PROJEKT EDUKACYJNY „I TY MOŻESZ ZOSTAĆ LAUREATEM NAGRODY NOBLA

1. PROJEKT EDUKACYJNY „I TY MOŻESZ ZOSTAĆ LAUREATEM NAGRODY NOBLA

2. Co to jest Nagroda Nobla? Nobla Nagrody, prestiżowe międzynarodowe wyróżnienia, ustanowione w 1895 przez A.Nobla, wręczane corocznie 10 grudnia (w rocznicę śmierci fundatora), od 1901 (z przerwą w latach 1940-1942), za najwybitniejsze osiągnięcia w każdej z pięciu dziedzin: z fizyki oraz z chemii (przyznaje Szwedzka Królewska Akademia Nauk w Sztokholmie), w dziedzinie fizjologii lub medycyny (przyznaje Instytut Karoliński w Sztokholmie), z zakresu literatury (decyduje Szwedzka Akademia Literatury), a także osobom lub instytucjom najlepiej działającym na rzecz pokoju i braterstwa narodów (przyznaje komitet składający się z 5 osób, wybierany przez norweski Storting). Od 1969 r. przyznawana jest nagroda im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii, ufundowana przez Szwedzki Bank Centralny.

3. POLSCY NOBLIŚCI • Maria Skłodowska-Curie • Henryk Sienkiewicz • Władysław Reymont • Czesław Miłosz • Lech Wałęsa • Wisława Szymborska

4. Maria Skłodowska-Curie dzieciństwo i młodość Maria Skłodowska urodziła się jako piąte dziecko w znanej rodzinie nauczycielskiej, wywodzącej się z drobnej  szlachty. Ojciec Władysław Skłodowski był nauczycielem  matematyki i fizyki oraz dyrektorem kolejno dwóch warszawskich gimnazjów męskich, prowadził również w domu stancję dla chłopców. Matka zaś, Bronisława Boguska, była dyrektorką prestiżowej warszawskiej pensji dla dziewcząt z dobrych domów. Chorowała na gruźlicę i zmarła, gdy Maria Skłodowska-Curie miała 11 lat. Gdy miała 10 lat, Maria Skłodowska rozpoczęła naukę na pensji dla dziewcząt, którą wcześniej prowadziła jej matka, gdy była jeszcze zdrowa; następnie kształciła się w gimnazjum dla dziewcząt, które ukończyła 12 czerwca 1882 r. otrzymując złoty medal. W trakcie pracy u rodziny Żórawskich zakochała się z wzajemnością w Kazimierzu Żóławskim, przyszłym wybitnym matematyku, jednak jego rodzice stanowczo odrzucili pomysł ślubu ich syna z ubogą krewną, a sam Kazimierz nie potrafił się im przeciwstawić, co skończyło się dla Marii Skłodowskiej utratą pracy. Maria Skłodowska znalazła pracę u rodziny Fuchsów w Sopocie, gdzie spędziła kolejny rok, stale wspierając finansowo siostrę Bronisławę. Na początku 1890 roku, zgodnie z wcześniejszą umową, Bronisława, która kilka miesięcy wcześniej poślubiła  Kazimierza Dłuskiego, zaprosiła ją do swojego paryskiego mieszkania, oferując wikt i opierunek. Marii Skłodowskiej nie było jednak stać na czesne, poza tym liczyła wciąż na ślub z Kazimierzem Żórawskim, z którym widywała się w Warszawie. Z obu względów wróciła do ojca, u którego przebywała do jesieni 1891 roku, dorabiając sobie korepetycjami. Wreszcie, po ustawicznych naleganiach siostry i otrzymaniu listu od Kazimierza, w którym stanowczo z nią zerwał, zdecydowała się w październiku tego roku na wyjazd do Francji

5. Maria Skłodowska-Curie -życie prywatne W Paryżu, w 1891 Maria zdała jako pierwsza kobieta w historii egzaminy wstępne na wydział fizyki i chemii Sorbony. W dzień studiowała a wieczorami pracowała jako korepetytorka z trudem zarabiając na utrzymanie. W 1893 roku uzyskała licencjat z fizyki i zaczęła pracować jako laborantka w przemysłowym laboratorium zakładów Lippmana. W tym czasie dalej studiowała na Sorbonie uzyskując drugi licencjat z matematyki w 1894. Również w 1894 roku poznała swojego męża Pierra Curie, który był w tym czasie doktorantem w laboratorium Becquerela. Po zrobieniu doktoratu przez Pierra, Maria poślubiła go w 1895. Maria, początkowo z pomocą młodego chemika robiącego licencjat - A.Debierne rozpoczęła pracochłonną pracę rozdzielania rudy uranowej na pojedyncze związki chemiczne i poszukiwanie związku powodującego jej wysoką radioaktywność. A.Debierne szybko się zniechęcił do tej pracy i zastąpił go w tym sam Pierre Curie. Badania te, po czterech latach żmudnej pracy doprowadziły do odkrycia najpierw polonu a następnie dużo bardziej radioaktywnego radu a także do wyjaśnienia prawdopodobnych przyczyn zjawiska radioaktywności jako efektu rozpadu jąder atomów.

6. Maria Skłodowska- Curie- życie prywatne Pierrowi władze Sorbony przyznały stanowisko profesora i zezwoliły na założenie własnego laboratorium, w którym Maria została kierownikiem badań. W tym też czasie urodziła swoje dwie córki Ewę i Irenę. 19 kwietnia 1906 roku Pierre zginął przejechany przez konny wóz ciężarowy. Maria straciła towarzysza życia i pracy. 13 maja tego samego roku Rada Wydziałowa postanowiła utrzymać katedrę, stworzoną dla Piera Curie, i powierzyła ją Marii wraz z pełnią władzy nad laboratorium. Umożliwiło to wyjście Marii z cienia. Stała się w ten sposób pierwszą kobietą - profesorem Sorbony.

7. Maria Skłodowska-Curie- największe dokonania • Opracowanie teorii promieniotwórczości • Opracowanie technik rozdzielania izotopów promieniotwórczych • Odkrycie dwóch nowych pierwiastków: polonu i radu • Pod jej kierunkiem prowadzono badania nad leczeniem raka za pomocą promieniotwórczości

8. Maria Skłodowska-Curie- Nagroda Nobla Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla za osiągnięcia naukowe. Po raz pierwszy w roku 1903 z fizyki wraz z mężem Pierre Curie za badania nad odkrytym przez Antoine Henri Becquerela zjawiskiem promieniotwórczości, a drugi raz w roku 1911 z chemii za wydzielenie czystego radu.

9. Śmierć Marii Skłodowskiej Maria Skłodowska-Curie zmarła 4 lipca 1934 w klinice Sallanches pod Paryżem na białaczkę spowodowaną najprawdopodobniej silnym napromieniowaniem. W roku 1995 Maria została pierwszą kobietą pochowaną pod kopułą paryskiego Panteonu w uznaniu jej zasług.

10. Henryk Sienkiewicz – dzieciństwo Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 w Woli Okrzewskiej. Jego rodzina była biedna. W domu państwa Sienkiewiczów kilka osób pisało drobne utwory, wiersze, a także artykuły. Mały Henryk wyrastał w atmosferze literatury, czytał dzieła Kochanowskiego i Reja, słuchał poezji, którą pisała jego matka. Ta szczególna atmosfera spowodowała, że Sienkiewicz dość szybko zrozumiał, że to, co go naprawdę interesuje, to literatura i historia. Gdy poszedł do szkoły nie miał problemów z tymi przedmiotami, bardzo łatwo zdobywał oceny celujące, a z pozostałych miał zaledwie wyniki dostateczne. Miał 17 lat kiedy wybuchło powstanie styczniowe. Majątek państwa Sienkiewiczów był mocno zubożały, Henryk nie mógł liczyć na pomoc ze strony swoich rodziców. Podjął pracę, by móc się utrzymać i zarobić na studia. Rodzice chcieli, aby został lekarzem lub prawnikiem, natomiast Henryk wstąpił na wydział filologiczny Szkoły Głównej w Warszawie. Nie przystąpił jednak do egzaminu końcowego z greki i szkoły nie ukończył.

11. Henryk Sienkiewicz- życie prywatne Sienkiewicz był postrzegany przez kobiety, jako piękny, błyskotliwy i oczytany mężczyzna. Bardzo podobał się kobietom. Zabawny los sprawił, że wszystkie te kobiety, które wywarły jakikolwiek wpływ na pisarza, miały na imię Maria. Pierwsza Maria-to narzeczona pisarza, pani Maria Kellerówna. Młodzi byli zaręczeni, jednak gdy Sienkiewicz wyjechał w podróż do Belgii i Francji dotarła do niego wiadomość, że małżeństwo nie dojdzie do skutku. We Włoszech poznał piękną Marię Szetkiewiczówne. Pisarz był nią oczarowany jednak rodzice dziewczyny nie byli zachwyceni wizją małżeństwa, ponieważ przyszły pan młody nie był majętny, a ponadto u ich córki stwierdzono początki gruźlicy. Rodzice panny Marii obawiali się, że skromne dochody początkującego pisarza nie pozwolą na odpowiednią dbałość o zdrowie dziewczyny. Jednak mimo to małżeństwo doszło do skutku. Ich radość nie miała granic, gdy na świecie pojawił się najpierw syn, Henryk Józef, a potem córka, Jadwiga. Ta radość szybko minęła . Po narodzeniu dzieci Maria poczuła się znacznie gorzej i niedługo, po tym zmarła. Byli małżeństwem ledwie 4 lata. Mimo tylu kobiet Henryk był w zasadzie samotnym człowiekiem. Uwielbiał podróżować , spędził w ten sposób znaczną część swojego życia. Miał wielu znajomych, ale niewielu przyjaciół.

12. Henryk Sienkiewicz- najsłynniejsze dzieła Działalność pisarska Sienkiewicza jest dla polskiej literatury niezmiernie ważna, a jego dzieła bardzo cenne. Nie ma chyba Polaka, który nie znałby powieści, takich jak: „Krzyżacy”, „W pustyni i puszczy” czy „Quo vadis”. Prócz nich Sienkiewicz napisał „Bez dogmatu” zbiór artykułów i felietonów „Listy z podróży do Ameryki” oraz „Sachem”, „ Orso”, „Janko muzykant”, „ Latarnik” i wiele innych. Największą i wciąż niegasnącą popularnością cieszy się Trylogia („Ogniem i mieczem”, „ Potop”, „Pan Wołodyjowski”)‏

14. Henryk Sienkiewicz- Nagroda Nobla Sienkiewicz żył bardzo aktywnie. Ogromną ilość czasu poświęcał na działalność społeczną . Ufundował stypendium dla wybitnie zdolnych, ale biednych studentów Akademii Umiejętności. To dzięki jego staraniom postawiono w Warszawie pomnik Adama Mickiewicza. Udzielał finansowej pomocy młodym i zdolnym pisarzom. Działalność Sienkiewicza jako człowieka i pisarza została doceniona. Społeczeństwo podarowało wielkiemu rodakowi dworek w Oblęgorku z okazji 25-lecia pracy pisarskiej, natomiast świat docenił pisarza zaszczycając go literacką Nagrodą Nobla w 1905 roku.

15. Śmierć Henryka Sienkiewicza Henryk Sienkiewicz zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii. Miejsce ostatniego pochówku w Bazylice Archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

16. Czesław Miłosz- dzieciństwo Poeta urodził się 30 czerwca 1911, był pierworodnym synem Aleksandra Miłosza i Weroniki Miłoszowej z Kunatów. Urodził się w Szetejniach. Rodzina Miłoszów, pieczętująca się herbem Lubicz, cieszyła się starym szlacheckim pochodzeniem. Mama nauczyła go czytać i pisać. Od dzieciństwa osłuchiwał się z trzema językami: polskim, rosyjskim i litewskim. Gdy osiągnął wiek gimnazjalny, rodzice wysłali go do szkoły w Wilnie. Uczył się, co prawda, dość dobrze, ale nie należał do uczniów spokojnych i zdyscyplinowanych. Szkoła dała mu dobre wykształcenie; szczególnie cenił sobie doskonałą znajomość łaciny, co w przyszłości pozwoliło mu na czytanie wielu tekstów filozoficznych w oryginale. Zdał maturę i postanowił pójść na studia polonistyczne. Zmienił jednak plany, gdy uświadomił sobie że kształcą one głównie nauczycieli. A on nie zamierzał zostać nauczycielem. Chciał rozwijać swoje humanistyczne zainteresowania. Zapisał się na prawo.

17. Czesław Miłosz- życie prywatne Wkrótce odkrył w sobie zamiłowanie do podróży. Przewędrował więc z kolegami litewskie szlaki, po czym wyprawił się do Paryża. Kilka lat później wrócił do Paryża, już nie jako włóczęga, lecz stypendysta Funduszu Kultury Narodowej. Wówczas odczuł klimat wielkiego świata: koncerty, kawiarnie literackie, spotkania towarzyskie, a nawet śniadanie wydane przez attache kulturalnego polskiej ambasady. Podjął pracę w rozgłośni radiowej w Wilnie. Nie krył swych lewicowych poglądów i w związku z tym wkrótce został wyrzucony z pracy. W roku 1937 Miłosz udał się do Warszawy i znalazł pracę w rozgłośni Polskiego Radia. Wydawało się że los zaczyna sprzyjać poecie. Lubił wykonywaną pracę, poznał śliczną dziewczynę, która wkrótce została jego narzeczoną. W swoim środowisku był człowiekiem lubianym i szanowanym. Doceniano również jego poetycką twórczość. W 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Ewakuowano wszystkich pracowników radia. Poeta jednak, mimo niebezpieczeństwa, chciała koniecznie wrócić do Warszawy, gdyż tam została jego narzeczona. Zmienił zdanie, kiedy dotarła do niego wiadomość o wkroczeniu wojsk radzieckich na tereny Polski. Nie zamierzał zostawić ukochanej, ale chciał znaleźć bezpieczny sposób na wydostanie jej ze stolicy.

18. Czesław Miłosz- życie prywatne Przekroczył granicę kraju, zbiegł do Rumunii, potem do Wilna. Nie ustawał w próbach wywiezienia swojej dziewczyny z Warszawy gdzieś na Zachód. W końcu, po długich miesiącach bezskutecznych działań, przedostał się do stolicy. Odnalazł swą narzeczoną, która wkrótce została jego żoną. Po 1945 r. Miłosz został pracownikiem służby dyplomatycznej. W tym czasie dużo pisał i przekładał utwory z języka angielskiego i hiszpańskiego. Gdy przybył do Polski w 1949 r., dostrzegł to, z czego zapewne nie zdawał sobie w pełni sprawy przebywając za oceanem: obraz Polski i Polaków w komunistycznym reżimie. Uświadomił sobie wówczas, że będąc dyplomatą bierze udział w tym wszystkim, co jest bardzo dalekie od ideałów wolności. Wyjechał do Paryża, ale nie zgłosił się do pracy w polskiej ambasadzie. Za karę zabroniono mu powrotu do Stanów, gdzie została żona i dziecko. Spotkali się dopiero po trzech latach. Od tego czasu Czesław Miłosz stał się poetą – emigrantem. Jego twórczość była znana i ceniona. Otrzymywał liczne nagrody i ciekawe propozycje pracy. Wykładał literaturę słowińską na uniwersytecie w Berkeley. Nieustannie pracował nad propagowaniem polskiej literatury na Zachodzie. I gdy świat z zaciekawieniem przyjmował każdy nowy wiersz polskiego poety, Polska pozostała zamknięta na jego twórczość. Aż do roku 1980.

19. Czesław Miłosz- dzieła Wydał kilka zbiorów poezji: „Ocalenie” „Światło dzienne”, „Traktat poetycki”, „Król Popiel i inne wiersze”, „Nieobojętna ziemia” i inne. Pisał też eseje i szkice, m.in. „Zniewolony umysł”, „Rodzinna Europa”. Jego powieść „Dolina Issy” to wzruszający powrót do bajecznej krainy dzieciństwa. Jest również autorem różnych przekładów, w tym pięknych przekładów biblijnych.

20. Czesław Miłosz- Nagroda Nobla W roku 1980 świat obiegła wiadomość, która napełniła dumą serca wszystkich Polaków: laureatem literackiej Nagrody Nobla został Polak – Czesław Miłosz. Noble przyznany Miłoszowi miał dla Polaków wymiar szczególny. Poeta był bowiem emigrantem. Po wojnie przebywał za granicą jako pracownik placówek dyplomatycznych i w roku 1951 odmówił powrotu do kraju. Nie mógł żyć w ojczyźnie zniewolonej przez komunizm. Nie godził się na taką rzeczywistość, a decyzja o pozostaniu na emigracji była wyrazem sprzeciwu wobec narzuconego Polakom systemu politycznego. Od tego czasu zabroniono publikowania jego wierszy i starano się wymazać nazwisko Miłosza ze świadomości Polaków. Ale rodacy nie zapomnieli, gdyż wiersze wyklętego poety docierały do kraju kanałami nieoficjalnymi stanowiąc tzw. „literaturę podziemną”. Tak było przez prawie trzydzieści lat. Prestiż Nagrody Nobla wymusił na polskich władzach zmianę decyzji w kwestii twórczości wielkiego emigranta: można było publikować utwory Miłosza w jego ojczyźnie

21. Śmierć Czesława Miłosza Miłosz zmarł 14 sierpnia 2004 w Krakowie, przeżywszy 93 lata. Został pochowany w  Krypcie Zasłużonych na Skałce.

22. Władysław Reymont-dzieciństwo Władysław Reymont urodził się 7 maja1867 we wsi Kobiele Wielkie koło Radomska jako syn wiejskiego organisty. Matka ,Antonina z Kupczyńskich pochodziła z rodziny o szlacheckim rodowodzie. Reymont nie otrzymał dokładnego wykształcenia, swoją karierę szkolną skończył na uzyskaniu dyplomu czeladnika krawieckiego. Zawodu uczył się w Warszawie w zakładzie szwagra Konstantego Jakimowicza. W roku 1884 młody Reymont – mający już za sobą pierwsze próby pisarskie - zostaje wydalony z Warszawy za prace konspiratorskie.

23. Władysław Reymont- życie prywatne Miłość do teatru sprawiła, że przyszły noblista postanowił zostać aktorem. W 1885 przystępuje do trupy aktorskiej, gdzie występuje pod pseudonimem Urbański. Niestety nie udaje się zrobić kariery. Jednak zostaje pisarzem. Na rok 1892 przypada debiut literacki Reymonta: nawiązuje współpracę z „Głosem”, tu publikuje korespondencje „Spod Rogowa” pod pseudonimem „Księżak”. Pierwsze utwory pod własnym nazwiskiem opublikuje w roku następnym. 8 grudnia 1893 Reymont jedzie do Warszawy, tu żyje w opłakanych warunkach, ale wciąż pisze i się rozwija. Przełomowy okazuje się następny rok. Pisarz idzie na pielgrzymkę do Częstochowy, owocem tej wyprawy jest powieść „Pielgrzymka do Jasnej Góry”, która odnosi wielki sukces wydawniczy.

24. Władysław Reymont- życie prywatne Niezwykle ważnym wydarzeniem w życiu Reymonta okazał się jego udział w katastrofie kolejowej we Włochach pod Warszawą w roku 1900. Odszkodowanie dało mu niezależność finansową, co pozwoliło mu spokojnie zająć się pisaniem. Jednak sporą ich część zabrał adwokat Cezary Jellenta. W Krakowie 1902 poślubił Aurelię Szabłowską, po czym wyjechał do Francji i Włoch. Podobne podróże odbywał odtąd co roku, aż do pierwszej wojny światowej. W kraju przebywa głównie w Warszawie oraz ukochanym przez młodopolan Zakopanem.

25. Władysław Reymont- najsłynniejsze dzieła • „Komediantka” • „Fermenty” • „Lili” • „Sprawiedliwie” • „Z pamiętnika” • „Burza” • „Na krawędzi” • „Chłopi” • „Z ziemi chełmińskiej” • „Marzyciel”

27. Władysław Reymont- Nagroda Nobla W latach 1902-1908 na lamach „Tygodnika Ilustrowanego” ukazuje się powieść „Chłopi”, a w roku 1924 otrzymuje literacką Nagrodę Nobla za tę właśnie powieść.

28. Śmierć Władysława Reymonta Jeszcze tuż przed śmiercią Reymont żyje bardzo intensywnie, w maju przebywa w Paryżu, a po powrocie do kraju przystępuje do PSL „Piast”. Jednak już we wrześniu był zmuszony poddać się kuracji w poznańskim szpitalu. W październiku wraca do Warszawy, ale wciąż źle się czuje, umiera 5 grudnia 1925. Epitafium serca Władysława Reymonta znajduje się w Bazylice św. Krzyża w Warszawie.

29. Wisława Szymborska- dzieciństwo Wisława Szymborska przyszła na świat dnia 2 lipca 1923 roku położonym w województwie wielkopolskim Bninie. W roku 1931 przyjechała do Krakowa i tu mieszka do dziś. Uczęszczała do Gimnazjum sióstr Urszulanek, gdzie, już w czasie wojny, zdała maturę. Po wojnie w latach 1945 - 1948 studiowała filologiępolską i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednocześnie interesowała się naukami przyrodniczymi i historia sztuki. Od 1953 roku pracowała w "Życiu Literackim" jako członek zespołu redakcyjnego. Prowadziła tam dział poetycki, a od 1981 roku także rubrykę "Lektury nadobowiązkowe". Felietony z tego działu doczekały się później wydań książkowych, ukazały się w trzech częściach w Krakowie kolejno w latach 1973, 1981 i 1992. Obecnie poetka kontynuuje je na łamach "Gazety Wyborczej".

30. Wisława Szymborska- życie prywatne W kwietniu 1948 wyszła za mąż za poetę Adama Włodka. Nowożeńcy zamieszkali w krakowskiej "kolonii literatów" przy ul. Krupniczej. Niepowtarzalny klimat tego środowiska miał inspirujący wpływ na twórczość poetki. Z mężem rozwiodła się w roku 1954. Od roku 1969 była związana z pisarzem Kornelem Filipowiczem aż do jego śmierci w 1990 roku (nie łączył ich jednak nigdy związek małżeński ani wspólne mieszkanie). Prowadziła warsztaty poetyckie w Studium Literacka- Artystycznym na UJ w pierwszych latach jego istnienia. Do 1966 była członkiem PZPR. Wyrażała poparcie dla stalinowskich władz PRL po skazaniu w sfingowanym procesie pokazowym duchownych katolickich krakowskiej kurii .W 1964 znalazła się wśród sygnatariuszy sfałszowanego przez władze protestu potępiającego Radia Wolna Europa za nagłośnienie Listu 34. W 1975 podpisała protestacyjny list 59, w którym czołowi polscy intelektualiści, protestowali przeciwko zmianom w konstytucji, wprowadzającym zapis o kierowniczej roli PZPR i wiecznym sojuszu z ZSRR.

31. Wisława Szymborska- Twórczość literacka • „ Muzeum” • „Nagrobek” • „Sen nocy letniej” • „ Przyjaciołom” • „ Rozmowa z Kamieniem” • „ Wieczór autorski” • „ Woda” • „Zakochani” • „ Zadumienie” • „Ścięcie” • „Ruch”

32. Wisława Szymborska- Nagroda Nobla W 1996 roku Komitet Noblowski, przyznając Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, w uzasadnieniu nagrody napisał:„za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości".

33. Wisława Szymborska- cytaty • „Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła” • „Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej. Z tą wiarą lżej im, będzie żyć i umierać” • „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”   • „Posłuchaj, jak mi prędko bije twoje serce” • „Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma” • „Trzy słowa najdziwniejszeKiedy wymawiam słowo Przyszłość,pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.Kiedy wymawiam słowo Cisza,niszczę ją.Kiedy wymawiam słowo Nic,stwarzam coś, co nie mieści się w żadnym niebycie”

34. Lech Wałęsa- Młodość i wykształcenie Lech Wałęsa urodził się 29 września 1943 w Popowie. Jego rodzicami byli Bolesław Wałęsa (1908–1945), z zawodu cieśla i Feliksa z domu Kamieńska (1916–1975).W 1961 ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Lipnie. W latach 1961–1967 pracował jako elektryk (samochodowy i ciągnikowy) oraz konserwator urządzeń elektrycznych w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie. W międzyczasie (od 1963 do 1965) odbywał służbę wojskowąw jednostce wojskowej w Koszalinie, którą zakończył ze stopniem kaprala. W 1967 został zatrudniony jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina.

35. Lech Wałęsa- życie prywatne W sierpniu 1980 brał udział w organizowaniu zaplanowanego przez Bogdana Borusiewicza strajku w Stoczni Gdańskiej. Po przemówieniu do dyrektora Stoczni Gdańskiej Klemensa Gniecha, w którym przypomniał o swoim zwolnieniu, wszedł w skład Komitetu Strajkowego, a następnie stanął na jego czele.Jeszcze tego samego dnia, po konsultacji m.in. z przedstawicielami innych zakładów pracy, ogłosił strajk solidarnościowy, a następnego został przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego . 31 sierpnia 1980 z ramienia MKS podpisał z delegacją rządową pod przewodnictwem wicepremiera Mieczysława Jagielskiego gdańskie porozumienia sierpniowe Podpis złożył charakterystycznym dużym długopisem z wizerunkiem papieża Jana Pawła II. Lech Wałęsa został przywrócony do pracy w Stoczni Gdańskiej. 17 września 1980 stanął na czele nowo utworzonej Krajowej Komisji Porozumiewawczej, organu koordynującego założonego na bazie MKS ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność”. Prowadzony w latach 1980–1981 przez Lecha Wałęsę związek zawodowy przekształcił się w masowy ruch społeczno-polityczny, liczący w szczytowym okresie około 10 mln członków, wokół którego powstawały organizacje satelickie („Solidarność” Rolników Indywidualnych czy Niezależne Zrzeszenie Studentów)‏

36. Lech Wałęsa- Nagroda Nobla W grudniu 1983 roku Komitet Noblowski przyznał Lechowi Wałęsie Pokojową Nagrodę Nobla w uznaniu działalności "Solidarności" na rzecz wolności i demokracji w Polsce. Pokojowa rewolucja zapoczątkowana przez "Solidarność" dała impuls do zmian politycznych i gospodarczych w całym regionie Europy Centralnej. Przyczyniła się do obalenia komunistycznego reżimu i pokojowego zjednoczenia Europy.

38. 5 przykazań „Jak zostać laureatem Nagrody Nobla” • Rób to co najbardziej kochasz. • Dąż do swoich życiowych celów. • Zawsze wygłaszaj swoją opinię. • Nie musisz być geniuszem , żeby zostać laureatem Nagrody Nobla. • Nigdy się nie poddawaj!!!

39. Źródła wiedzy: • Tadeusz Żabski „Sienkiewicz” • Witold Kotowski „Pod wiatr-młodość Reymonta” • Lluis Cugota, Luisa Vera „Nazywam się M. Skłodowska” • Bogumiła Kaczmarek „Sławni poeci i pisarze” • Encyklopedia A-Z PWN • Podręcznik od języka polskiego dla klasy II • internet

40. Projektwykonały: • KlaudiaKrólik • WiktoriaBurkusz • Paulina Matuszewska • Sandra Tonder