Prezentację przygotowały: mgr Lidia Kowalska oraz mgr Edyta Gawlik

1. Pedagogizacja rodziców na temat:„BEZPIECZNE ZABAWKI, ZABAWY ORAZ BEZPIECZEŃSTWO W DRODZE DO I Z PLACÓWKI” Prezentację przygotowały: mgr Lidia Kowalska oraz mgr Edyta Gawlik

2. Zabawki a bezpieczeństwo Rola zabawki Zabawka jest nieodłącznym elementem dziecięcych zabaw. Pomaga kształtować wiele umiejętności takich jak zręczność, spostrzegawczość, precyzja manualna, rozwija wyobraźnię i zdolności konstrukcyjne. Stanowi także ważny atrybut zabaw poznawczych i abstrakcyjnych, inspiruje do marzeń, a ta z zabawek najbardziej ulubiona, jest często przedmiotem uczuć przywiązania i przyjaźni. Towarzyszy ona dziecku w różnych sytuacjach życiowych, jej obecność daje poczucie bezpieczeństwa.

3. Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich (Nr88/378/EEC) określa kilka podstawowych norm prawnych dotyczących bezpieczeństwa zabawek: • zabawka jest to dowolny produkt zaprojektowany lub wyraźnie przeznaczony do używania w czasie zabawy przez dzieci do 14 roku życia • zabawki muszą być odpowiednio oznakowane (w krajach Unii Europejskiej zabawki dla dzieci do 14 r. ż. mają symbol CE) • zgodność parametrów zabawki z normami (PN-EN 71) musi być potwierdzona badaniami w niezależnym laboratorium  • zabawki powinny być bezpieczne pod względem konstrukcji, wytrzymałości mechanicznej i palności, a materiały użyte do ich wytwarzania powinny spełniać określone wymagania pod względem zdrowotnym • szczególnej kontroli (dyrektywa 98/48/EC) podlegają zabawki dla dzieci do 3 roku życia przeznaczone do wkładania do ust (gryzaki, zabawki piszczące, grzechotki), głównie na zawartość ftalanów (środki zmiękczające tworzywa PCV) oraz metali ciężkich (zawartych głównie w barwnikach i farbach).

4. W Polsce problem bezpieczeństwa zabawek reguluje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 września 2001 roku. Oceną zabawek przeznaczonych dla dzieci do lat 3 pod względem bezpieczeństwa i jakości zdrowotnej materiałów, z których zostały wykonane, zajmuje się Państwowy Zakład Higieny. Opinie dotyczące cech użytkowych wydaje Instytut Matki i Dziecka oraz Instytut Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka. Nadzór nad bezpieczeństwem zabawek sprawuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

6. Ostatecznej jednak oceny zabawki przed jej zakupem, pod względem bezpieczeństwa i przydatności dla swojego dziecka, musi dokonać każdy z rodziców. Warto wtedy zwrócić uwagę na kilka elementów: • czy na etykiecie lub opakowaniu podana jest dokładna nazwa i adres producenta, dystrybutora lub importera  • czy umieszczono znak graficzny określający wiek dziecka, dla którego zabawka jest przeznaczona • czy podane są inne uwagi lub ostrzeżenia • czy zamieszczona jest informacja o ateście PZH, IMiDz lub IPCZD • zgodność z normą EN 71 (europejska - oznaczenie CE) lub ASTM - F963 (amerykańska • zgodność z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 września 2001 roku (obowiązek umieszczenia przez producenta odpowiedniego napisu)

7. Zabawki dla małych dzieci nie powinny mieć: • ostrych krawędzi (możliwość skaleczenia się) • drobnych i demontowalnych elementów (możliwość połknięcia, włożenia do ucha, nosa itd. • małych otworów i ruchomych elementów mogących zakleszczyć palce • nie powinny wydzielać nieprzyjemnego zapachu • powinny być wykonane z materiału łatwo zmywalnego • zabawki przeznaczone do siedzenia lub jeżdżenia powinny być stabilne

8. Figurka Boba Budowniczego, lalka Fisher Price, miś Steiff, lokomotywa Tomek i przyjaciele – niezależnie od marki, prawie wszystkie przebadane zabawki zawierają trujące substancje. Dodatkowym zagrożeniem okazały się małe części, które mogą zostać połknięte przez dziecko. 

9. Opakowanie zabawek nie powinno służyć do zabawy. Ostre zszywki mogą spowodować skaleczenie, a torby foliowe założone na głowę uduszenie. Postarajmy się, aby podarowana dziecku zabawka była dla niego atrakcyjnym, miłym i jednocześnie bezpiecznym atrybutem dzieciństwa. OPAKOWANIA ZABAWEK

10. Dz.U. z 2001r. Nr 120, poz. 1278 z późn. zm. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 września 2001 r. sprawie szczegółowych warunków dotyczących bezpieczeństwa zabawek.  Dz.U. z 2001r. Nr 144, poz. 1617 z późn. zm. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 października 2001 r. w sprawie warunków i trybu dokonywania oceny zgodności oraz sposobu znakowania zabawek. Szczegółowe informacje na temat bezpieczeństwa zabawek są zawarte w następujących obowiązujących aktach prawnych:

11. Czym jest zabawa? Według Harlock`a zabawa oznacza każdą czynność, którą człowiek wykonuje dla przyjemności, bez względu na końcowy jej rezultat i uczestniczy w niej dobrowolnie. Jest jedną z podstawowych form aktywności. Przez słowo zabawa rozumiemy więc, przede wszystkim działalność, która towarzyszy człowiekowi przez całe życie i nierozerwalnie wiąże się z nauką i pracą. Jest ona podstawą rozwoju dziecka (społecznego, intelektualnego, fizycznego, moralnego,…) i jego zainteresowań, a co za tym idzie, dominującą formą aktywności w wieku przedszkolnym.

12. Jakie rodzaje działalności małych dzieci możemy wyróżnić? • Zabawy twórcze - nazywane także zabawami tematycznymi, fikcyjnymi, iluzyjnymi i imaginacyjnymi, zabawami w role oraz zabawami symbolicznymi. Cechą charakterystyczną tego rodzaju zabaw jest fakt używania przez dziecko przedmiotów w specjalnej funkcji oraz przybierania przez dziecko pewnych ról – odzwierciedlających przeważnie normalne życie, pracę ludzi. • Zabawy manipulacyjne - (nazywane też funkcjonalnymi lub czynnościowymi) polegają na wykonywaniu przez dziecko prostych czynności nie prowadzących do żadnych, wytworów, np. manipulowanie różnymi przedmiotami gaworzenie, przenoszenie różnych przedmiotów z miejsca na miejsce. 

13. Zabawy konstrukcyjne - polegają na budowaniu czy wytwarzaniu pewnych przedmiotów, zaspokajają one potrzebę wytwarzania. Gry -czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze zwykle kilka osób(rzadziej jedna).Zabawy dydaktyczna -zasadniczo różnią się od poprzednio wymienionych. Różnica sprowadza się do tego, że nie są one wynikiem swobodnej twórczości dzieci, lecz są przygotowane, inicjowane i organizowane przez opiekuna dziecka powinny mieć zawsze wartości kształcące.

14. Zabawy ruchowe - polegają na wykonywaniu przez dziecko dużej ilości ruchów wymagających pewnego wysiłku, zręczności, siły, szybkości. Zaspokajają one potrzebę ruchu, nabywania zręczności.  • Zabawy bierne - które inaczej nazywane są rozrywkami, głównym i podstawowym źródłem przyjemności dla dziecka jest obserwowanie, jak bawią się inni (na przykład w telewizji) lub też bierne pochłanianie proponowanej mu zabawy (na przykład słuchanie, jak rodzice czy opiekunowie czytają dziecku książkę). W trakcie tego rodzaju zabaw biernych dziecko zużywa minimalne ilości własnej energii lub też nie zużywa jej wcale, jednakże przyjemność, jaką dziecko czerpie z takich rozrywek jest równie wielka jak w przypadku wszelkiego rodzaju zabaw aktywnych.

15. Zabawa jest więc zajęciem, które ma dla dziecka podstawowe znaczenie. Dzięki niej opanowuje ono umiejętności niezbędne do życia oraz odkrywa wzorce zachowań, jakie panują w świecie, w którym żyje, a które trudno jest dostrzec na co dzień.Dzięki zabawie dziecko uczy się panować nad swoim ciałem: rozwija równowagę i koordynację wzrokowo- ruchową, poznaje świat, uczy się myślenia. Stara się zapanować nad emocjami i uczuciami. Powoli staje się istotą społeczną, która w przyszłości będzie potrafiła żyć wśród innych ludzi.

16. Jakie cechy posiada zabawa dziecka w wieku przedszkolnym? • swoboda i spontaniczność • bezinteresowność, niematerialność • odrębność, ograniczoność i powtarzalność • emocjonalność, przyjemność, napięcie

17. Zabawa jest bezpieczna gdy: • odbywa się w miejscach do tego celu przeznaczonych; • sprzęt do zabawy i zabawki wykorzystywane są zgodnie z ich przeznaczeniem (np. zjeżdżalnia służy do zjeżdżania, a nie do wspinania się po niej); • w zabawie wykorzystujemy tylko sprzęt sprawny; • uczestnicy zabawy przestrzegają zasad i reguł zabawy; • zabezpieczamy się odpowiednio przed wypadkiem lub urazem; • wybór zabawy jest zgodny z umiejętnościami uczestników oraz aktualną pogodą (wtedy, gdy zabawa odbywa się na dworze).

18. Szanowni Państwo! Każdy człowiek w ciągu niemal całego swojego życia przejawia różne formy aktywności bawiąc się, pracując lub też wypoczywając. Zabawa dla dziecka jest bardzo często tym, czym dla dorosłego jest praca. Daje mu ona możliwość samorealizacji, rozwoju własnych zainteresowań, sprzyja nawiązywaniu nowych kontaktów z rówieśnikami. Jednak zabawa - niezależnie od tego, czy odbywa się w domu czy na podwórku lub placu zabaw - nie może zagrażać zdrowiu dziecka oraz innym osobom znajdującym się blisko niego. O bezpieczeństwie dziecka podczas zabawy decydują nie tylko jego umiejętności bezpiecznego bawienia się, ale także różne warunki zabawy i jej charakter.

19. BEZPIECZEŃSTWO W DRODZE DO I Z PLACÓWKI • Regulacje prawne: • Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 1964 r. Nr 9 poz. 59 ze zm.), • Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 108 poz. 908 ze zm.), • Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. z 2001 r. Nr 61 poz. 624 ze zm.). Rodzice powierzając swoje pociechy opiece przedszkolnej chcecie być pewni, że wasze dzieci, przebywając poza domem, będą bezpieczne. Zagadnienie to spędza sen z powiek wielu dyrektorom placówek, ponieważ to właśnie na nich spoczywa obowiązek zorganizowania i zapewnienia maluchom bezpiecznych warunków pobytu w przedszkolu. Jednym z istotnych elementów szeroko rozumianego zachowania bezpieczeństwa jest przestrzeganie przepisów dotyczących przyprowadzania i odbierania dziecka z przedszkola. Zapisy regulujące tę kwestię powinny znaleźć się w statucie każdej placówki.

20. ZDROWY ROZSĄDEK PRZEDE WSZYSTKIM O ile za bezpieczeństwo dzieci w drodze do przedszkola odpowiadają rodzice, prawni opiekunowie bądź osoby upoważnione przez rodziców do odprowadzenia malucha, o tyle przy odbiorze sprawy się komplikują, bo dziecko nie zawsze jest odbierane przez rodzica, który jest za nie bezpośrednio odpowiedzialny. Powinniśmy wówczas odwołać się do tzw. zdrowego rozsądku – pamiętajmy, że przecież ktoś musi przyjść po przedszkolaka. Jeżeli są to rodzice lub prawni opiekunowie, to oczywiście nie ma problemu. Możemy mieć jednak do czynienia z wieloma bardziej skomplikowanymi sytuacjami, kiedy np. rodzice przedszkolaka żyją w separacji i nie są jeszcze po rozwodzie. Matka nie zgadza się, aby ojciec odbierał dziecko z przedszkola, a ojciec nie chce, by przychodziła po nie matka, ponieważ będzie to robił sam. W takich przypadkach dyrektorzy i personel placówki niejednokrotnie zadają sobie pytanie, czy powinni uwzględniać tego typu „życzenia”. Otóż nie – zarówno matka, jak i ojciec mają pełne prawo do odebrania swojego dziecka, chyba że sąd uzna inaczej i np. odbierze prawa rodzicielskie jednemu z opiekunów. Wówczas należy bardzo uważać, by nie powierzyć malucha jego opiece. Oczywiście, rodzic musi powiadomić o takim fakcie dyrektora lub nauczyciela i przedłożyć orzeczenie sądowe o odebraniu praw rodzicielskich. Chodzi o wiarygodność rodzica i zapewnienie dziecku bezpieczeństwa.

21. Drodzy Rodzice musicie mieć świadomość, że osoby, które wytypujecie do odbioru dziecka, powinny być w pełni dojrzałe emocjonalnie i godne zaufania!!! Wydawać by się mogło, że osoby pełnoletnie są w stanie zapewnić dziecku lepszą opiekę w drodze z przedszkola do domu niż nieletni brat czy siostra. Na rodzicu spoczywa bowiem obowiązek wytypowania do odbioru takich osób, które są świadome odpowiedzialności za zdrowie i życie malucha. Czasami, obserwując zachowania 12-, 13-latków, nie sposób jednak oprzeć się wrażeniu, że są oni bardziej odpowiedzialni niż ich rodzice.

22. Chodzi tu przede wszystkim o rodziny patologiczne lub opiekunów, którzy nie do końca rzetelnie zajmują się dziećmi, w związku z czym do odbioru swoich pociech upoważniają wprawdzie osoby dorosłe, ale przypadkowo wytypowane, niekiedy nawet ludzi o ograniczonej poczytalności, którzy nie do końca świadomi są odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa. Co z tego, że po dziecko przychodzi trzeźwy ojciec, jeśli prosto z przedszkola idzie on z maluchem na piwo, a do domu wraca dopiero po kilku godzinach, w dodatku w stanie nietrzeźwym? Dobrze, jeśli wraca z dzieckiem całym i zdrowym, trzeba jednak brać pod uwagę, że po drodze, niestety, zawsze może zdarzyć się jakiś wypadek. W takiej sytuacji nie sposób uniknąć kłopotliwego dochodzenia, czy aby pani w przedszkolu nie wydała dziecka ojcu, który już był w stanie wskazującym na spożycie alkoholu.

24. Starsze rodzeństwo – dobry wybór? Warto poddać analizie jeszcze jeden akt prawny, a mianowicie Ustawę Prawo o ruchu drogowym. W art. 43 ust. 1 czytamy, że: „(…) dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi tylko pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat (...)”, co oznacza, że maluchy w wieku przedszkolnym mogą poruszać się po drodze pod opieką dzieci co najmniej 10-letnich. Z tego zapisu wnioskujemy zatem, że już 10-latek, zdaniem ustawodawcy, jest w stanie zapewnić pewien poziom opieki i bezpieczeństwa dziecku od siebie młodszemu. Czy więc dzieci 10-letnie powinny mieć możliwość odbierania swojego młodszego rodzeństwa z przedszkola?

25. Jeżeli rodzic uzna, że jego starszy syn czy córka jest w stanie odebrać młodsze rodzeństwo z przedszkola, wpisze starszą pociechę w oświadczenie jako osobę upoważnioną, a dodatkowo w statucie placówki znajduje się zapis, ustalony wcześniej z rodzicami, że dziecko powyżej 10 roku życia może odbierać rodzeństwo z przedszkola, nic nie stoi na przeszkodzie, aby po dziecko przychodził niepełnoletni członek rodziny.

26. Oświadczenia • Na początku każdego roku szkolnego rodzic ma obowiązek wypisać oświadczenie dotyczące odbierania dzieci z przedszkola. • Pismo to powinno zawierać dane rodziców, dziecka oraz osób upoważnionych do odbierania malucha. • Rodzic może wpisać w oświadczeniu tyle osób, ile uzna za konieczne. Niekiedy zdarzają się sytuacje, gdy po dziecko, na życzenie rodzica, ma przyjść inna osoba niż te, które uwzględniono w oświadczeniu. • Wówczas rodzic, przyprowadzając rano pociechę do przedszkola, powinien poinformować o tym nauczyciela i wypisać dodatkowe oświadczenie na dany dzień, zawierające imię i nazwisko osoby wytypowanej do odbioru. • Może on również zgłosić fakt odbioru dziecka przez inną osobę telefonicznie, co zostaje odnotowane w specjalnym zeszycie i podpisane przez osobę, która odebrała taką wiadomość. • W takich sytuacjach nauczyciele sprawdzają również dowód osobisty opiekuna odbierającego malucha.

27. NIETRZEŹWY DOROSŁY Niestety, zdarzają się przypadki, kiedy po odbiór dziecka zgłasza się osoba będąca w stanie nietrzeźwym. Zasada postępowania w takiej sytuacji jest prosta: • pod żadnym pozorem nie wolno pozwolić takiej osobie na zabranie malucha z przedszkola, • Nauczyciel lub woźna zobowiązani są niezwłocznie poinformować o tym zdarzeniu dyrektora, zaś on powinien powiadomić rodziców, że dziecko zostanie w przedszkolu do momentu, gdy rodzice odbiorą je sami lub wyślą po swoją pociechę inną, odpowiedzialną osobę, • Jeżeli opiekun pod wpływem alkoholu awanturuje się lub w inny sposób zakłóca spokój, nie reaguje na polecenia dyrektora placówki, należy wezwać policję i poprosić o interwencję.

28. SŁOWO ZAKONCZENIA Warto przywiązywać dużą wagę do prowadzenia systematycznych rozmów na temat bezpieczeństwa dzieci, ponieważ w praktyce skutkują one pewnym rodzajem „uległości” ze strony opiekunów, którzy w przyszłości przychylniej będą patrzeć na nasze prośby. Jest to efekt zaufania, jakim darzą oni nasze przedszkole oraz pracujące w nim osoby. Prosząc o dowód osobisty, nigdy nie należy obawiać się reakcji, zwłaszcza jeśli zwracamy się z takim żądaniem do osób nam nieznanych, które przychodzą po dziecko po raz pierwszy, tłumacząc, że zostały poproszone przez rodzica o odebranie syna czy córki, ponieważ ten z jakiegoś powodu sam nie jest w stanie tego zrobić. Pamiętajmy, że prosząc o okazanie dowodu, robimy to dla swojego bezpieczeństwa oraz bezpieczeństwa dzieci powierzonych naszej opiece!!!

29. Co kilka minut w Polsce zdarza się ciężki wypadek z udziałem dzieci. Niesie on za sobą śmierć i kalectwo. Rodzice, chrońcie swoje dzieci przed wypadkami i wspierajcie je w czasie bezpiecznej zabawy! Dziękujemy za uwagę 