AGNIESZKA OSIECKA

1. AGNIESZKA OSIECKA

2. Agnieszka Osiecka urodziła się 9 października 1936 roku. Pierwsze lata dzieciństwa spędziła w Zakopanem, gdzie w popularnej restauracji "Watra" koncertował jej ojciec. Po wojnie rodzina Osieckich zamieszkała na Saskiej Kępie w prawobrzeżnej dzielnicy Warszawy. Niewielkie mieszkanie przy ul. Dąbrowieckiej 25 stało się dla Osieckiej ulubionym miejscem pracy na całe życie. Choć przebywała okresami w domu w Falenicy, w willi na Żoliborzu czy na Manhattanie, to jednak najważniejsze utwory powstawały przy biurku w mieszkaniu na Saskiej Kępie.

3. Osiecka studiowała na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarskim (1952-1956) oraz w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1957-1961), uzyskując dyplom reżysera za etiudę filmową "Słoń". Jak sama przyznawała, zdolności organizacyjne i umiejętności kierowania dużymi grupami ludzi nie były jej najsilniejszą stroną, dlatego porzuciła reżyserię i zajęła się pisaniem. Podczas studiów rozpoczęła współpracę z prasą, publikowała reportaże i eseje.

4. W roku 1954 roku związała się ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), pisząc dla nich teksty piosenek - liryczne, ale nie pozbawione jednak akcentów społecznych. Zwykła mawiać: jestem dziennikarką. Dlatego wiele moich piosenek to po prostu rymowane reportaże. Była członkiem rady artystycznej STS-u, napisała dla tej sceny 166 tekstów

5. Swój pierwszy wielki sukces odniosła na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1963, otrzymując nagrodę indywidualną za "Piosenkę o okularnikach".

6. W Polskim Radiu Osiecka prowadziła Radiowe Studio Piosenki. Tu poznała wielu muzyków i kompozytorów. W ciągu 7 lat działalności zespół nagrał i przedstawił w programach Polskiego Radia ponad 500 jej piosenek, wprowadzając na profesjonalne estrady późniejsze gwiazdy: Ewę Demarczyk, Marylę Rodowicz, Łucję Prus, Wojciecha Młynarskiego, Skaldów i Alibabki, Marka Grechutę.

7. Osiecka pisała też sztuki teatralne. Pierwszą z nich - przygotowaną z myślą o zawodowej scenie - "Niech no tylko zakwitną jabłonie" wystawił Teatr Ateneum, z którym była związana przez wiele następnych lat.

8. Artystkę zafascynowała atmosfera wielonarodowościowej i bujnej twórczości otaczająca Teatr Andre Hübnera-Ochodlo. Lato i jesień 1996 roku to końcowy czas współpracy Agnieszki Osieckiej z Teatrem w Sopocie. W ciągu krótkiego okresu artystce udało zrobić się nad wyraz wiele. Przede wszystkim dokonała niezwykłych przekładów pieśni żydowskich Mordechaja Gebirtiga, które złożyły się na recital André Hübnera - Ochodlo "Shalom", zaprezentowany przez Teatr Atelier już po śmierci poetki w sierpniu 1997 roku. "Przekazała temu teatrowi swoje wielkie artystyczne i życiowe doświadczenie. To, że Teatr nosi dziś jej imię, jest dla niego zaszczytem, ale jest także hołdem złożonym przez jego twórców i współtwórców oddaniu, jakim ta wielka artystka go darzyła. Dość nieoczekiwanie wtedy mały teatrzyk "na piasku" wyrósł na zjawisko teatralne w skali ogólnopolskiej." - napisali twórcy teatru. Nadanie imienia Agnieszki Osieckiej Teatrowi Atelier odbyło się w sierpniu 1997 roku, towarzysząc premierze spektaklu "Do dna".

9. AGNIESZKA OSIECKA O ATELIER: • Głos Wybrzeża, lato 1996 „Jestem w siódmym niebie, bo Sopot był zawsze dla mnie miejscem szczęśliwym.” • Życie, 11.03.1997 „Jestem bardzo szczęśliwa. Mam bardzo miłe miejsce w życiu. Od trzech lat związana jestem z małym teatrem "Atelier" w Sopocie. To teatr, który przypomina mi atmosferę STS-u. Prowadzi go André Hübner - Ochodlo. Sam śpiewa i reżyseruje, ale przede wszystkim jest dla nas tym, kim dla STS-u był Jerzy Markuszewski. Teraz będę miała drugi dom w Sopocie, kupię mały jacht...” *STS - Studencki Teatr Satyryków

10. Agnieszka Osiecka napisała około 2 000 piosenek, wydanych m.in. w tomach: • Kolory (1963) • Wyszłam i nie wróciłam (1969) • Listy śpiewające (1971) • Sztuczny miód (1977) • Żywa reklama (1985) • Śpiewające piaski (1989) • Opisanie szopki (1991) • W 2004 Polskie Wydawnictwo Muzyczne rozpoczęło edycję Wielkiego śpiewnika Agnieszki Osieckiej, w którym pomieszczono blisko 500 piosenek zebranych w 13 tomach (tom 10. ukazał się w 2009).

11. Agnieszka Osiecka jest autorką scenariusza widowiska muzycznego Niech no tylko zakwitną jabłonie (1964, prapremiera w Teatrze Ateneum w Warszawie w reżyserii Jana Biczyckiego), który zdobył główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 i stał się największym przebojem teatralnym lat 60. XX wieku w Polsce.

12. Niektóre słynne piosenki Agnieszki Osieckiej: • A ja wolę moją mamę (muz. Maria Jeżowska, wyk. Maria Jeżowska) • Ballada o pancernych (muz. Adam Walaciński, wyk. Edmund Fetting) • Ballada wagonowa (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Maryla Rodowicz) • Będę czekać (muz. M. Legrand, wyk. Stenia Kozłowska) • Bossanova do poduszki (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz) • Cyrk nocą (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz) • Damą być (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)

13. Małgośka (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Maryla Rodowicz) • Mechaniczna lalka (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas) • Mój pierwszy bal (muz. Franciszka Leszczyńska, wyk. Kalina Jędrusik) • Mówiłam żartem (muz. Jarosław Abramow, wyk. Iga Cembrzyńska) • Na całych jeziorach – ty (muz. Adam Sławiński, wyk. Teresa Tutinas, Kalina Jędrusik, Hanna Banaszak, Katarzyna Nosowska) • Na zakręcie(muz. Przemysław Gintrowski, wyk. Krystyna Janda) • Nie ma jak pompa (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)

14. Od nocy do nocy (muz. Waldemar Kazanecki, wyk. Halina Kunicka, Edyta Górniak; do filmu Noce i dnie) • Nim wstanie dzień (muz. Krzysztof Komeda, wyk. Edmund Fetting; do filmu Prawo i pięść) • Okularnicy (muz. Jarosław Abramow, wyk. Kazimiera Utrata, Zofia Kucówna, Sława Przybylska i Tadeusz Łomnicki) • Polska Madonna (muz. Andrzej Sikorowski, wyk. Maryla Rodowicz) • Sing sing (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz) • Szaloną być (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas) • Sztuczny miód (muz. Krzysztof Paszek[5], wyk. Barbara Krafftówna, Katarzyna Groniec)

15. Uciekaj moje serce (muz. i wyk. Seweryn Krajewski - do serialu Jan Serce, Stanisław Sojka) • Ulica japońskiej wiśni (muz. Jerzy Satanowski, wyk. Barbara Dziekan) • Weselne dzieci (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Urszula Sipińska, Magda Umer, Krystyna Janda, Maryla Rodowicz) • Zielono mi (muz. Jan Ptaszyn Wróblewski, wyk. Andrzej Dąbrowski, Katarzyna Nosowska, Ania Dąbrowska)

16. Osiecka pisała sztuki teatralne. Pierwszą z nich - przygotowaną z myślą o zawodowej scenie - "Niech no tylko zakwitną jabłonie" wystawił Teatr Ateneum, z którym była związana przez wiele następnych lat.

17. Pisała też opowiadania (Biała bluzka), książki fabularne (m.in. Czarna wiewiórka, Salon gier), wspomnieniowe (Szpetni czterdziestoletni, Na początku był negatyw, Rozmowy w tańcu) i skierowane do najmłodszych czytelników (m.in. Dzień dobry Eugeniuszu, Wzór na diabelski ogon, Ptakowiec, Szczególnie małe sny) oraz sztuki teatralne (m. in. adaptacje Singera: Sztukmistrz z Lublina; Wilki, Darcie pierza).