140 likes | 283 Views
Historia idei komunikacji. Analiza przekszta ł ce ń praktyk komunikacyjnych i ich społecznych uwarunkowa ń w perspektywie filozofii kultury.
E N D
Analiza przekształceń praktyk komunikacyjnych i ich społecznych uwarunkowań w perspektywie filozofii kultury
Istnieje możliwy do wykazania związek łączący historyczne przemiany struktur społecznych, systemów wartości i wyobrażeń świata z możliwymi i przyjętymi w danej społeczności formami i środkami komunikacji międzyludzkiej, które również ulegają przekształceniom historycznym.
Rodzaje badań nad komunikacją: • Badanie refleksji teoretycznej (praktyk naukowych) nad komunikacją – historia teorii komunikacji. • Badanie historii społecznych praktyk komunikacyjnych i potocznych wyobrażeń o niej.
W jaki sposób uprawiać komunikologię (jako naukę)? Metodologiczne „grzechy” nauki o komunikacji: • Czy komunikologia powinna być nauką przyrodniczą, humanistyczną, społeczną, formalną? • Niedookreślony przedmiot komunikologii. • Zawężenie badań nad komunikacją do współczesności (podejście „medioznawcze”). • Przed-teoretyczne stadium rozwoju nauki o komunikacji.
5. Wyabstrahowanie komunikacji z kontekstu społeczno-kulturowego i historycznego Jednym z warunków uprawiania komunikologii jako nauki jest uznanie historycznego (a więc względnego i zmiennego) charakteru praktyk komunikacyjnych.
Kulturalistyczne ujęcie komunikacji Komunikacja jest działaniem, a tym samym jest intencjonalna, racjonalna, wymaga i podlega interpretacji. Uczestniczą w niej co najmniej dwie osoby posługujące się znakami. Główną funkcją komunikacji jest umożliwienie i utrzymywanie funkcjonowania tych jednostek w kulturze.
Główne założenia Komunikacja a kultura: nie ma komunikacji bez kultury i nie ma kultury bez komunikacji. Komunikacja jest jednym z obszarów kultury symbolicznej, ale zarazem tym, dzięki czemu pozostałe obszary mogą funkcjonować
Praktyki komunikacyjne oraz potoczne o nich wyobrażenia nie mają charakteru ahistorycznego, lecz podlegały i podlegają przekształceniom, podobnie jak wszystkie inne dziedziny kultury. Charakter rzeczywistości społeczno-kulturowej w danym okresie dziejów i na danym obszarze wyznacza charakter praktyk komunikacyjnych.
Ale jednocześnie zachodzi relacja zwrotna, swoiste sprzężenie zwrotne, gdy konkretna forma i sposób komunikowania się, wyrażane w kategoriach wyobrażeń potocznych, określają z kolei pozostałe obszary rzeczywistości społeczno-kulturowej.
Szkoła Toroncka, determinizm technologiczny, Wielka Teoria Piśmienności – dotyczą głównie form komunikacji (pismo, druk, nowe media itd.), w mniejszym zaś stopniu obejmują same praktyki i wyobrażenia o nich.
Jeżeli przedmiotem badań miałaby być np. prasa polityczna w dobie Rewolucji Francuskiej, to w niewielkim tylko stopniu interesuje nas strona ilościowa tego zjawiska, np. liczba tytułów, ich objętość, nakład itd.
O wiele bardziej interesuje nas pytanie: dlaczego? Dlaczego (z jakiego powodu, z uwzględnieniem jakich czynników społecznych) taki sposób komunikowania stał się w tym właśnie momencie dziejów istotny? I jakie z kolei przemiany on sam spowodował?