460 likes | 702 Views
Dąbrowa Górnicza - Nasze miasto -. EDUKACJA REGIONALNA. Położona na południu Polski, Dąbrowa Górnicza jest najbardziej rozległym pod względem powierzchni (liczy 188 km 2 ) miastem województwa śląskiego; to dziewiąte pod względem wielkości miasto w Polsce .
E N D
Dąbrowa Górnicza- Nasze miasto - EDUKACJA REGIONALNA
Położona na południu Polski, Dąbrowa Górnicza jest najbardziej rozległym pod względem powierzchni (liczy 188 km2) miastem województwa śląskiego; to dziewiąte pod względem wielkości miasto w Polsce. FLAGA DĄBROWY GÓRNICZEJ HERB DĄBROWY GÓRNICZEJ
W Dąbrowie mieszka obecnie około 125 tys. ludzi. Dąbrowa Górnicza obejmuje tereny od Czarnej Przemszy do środkowej części Pustyni Błędowskiej.Dzielnice miasta: ANTONIÓW, BŁĘDÓW, BUGAJ, CENTRUM, DZIEWIĄTY, GOŁONÓG, KORZENIEC, KUŹNICZKA NOWA, ŁAZY BŁĘDOWSKIE, ŁĘKA, ŁEKNICE, ŁOSIEŃ, MARIANKI, MYDLICE, OKRADZIONÓW, PIEKŁO, RATANICE, REDEN, SIKORKA, STRZEMIESZYCE MAŁE, STRZEMIESZYCE WIELKIE, TRZEBIESŁAWICE, TRZYDZIESTY, TUCZNAWA, UJEJSCE, ZĄBKOWICE, w latach 1977 – 1984 SŁAWKÓW
HISTORIA MIASTA Pierwsza wzmianka o Dąbrowie pojawiła się w 1726, a pochodzi z ksiąg parafialnych kościoła Świętej Trójcy w Będzinie, w których pod datą 25 lipca 1726 odnotowana została jako matka chrzestna niejaka Anna Lisowa – mieszkanka Dąbrowy.
Pierwsze wzmianki o osadach z terenu Dąbrowy Górniczej pochodzą już z XII w. O dzielnicach naszego miasta wspomina nawet Jan Długosz w swoich księgach z XV wieku.
Według spisu ludności diecezji krakowskiej z 1787 osada liczyła 184 mieszkańców. W 1795, w wyniku III rozbioru Polski, Dąbrowa przyłączona została do Prus.
ul. Sobieskiego w 1928 r. W 1799 powstała pierwsza znana mapa tych okolic, z której wynika, że zalążkiem osady była wieś – "Stara Dąbrowa".
Na terenie Dąbrowy odkryto pod koniec XVIII w. jeden z najgrubszych na świecie pokład węglowy, nazwany później "redeńskim" . Kopalnia „Reden”
Już w 1796 z inicjatywy władz pruskich rozpoczęto budowę pierwszej odkrywkowej kopalni węgla kamiennego, która od nazwiska dyrektora górnictwa w rządzie pruskim – hr. Fryderyka Wilhelma Redena– otrzymała nazwę "Reden". FRYDERYK WILHELM REDEN
Szkoła Górnicza im. Stanisława Staszica. Na przełomie XIX i XX wieku Dąbrowa była największym skupiskiem inteligencji technicznej w Zagłębiu; jej kuźnią była Szkoła Górnicza Sztygarka. Historia tej szkoły to piękne karty w dziejach polskiego górnictwa i walk rewolucyjnych. Sztygarka wydawała też ważne czasopismo naukowe – „Przegląd Górniczo-Hutniczy ”.
W 1916 roku podniesiono wieś Dąbrowę do rangi miasta. Jego pierwszym prezydentem został dr Adam Piwowar.
SKĄD SIĘ WZIĘŁA NAZWA DĄBROWA GÓRNICZA? Legenda głosi…
Było to w czasach, gdy wieś Dąbrowa wchodziła w skład majątku Koniecpolskich. Zmienili oni nazwę wsi na Koniecpolskie. Żył sobie tutaj poczciwy drwal. Pewnego dnia zarządca majątku, człowiek twardy jak kamień, zaproponował mu wyrąb dębowego lasu za lichą zapłatę. Pieniądze miał drwal otrzymać po zakończeniu pracy. - A co mam jeść? - zapytał z żalem drwal. O wszystkim doskonale wiedział wywiad piekielny, rozdrażniony ponadto, ulubionym powiedzonkiem zarządcy: „Niech cię diabli wezmą". Ludzie w siole byli uczciwi i pracowici, więc jak tu takich brać do ognia piekielnego? Wydelegowany przez piekło czart „wkręcił się" na parobka do drwala i namówił go do podjęcia oferowanej roboty. Przez noc uporał się diabeł z wyrębem i zgłosił się do zarządcy po zapłatę. Ale zarządca wypłacił należność w różnej walucie - mieszając talary z czerwieńcami i złotymi, by nieco „zaoszczędzić" - bo przecież głupcy się nie spostrzegą. Czarci parobek odebrał zapłatę i oddał drwalowi. Wieczorem, gdy zarządca wylegiwał się na kanapie, przyszedł do niego czart ponownie i mówi: - Ja za przeproszeniem, wedle tej zapłaty - zaczął - Jakeśmy obliczyli, wielmożny Pan „omylił się" na jakieś 10 talarów. - Dwa razy liczyłem - oburzył się zarządca - Niech mnie diabli wezmą, jeślim was skrzywdził o grosz ! - wrzasnął. Na te słowa czekało całe piekło latami. Diabeł w oka mgnieniu skoczył, duszę chciwca porwał prosto do Lucyfera. Kiedy się zaś o wszystkim dowiedział pan Koniecpolski, wieś za marne grosze rządowi sprzedał. Szybko przywrócono dawną nazwę - Dąbrowa. Wkrótce odkryto tu węgiel i na miano „Górniczej" osada zapracowała. I tak powstała Dąbrowa Górnicza - z czasem stając się dużym miastem.
ARCHITEKTURA Przegląd najważniejszych zabytków Dąbrowy Górniczej
Bazylika Najświętszej Maryi Panny Anielskiej Świątynia wybudowana została w latach 1898-1912 według projektu Józefa Stefana Pomian-Pomianowskiego w stylu neogotyckim (gotyk nadwiślański), jako dobudowa do kościoła św. Aleksandra powstałego w latach 1875-1877. Jej budowniczym i pierwszym proboszczem był ks. prałat Grzegorz Augustynik. Poświęcił ją 19 września 1912 r. biskup kielecki Augustyn Łosiński. Od 1996 r. dąbrowska bazylika jest wpisana w rejestr zabytków.
Pałac Kultury Zagłębia Pałac Kultury Zagłębia w Dąbrowie Górniczej, został wybudowany w latach 1951-1958, według projektu Zbigniewa Rzepeckiego. Otwarcie zostało dokonane 11 stycznia 1958 r. Został nazwany „Dom Kultury Zagłębia”, a następnie został przemianowany na „Pałac Kultury Zagłębia”. Upływ czasu nie zmienił funkcji PKZ-tu jaką jest oferowanie mieszkańcom Dąbrowy Górniczej i okolic wiele zróżnicowanych form obcowania z kulturą i sztuką. PKZ realizuje projekty z zakresu „Edukacji kulturalnej, upowszechniania i ochrony kultury w tym również ludowej” – „Szkoła tradycji”, „Spotkania z żywym słowem”, „Wychowanie przez sztukę”, „Umysł otwarty”.
Kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Antoniego Barokowy kościół w Dąbrowie Górniczej - Gołonogu (Diecezja sosnowiecka, Dekanat dąbrowski - św. Antoniego z Padwy), zbudowany na wzgórzu wapiennym o wysokości 335 m n.p.m. (Góra św. Antoniego). Kościół ten został ufundowany w 1675 przez biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego i konsekrowany przez niego w 1678.
Młyn wodny w Dąbrowie Górniczej Budynek powstał w XVIII wieku nad Czarną Przemszą. W okresie przedwojennym właścicielem młynu był człowiek o nazwisku Skotarski. Kolejnym właścicielem był Jan Gołąbek. Młyn znalazł się w jego posiadaniu po II wojnie światowej i do dziś należy do tej rodziny. Młyn był używany do połowy lat 60 XX wieku.
Do ważnych obiektów historycznych należy również zaliczyć: • Dworce kolejowe w Gołonogu, Ząbkowicach i Strzemieszycach Wielkich, • "Freja" – dom byłego właściciela młyna w Okradzionowie, • "Hubertus" – zajazd i lokal gastronomiczny,
Kościół św. Barbary – wzniesiony przez ewangelików, od 1945 przejęty przez katolików Zbudowany został przez ewangelików w 1882 r. W 1945 r. wszedł w posiadanie katolików i do 1957 r. służył jako kościół rektorski pobliskiej Szkoły Górniczej "Sztygarka".
Bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa kościół parafialny w Strzemieszycach Wielkich W latach 2002 – 2008 sanktuarium, od 2008 bazylika mniejsza.
Kościół Zesłania Ducha Świętego (dzielnica Ząbkowice) • Kaplica pod wezwaniem Św. Katarzyny, • Kopalnia ćwiczebna – Rozpoczęcie budowy w 1927 roku, pierwszy etap ukończono w 1929 r.,
Synagoga Znajdowała się w Dąbrowie Górniczej na rogu ulic Okrzei i Sienkiewicza. Została zbudowana w latach 1912-1916 z fundacji lokalnych zamożnych Żydów, którymi byli: Berek Fuks, Alter Futerko, Mordka Lejba Miodownik, Kopl Krzanowski, Mordka Hilel Ferens, Icek Majer Luksburg, HerszekRajchman oraz Mojżesz Mitelman. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Po zakończeniu wojny synagogę chciała przejąć protestancka społeczność chrześcijańska, z przeznaczeniem na zbór. Ze względu na protesty społeczności żydowskiej budynek nie został im przekazany. Wkrótce władze miejskie zezwoliły na przebudowanie synagogi na warsztat samochodowy. W latach 70. XX wieku budynek został rozebrany.
Pałacyk Dezona w Parku Śródmiejskim Został wybudowany przez dyrektora Towarzystwa Francusko-Włoskiego w Dąbrowie Górniczej dla swojej żony. W czasie wojny siedziba Gestapo. Pałacyk przetrwał okresy wojenne. Przez dłuższy czas znajdował się w nim komisariat milicji, a później policji. W roku 2007 pałacyk został nad niszczony przez pożar. Obecnie jest przygotowany do odnowienia.
Pojezierze Dąbrowskie Pogorie; zespół zbiorników wodnych w Dąbrowie Górniczej, będących zalanymi wyrobiskami piasku podsadzkowego wydobywanego niegdyś dla okolicznych kopalń węgla. Dziś część z nich z racji wyjątkowych walorów przyrodniczych uzyskała status obszarów chronionego krajobrazu.
Pogoria I Pogoria I, pow. 75 ha, powstała w 1943 r. Niegdyś było to główne miejsce letniego wypoczynku mieszkańców Zagłębia Dąbrowskiego i Górnego Śląska. Jezioro było dawniej szkołą dla żeglarzy i kajakarzy – wychowało się tu sporo dobrych żeglarzy starszego pokolenia. Trenował tutaj również na swoich ślizgaczach wielokrotny mistrz świata – Waldemar Marszałek. W południowej części jeziora wśród trzcinowisk gniazdują rzadkie gatunki ptaków wodnych, na wschodnim brzegu znajduje się użytek ekologiczny Młaki nad Pogorią I, chroniący rzadkie gatunki roślin rosnące na młakach niskoturzycowych.
Pogoria II Pogoria II, pow. ok. 25 ha, obszar wyrobiska popiaskowego przed zalaniem został częściowo zasypany żyzną ziemią z nadkładu, przywożonego z odkrywkowej kopalni węgla Brzozowica. Dzięki temu jezioro jest otoczone wyjątkowo bujną roślinnością, ale jest i płytkie – maksymalne głębokości nie przekraczają 2,5 m. Przy najbardziej dzikim wschodnim brzegu rośnie piękny łęg wierzbowy z dominującą wierzbą kruchą, bliźniaczo podobny do naturalnych lasów zalewowych dolin rzecznych. Tuż obok przestrzeń płytkiej zatoki zajmuje obumarły "zatopiony las", wskazujący na niższy przed laty poziom wód jeziora, od lat jest to miejsce gniazdowania kolonii mew śmieszek, kaczek i perkozów, miejsce często odwiedzane także przez czaple. Tafla wody w dużej mierze jest porośnięta chronionymi grążelami żółtymi i rzadszymi grzybieniami białymi, brzegi zaś porastają szuwary dochodzącej do 4 metrów wysokości trzciny, pałki, trzcinnika, jeżogłówki, przeplatane pięknie kwitnącym kosaćcem żółtym. We wschodniej części akwenu znajduje się niewielka wyspa. Od 2002 roku jezioro wraz z otoczeniem stanowi użytek ekologiczny "Pogoria II" o powierzchni 40 ha. Na zbiorniku od lat obowiązuje zakaz kąpieli i pływania środkami pływającymi, jest natomiast dozwolone wędkowanie.
Pogoria III Pogoria III, pow. 205 ha (2 km²), do niedawna największy z zalanych zbiorników, jednakże ze skromnym zapleczem rekreacyjnym. Stanowi rezerwowe ujęcie wody dla Huty Katowice. Jest to prawdziwa oaza windsurfingowców całego regionu, od lat służy również żeglarzom. Jezioro posiada bardzo czystą wodę, filtrowaną przede wszystkim przez bardzo liczne małże – racicznice zmienne. Przejrzystości wód sprzyja też fakt położenia wśród przepuszczalnych piasków polodowcowych oraz braku poważniejszych źródeł zanieczyszczeń.
Pogoria IV Pogoria IV, pow ok. 560 ha dł. ok. 8 km, szer. ok. 3 km, pojemność ok. 52 mln. m³, lustro wody położone jest na wysokości 264,00 m n.p.m. oficjalnie nazywana Zbiornikiem Kuźnica Warężyńska, najmłodszy i największy akwen Pojezierza Dąbrowskiego o silnie wydłużonym z południa na północ kształcie – ciągnie się od jazu piętrzącego wodę od okolicy Pogorii III aż po odległe o 5 km Wojkowice Kościelne. Jezioro zajmuje najniższą część wyrobiska popiaskowego, w najszerszym miejscu jego szerokość dochodzi do 3000 metrów. Akwen zwężony w środkowej części do zaledwie kilkuset metrów – znajdują się tu liczne wysepki, z których największa o powierzchni kilku hektarów jest oddzielona od zachodniego brzegu jedynie wąskim kanałem.
Parki miejskie Park Zielona Znajdziemy tu brzozy, dęby oraz ptaki; rudziki, zięby, sikorki, bogatki, drozdy Park Hallera leży na byłych terenach kopalni Reden, posiada liczne gatunki drzew; kasztanowiec, lipa, modrzew europejski, rokitnik oraz można spotkać tam wiele ptaków; sroka, sikora bogatka, kos, szpak, grzywacz, kawka; zimą gawrony
Miejska Biblioteka Publiczna powstała w 1906 r.
Muzeum Miejskie „Sztygarka” Muzeum znajduje się w Dąbrowie Górniczej na terenie byłej siedziby Zarządu Górniczego przy ul. Legionów Polskich 69. Historia muzeum sięga 1912 roku, kiedy to założono Muzeum Geologiczne im. Zygmunta Glogera. Pierwsze eksponaty zbierali uczniowie szkoły górniczej. W czasie I wojny światowej eksponaty zostały rozkradzione i rozproszone. Po wojnie w budynku szkoły ponownie zorganizowano Muzeum Geologiczne. Przez wiele lat muzeum było placówką muzealno-dydaktyczną szkoły. Dopiero w 1997 roku otwarto muzeum miejskie o nazwie „Sztygarka”.
Ponadto… • Pałac Kultury Zagłębia • Stowarzyszenie Miejska Orkiestra Dęta • Dom Kultury w Ząbkowicach • Młodzieżowy Ośrodek Pracy Twórczej • Kino Kadr • Centrum Filmowe Helios (5 sal, 846 miejsc, 3D • Szkoła muzyczna im. Michała Spisaka • Zespół Szkół Plastycznych im. Tadeusza Kantora
Ważne postaci Dąbrowy Górniczej Pierwszy wójt Józef Kasprzyk 1910-30.09.1916 Pierwszy burmistrz Edward Kosiński 30.09.1916-11.11.1917 Pierwszy prezydent Adam Marceli Piwowar 11.11.1917-17.05.1923
Urząd Miejski w Dąbrowie Górniczej Od 27 listopada 2006 r. prezydentem Dąbrowy Górniczej jest Zbigniew Podraza
Znane osoby związane z Dabrową Górniczą • Stanisław Staszic – odkrył złoża węgla kamiennego w Dąbrowie Górniczej i otworzył Szkołę Górniczą – Sztygarkę • Władysław Broniewski – po pobycie w mieście w roku 1930 uwiecznił Dąbrowę w wierszu Zagłębie Dąbrowskie. • Juliusz Kaden-Bandrowski – wielokrotnie przebywał w Dąbrowie i poświęcił jej Czarne skrzydła. • Krzysztof Kieślowski – w latach 40. i 50. XX wieku mieszkał w dzielnicy Strzemieszyce. • Maria Konopnicka – często gościła, tu mieszkała jej córka. Utwory poświęcone Dąbrowie: Dym (o Hucie Bankowej), Hanysek (o dzieciach Dąbrowy), Ofiara pracy, Jasełka • Aleksandra Piłsudska – przyjaciółka i potem druga żona Józefa Piłsudskiego. Mieszkała przy ulicy Klubowej (obecnie 3 Maja). • Józef Piłsudski – wielokrotnie gościł w Dąbrowie i opisywał ją w swoich artykułach. • Dariusz Rekosz - pisarz, wieloletni mieszkaniec Dąbrowy Górniczej, laureat nagrody Prezydenta Miasta (za upowszechnianie kultury). • Gabriela Zapolska – sztuka: W Dąbrowie Górniczej. • Stefan Żeromski – odwiedzał Dąbrowę i wywarło to wielki wpływ na jego twórczość: Ludzie bezdomni, Popioły, Róża.
Edukacja W mieście funkcjonują następujące szkoły wyższe: • Wyższa Szkoła Biznesu • Politechnika Śląska, Wydział Chemiczny
Wyższa Szkoła Planowania Strategicznego w Dąbrowie Górniczej
Zapraszamy do Dąbrowy Górniczej! Naszego pięknego miasta
opracowała Aleksandra Mikulska