410 likes | 673 Views
Analiza numeryczna i symulacja systemów. Wykład I Plan, pojęcia podstawowe, klasyfikacja Systemy ciągłe o stałych skupionych. Plan. Podstawowe pojęcia Klasyfikacja modeli / symulacji Plan wykładów
E N D
Analiza numeryczna i symulacja systemów Wykład I Plan, pojęcia podstawowe, klasyfikacja Systemy ciągłe o stałych skupionych
Plan • Podstawowe pojęcia • Klasyfikacja modeli / symulacji • Plan wykładów • Systemy ciągłe o stałych skupionych- klasyfikacja problemów opisywanych równaniami różniczkowymi- opis obiektu w MATLABie i SIMULINKu, - dwa przykłady,- metody rozwiązywania równań różniczkowych w MATLABie,- koszt obliczeniowy i dokładność. • Przygotowanie do ćwiczenia nr 1.- problem trzech ciał - porównanie metod pod względem dokładności i kosztu obliczeniowego,- obiekt cieplny - budowa modelu obiektu dynamicznego w SIMULINKu2 Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Podstawowe pojęcia: Analiza numeryczna • Analiza matematyczna – XVII w. (Leibniz, Newton) – rachunek różniczkowy i całkowy – jeden z działów matematyki. • Ogólnie obliczenia możemy wykonywać na liczbach lub na symbolach. • Wykonując obliczenia na liczbach mamy do czynienia z obliczeniami numerycznymi. • Obliczenia symboliczne – operacje matematyczne wykonywane na wyrażeniach matematycznych. • Co jest lepsze? Dlaczego będziemy zajmować się dziedziną “ułomną”? • Analiza numeryczna • jakie równania różniczkowe zwyczajne daje się policzyć symbolicznie? • jakie równania różniczkowe cząstkowe daje się policzyć symbolicznie? • czy w rzeczywistości istnieją zjawiska “liniowe”? • Analiza numeryczna to część Metod numerycznych. • Dwa przedmioty:- “Metody numeryczne” – o podstawach i teorii tych metod (raczej o ich początkach niż o współczesności).- “Analiza i symulacja” – o zastosowaniu, współczesnych metodach, narzędziach, przykładach bliżej praktyki. Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Podstawowe pojęcia: Proces, obiekt, model • Obiekt - fragment “rzeczywistości” wyodrębniony z otoczenia. • Wejście i wyjście - strumienie informacji, masy lub energii, które łączą obiekt z otoczeniem. • Rozważamy proces (fizyczny, chemiczny, biologiczny, socjologiczny, termodynamiczny, ekonomiczny lub inny) – jakaś “rzeczywistość” (najczęściej) podlega zmianom w czasie. • Proces / obiekt opisujemy ilościowo za pomocą zmiennych. • Zależność między tymi zmiennymi, wejściem i wyjściem oraz czasem opisujemy w modelu matematycznym. • Tworzenie modelu - dwa podejścia: • teoretyczne - na podstawie znajomości praw rządzących zjawiskami towarzyszącymi procesowi, • fenomenologiczne 1) - na podstawie obserwacji (pomiarów) przyczyn i skutków, _________1)W nastawieniu naturalnym mamy na temat świata pewne założenia, domysły, teorie, spekulacje. Fenomenologia je odrzuca - po to, by przyjrzeć się światu tak, jak się on jawi. Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Podstawowe pojęcia: Symulacja Symulacja procesu jest “programistyczną” reprezentacją modelu. Dokładniej: Dwa pojęcia: Symulacja i model: Model komputerowy to algorytmy irównania określające zachowania modelowanego systemu. Symulacja komputerowa to „przebieg programu”, który zawiera te algorytmy i równania. Zatem mówimy: tworzymy/budujemy/ konstruujemy model, uruchamiamy symulację. Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Klasyfikacja modeli • Statyczne i dynamiczne • Liniowe i nieliniowe • Deterministyczne (w tym chaotyczne) i stochastyczne • O stałych skupionych i rozłożonych • Ciągłe i dyskretne (w tym DE - discrete event) • Z regularną albo nieregularną siatką danych Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Narzędzia • Początki: Simula (Simula-67 – nazwa od roku powstania). • Inne, np. na stronie: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_computer_simulation_software(m.in. Scilab) • Mamy w laboratorium: MATLAB z toolboxami (np.: PDE)SIMULINK Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Plan na semestr Ani o całej analizie numerycznej, ani o symulacji procesów dowolnego rodzaju. Skupimy się na symulacji procesów ciągłych i metodach analizy numerycznej tam potrzebnych. Dlaczego: procesy czysto dyskretne „Modelowanie i symulacja systemów”, reszta metod numerycznych „Metody numeryczne”. Dodatkowo: optymalizacja – bo nie ma w programie osobnego przedmiotu. Kolejne tematy: • Modelowanie i symulacja systemów ciągłych, SIMULINK - 30h • Modelowanie i symulacja systemów dyskretnych i hybrydowych, STATEFLOW – 30h, • Modelowanie i symulacja systemów o stałych rozłożonych, PDE – 30h, • Optymalizacja – 60h • Błędy symulacji, kalibracja, weryfikacja, walidacja – 15h, • Metody rozwiązywania zagadnień brzegowych – 15h, • Aproksymacja – 10h Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych • System opisany równaniami różniczkowymi zwyczajnymi- ODE - Ordinary Differential Equations- DAE - Differential Algebraic Equations • Zagadnienie początkowe (problem Cauchy’ego) - IVP - Initial Value Problem(o zagadnieniu brzegowym - BVP - na ostatnim wykładzie) • Rozwiązaniem analitycznym zagadnienia początkowego jest funkcja. • Rozwiązanie numerycznym jest skończony zbiór punktów leżących „blisko” rozwiązania dokładnego. • Jak numerycznie rozwiązujemy zagadnienie początkowe (w dużym uproszczeniu):- znamy rozwiązanie w punkcie początkowym (w t=0),- wyznaczamy przybliżone rozwiązanie w punkcie t=h1 ,- w kolejnych punktach wyznaczamy przybliżone rozwiązanie na podstawie równania + i przybliżenia w ostatnio obliczonym punkcie (metody jednokrokowe), + i kilku ostatnio obliczonych przybliżeń (metody wielokrokowe). • Krok (odstęp czasu między kolejnymi przybliżeniami) jest stały w metodach stałokrokowych, a w metodach adaptacyjnych jest dostosowywany tak, aby zachować wymagania dotyczące dopuszczalnego błędu (tolerancji). • Błąd lokalny („błąd jednego kroku”) a błąd globalny („błąd po n krokach”). Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Zapis “naturalny”: Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych - narzędzia albo Zapis w MATLABie: global m m = 3; t_span = [0, 20]; y0 = [2; 0]; [t,y] = ode45(@rhs,t_span,y0); function dydt = rhs(t,y) dydt = [y(2); m*(1-y(1)^2)*y(2)-y(1)]; Niezależnie od wyboru sposobu zapisu (w MATLABie czy SIMULINKu) -symulacja będzie przebiegać analogicznie! Postać graficzna modelu w SIMULINKu jest przetwarzana do postaci „matlabowej”. Zapis w SIMULINKu: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład 1. Przykład 1. Problem trzech ciał - orbity ArnstorfaRozważamy 3 ciała o masachm1> m2;m3~ 0 (np. Ziemia, Księżyc, satelita)Założenia:- orbity są kołowe,- m3porusza się w płaszczyźnie obrotu Ziemi i Księżyca wokół ich środka masy- jednostka masy – m1+ m2 ,- jednostka długości – odległość między m1, a m2 ,,- jednostka czasu – okres obrotu m1 i m2 wokół ich środka masy.Równania: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Przykład 1: model w MATLABie Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Przykład 1: model w SIMULINKu Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Przykład 1: wynik symulacji Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Chemioterapianeuroblastomy (nowotworu wieku dziecięcego) z użyciem leku TPT (Topotecan) Schemat guza nowotworowego Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
% Ustawienie parametrów symulacji: czas = [0,336]; % przedział czasu [h] (2 tygodnie) P0 = 2e8; % początkowe liczby komórek P i Q Q0 = 8e8; % Symulacja: [t,S] = ode45(@rownanie_leczonego_guza,czas,[P0, Q0]); % Wyprowadzenie wyników w formie graficznej: subplot(2,1,1); plot(t,S); % wykres liczebności komórek function dS_dt = rownanie_leczonego_guza(t, S), % Funkcja obliczająca prawą stroną równania różniczkowego. % Trzeci element wektora S (jeżeli istnieje) jest % wartością wejściową - stężeniem leku. % Obliczenie dozowania leku w chwili t: if length(S) == 3, x = S(3); else x = stezenie_leku(t); end % Parametry modelu: alfa = 0.02; % stała uspokajania [1/h] beta = 0.004; % stała powrotu do dzielenia [1/h] gamma = 0.01; % stała wzrostu [1/h] delta = 0.66; % współczynnik oddziaływania leku % Równanie różniczkowe: P = S(1); Q=S(2); % pobranie z wektora dP_dt = (gamma-alfa-delta*x)*P + beta*Q; dQ_dt = alfa*P - beta*Q; dS_dt = [dP_dt; dQ_dt]; % spakowanie do wektora Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Podsystem Guz nowotworowy w SIMULINKu: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Chemioterapianeuroblastomy cd. Schemat układu krwiotwórczego Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
czas = [0,336]; % przedział czasu [h] (2 tygodnie) % Początkowa liczebność komórek: Np0=2000; Nd10=2300; Nd20=2400; Nd30=2100; Ncirc0=1500; % Symulacja: N0 = [Np0; Nd10; Nd20; Nd30; Ncirc0]; % stan początkowy [t,N] = ode45(@rownanie_ukladu_krwiotworczego,czas,N0); % Wyprowadzenie wyników w formie graficznej: subplot(2,1,1), plot(t,N(:,5)); % wykres liczebności komórek function dN_dt = rownanie_ukladu_krwiotworczego(t,N), % Funkcja obliczająca prawą stronę równ. różniczkowego % 6. element wektora N (jeżeli istnieje) jestwartością wejściową - stężeniem leku. % Obliczenie dozowania leku w chwili t: if length(N) == 6, x = N(6); else x = stezenie_leku(t); end % Parametry modelu: kin = 0.09; % tempo produkcji komórek macierzystych [1/h] Km = 3000; % parametr "połowy nasycenia" Ncirc [1/ul] IC50 = 1.5; % parametr "połowy nasycenia" TPT [ng/ul] kbp = 0.07; % tempo różnicowania [1/h] kout = 0.1; % tempo naturalnego obumierania neutrofili [1/h] % Równania różniczkowe: Np = N(1); Nd1 = N(2); Nd2=N(3); Nd3=N(4); Ncirc=N(5); %pobranie z wektora dNp_dt = (kin*Km/(Km+Ncirc)*IC50/(IC50+x))*Np - kbp*Np; dNd1_dt = kbp*(Np-Nd1); dNd2_dt = kbp*(Nd1-Nd2); dNd3_dt = kbp*(Nd2-Nd3); dNcirc_dt = kbp*Nd3 - kout*Ncirc; dN_dt = [dNp_dt; dNd1_dt; dNd2_dt; dNd3_dt; dNcirc_dt]; Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Podsystem Układ krwiotwórczy w SIMULINKu: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Chemioterapianeuroblastomy cd. Schemat transferu leku kcp u(t) yc yp kpc yc- stężenie leku wosoczu yp- stężenie leku winnych tkankach ke Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
czas = [0,336]; % przedział czasu [h] (2 tygodnie) x0=0; xp0=0; % początkowe stężenia TPT: % Symulacja: [t,X] = ode15s(@rownanie_transferu_TPT,czas,[x0; xp0]); % Wyprowadzenie wyników w formie graficznej: subplot(2,1,1), plot(t,X(:,1),'b',t,X(:,2),'r'); title('Symulacja transferu leku TPT'); rysuj_dozowanie(czas); % wykres przebiegu dozowania leku function dX_dt = rownanie_transferu_TPT(t,X), % Funkcja obliczająca prawą stronę równ.różniczkowego % Parametry modelu: ke = 0.8; % wsp. naturalnego zaniku TPT w osoczu [1/h] kcp = 0.26; % wsp. przenikania TPT z strefy centralnej do peryferyjnej[1/h] kpc = 0.27; % wsp. przenikania TPT z strefy peryferyjnej do centralnej[1/h] xz = dozowanie_leku(t);% wyznaczenie dozowania w chwili t x = X(1); xp = X(2); % pobranie z wektora dx_dt = -(ke+kcp)*x + kpc*xp + xz;% równania różniczkowe dxp_dt = kcp*x - kpc*xp; dX_dt = [dx_dt;dxp_dt]; % spakowanie do wektora function xz = dozowanie_leku(t), % Funkcja wyznaczająca wielkość podawanej dawki leku w chwili t % 3 cykle po: (5 dni TPT, 2 dni odpoczynku, 5 dni TPT, 10 dni odpoczynku) xz_max = 0.12; % Czasy przełączeń dawkowania ti=24*[5, 7, 12, 22, 27, 29, 34, 44, 49, 51, 56, 100]; ind=find(ti<t,1,'last'); if ind/2-floor(ind/2) > 0, xz = 0; else xz = xz_max; end Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Podsystem Transfer leku w SIMULINKu: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. • Przykład 2. Chemioterapianeuroblastomy (nowotworu wieku dziecięcego) z użyciem leku TPT (Topotecan) • W SIMULINKu: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych MATLAB czy SIMULINK - Przykład2. Przykład 2. Przykładowy wynik symulacji Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania ODE Jak numerycznie rozwiązujemy zagadnienie początkowe - dokładniej Grupy metod - jednokrokowe, jednoetapowe - Euler - wielokrokowe, jednoetapowe - Gear, Adams-Bashforth - jednokrokowe, dwuetapowe - Heun (PECE) , m. trapezowa - wielokrokowe, dwuetapowe (PECE) - Adams-Bashforth-Moulton - jednokrokowe, wieloetapowe - Runge-Kutta Algorytmy -stałokrokowe - adaptacyjne Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 1. Metoda Eulera - rzędu 1. - tylko liniowe rozwiązanie jest znajdowane dokładnie - jednokrokowa, jednoetapowa - nazwa w w SIMULINKU: Euler • Błąd lokalny a błąd globalny • TolRel a TolAbs Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 2. Metoda Gear’a - wstecznego różniczkowania - BDF (Backward Differentiation Formula) - rzędu r - wielokrokowa, jednoetapowa - funkcja w MATLABie i SIMULINKU: ode15s b d a1 a2 a3 a4 a5 a6 1 1 1 2 3 4 -1 6 11 18 -9 2 12 25 48 -36 16 -3 60 137 300 -300 200 -75 12 60 147 360 -450 400 -225 72 -10 Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 3. 1. Metoda trapezowa - rzędu 2 - jednokrokowa - funkcja w MATLABie: ode23t 3. 2. Metoda Heuna - rzędu 2 - jednokrokowa, dwuetapowa - nazwa w SIMULINKu: Heun Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 4. Metody Adamsa-Bashfortha-Moultona, np.: - rzędu 4 - wielokrokowa, dwuetapowa - problem gdy zmienia się krok h - funkcja w MATLABie i SIMULINKu: ode113 itd. W metodzie Gear’a jest suma yn, a w ABM - suma fn.. Ta róznica nie ma wpływu na koszt obliczeniowy. Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 4. Jawne metody Rungego-Kutty - rzędu s lub mniejszego - jednokrokowe, wieloetapowe (s - etapowe) - samostartujące, „elastyczny” krok Tablica Butchera: Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 4. 1. Przykłady jawnych metod Rungego-Kutty - RK4 - ode23 Bogacki-Shampine (1989) 4. rzędu, koszt=4, 3. rzędu, koszt=3 (FSAL—first same as last) dla algorytmu adaptacyjnego - zn+1obliczane dla . oceny błędu yn+1 Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 4. 1. Przykłady jawnych metod Rungego-Kutty cd. - ode45 (DOPRI45) Dormand-Prince (1980) 5. rzędu, koszt=6, przybliżenie 5. rzędu przybliżenie 4. rzędu Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 4. 2. Niejawne (implicit) i półjawne (semi-explicite) metody Rungego-Kutty Przykłady niejawnych: - ode23s – Rosenbrock, 2. rzędu, - ode23tb – 2 etapowa: trapezowa + wstecznego różniczkowania rzędu 2, - ode15i - „w pełni” niejawna metoda, możliwość zadania rzędu. - Lobatto IIIA, Radau IIA, Gauss - wrócimy do nich przy okazji BVP. _____________________________________ ode14x – stałokorokowa, z ekstrapolacją Richardsona (zmniejszanie błędu przez porównywanie wyników otrzymywanych po połowieniu kroku - analogicznie jak metoda Romberga całkowania funkcji) Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 5. Stiff systems - zróżnicowane stałe czasowe, - wartości własne macierzy zlinearyzowanego równania prawej strony równania różniczkowego (funkcji f) mają wartości różniące się o kilka rzędów - przykład 6. Koszt obliczeniowy Mierzony liczbą obliczeń funkcji prawej strony równania różniczkowego - w jednym kroku. Warto zauważyć: - wzrostowi rzędu towarzyszy wzrost kosztu, - metody wielokrokowe są mniej kosztowne od jednokrokowych, - metody niejawne są bardziej kosztowne od niejawnych (dlaczego?). 7. Pomijamy tu inne ważne „wskaźniki jakości” metod, przede wszystkim stabilność Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania 8. Podsumowanie metod ode45 - dobra w większości przypadków, ode23 - dobra gdy chcemy szybko otrzymać mało dokładny wynik, ode113 - polecana gdy obliczanie wartości funkcji f wymaga długiego czasu, ode 15s, ode23s, ode23tb - dla równań „stiff”, ode15s i ode113 – nie są dobre przy niegładkiej funkcji f, ode15s – ma możliwość wyboru rzędu, ode15s, ode23t – obejmuje DAE. Dokładniejsze informacje na ogólnodostępnych stronach, np.: www.mathworks.com/help/matlab/ref/ode23.html Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Symulacja systemów ciągłych o stałych skupionych Metody numerycznego rozwiązywania • O czym nie wolno zapomnieć: • Każda symulacja numeryczna jest obarczona błędem. • Symulacja bez „oszacowania błędu” jest bezwartościowa. • Jak w prosty (choć zawodny) sposób ocenić błąd? Powtórzyć symulację używając innej metody lub chociażby innego kroku. • Stosując algorytmy stałokrokowe jesteśmy sami odpowiedzialni za wielkość błędu. • Stosując algorytmy adaptacyjne trzeba pamiętać, że: a. zadana tolerancja błędu nie jest gwarantowana, b. zadajemy wielkość błędu lokalnego, a nie globalnego (globalny zazwyczaj jest wielokrotnie większy niż lokalny). • O zaletach przeskalowania wielkości zmiennych do zakresu [-1 1]. • Dobra literatura: • E.Hairer, S.P.Norsett, G.Wanner: Solving Ordinary Differential Equations Springer 2008 Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
1. Symulacja ogrzewania / chłodzenia zamkniętego pokoju (SIMULINK) Założenia podstawowe: - W zamkniętym pokoju (laboratorium 315 w C2) jest grzejnik elektryczny (bez pojemności cieplnej - np. dmuchawa), który ogrzewa powietrze - pomijamy zmiany temperatury ścian, mebli itp. - Ciepło jest „tracone” przez przewodzenie przez okna i ścianę szczytową - zakładamy idealną izolacyjność innych ścian, brak wentylacji itp. - W całym pomieszczeniu jest taka sama temperatura - zakładamy natychmiastowe mieszanie się powietrza w pokoju, pomijamy zjawiska konwekcji i promieniowania. Wersje rozszerzone: - Grzejnik ma niezerową pojemność cieplną. - Okno może być zamknięte (przewodzi ciepło) albo otwarte (następuje wymiana powietrza z prędkością proporcjonalną do różnicy temperatury w pokoju i na zewnątrz). Należy - utworzyć diagram - model pokoju - dla symulacji zmian temperatury.Wartości parametrów: rozmiary pokoju np.: 8 m x 8 m x3 m, gęstość powietrza 1.225 kg/m3 (zakładamy, że nie zależy od temperatury), ciepło właściwe powietrza 720 J/kg współczynnik przewodzenia ciepła dla okna 1.1 W/(K m2 ) powierzchnia okien 8 m2 współczynnik przewodzenia ciepła dla izolacji ściany 0.04 W/(K m) grubość izolacji ściany 10 cm Ćwiczenia w laboratorium Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
2. Porównanie błędu i kosztu obliczeniowego kilku metod rozwiązywania IVP (MATLAB). - Wyznaczenie wybranej orbity cyklicznej w układzie Ziemia - Księżyc. - Dla 3 różnych metod: + wyznaczanie trajektorii (orbity) przy różnych zadanych tolerancjach błędu, + obliczenie kosztu obliczeniowego, + obliczenie błędu „niedomknięcia” orbity, - Zestawienie (dla zbadanych metod) zależności między błędem a kosztem obliczeniowym (w formie wykresu) - Obserwacje / wnioski Ćwiczenia w laboratorium Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I
Dziękuję za cierpliwość. Czy są pytania? Analiza numeryczna i symulacja systemów 2013/14 - wykład I