Download
1 / 16
E N D
Biografía Miguel Ángel é o artista con maiúsculas; pintor, escultor e arquitecto, naceu en Florencia o 6 de marzo de1475, fillo dun home arruinado. Cando Miguel Ángel ten seis anos falece a súa nai; con trece anos ingresa no estudo de Domenico Ghirlandaio, con quen aprenderá as técnicas do fresco e desenvolvería a súa extraordinaria capacidade como debuxante. No inverno de 1495-1496 regresa a Florencia, onde traballa para Pierfrancesco. No mes de xullo de 1496 trasládase a Roma por primeira vez. Cando volve a Florencia realizou o David. Será Julio II quen lle encargue a súa obra mestra: o teito da Capilla Sixtina, a cuxa decoración dedicará catro anos, entre 1508 e 1512. Logo disto, será nomeado en 1529 "gobernador xeral das fortificaciones?.En 1534 Miguel Anxo instálase definitivamente en Roma, onde realizará o Xuízo Final, na Capilla Sixtina, por encargo do papa Paulo III, quen lle nomea pintor, escultor e arquitecto do Vaticano. Tras unha longa vida de realización de obras pictóricas, escultóricas e proxectos; falecería en Roma o 18 de Febreiro de 1564 á idade de 89 anos.
Obras de Miguel Ángel Durante toda a súa vida, Miguel Ángel, realizou múltiples obras coma por exemplo: La Piedad, El David, Moisés e La Sagrada Familia con el Niño y San Juan Bautista. Pero a súa obra máis importante foi o teito da Capilla Sixtina ubicada en Roma.
Historia da Capilla Sixtina Pero a súa obra máis importante foi a bóveda da Capilla Sixtina. Esta foi unha obra prodixiosa. Os paneis de que consta narran episodios do xénese e están rodeados de escenas e figuras adicionais. Orixinal no seu concepto e execución, o teito dá fe da profunda relixiosidade de Miguel Ángel, expresada nunha fonda reverencia pola antigüidade clásica, dúas das forzas que inspiraron ós artistas do Renacemento pleno os seus máis extraordinarias creacións. Miguel Ángel pintou o teito sen axuda algunha en pouco máis de 4 anos, desenvolvendo o estilo a medida que traballaba. Aquí ilústranse os 3 paneis centrais, que narran a historia de Adán e Eva.
Creación de Adán A imaxe da creación de Adán é unha das máis famosas da arte occidental: memorable, inspirada e con esa rara orixinalidade que eleva a arte a cotas máis altas e abre novos camiños. Deus, con aspecto severo e con barba gris, reflicten o seu poder absoluto e rodeado de anxos cruza o ceo como un meteoro. Adán, perfecto de rostro e membros pero aínda exámine, parece recibir o dedo dereito de Deus unha descarga que percorre o seu corpo e lle insufla vida física e espiritual. A súa mirada expresa diversas emocións, entre elas asombro e obediencia.
Creación de Eva Segundo a Biblia, Deus creou a Adán e a Eva o día sexto da Creación, xunto ós animais. Tras sumir a Adán nun profundo soño, creou a Eva dunha das súas costelas. Aquí móstrase a Adán durmido e a Eva postrada ante Deus.
Nesta imaxe, tamén podemos observar 2 medallones xigantescos de bronce que representan escenas do Antigo Testamento e serven de complemento ás narradas nos paneis principais. Ademais, Deus parece ordenar a Eva que se levante. Ao ser demasiado grande para o espazo que ten concedido, aparece inclinando a cabeza. Esta figura, de Miguel Ángel rematou logo dunha pausa de 6 meses, resulta hierática en comparación coas anteriores, cheas de dinamismo. Elementos a observar na obra
Na parte inferior dun dos Ignudi, podemos contemplar un acio de landras de carballo, estas aluden á familia Della Rovere, á que pertencía o Papa Julio II, en cuxo escudo de armas aparece un carballo. As referencias a esta árbore repítense por todo o teito: a árbore do Ben e do Mal na caída do home é un carballo e rozando a coxa de Adán vese unha man cunha cornucopia de landras. Belotas simbólicas
2. Os Ignudi Outra cousa que hai que resaltar, son as imaxes que aparecen nas esquinas dos paneis, estas son belos mozos espidos atentos ás distintas escenas, ante as que reaccionan de forma individual. Por exemplo, ningún deles soporta a caída do home; pero un mira furtivamente por encima do ombreiro para ver a creación de Adán. O fin destes Ignudi non queda claro, pero son un elemento crucial no concepto global da obra, á vez que representan a crenza renacentista no home como medida de todas as cousas. Miguel Anxo está enormemente fascinado pola forma, enerxía e espiritualidade do home, creado a imaxe de Deus.
Pecado orixinal Nesta imaxe, Miguel Ángel pinta á serpe con cabeza e torso de muller; representándoa como tentadora e causante da caída do home. A caída do home represéntase de xeito novo, á esquerda vese como a serpe con torso humano, tenta á parella e, á dereita, as consecuencias. O Arcanxo Gabriel expulsándoos do Edén.
Xuízo Final (cont.) O Xuízo Final é o realizado ao fresco por Miguel Angel para decorar a ábsida da Capilla Sixtina, na Cidade do Vaticano, e que foi terminado no ano 1541 logo de 5 anos de traballo. Na metade inferior do fresco, as multitudes divídense en dúas: os que están ascendendo ao Ceo, que se atopan á beira esquerda e os condenados que descenden ás tebras arroxados por anxos e algunhas persoas, á beira dereita. Algúns son obrigados a subir á barca de Caronte coa máis espantosa das violencias. Moita xente pensaba que a obra de Miguel Angel era así de escura e opaca, cousa que se desmentiu logo da súa recente restauración. O resultado foi inesperado. Descubriuse que esta obra posuía ricas cores vivas e claros. O Xuízo Final non era unha obra escura senón luminosa. Unha vez terminada, a pintura provocou o escándalo e as críticas máis violentas, pois se consideraba vergoñoso que en tan sacro lugar representáronse tantas figuras espidas. Acusouse a Miguel Angel de herejía e intentouse destruír o fresco. Aínda que o Papa León III era tolerante e non se preocupou dos espidos, á súa morte decidiríase a «emenda» do fresco, colocando panos de pureza a todos os seus personaxes.
