Download
1 / 36
360 likes | 520 Views
Jak możemy pomóc dzieciom w Sudanie i RCA?. Projekt edukacyjny. Kilka słów wstępu… Czasem zdarza się nam, być niezadowolonymi z tego co mamy. Idziemy do sklepu, gdzie półki są przepełnione wszelkiego rodzaju produktami. Aż nie wiemy co wybrać, a w wyborze jesteśmy bardzo wybredni.
E N D
Jak możemy pomóc dzieciom w Sudanie i RCA? Projekt edukacyjny
Kilka słów wstępu… • Czasem zdarza się nam, być niezadowolonymi z tego co mamy. Idziemy do sklepu, gdzie półki są przepełnione wszelkiego rodzaju produktami. Aż nie wiemy co wybrać, a w wyborze jesteśmy bardzo wybredni. • Po przerwie obiadowej w szkole kanapki i owoce można znaleźć w różnych miejscach – nie potrafimy docenić i uszanować tego, co mamy na co dzień .
„Chleba naszego powszedniego” nigdy nam nie brakuje. A jeśli nawet, to mamy…
,,Woda jest źródłem życia’’ To, „źródło” może kiedyś wyschnąć. Niestety nie zawsze potrafimy i chcemy oszczędnie z niego korzystać. Jeszcze nie doświadczyliśmy co to znaczy: brak wody.
Szkołę mamy pięknąi pełną atrakcji: (będziemy mieli po remoncie )
Ponad 10 milionów ludzi w Afryce dotkniętych jest suszą. Skutkiem suszy jest zawsze głód i choroby. Ponad 40 procent dzieci w Afryce jest niedożywionych. Picie brudnej wody i brak dostępu do toalet wywołuje wiele poważnych chorób, które dla niektórych kończą się śmiercią.
Ponad połowa ludności południowego Sudanu nie ma dostępu do wody pitnej. Tylko 6,4% ludności posiada dostęp do sanitariatów. Z powodu zbyt małej liczby studni, te które istnieją są przeciążone i ulegają częstym awariom. W wielu rejonach tego kraju na jedną studnię przypadanawet ponad 2000 osób. To 4 razy więcej niż dopuszczają standardy humanitarne.
Dzieci żyjące w krajach ubogich musza dorosnąć szybciej, by stawić czoła spoczywających na nich obowiązkom – na przykład zaopatrzanie gospodarstwa domowego w wodę, co może zajmować nawet 5 godzin dziennie. P. Janina Ochojska opowiadała o kobiecie, która idąc z dziećmi po wodę w drodze musiała zostawić najmłodsze – na pewną śmierć . W wielu miejscach w Afryce zdarza się, że dzieci nie mogą się uczyć, bo w promieniu kilkunastu kilometrów żadnej szkoły po prostu nie ma. Nawet 759 milionów dorosłych na naszej planecie nie umie czytać ani pisać. W niektórych rejonach świata współczynnik analfabetyzmu przekracza 70%.
W Afryce bardzo brakuje szkół: w krajach takich jak Sudan czy Republika Centralnej Afryki dzieci często uczą się pod gołym niebem, a wiele z nich by dotrzeć na lekcje musi iść po kilka kilometrów w jedną stronę. Zajęcia trwają tam często krócej niż w Polsce – czy to dlatego, że szkoła działa na kilka zmian, czy dlatego, że uczniowie muszą sprostać wielu innym codziennym obowiązkom.
W wielu szkołach nie ma toalet, brakuje podręczników i innych pomocy naukowych. Czy starczyłoby nam samozaparcia, by uczyć się w takich warunkach? Dzieciom z krajów ubogich chęci i motywacji nie brakuje – edukacja jest jedyną dla nich szansą zmiany niewesołych perspektyw na przyszłość.
Aż trudno uwierzyć: • 50% dzieci nie ma dostępu do szkoły • 25% kończy szkołę podstawową • 70% klas nie ma biurka ani ławek czy krzeseł dla uczniów • 40% klas nie ma biurka czy krzesła dla nauczyciela • 45% klas nie ma tablicy, od 55 do 110 uczniów uczy się w jednej klasie
Nam nie brakuje niczego, dlatego jesteśmy odpowiedzialni za innych. Postanowiliśmy choć troszkę pomóc dzieciom cierpiącym z powodu suszy w Sudanie oraz tym, które w Republice Centralnej Afryki nie mogły uczyć się w szkole tak jak my. Włączyliśmy się w akcje Ojców Franciszkanów oraz Polskiej Akcji Humanitarnej.Oto, jakie działania podjęliśmy:
1. Nawiązaliśmy kontakt z Biurem Misyjnym w Panewnikach i zaadoptowaliśmy duchowo dwoje chłopców z wioski o nazwie Rafai w Republice Centralnej Afryki. Otrzymaliśmy Ich zdjęcia:
Modlimy się za Nich, napisaliśmy do Nich list i każdego roku przesyłamy zebrane w szkole pieniądze aby mogli ukończyć szkołę. Dzięki m. in. naszej pomocy szkoła ta mogła zostać wybudowana.
2. Podjęliśmy także współpracę z Polską Akcją Humanitarną. Zorganizowaliśmy w szkole akcję „Studnia dla południa”, otrzymaliśmy materiały informacyjne oraz zamówiliśmy „wodne cegiełki” czyli kropelki i bransoletki.
3. Przygotowaliśmy gazetki ścienne informujące o trudnej sytuacji dzieci w Afryce oraz podjętych przez nas działaniach i zamieściliśmy informacje na stronie internetowej naszej szkoły.
4. Razem z Panią przeprowadziliśmy lekcje, podczas których rozmawialiśmy o problemach braku wody i głodu w Afryce oraz o oszczędzaniu wody i szacunku do ,,chleba”.
5. Podczas kiermaszu świątecznego zorganizowaliśmy specjalne stoisko. Opowiadaliśmy gościom o problemach dzieci w Sudanie i rozprowadzaliśmy otrzymane od Polskiej Akcji Humanitarnej „wodne cegiełki” oraz przygotowane z pomocą naszych rodziców babeczki i ciasto.
6. W czasie świątecznym od klasy do klasy chodzili „Misyjni kolędnicy”. Pielęgnując piękną polską tradycję zapraszaliśmy innych do wsparcia naszych akcji.
7. Z okazji „dnia wody” wzięliśmy udział w konkursie organizowanym przez Regionalne Centrum Gospodarki Wodno-Ściekowej. Przygotowaliśmy komiksy w których między innymi uczyliśmy jak oszczędzać wodę.
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy włączyli się w organizowane przez nas akcje.Każda „kropelka pomocy” jest bardzo ważna i może uratować drugiego człowieka daleko w Afryce i blisko, obok nas.Komu dziś pomożesz? Do kogo dziś się uśmiechniesz? To będzie kolega/koleżanka?, mama?, tata?, ktoś inny z rodziny?, sąsiad/sąsiadka?, pani/pan w szkole czy w autobusie?.... Nie trzeba szukać aż w Afryce.Już dziś „podaj dalej dobro” .
W prezentacji wykorzystaliśmy informacje i zdjęcia dostępne na następujących stronach:→ www.pah.org.pl→ www.misje-ofm.org.pl→ www.wikipedia.pl→ www.google.pl→ www.demotywatory.pl oraz własne pomysły i zdjęcia. Posłużyliśmy się także następującymi programami: Microsoft PowerPoint Microsoft Word Google Earth SMRecorder Windows MovieMaker Photo Scape
W projekcie udział brali i prezentację wykonali: Maja Bobrowska, Julia Kasprzycka, Natalia Kikosicka, Zofia Szeja, Góral Dorian, Kaczmarczyk Mateusz, Sebastian Stochmiał, Łukasz Augusewicz, Jan Cebula, Artur Pabjan, Marta Poda, Bartłomiej Antoniuk, Robert Burczyk, Paweł Lubowiecki, Kacper Paprota, Rafał Mucha, Maciej Pyka. Projektem opiekowała się pani Barbara Pilorz. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i wykorzystywanie bez zgody autorów zabronione.
