemplarzu ugody mediacyjnej, • Przypomnienie stronom procedury formalnej, • Przygotowanie i przesłanie do sądu sprawozdania z mediacji wraz z ugodą i rachunkiem/fakturą.

34. Korzyści mediacji • Bezpośredni wpływ na rozwiązanie konfliktu oraz podejmowanie decyzji o zadośćuczynieniu, świadczonej rekompensacie, czy też określeniu dalszych reguł współżycia, • Zamiana walki stron na działanie mające na celu rozwiązanie wspólnego problemu, • Realne szanse otrzymania zadośćuczynienia zarówno w formie materialnej, jak i moralnej, • Współdecydowanie o sobie i przebiegu konfliktu, w którym jest się stroną, • Odreagowanie emocji, zmniejszenie leku, • Przyjęcie odpowiedzialności za własne czyny, • Uniknięcie zaangażowania „niechcianych” przez strony osób trzecich, wyznaczonych do rozwiązania sporu, • Rozpoczęcie wszystkiego od nowa, • Zapobieganie stygmatyzacji, • Wyrażanie potrzeb i uczuć, • Pojednanie się.

35. Funkcje mediatora 1.Dokonywanie diagnozy konfliktu, zrozumienie istoty konfliktu. Mediator na podstawie dostępnych mu informacji na określonym etapie mediacji podejmuje decyzję prowadzenia tej konkretnej mediacji. Sprawdza gotowość stron do mediacji oraz dobrowolność uczestniczenia w niej wykorzystując techniki dobrej komunikacji. Stara się zrozumieć na czym polega konflikt. W oparciu o koło konfliktu dokonuje szczegółowej klasyfikacji konfliktu.

36. 2. Organizowanie procesu mediacyjnego. Mediator postępuje według znanych mu procedur mediacyjnych. Wykonuje czynności niezbędne do nawiązania kontaktu ze stronami. Mediator zapewnia bezpieczne warunki, wykazuje dużą uważność i dokładność. Mediator nie pracuje schematycznie i pamięta, iż każda mediacja jest inna. 3. Aktywny słuchacz Mediator zna i potrafi stosować różne techniki dobrej komunikacji.

37. 4. Sprawdzanie realności i wykonalności propozycji Trwałość porozumienia wynika w dużej mierze z realności i wykonalności propozycji. Mediator uważnie sprawdza zadając pytania, budząc wątpliwości czy proponowane rozwiązania są możliwe do wypełnienia. Mediator aktywizuje strony do argumentowania opartego na gwarancjach osób kompetentnych.

38. 5.Sprawdzanie innych możliwości, szukanie alternatywnych rozwiązań Otwieranie perspektywy do poszukiwania rozwiązań niestandardowych, pobudzanie i zachęcanie poprzez zadawanie pytań do spojrzenia na problem z innej perspektywy. 6. Poszerzenie źródeł informacji Mediator po dokonaniu diagnozy konfliktu jest otwarty na zachodzące zmiany podczas procesu mediacyjnego. Korzysta z informacji, które napływają w trakcie procesu mediacyjnego. Uwzględnia możliwości ewolucji.

39. 7. Pomoc w formułowaniu warunków ugody Przedstawione przez strony warunki ugody powinny być sformułowane w języku zrozumiałym dla autora i dla stron oraz wyrażone zgodnie z intencją stron. Pomoc mediatora nie może być na tym etapie rozumiana jako udzielanie porad lub dawanie instrukcji. Mediator zachęca do współdziałania w tworzeniu ugody.

40. Kto może prowadzić mediację ? W postępowaniu w sprawach nieletnich zgodnie z art. 3a. § 1 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich w każdym stadium postępowania są rodzinny może, z inicjatywy lub za zgodą pokrzywdzonego i nieletniego, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego.

41. Postępowanie w sprawach karnych – instytucja. Do prowadzenia postępowania mediacyjnego uprawniona jest instytucja, która: • Zgodnie ze swoimi zadaniami statutowymi powołana została do wykonywania zadań w zakresie mediacji, resocjalizacji, ochrony interesu społecznego, ochrony ważnego interesu indywidualnego lub ochrony wolności i praw człowieka, • Posiada warunki organizacyjne i kadrowe umożliwiające przeprowadzenie postępowania mediacyjnego, • Została wpisana do wykazu. Postępowanie mediacyjne w imieniu instytucji, prowadzi upoważniony przez nią pisemnie przedstawiciel, spełniający warunki określone dla mediatora.

42. Postępowanie mediacyjne może również prowadzić osoba godna zaufania, która: • Ukończyła 26 lat, • Korzysta z pełni praw cywilnych i publicznych, • Biegle włada jeżykiem polskim w mowie i piśmie, 4. Nie była karana 5 Posiada wykształcenie z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, resocjalizacji lub prawa oraz ma doświadczenie w zakresie wychowania lub resocjalizacji młodzieży, 6. Posiada umiejętności rozwiązywania konfliktów oraz nawiązywania kontaktów międzyludzkich, 7. Daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków 8. Odbyła szkolenie dla mediatorów zgodnie z ustawowymi normami, 9. Została wpisana do wykazu prowadzonego przez prezesa Sądu Okręgowego

43. Postępowanie w sprawach nieletnich. Mediatorem nie może być czynny zawodowo: • Sędzia, prokurator, asesor i aplikant sądowy lub prokuratorski oraz inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze, Policji lub innej instytucji uprawnionej do ścigania przestępstw, • Adwokat, radca prawny i notariusz oraz ich aplikanci, • Komornik, aplikant komorniczy i pracownik jego kancelarii, • Funkcjonariusz i pracownik Służby Więziennej • Pracownik placówki opiekuńczo – wychowawczej, specjalnego ośrodka szkolno–wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, • Pracownik instytucji lub członek organizacji zajmujących się świadczeniem pomocy dla ofiar przestępstw lub działalnością na ich rzecz, • Ławnik sądowy w czasie trwania kadencji • Społeczny kurator sądowy.

44. Postępowanie w sprawach nieletnich. Szkolenie mediatorów. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich narzuca wymagania i standardy w stosunku do mediatorów. Mediatorzy powinni być zaznajomieni z problematyką postępowania mediacyjnego oraz uzyskać wiedzę potrzebną do wykonywania czynności mediatora. Szkolenie obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. Szkolenie przeprowadza się według standardów określonych w załączniku do rozporządzenia. Wymagania dotyczące instytucji i osób prowadzących szkolenie są wysokie i ściśle określone.

45. Postepowanie w sprawach karnych i nieletnich. Wykaz instytucji i osób godnych zaufania. Wykaz instytucji i osób godnych zaufania, uprawnionych do przeprowadzania postępowania mediacyjnego prowadzi Prezes każdego Sądu Okręgowego.

46. Wniosek Wpis do wykazu następuje na wniosek, do którego dołączyć należy dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych dla mediatora.

47. Wpis Prezes Sądu Okręgowego wpisuje do wykazu instytucję lub osobę godną zaufania, wyrażającą gotowość przeprowadzania postepowania mediacyjnego, po stwierdzeniu spełnienia warunków.

48. Odmowa - Odwołanie Od decyzji o odmowie wpisu przysługuje zainteresowanemu odwołanie do prezesa sądu apelacyjnego.

49. Dane we wpisie Wpis zawiera następujące dane: • Nazwę instytucji lub imię nazwisko oraz datę urodzenia osoby godnej zaufania, • Adres siedziby instytucji i jej formę organizacyjną lub adres zamieszkania osoby godnej zaufania, • Niektóre sądy stosują praktykę umieszczania we wpisie danych o ukończonych kursach.

50. Uprawnieni do skierowania sprawy do mediacji ( postępowanie w sprawach karnych ) • Sąd, • Prokurator ( w postępowaniu przygotowawczym ), • Inny uprawniony organ np. Policja.