Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna Świdnik

1. Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna Świdnik

2. OPINIA I ORZECZENIE PORADNI PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ JAKO FORMA POMOCY SZKOLE W PRACY Z UCZNIEM ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI.

3. Poradnia wydaje opinie w sprawach: • wcześniejszego przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej oraz odroczenia rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego • pozostawienia ucznia klasy I-III szkoły podstawowej na drugi rok w tej samej klasie • objęcia ucznia nauką w klasie terapeutycznej; • dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom; ;

4. zwolnienia ucznia z wadą słuchu lub z głęboką dysleksją rozwojową z nauki drugiego języka obcego; • udzielenia zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki; • przyjęcia ucznia gimnazjum do oddziału przysposabiającego do pracy; • przyjęcia do klasy pierwszej szkoły ponadgimnazjalnej: zasadniczej szkoły zawodowej, liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum, a także klasy pierwszej szkoły średniej na podbudowie programowej szkoły zasadniczej, szkoły policealnej i szkoły pomaturalnej, kandydata z problemami zdrowotnymi, ograniczającymi możliwości wyboru kierunku kształcenia ze względu na stan zdrowia;

5. przystąpienia ucznia lub absolwenta z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się odpowiednio do sprawdzianu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w szkole podstawowej, egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum, egzaminu maturalnego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, w warunkach i formie dostosowanych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych ucznia lub absolwenta;

6. Indywidualny program nauki i indywidualny tok nauki Indywidualny program lub tok nauki mogą być realizowane na każdym etapie edukacyjnym i w każdym typie szkoły. Mogą dotyczyć jednego, kilku lub wszystkich obowiązkowych zajęć edukacyjnych przewidzianych w szkolnym planie nauczania dla danej klasy. Ocenianie, klasyfikowanie i promowanie ucznia realizującego indywidualny program lub tok nauki odbywa się w sposób określony w odrębnych przepisach . Przy realizacji indywidualnego toku nauczania klasyfikacja następuje na podstawie egzaminu klasyfikacyjnego.

7. Prawidłowo przygotowana opinia powinna zawierać. • oznaczenie poradni wydającej opinię; • imię i nazwisko dziecka, którego dotyczy opinia, datę i miejsce jego urodzenia oraz miejsce zamieszkania, a w przypadku ucznia - również nazwę i adres szkoły oraz oznaczenie klasy, do której uczeń uczęszcza; • stanowisko poradni w sprawie, której dotyczy opinia, oraz szczegółowe jego uzasadnienie; • wskazanie odpowiedniej formy pomocy, w szczególności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej w przedszkolu, szkole lub placówce, stosownie do potrzeb, oraz szczegółowe uzasadnienie wskazanej formy pomocy.

8. orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej • dokument zawierający w sprawie dziecka decyzję zespołu orzekającego działającego przy poradni. • orzeczenie ma wartość decyzyjną a wykonanie tej decyzji jest dla dyrektora szkoły obligatoryjne. • Orzeczenia są wydawane na podstawie: Rozporządzenia MEN z dnia 12 lutego 2001r. w sprawie orzekania o potrzebie kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży oraz szczegółowych zasad kierowania do kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania /Dz. U. Nr 13, poz.114/

9. ORZECZENIA • orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego dzieci i młodzieży z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy, w tym o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim, • orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły,

10. ORZECZENIA • Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydaje się dla uczniów i wychowanków: • niesłyszących i słabo słyszących, • niewidomych i słabo widzących, • z niepełnosprawnością ruchową, • z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, • z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym, • z autyzmem, • z niepełnosprawnościami sprzężonymi, • zagrożonych niedostosowaniem społecznym, • niedostosowanych społecznie, • z zaburzeniami zachowania, • zagrożonych uzależnieniem.

11. DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH • „ nauczyciel jest obowiązany na podstawie opinii poradni psychologiczno- pedagogicznej dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się , uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.”

12. uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych I. Uczniowie z zaburzeniami rozwojowymi wymagają stosowania specjalnej organizacji nauki - treści, metod i warunków pracy, dlatego otrzymują z poradni orzeczenia do kształcenia specjalnego. W przypadku ucznia posiadającego orzeczenie dostosowanie wymagań może nastąpić na podstawie tego orzeczenia.

13. uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych II. Uczniowie zodchyleniami rozwojowymi z indywidualnymi opóźnieniami rozwoju w stosunku do ustalonych norm, nie będące jednak zaburzeniami z uwagi na niewielkie nasilenie objawów, ograniczony zakres i czas trwania. Do odchyleń rozwojowych należy m.in. inteligencja niższa niż przeciętna.

14. uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych III. Uczniowie ze specyficznymi trudności w uczeniu się czyli specyficznymi rozwojowymi zaburzeniami umiejętności szkolnych i zaburzeniami w uczeniu się , które nie są spowodowane niskimi możliwościami intelektualnymi, słabym poziomem dydaktycznym szkoły lub czynnikami kulturowymi -

15. UCZNIOWIE O SPECJALNYCH POTRZEBACH EDUKACYJNYCH Uczniowie z odchyleniami rozwojowymi i specyficznymi trudnościami w uczeniu się otrzymują z poradni opinie w sprawie dostosowania wymagań edukacyjnych .

16. CEL DOSTOSOWANIA WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH • Podstawowym celem dostosowania wymagań jest wyrównanie szans edukacyjnych uczniów oraz zapobieganie wtórnym zaburzeniom sfery emocjonalno- motywacyjnej. Dostosowanie polega na modyfikacji procesu edukacyjnego, umożliwiającej uczniom sprostanie wymaganiom.

17. OBSZARY DOSTOSOWANIA WYMAGAŃ • -warunki procesu edukacyjnegotj zasady, metody, formy, środki dydaktyczne • -zewnętrzną organizację nauczania ( np. posadzenie ucznia słabosłyszącego w pierwszej ławce) • -warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności ( metody i formy sprawdzania i kryteria oceniania )

18. Nowy wzór opinii - propozycja Opinia • W sprawie: dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe. • Stanowiskoporadni: stwierdza się , iż: Uczeń – …………. • Jest uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych i wymaga dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do jego indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych, z uwagi na stwierdzone u niego zaburzenia i odchylenia rozwojowe. • Uzasadnienie stanowiska poradni: • Wnioski postdiagnostyczne: • Wskazania

19. Uczniowie do klasy integracyjnej • Uczniowie z niepełnosprawnościami sprzężonymi (trzech uczniów) • Uczeń słabowidzący z oczopląsem • Uczeń z upośledzeniem w stopniu lekkim • Uczeń z niepełnosprawnością ruchową

20. MÓZGOWE PORAŻENIE DZIECIĘCE • Nie stanowi odrębnej, ściśle określonej jednostki chorobowej, ale jest zespołem wielu objawów chorobowych. U dzieci z MPD stwierdza się różnego stopnia i różnej lokalizacji niedowłady kończyn, połączone ze wzmożonym napięciem mięśniowym, ruchy mimowolne, zaburzenia równowagi. Oprócz dominujących zaburzeń ruchowych, MPD towarzyszyć mogą różnego stopnia opóźnienia rozwoju umysłowego, zaburzenia zachowania, padaczka, uszkodzenia narządu wzroku, słuchu i nieprawidłowości w rozwoju mowy.

21. ZABURZENIA RUCHOWE I MANUALNE Przejawiają się mniejszą precyzją ruchów i wolniejszym ich tempem. Chodzi tu zarówno o motorykę dużą, tj. zaburzenia koordynacji dużych grup mięśniowych, jak również o zaburzenia motoryki małej, tj. rozwoju manualnego.

22. ZABURZENIA RUCHOWE I MANUALNE Zaburzenia ruchowe (ogólna niezręczność ciała): • ruchy mało płynne, nieskoordynowane • nienadążanie w bieganiu za innymi dziećmi • niechęć do jakichkolwiek zabaw • nieudolne próby wykonywania ćwiczeń, gdy nikt nie widzi • niezręczność w łapaniu, rzucaniu, kopaniu piłki • problemy z wykonywaniem najprostszych ćwiczeń • wzmożone napięcie mięśniowe • nieprawidłowa koordynacja wzrokowo - ruchowa • ruchy sztywne i pozbawione naturalnej swobody, mogą być gwałtowne lub bardzo powolne • dostosować ćwiczenia do możliwości dziecka • chwalić za każdą próbę podjęcia działania • pomagać w wykonywaniu ćwiczeń • na lekcjach wych. fizycznego można przydzielić drugiego ucznia, który będzie czuwał nad poprawnością wykonywanych ćwiczeń • oceniać przygotowanie ucznia do zajęć, jego zaangażowanie i chęć działania

23. ZABURZENIA RUCHOWE I MANUALNE Zaburzenia manualne: mogą występować na tle ogólnego opóźnienia ruchowego lub mieć charakter izolowany • osłabiona precyzja ruchów palców i dłoni, a co za tym idzie, nieprawidłowe odtwarzanie znaków graficznych • wolne tempo wykonywania różnych czynności, w tym pisania • pismo niekształtne, niestaranne • wychodzenie poza linię • nadmierne napięcie mięśniowe, co prowadzi do zbyt mocnego naciskania ołówka, długopisu, • zbyt małe napięcie mięśniowe prowadzi zaś do słabej chwytliwości palców, stąd linie rysunku są nikłe, ledwo widoczne, • nie krytykować ucznia, jego brzydkiego pisma,powolnego tempa pracy, niezręczności ruchów • onie oceniać zeszytów od strony graficznej • oceniać wkład pracy ucznia a nie stronę estetyczną prac plastycznych • służyć pomocą przy sporządzaniu wykresów i rysunków geometrycznych lub przygotowywać je dla ucznia • notatki z lekcji powinny być krótkie lub przygotowywane z pomocą nauczyciela

24. UPOŚLEDZENIE UMYSŁOWE W STOPNIU LEKKIM • Dzieci upośledzone umysłowo w stopniu lekkim charakteryzuje przede wszystkim upośledzona zdolność myślenia abstrakcyjnego oraz nieudolność syntetycznego ujmowania zdobytych wiadomości i wiązania ich w logiczne całości, a stąd wypływa ubóstwo wnioskowania i sądów.

25. OBJAWY ZABURZEŃ Uwaga: • skoncentrowana na materiale konkretnym słaba i krótka koncentracja na materiale abstrakcyjnym • ograniczony okres uwagi Pamięć: obniżone funkcje pamięci logicznej i dowolnej wolne tempo uczenia się WSKAZÓWKI DLA NAUCZYCIELI • pracować z uczniem na konkretach uwzględniając jego krótkotrwały okres koncentracji • atrakcyjny wizualnie materiał podawać etapami, krótkimi porcjami • wykorzystywać w pracy z uczniem jego dobry poziom pamięci operacyjnej oraz uwzględniaćwolne tempo uczenia się • dawać więcej czasu na opanowanie materiału

26. Mowa: • opóźniony rozwój mowy oraz jej wady • ubogi słownik • formułowanie zdań w 5-6 roku życia • trudności z wypowiadaniem myśli, przytaczaniem argumentów • pamiętać, że uczeń ma problemy z funkcją pamięci logicznej i abstrahowania, • angażować ucznia do wypowiedzi ustnej uporządkowanej • przy ocenianiu uwzględniać możliwości wystąpienia błędów mających związek z wadą wymowy • stosować pytania naprowadzające

27. Procesy wykonawcze: • motoryka - opóźniony rozwój ruchowy • brak precyzji ruchów (niezgrabność) • w pracy z uczniem uwzględniać brak precyzji ruchów i ją ćwiczyć • oceniać za wkład pracy w wykonanie ćwiczenia,

28. Dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących • Obserwuj dzieci, dobieraj metody, środki dydaktyczne do ich możliwości. • Słabowidzący mogą się szybciej męczyć ponieważ zużywają więcej energii na patrzenie i interpretację informacji uzyskanych drogą wzrokową. • Wykorzystuj naturalne światło, a dodatkowe oświetlenie stosuj wg potrzeb. • Zachęcaj ucznia do korzystania ze zwykłej tablicy, zwróć uwagę na kontrast [tablica matowa, duża, dobrze oświetlona]. • Odczytuj głośno i wyraźnie to, co jest napisane, pozwól dzieciom podchodzić do tablicy.

29. Dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących • Udostępniaj teksty w wersji powiększonej. • Modele i przedmioty daj do obejrzenia z bliska. • Zadawaj pytanie- „co widzisz?” aby sprawdzić i uzupełnić słownie trafność doznań wzrokowych. • Zachęcaj do stosowania pomocy optycznych. • Zapewnij podręczniki z powiększoną czcionką.

30. Dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących CZYTANIE Dzieci z uszkodzonym widzeniem napotykają na swej szkolnej drodze liczne trudności w zakresie czytania.Wiele z nich to: • mylenie liter o podobnych kształtach, • wyrazów o podobnej strukturze, • przestawianie liter, • nieprawidłowa technika czytania, • brak rozumienia tekstu w całości. Dzieci słabowidzące czytają zwykle wolniej, gdyż wymagają więcej czasu na spostrzeżenie całego wyrazu zdania. Rozumienie tekstu utrudnia koncentracja na postrzeganiu kształtu poszczególnych liter. Dziecko słabowidzące wymaga większej uwagi i starań ze strony nauczyciela ora zzozumienia występujących u niego zaburzeń.

31. Dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących PISANIE • Osoby z wadą wzroku mogą mieć określone trudności z uwagi na obniżoną sprawność spostrzegania i zakłóconą koordynację wzrokowo – ruchową. • Mogą popełniać wiele błędów: przestawianie, mylenie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne, źle rozplanowana strona zeszytu.

32. dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących -wskazania Na lekcjach matematyki i geometrii wskazane jest: • dłuższe skomplikowane działania zapisywać czytelnie na oddzielnych karkach, • przy zapisywaniu treści zadania uczeń powinien stosować zapisy skrótowe, • w geometrii należy wprowadzać uproszczone konstrukcje z ograniczoną do koniecznych liczbą linii pomocniczych i konstrukcje geometryczne wykonywać na kartkach większego formatu niż zwykła kartka papieru.

33. dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących -wskazania Wskazania do pracy z uczniem słabowidzącym w zakresie czytania i pisania -Stosować odpowiednie światło – takie, przy którym używając pomocy optycznych można uzyskać najlepszy kontrast i doświetlenia np. czytanego tekstu w różnych porach dnia. • Do odznaczania czytanej linijki stosować odpowiednio wycięty szablon, tzw. „okienko”. • Położyć pod czytaną kartkę arkusz czarnego papieru aby uniknąć efektu prześwietlenia druku. • Do pisania używać cienkopisów, flamastrów, pisaków oraz papieru o linijkach nie utrudniających odczytanie tekstu. • Stosować kolorowe flamastry do podkreślania, co ułatwi orientację w odczytywanym tekście.

34. dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci słabowidzących -wskazania • Dla pokonania wymienionych trudności, na początku nauki pisania powinny używać zeszytów o powiększonej liniaturze i z wyraźnie zaznaczonymi liniami. • Należy też pamiętać o tym, że dziecko z niesprawnym wzrokiem jest mocno ograniczone w ruchu i orientacji przestrzennej, oczekuje specjalnej pomocy na lekcjach wychowania fizycznego, geometrii, geografii. • W klasach starszych, gdzie program nauczania jest bardzo szeroki uczeń słabowidzący powinien mieć możliwość nagrywania na dyktafon dłuższych notatek. • Powinno się zapewnić dzieciom korzystanie z kaset z nagraniami lektur szkolnych lub urządzeń multimedialnych.

35. sprawność intelektualna niższa od przeciętnej -dostosowanie wymagań • W przypadku tych uczniów konieczne jest dostosowanie zarówno w zakresie formy jak i treści wymagań. Pamiętać jednak należy, że obniżenie kryteriów jakościowych nie może zejść poniżej podstawy programowej. • Dzieci z inteligencją ogólną niższą niż przeciętna nie zawsze mają zaburzone te same funkcje. Generalnie jednak najczęściej występującymi są: zaburzenia myślenia słowno-pojęciowego, wolne tempo pracy i uczenia się, trudności z koncentracją uwagi. Ze względu na powyższe cechy konieczne jest zastosowanie metod ułatwiających tym dzieciom opanowanie materiału.

36. sprawność intelektualna niższa od przeciętnej -dostosowanie wymagań Wymagania co do formy mogą obejmować: - przerabianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności, - pozostawianie więcej czasu na jego utrwalenie - podawanie poleceń w prostszej formie, unikanie trudnych czy abstrakcyjnych pojęć, - częste odwoływanie się do konkretu, przykładu, - unikanie pytań problemowych, przekrojowych, - wolniejsze tempo pracy, - w miarę możliwości odrębne instruowanie dzieci, - zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie samodzielnie wykonać. Jeśli dostosujemy wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb ucznia pod względem formy (tam, gdzie to wystarcza) lub formy i treści (tam, gdzie to konieczne) to oceniać należy go według kryteriów obowiązujących, uwzględniając przy tym także jego własny wkład pracy.