TWORZENIE ŚRODOWISKA UCZENIA SIĘ UCZNIÓW

1. TWORZENIE ŚRODOWISKA UCZENIA SIĘ UCZNIÓW Prezentację wykonała: A. Krzyżańska

2. DIAGNOZA ŚRODOWISKA • Należy różnymi metodami badać środowisko uczenia się ucznia. Dzięki temu poznajemy relacje panujące w domu ucznia oraz relacje panujące w szkole (U:U, U:N-l, N-l:N-l).

3. PRZYKŁADOWE METODY DIAGNOZY • Test stosunków szkolnych (na bazie rysunku); • Testy kwestionariuszowe, do wyboru między sukcesem a porażką (do zbadania samooceny U. i czynników wewnętrznych lub zewnętrznych nań wpływających); • Testy określające poziom motywacji uczniów (również poziom lęku); • Dyferencjał semantyczny – tworzenie niedokończonych pytań np.: Moja klasa jest…, Mój nauczyciel jest…itp. (N-l ustala 5cio stopniową skalę przymiotników od b. dobrych do b. złych, U. zakreśla skrajne odpowiedzi).

4. DIAGNOZA I ZASPOKAJANIE PODSTAWOWYCH POTRZEB UCZNIA • Piramida potrzeb wg Maslowa: Zgodnie z teorią potrzeb człowiek ma motywację, jeżeli jeszcze nie osiągnął określonego poziomu zaspakajania potrzeb w swoim życiu.

5. Daną osobę motywuje dążenie do zaspokojenia potrzeby dominującej czyli w danej chwili najsilniej przez nią odczuwanej. Rozpoczynając od potrzeb fizjologicznych, najbardziej podstawowych, każda kolejna potrzeba musi zostać zaspokojona, zanim dana osoba odczuje pragnienie zaspokojenia potrzeby na następnym wyższym szczeblu.

6. POTRZEBY FIZJOLOGICZNE • Jeśli stwierdzisz niezaspokojone potrzeby – zgłoś do odpowiedniej instytucji (pedagog, opieka społeczna) • Organizuj przerwy śródlekcyjne • Kończ lekcje o czasie • Zadbaj o właściwe warunki i higienę pracy (przestrzeń, oświetlenie, ciepło, tlen). głód pragnienie sen

7. POTRZEBA BEZPIECZEŃSTWA • Mów po imieniu • Zauważaj i kontaktuj się z każdym uczniem • Bądź dyskretny • Okazuj ciepło i akceptację • Miej czas dla ucznia • Przedstaw uczniom jasne reguły gry (ocenianie) • Szanuj odmienne poglądy, opinie, racje ucznia • Poinformuj ucznia u kogo i gdzie może szukać wsparcia • Interweniuj w wypadku gdy inni (rówieśnicy, rodzice, nauczyciel) zagrażają jego bezpieczeństwu • Bądź przewidywalny • Każdego ucznia traktuj indywidualnie (możliwości, wymagania, ocenianie)

8. POTRZEBY SPOŁECZNE I SOCJALNE (AFILIACJI) • Zadbaj o integrację klasy • Zadbaj o właściwe relacje w klasie N-l:U; U:U. miłość przynależność do grupy przyjaźń

9. POTRZEBA UZNANIA I SZACUNKU • Poznaj dokładnie każdego ucznia – jego potencjały i mocne strony • Zauważaj i komunikuj o postępach, poprawie • Komunikuj mocne strony • Wyrażaj uznanie • Podawaj uczniom sposoby osiągania postępów • Stawiaj cele i wyznaczaj zadania, w których uczeń będzie mógł wykazać się kompetencjami • Wyznaczaj zadania, w których uczeń będzie mógł wykazać się

10. POTRZEBA SAMOREALIZACJI • Pomóż w odkryciu potencjałów i mocnych stron • Wspieraj osiągnięcia • Zapewnij możliwość przejawienia się (zaistnienia) • Stwórz szansę „wyrównania szans” • Indywidualizuj • Pomóż w znalezieniu celu, sensu • Stawiaj adekwatne wymagania Rozwój i sukcesy osobiste

11. UMIJĘTNOŚCI DOBREGO WYCHOWAWCY • Rozumienie ucznia i okazywanie tego (umieć: słuchać, podsumowywać, informować, interpretować). • Zapewnienie bezpieczeństwa w sytuacjach trudnych (umieć: wspierać, interweniować, skupiać się na najważniejszym, kierować po pomoc specjalistyczną). • Sprzyjanie pozytywnemu działaniu i dokonywanie zmian w zachowaniu (umieć: wspomagać w podejmowaniu decyzji i rozwiązywaniu problemów, rozumieć zachowania przez modelowanie, nagradzanie i uzgadnianie).

12. CECHY (KOMPETENCJE) WYCHOWAWCY • Świadomość siebie i swojego systemu wartości • Przeżywanie i okazywanie uczuć tj. otwartość, akceptacja, przekaz i odbiór • Dostarczanie wzorców postaw i zachowań wobec: siebie samego, innych ludzi i świata • Zainteresowanie ludźmi i sprawami społecznymi • Świadomość i znajomość problemów wychowawczych (społecznych) • Gotowość do pomocy i angażowania się w rozwiązywanie problemów • Jasne zasady etyczne • Poczucie odpowiedzialności • Za własne zachowanie i jego konsekwencje • Za tworzenie warunków rozwoju • Za dostarczanie informacji zwrotnych • Za współdziałanie z innymi wychowawcami (w tym rodzicami).

13. RECEPTA NAUCZYCIELA NA SUKCES UCZNIA • Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć. • Mów jasno, głośno, wyraźnie. • Dbaj o właściwe tempo mówienia. • Mów z zapałem. • Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas nauki. • Okazuj mu zaufanie.

14. 7. Wyraźnie określ cele. 8. Pokaż korzyści. 9. Bądź przygotowany do lekcji. 10. Rób duże, przejrzyste i łatwe do oglądania pomoce naukowe. 11. Dobrze organizuj lekcję. 12. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.

15. 13. Dbaj o dobry nastrój ucznia. 14. Nie nudź. 15. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją zapominać. 16. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego możliwości. 17. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie. 18. Nie oszukuj go. 20. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.

16. 21. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go, ale nie okazuj litości, zachęć do dalszej pracy. 22. Zachęcaj go do chwalenia się kolejnymi osiągnięciami. 23. Chwal go za wszystko, co da się pochwalić. 24. Mów często jak podoba Ci się jego praca, doceniaj go.

17. 25. Nigdy nie przerywaj kiedy on mówi. 26. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego sposób. 27. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze rozumiesz. 28. Rozwijaj jego samodzielność. 29. Zachęcaj do krytycznego myślenia. 30. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.

18. 31. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i popełniającym błędy. 32. Stosuj różne metody nauczania – bądź nieszablonowy i ekscytujący. 33. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz – niech praktyka uzupełnia teorię. 34. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał uczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).

19. DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Prezentację wykonano na bazie wiadomości i materiałów z kursu organizowanego przez OEdN w Poznaniu.