Download
1 / 42
420 likes | 557 Views
بِسم اللّه الرحمن الرحیم. عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ عَلَيْهَاالسَّلامُ بِنْتِ رَسُولِاللَهِ صَلَّى ال ل َهُ عَلَيْهِ وَ الِه. از فاطمه زهرا سلام اللّه عليها دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله،. قالَ سَمِعْتُ فاطِمَةَ اَنَّها قالَتْ دَخَلَ عَلَىَّ اَبى رَسُولُاللهِ فى بَعْضِ الْأَيَّامِ.
E N D
عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ عَلَيْهَاالسَّلامُ بِنْتِ رَسُولِاللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ الِه از فاطمه زهرا سلام اللّه عليها دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله،
قالَ سَمِعْتُ فاطِمَةَ اَنَّها قالَتْ دَخَلَ عَلَىَّ اَبى رَسُولُاللهِ فى بَعْضِ الْأَيَّامِ جابر گويد شنيدم از فاطمه زهرا كه فرمود: وارد شد بر من پدرم رسول خدا در یکی از روزها
فَقالَ: اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا فاطِمَةُ فَقُلْتُ عَلَيْكَ السَّلامُ قالَ اِنّى اَجِدُ فى بَدَنى ضُعْفاً و فرمود: سلام بر تو اى فاطمه در پاسخش گفتم : بر تو باد سلام فرمود: من در بدنم سستى و ضعفى درك مى كنم،
فَقُلْتُ لَهُ اُعيذُكَ بِاللهِ يا اَبَتاهُمِنَ الضُّعْفِ فَقالَ يا فاطِمَةُ ايتينى بِالْكِسآءِ الْيَمانِىِّ فَغَطّينى بِهِ فَاَتَيْتُهُ بِالْكِسآءِ الْيَمانِىِّ پس گفتم: پناه مى دهم تو را به خدا اى پدرجان از سستى و ضعف، فرمود: اى فاطمه بياور برايم كساء يمانى را و مرا بدان بپوشان پس من كساء يمانى را برايش آوردم
فَغَطَّيْتُهُ بِهِ وَ صِرْتُ اَنْظُرُ اِلَيْهِ وَ اِذا وَجْهُهُ يَتَلَأْلَؤُ كَاَنَّهُ الْبَدْرُ فى لَيْلَةِ تَمامِهِ وَ كَمالِهِ فَما كانَتْ اِلَّا ساعَةً و او را بدان پوشاندم و هم چنان بدو مى نگريستم و در آن حال چهره اش مى درخشيد همانند ماه شب چهارده، پس ساعتى نگذشت
وَ اِذاًبِوَلَدِىَ الْحَسَنِ قَدْ اَقْبَلَ وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّاهُفَقُلْتُ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ يا قُرَّةَ عَيْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى که ديدم فرزندم حسن وارد شد و گفت سلام بر تو اى مادر گفتم: بر تو باد سلام اى نور ديده ام و ميوه دلم
فَقالَ يا اُمَّاهُ اِنّى اَشُمُّ عِنْدَكِ رآئِحَةً طَيِّبَةً كَاَنَّها رآئِحَةُ جَدّى رَسُولِاللهِ فَقُلْتُ نَعَمْ اِنَّ جَدَّكَ تَحْتَ الْكِسآءِ گفت : مادرجان من در نزد تو بوى خوشى استشمام مى كنم گويا بوى جدم رسول خدا است. گفتم: آرى همانا جد تو در زير كساء است
فَاَقْبَلَ الْحَسَنُ نَحْوَ الْكِسآءِ وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا جَدَّاهُ يا رَسُولَاللهِ اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَكَ تَحْتَ الْكِسآءِ پس حسن بطرف كساء رفت و گفت: سلام بر تو اى جد بزرگوار اى رسول خدا آيا به من اذن مى دهى كه وارد شوم با تو در زير كساء؟
فَقالَ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ يا وَلَدى وَ صاحِبَ حَوْضى قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ مَعَهُ تَحْتَ الْكِسآءِ فَما كانَتْ اِلَّا ساعَةً فرمود: بر تو باد سلام اى فرزندم و اى صاحب حوض من اذنت دادم پس حسن با آن جناب بزير كساء رفت و ساعتى نگذشت
وَ اِذًا بِوَلَدِىَ الْحُسَيْنِ قَدْ اَقْبَلَ وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّاهُ فَقُلْتُ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ يا قُرَّةَ عَيْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى كه فرزندم حسين وارد شد و گفت: سلام بر تو اى مادر گفتم: بر تو باد سلام اى فرزند من و اى نور ديده ام و ميوه دلم
فَقالَ لى يا اُمَّاهُاِنّى اَشُمُّ عِنْدَكِ رآئِحَةًطَيِّبَةً كَاَنَّها رآئِحَةُ جَدّى رَسُولِاللهِ فَقُلْتُ نَعَمْ فرمود: مادر جان من در نزد تو بوى خوشى استشمام مى كنم گويا بوى جدم رسول خدا است، گفتم آرى
اِنَّ جَدَّكَ وَ اَخاكَ تَحْتَ الْكِسآءِ فَدَنَیَ الْحُسَيْنِ نَحْوَ الْكِسآءِ وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا جَدَّاهُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَنِ اخْتارَهُ اللهُ اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُما تَحْتَ الْكِسآءِ همانا جد تو و برادرت در زير كساء هستند حسين نزديك كساء رفته گفت : سلام بر تو اى جد بزرگوار، سلام بر تو اى كسى كه خدا او را برگزيد آيا به من اجازه مى دهى كه داخل شوم با شما در زير كساء؟
فَقالَ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ يا وَلَدى وَ يا شافِعَ اُمَّتى قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ مَعَهُما تَحْتَ الْكِسآءِ فَاَقْبَلَ عِنْدَ ذْلِكَ اَبُوالْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ اَبیطالِبٍ فرمود: و بر تو باد سلام اى فرزندم و اى شفاعت كننده امتم به تو اذن دادم. پس او نيز با آن دو در زير كساء وارد شد. در اين هنگام ابوالحسن على بن ابيطالب وارد شد
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِاللهِ فَقُلْتُ وَ عَلَيْكَ اَلسَّلامُ يا اَبَاالْحَسَنِ وَ يا اَميرَالْمُؤْمِنينَ فَقالَ يا فاطِمَةُ اِنّى اَشُمُّ عِنْدَكِ رآئِحَةً طَيِّبَةً فرمود سلام بر تو اى دختر رسول خدا گفتم: و بر تو باد سلام اى ابا الحسن و اى امير مؤمنان. فرمود: اى فاطمه من بوى خوشى نزد تو استشمام مى كنم
كَاَنَّها رآئِحَةُ اَخى وَ ابْنِ عَمّى رَسُولِاللهِ فَقُلْتُ نَعَمْ هاهُوَ مَعَ وَلَدَيْكَ تَحْتَ الْكِسآءِ فَاَقْبَلَعَلِىٌّ نَحْوَ الْكِسآءِ وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَاللهِ گويا بوى برادرم و پسر عمويم رسول خدا است ؟ گفتم : آرى اين او است كه با دو فرزندت در زير كساء هستند پس على نيز بطرف كساء رفت و گفت سلام بر تو اى رسول خدا
اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ قالَ لَهُ وَ عَلَيْكَ اَلسَّلامُ يا اَخى وَ يا وَصِيّى وَ خَليفَتى وَ صاحِبَ لِوآئى قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ عَلِىٌّ تَحْتَ الْكِسآءِ آيا اجازه مى دهى كه من نيز با شما در زير كساء باشم؟ رسول خدا به او فرمود: و بر تو باد سلام اى برادر من و اى وصى و خليفه و پرچمدار من به تو اجازه دادم پس على نيزبه زيركساء وارد شد،
ثُمَّ اَتَيْتُ نَحْوَ الْكِسآءِ وَ قُلْتُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبَتاهْ يا رَسُولَاللهِ اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ در اين هنگام من نيز بطرف كساء رفتم و عرض كردم سلام برتو اى پدرجان اى رسول خدا آيا به من هم اجازه مىدهى كه با شما در زير كساء باشم؟
قالَ وَ عَلَيْكِ السَّلامُ يا بِنْتى وَ بِضْعَتى قَدْ اَذِنْتُ لَكِ فَدَخَلْتُ تَحْتَ الْكِسآءِ فَلَمَّا اكْتَمَلْنا جَميعاً تَحْتَ الْكِسآءِ فرمود: و بر تو باد سلام اى دخترم و اى پاره تنم به تو هم اذن دادم ، پس من نيز به زير كساء رفتم ، و چون همگى در زير كساء جمع شديم
اَخَذَ اَبى رَسُولُاللهِ بِطَرَفَىِ الْكِسـآءِ وَاَوْمَئَ بِيَدِهِ الْيُمْنى اِلَى السَّمآءِ وَ قالَ اَللَّهُمَّ اِنَّ هؤُلآءِ اَهْلُ بَيْتى وَ خآصَّتى وَ حآمَّتى پدرم رسول خدا دو طرف كساء را گرفت و با دست راست بسوى آسمان اشاره كرد و فرمود: خدايا اينانند خاندان من و خواص ونزديكانم
لَحْمُهُمْ لَحْمى وَ دَمُهُمْ دَمى يُؤْلِمُنى ما يُؤْلِمُهُمْ وَ يَحْزُنُنى ما يَحْزُنُهُمْ اَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَهُمْ گوشتشان گوشت من و خونشان خون من است. مى آزارد مرا هرآنچه ايشان را بيازارد وبه اندوه مى اندازد مراهرچه ايشان را به اندوه در آورد من در جنگم با هر كه با ايشان بجنگد.
وَسِلْمٌ لِمَنْ سالَمَهُمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداهُمْ وَ مُحِبٌّ لِمَنْ اَحَبَّهُمْ اِنَّهُمْ مِنّى وَ اَنَا مِنْهُمْ فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَ بَرَكاتِكَ و در صلحم با هر كه با ايشان درصلح است و دشمنم باهركس كه با ايشان دشمنى كند و دوستم با هر كس كه ايشان را دوست دارد اينان از منند و من از ايشانم پس بفرست درودهاى خود و بركتهايت
وَرَحْمَتَكَ وَ غُفْرانَكَ وَ رِضْوانَكَ عَلَىَّ وَ عَلَيْهِمْ وَ اَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تَطْهيراً و مهرت و آمرزشت و خوشنوديت را بر من و بر ايشان و دور كن از ايشان پليدى را و پاكيزه شان كن بخوبى
فَقالَ اللهُ عزَّوَجَلَّ يا مَلائِكَتى وَ يا سُكَّانَ سَماواتى اِنِّى ما خَلَقْتُ سَمآءً مَبْنِيَّةً وَ لا اَرْضاً مَدْحِيَّةً پس خداى عزوجل فرمود: اى فرشتگان من و اى ساكنان آسمانهايم براستى كه من نيافريدم آسمان بنا شده و نه زمين گسترده شده
وَ لا قَمَراً مُنيراً وَ لا شَمْساً مُضيئَةً وَ لا فَلَكاً يَدُورَ وَلا بحراً یَجری و لا فُلْكاً يَسریاِلَّا فى مَحَبَّةِ هؤُلآءِ الْخَمْسَةِ الَّذينَهُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ و نه ماه تابان و نه خورشید درخشان و نه فلك چرخان و نه درياى روان و نه كشتى در جريان را مگر بخاطر دوستى اين پنج تن، اینان كه در زير كسايند.
فَقالَ الْأَمينُ جَبْرآئيلُ يا رَبِّ وَ مَنْ تَحْتَ الْكِسآءِ فَقالَ عزَّوَجَلَّ هُمْ اَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ پس جبرئيل امين عرض كرد: پروردگارا چه کسانی در زير كساء هستند؟ خداى عزوجل فرمود: آنان خاندان نبوت و گنجینه رسالتند
هُمْ فاطِمَةُ وَ اَبُوها وَ بَعْلِها وَ بَنُوها فَقالَ جِبْرآئيلُ يا رَبِّ اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَهْبِطَ اِلَى الْأَرْضِ لِأَكُونَ مَعَهُمْ سادِساً آنان فاطمه و پدرش و شوهر و دو فرزندش هستند. جبرئيل عرض كرد: پروردگارا آيا به من هم اجازه مى دهى كه به زمين فرود آيم تا ششمين آنها باشم؟
فَقالَ اللهُ نَعَمْ قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَهَبَطَ الْأَمينُ جِبْرآئيلُ وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَاللهِ اَلْعَلِىُّ الْأَعْلى يُقْرِئُكَ السَّلامَ وَ يَخُصُّكَ بَالتَّحِيَّةِ وَ الْإِكرامِ خدا فرمود: آرى به تو اجازه دادم. پس جبرئيل امين به زمين آمد و گفت : سلام بر تو اى رسول خدا، (پروردگار) علىّ اعلى سلامت مى رساند و تو را به تحيت و اكرام مخصوص داشته
وَ يَقُولُ لَكَ وَ عِزَّتى وَ جَلالى اِنّى ما خَلَقْتُ سَمآءً مَبْنِيَّةً وَلااَرْضاً مَدْحِيَّةًوَلا قَمَراً مُنيراً وَلا شَمْساً مُضيئَةً و می فرماید: به عزت و جلالم سوگند كه من نيافريدم آسمان بنا شده و نه زمين گسترده و نه ماه تابان و نه خورشید درخشان
وَ لافَلَکاً یَدورُوَ لا بَحْراً يَجْرى وَلا فُلْكاً يَسْرى اِلَّا لِأَجْلِكُمْ وَ مَحَبَّتِكُمْ و نه فلك چرخان و نه درياى روان و نه كشتى در جريان را مگر براى خاطر شما و محبت و دوستى شما
وَ قَدْ اَذِنَ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَكُمْ فَهَلْ تَأْذَنُ لى یا رَسُولَاللهِ فَقالَ رَسُولُاللهِ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ يا اَمينَ وَحْىِاللهِ و به من نيز اجازه داده است كه با شما در زير كساء باشم پس آيا تو هم اى رسول خدا به من اجازه مى دهى ؟ رسول خدا(ص) فرمود: و بر تو باد سلام اى امين وحى خدا
نَعَمْ قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ جَبْرآئيلُ مَعَنا تَحْتَ الْكِسآءِ فَقالَ لِأَبى اِنَّ اللهَ قَدْ اَوْحَى اِلَيْكُمْ آری، به تو هم اذن دادم پس جبرئيل همراه ما وارد كساء شد و به پدرم گفت : همانا خداوند بسوى شما وحى كرده
يَقُولُ اِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً مى فرمايد: حقيقت اين است كه خدا مى خواهد پليدى (و ناپاكى) را از خاندانشما ببرد و پاكيزه كند شما را پاكيزگى كامل
فَقالَ عَلِىٌّ لِأَبى يا رَسُولَاللهِاَخْبِرْنى ما لِجُلوُسِنا هذَا تَحْتَ الْكِسآءِ مِنَ الْفَضْلِ عِنْدَاللهِ فَقالَ النَّبِىُّ وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِيّاً پس على عليه السلام به پدرم گفت: اى رسول خدا به من بگو این تجمّع ما در زير كساء چه فضيلتى نزد خدا دارد؟ پيغمبر (ص) فرمود: سوگند بدان خدائى كه مرا به حق به پيامبرى برانگيخت
وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ وَ فيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَ مُحِبّينا و به رسالت و نجات دادن (خلق) برگزيد كه ذكر نشود اين خبر (و سرگذشت) ما در انجمن و محفلى از محافل مردم زمين كه در آن گروهى از شيعيان و دوستان ما باشند،
اِلَّا وَ نَزَلَتْ عَلَيْهِمُ الرَّحْمَةُ وَ حَفَّتْ بِهِمُ الْمَلائِكَةُ وَاسْتَغْفَرَتْ لَهُمْ اِلى اَنْ يَتَفَرَّقُوا جز آنكه نازل شود بر ايشان رحمت (حق) و فرا گيرند ايشان را فرشتگان و براى آنها آمرزش خواهند تا آنگاه كه از دور هم پراكنده شوند،
فَقالَ عَلِىٌّاِذاً وَاللهِ فُزْنا وَ فازَ شيعَتُنا وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ فَقالَ النّبیُّ ثانِياً يا عَلِىُّ وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِيّاً على (كه اين فضيلت را شنيد) فرمود: با اين ترتيب به خدا سوگند ما رستگار شديم و سوگند به پروردگار كعبه كه شيعيان ما نيز رستگار شدند، دوباره پيغمبر فرمود: اى على سوگند بدانكه مرا بحق به نبوت برانگيخت
وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ وَ فيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَ مُحِبّینا و فیهِم مَهمُومٌ و به رسالت و نجات دادن (خلق) برگزيد ذكر نشود اين خبر (و سرگذشت ما) درانجمن ومحفلى از محافل مردم زمين كه در آن گروهى از شيعيان و دوستان ما باشند و در ميان آنها اندوهناكى باشد
اِلَّا وَ فَرَّجَ اللهُ هَمَّهُ وَ لا مَغْمُومٌ اِلَّا وَ كَشَفَ اللهُ غَمَّهُ وَ لا طالِبُ حاجَةٍ اِلَّا وَ قَضَى اللهُ حاجَتَهُ جز آنكه خدا اندوهش را برطرف كند و نه غمناكى جز آنكه خدا غمش را بگشايد و نه حاجتخواهى باشد جز آنكه خدا حاجتش را برآورد،
فَقالَ عَلِىٌّ اِذاً وَاللهِ فُزْنا وَ سُعِدْنا وَ كَذلِكَ شيعَتُنا فازُوا وَ سُعِدُوا فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ پس على گفت : بدين ترتيب به خدا سوگند ما كامياب و سعادتمند شديم و هم چنين به پروردگار كعبه سوگندشيعيان ما كامياب و سعادتمند شدند در دنيا و آخرت.
