230 likes | 399 Views
Uzdrowienie wewnętrzne. “ W jego ranach jest nasze zdrowie ” I z 53 , 5 Uzdrowienie „ran grzechu” w naszym życiu. Odkrycie swego prawdziwego ja. “ Człowiek nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego ” ( Gaudium et spes , 24).
E N D
Uzdrowienie wewnętrzne “W jego ranach jest nasze zdrowie” Iz 53, 5 Uzdrowienie „ran grzechu” w naszym życiu
Odkrycie swego prawdziwego ja • “Człowiek nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego”(Gaudium et spes, 24)
Człowiek nie może żyć bez miłości • Błogosławiony Jan Paweł II: “Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa”. Redemptor Hominis, 10
Oblubieńcze znaczenie ciała:zdolność do miłości Jan Paweł II:“zdolność wyrażania miłości, tej właśnie miłości, w której człowiek-osoba staje się darem i spełnia sam sens swego istnienia i bytowania poprzez ten dar”.(Jan Paweł II, Teologia ciała, audiencja generalna, 16.01.1980,1)
Serce staje się polem bitwy • Jan Paweł II: “Ciało ludzkie w swej męskości i kobiecości straciło jak gdyby zdolność do wyrażania takiej miłości, w której człowiek - osoba staje się darem”. Zaznacza, że używa sformułowania „jak gdyby”, ponieważ wymiar zdolności do uczynienia daru z siebie: “nie został całkowicie wyparty przez pożądliwość, został tylko habitualnie zagrożony.„Serce" stało się miejscem wzajemnego przesilania się miłości i pożądliwości”. (Jan Paweł II, Teologia ciała, audiencja generalna, 23.07.1980, 3)
Formowanie obrazu siebie Dom niszczącego słowa Dom twórczego słowa
Samoodrzucenie Nienawiść do siebie Strach Słaba samoocena Wina Wstyd Obraz i podobieństwo Boga Upadli lecz odkupieni, rozgrzeszeni Niewiele mniejsi od istot niebieskich Cenni w oczach Boga Zrodzeni na nowo z Ducha Świątynia Ducha Świętego Rany grzechui nasze podstawowe wierzenia
Dopasowanie umysłu do słowa Bożego • “W swojej Regule święty Benedykt zastosował formułę:Mens nostra concordet voci nostrae – nasz umysł musi być w zgodności z naszym głosem (Reguła, 19, 7). W zwykłym porządku rzeczy to myśl poprzedza słowo. Szuka go i je formułuje. Odwrotnie jest w przypadku modlitwy Psalmami i modlitwy liturgicznej jako takiej:słowo i głos nas wyprzedzają, a nasz umysł musi się do nich dostosować.(Pope Benedict, Jesus of Nazareth, Bloomsbury, London 2007, p.131)
zdolność wyrażania miłości, tej właśnie miłości, w której człowiek-osoba staje się darem i spełnia sam sens swego istnieniai bytowania poprzezten dar Samoodrzucenie Nienawiść do siebie Strach Słaba samoocena Wina Wstyd Rana grzechu oraz “oblubieńczy wymiar ciała”
Dziedzictwo serca • “Dziedzictwo serca („początku”)… głębsze niż odziedziczona grzeszność, głębsza niż dziedzictwo potrójnej pożądliwości. Chrystusowe słowa, osadzone w całej rzeczywistości stworzenia i odkupienia, czynią to głębsze dziedzictwo na nowo aktualnym i nadają mu rzeczywistą moc w ludzkim życiu. (Jan Paweł ll, Teologia ciała, 46: 6)
Uświadomić sobie całą prawdę o naszym bycie • Jak Jan Paweł II mówi: “Tylko w tajemnicy Chrystusowego Odkupienia ukryte są „konkretne” możliwości człowieka… Chrystus nas odkupił! Znaczy to, że obdarzył nas możliwością realizacji całej prawdy naszego istnienia; że wyzwolił naszą wolność spod władzy pożądania.” (Veritatis Splendor 103)
Odnowienie w Chrystusie • Chrystus przyszedł, by przywrócić pierwotny porządek stworzenia, naruszony przez grzech.(KKK 1615)
Duch Święty leczy nasze rany • Duch Święty, uzdrawiając rany grzechu, odnawia nas w naszym myśleniu; oświeca nas i umacnia, byśmy żyli jak "dzieci światłości" (Ef 5, 8) w "prawości i sprawiedliwości, i prawdzie" (Ef 5, 9)(KKK1695)
Odnowa wewnętrznego człowieka • “Usprawiedliwienie... jest nie tylko odpuszczeniem grzechów, lecz także uświęceniem i odnowieniem wewnętrznego człowieka… Wyzwala z niewoli grzechu i uzdrawia ”.(KKK,1989-1990)
Definicja uzdrowienia wewnętrznego • Doświadczenie uzdrawiającej miłości Bożej, w którym osoba zdaje sobie sprawę, że: • Może kochać siebie (uzdrowienie obrazu siebie) • Jest zdolny do miłości i przebaczenia(uzdrowienie relacji) • Może zintegrować zdarzenie z przeszłości z teraźniejszością(uzdrowienie wspomnień)
Uzdrowienie obrazu siebie • Tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego. Albowiem Adam, pierwszy człowiek, był figurą przyszłego, mianowicie Chrystusa Pana. Chrystus, nowy Adam, już w samym objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie. Nic więc dziwnego, że w Nim wyżej wspomniane prawdy znajdują swe źródło i dosięgają szczytu(Gaudium et spes 22)
Wcielenie • Albowiem On, Syn Boży, przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem(Gaudium et spes 22)
Papież Jan Paweł ll • Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca… musi ze swoim niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią, przybliżyć się do Chrystusa.Musi niejako w Niego wejść z sobą samym, musi sobie „przyswoić”, zasymilować całą rzeczywistość Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć. Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces, wówczas owocuje on nie tylko uwielbieniem Boga, ale także głębokim zdumieniem nad sobą samym” (Redemptor Hominis 10)
Papież Jan Paweł II • Właśnie owo głębokie zdumienie wobec wartości. i godności człowieka nazywa się Ewangelią, czyli Dobrą Nowiną. Nazywa się też chrześcijaństwem. Stanowi o posłannictwie Kościoła w świecie — również, a może nawet szczególnie — „w świecie współczesnym”. (Redemptor Hominis 10)
Uzdrowienie obrazu siebie • Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki. Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. (Ps 139)
Jung i samoakceptacja • Akceptacja siebie jest istotą problemu moralnegoi streszczeniem całego stylu życia. To, że w imię Chrystusa karmię głodnych, przebaczam winowajcy, kocham wroga jak siebie samego – wszystko to niewątpliwie wspaniałe cnoty. To co czynię najmniejszemu z braci, czynię Chrystusowi. Ale co będzie jeśli odkryję, że najmniejszym z moich braci, najbiedniejszym wśród żebraków, najzuchwalszym i najgorszym z wrogów jestem ja sam, i że muszę dać sobie jałmużnę swojej własnej dobroci, że ja jestem wrogiem, którego należy kochać – co wtedy?
Chrześcijańska zasada miłości bliźniego zostaje odwrócona: potępiamy się i buntujemy przeciw sobie. Ukrywamy się przed światem i zaprzeczamy, że kiedykolwiek spotkaliśmy w sobie tego biedaka. Jeśli w tego rodzaju podłej formie przyszedłby do nas Chrystus, zaparlibyśmy się go tysiąc razy zanim kogut by zapiał”
Uzdrowienie wspomnień • Living by the word: Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze - święte imię Jego! (ps. 103) • Dobre wspomnienia • Eucharystyczne wspomnienia