Trombose venosa profunda de membros superiores

1. Trombose venosa profunda de membros superiores Rodríguez AP, Seco E, Fernández I, Pérez V, López P, Jiménez JL, Chamorro AJ, De Isusi AM Servizo de Medicina Interna Complexo Hospitalario Universitario de Ourense

2. Introducción: • Na trombose venosa profunda (TVP) prodúcese unha hipercoagulabilidade debida a factores hereditarios ou adquiridos • A pesar do correcto tratamento (ttº), o síndrome postrombótico (SPT) segue a ser frecuente • A TVP de MMSS é menos frecuente, supón o 11% das trombosis venosas (TV), con menos complicacións • En comparación coa TVP de membros inferiores (MMII), os doentes con TVP de MMSS son máis novos, con maior probabilidade de padecer cáncer pero con menor probabilidade de padecer outra trombofilia • Adoita presentarse en individuos novos con traballos/deportes con sobreesforzo da cintura escapular pero, dado o uso crecente de catéteres venosos centrais (CVC), é previsible que aumente a súa incidencia en anos vindeiros

3. Obxetivos: Valorar factores de risco e incidencia do SPT nun grupo de 45 pacientes atendidos no noso hospital nun periodo de 7 anos Métodos: Estudo descriptivo retrospectivo de TVP de MMSS entre 2005 e 2012 Variables: Factores adquiridos permanentes (sd. antifosfolípido, insuficiencia venosa crónica (IVC), neoplasia) Factores adquiridos transitorios (inmovilización, anovulatorios, ciruxía, CVC) Factores conxénitos (factor V Leiden, déficit antitrombina) clínica, datos de TEP, proba diagnóstica, ttº, SPT e recurrencia.

4. Resultados: • 45 casos, idade media 65,4, 27 varóns (56,3%). 17 Ingresados en Medicina Interna (MI) (35,4%), 11 en Oncoloxía (22,9%) e 9 en Hematoloxía (18,8%) • Localización: 33 casos con varias veas afectadas (70,2%), 28 TV esquerdas (59,6%), 4 iugular interna esquerda (8,5%), 3 subclavia esquerda (6,4%) • Factores de risco: 3 doentes con TV idiopática (6,3%),12 cun factor de risco (25%), 33 con varios (68,8%) • Principal factor adquirido permanente: neoplasia (27;56,3%) • Factor adquirido transitorio máis frecuente: CVC (25;52,1%). Outros: inmovilización (15;31,3%), infección grave (6;12,5%), compresión extrínseca (6;12,5%), ciruxía previa (5;10,4%), exercicio (4;8,3%) • Estudos de trombofilia conxénita: 7 (14,6%), 2 positivos • Clínica: edema (33;68,8%), dor (21;43,8%), circulación colateral (19;39,6%). 7 TV superficial (14,6%), 4 TVP de MMII (8,3%) • Diagnóstico: Dímero-D menor de 255 ng/ml no 54,2% (26), 37 doentes con eco-doppler patolóxico (77,1%), 13 con TC (27,1%), 1 con flebografía (2,1%) • 3 TEP asociado (6,3%). Media de estancia 21 días • Tratamento: 45 casos con heparinas de baixo peso molecular (HBPM) como ttº inicial (93,8%), 17 con antivitamina K (AVK) (35,4%) Máis utilizados a longo prazo: HBPM (23;47,9%), con AVK 15(31,3%), sen datos no 20,8% • Seguimento: sen referencias a eco-doppler ou Dímero-D aos 3-6 meses, constan 4 recurrencias. 9 casos de SPT, 7 leves

5. Conclusións: • A maioría das TV estiveron relacionadas con CVC, con escasos estudos de trombofilia hereditaria • A maior incidencia de TV esquerdas débese á maior lonxitude e horizontalidade do tronco braquio-cefálico e a estructuras cercanas que poden comprimilo • A clínica e a proba diagnóstica principais foron similares as de series previas • O ttº a longo prazo con HBPM debeuse á alta incidencia de enfermos oncolóxicos • O seguimento foi moi irregular polo que non puidemos avaliar o SPT residual