Przechowane, odnalezione, wyszukane. Dyskusje o książkach (1)

1. Przechowane, odnalezione, wyszukane. Dyskusje o książkach (1)

2. Przechowane, odnalezione, wyszukane. Dyskusje o książkach (1) Przechowane, odnalezione, wyszukane. Dyskusje o książkach (1) Książki ewangelików XVI-XVII w.

3. Ewangelicy: wyznanie i wartości „Ważność Kościoła zasadza się na miłości Boga do człowieka oraz zależy od sposobu, w jaki Kościół daje wyraz tej prawdzie, a więc jak tę miłość przekazuje konkretnym ludziom, a zwłaszcza jak ją okazuje osobom najsłabszym i będącym w potrzebie. (…) Zasadnicza cecha ewangelików to wyraźny wpływ Pisma Świętego na życie zboru (wspólnoty) i jego pojedynczych członków. Niezwykle ważna dla pobożności ewangelickiej jest indywidualna lektura Biblii, jak również rozważanie jej podczas nabożeństw, lekcji religii oraz w pracy duszpasterskiej. Skoncentrowanie na Biblii powinno kształtować styl życia i wychowania obywatela. (…) Niemal dla wszystkich ewangelików bardzo ważne są zasady doktrynalne Kościoła, które są proste i przejrzyste. Wielu osobom podoba się duża samodzielność w życiu religijnym – brak np. przykazania kościelnego regulującego uczęszczanie do kościoła, częstotliwość udziału w spowiedzi, która ma charakter powszechny. Paradoksalnie stanowi to dla ludzi niezwykle pozytywną motywację; czyli są w kościele na nabożeństwie, bo chcą, a nie dlatego, że muszą. (…) Dla wielu osób niezwykle ważny jest skromny, prosty wystrój kościoła. Zwracają też uwagę na to, że duchowni ewangeliccy mogą zakładać rodziny. Dodałbym jeszcze cztery wartości, które zawsze były, są i będą dla ewangelików niezmiernie ważne: solidarność społeczna, praca – rozumiana jako powołanie, edukacja i odpowiedzialność (…). Proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Św. Trójcy w Lublinie ks. dr Dariusz Chwastek, ur. w 1973 r. w Cieszynie, w rozmowie z Markiem Rybołowiczem, „Nowy Tydzień” 25.02.2008, http://www.lublin.luteranie.pl/historia/hist20.php

4. Kościół ewangelicko-augsburski (luterański) i inne Kościoły protestanckie biorą swe początki z wystąpienia dr. Marcina Lutra (1483-1546). Ten augustiański mnich, teolog, wykładowca Uniwersytetu w Wittenberdze, który sprzeciwił się handlowi odpustami, a następnie opracował program reform chrześcijaństwa, został obłożony ekskomuniką na soborze w Wormacji w 1521 r. Wielki spór, który miał niebawem podzielić Europę i przynieść wiele niezamierzonych przez inicjatorów ofiar, dopiero wówczas narastał, ale podział chrześcijaństwa był już faktem. W dzisiejszej Bibliotece Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Cieszynie (Biblioteka i Archiwum im. Tschammera) zachowały się pojedyncze książki drukowane sprzed 1520 r. Z 1521 jest ich już cztery, z 1522 – pięć, z 1523 – trzydzieści.

5. Pochód luteranizmu jest błyskawiczny. Do poł. XVI w. przyjmują go liczni książęta, a wraz z nimi ich poddani, zgodnie z zasadą cuius regio, eius religio. Jest religią Księstwa Cieszyńskiego już od 1540 r., decyzją księcia Wacława III Adama. 31 października 1517 r. Marcin Luter ogłasza 95 tez. Mówi się, że w ciągu dwóch tygodni poznały je Niemcy, a w ciągu miesiąca – Europa.

6. Marcin Luter, w liście do papieża Leona X, 30 maja 1518 r.: „Jest dla mnie zagadką, w jaki sposób moje tezy rozprzestrzeniły się znacznie szerzej niż inne moje pisma, a także pisma innych profesorów. Były one przeznaczone wyłącznie dla naszego miejscowego kręgu akademickiego. Były napisane takim językiem, że prości ludzie nie zdołaliby ich pojąć.”* John Foxe w Book of Martyrs (Londyn 1563): „Pan zaczął pracować dla swego Kościoła nie mieczem i tarczą, lecz drukowaniem, pisaniem i czytaniem, aby poskromić swych pysznych przeciwników. Ile w świecie prac, tyle redut przeciwko wyniosłemu Zamkowi Świętego Anioła, tak że albo papież musi obalić wiedzę i druk, albo druk musi go wyrugować ze szczętem.” Cytaty i przekład według: E. Eisenstein: Rewolucja Gutenberga, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 146,148. *Wersja drukowana:

7. http://garybrandastrology.com/images/Printing%20Press%201568.gifhttp://garybrandastrology.com/images/Printing%20Press%201568.gif Przed 1471 r. drukarnie działają w kilkunastu miastach Europy. Do końca XV w. powstają w setkach ośrodków, tłoczą 8 milionów egzemplarzy. To nie Marcin Luter wymyślił drukowaną Biblię w języku niemieckim – to drukowana Biblia niemiecka stworzyła Lutra! Rekonstrukcja drewnianej prasy gutenbergowskiej w Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie►

8. Palenie ludzi i książek to rzeczywistość wojen religijnych XVI-XVII w. Podobnie jak i zjadliwe satyry, w których katolików („papistów”) protestanci przedstawiali zawsze jako bezwolny tłum, podążający za duchownymi (John Foxe: Acts and monuments…, Londyn 1563). Luteranin studiuje Pismo św., aby bezpośrednio poznać głos Boga. W gospodarstwie domowym mąż, ojciec i pan domu jest odpowiedzialny za katechizację i wychowanie tak własnych dzieci, jak i służby. W domu musi być: Biblia, kancjonał i zbiór kazań. http://farm3.static.flickr.com/2550/3881671983_8c7207dc87.jpg

9. Ze zbiorów Biblioteki Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Cieszynie

10. Wczesne wittenberskie zbiory kazań Marcina Lutra z biblioteki parafialnej cieszyńskich ewangelików

12. Rozkwit luteranizmu w Księstwie Cieszyńskim ◄Wacław III Adam, 1528-1579 książę cieszyński, już w 1540 r. przyjął wyznanie ewangelickie – dla siebie i Księstwa. Sydonia Katarzyna, księżniczka saska, druga żona Wacława III, zarządzała księstwem po jego śmierci, zmarła w 1594 r. W 1584 r. wydała Ordynację kościelną i szkolną, regulującą ściśle ustrój i praktyki Kościoła ewangelickiego (luterańskiego) w Księstwie. Czytamy tam m. in.: „Postanawiamy, zarządzamy i chcemy, żeby słudzy Kościoła i szkoły młodzież i dorosłych, z pism biblijnych, prorockich i apostolskich nauczali, według Konfesji augsburskiej i pism Lutra i KatechizmuLutra”. ◄ Adam Wacław, ur. 1574, był księciem cieszyńskim w latach 1579-1617. 1592: Prawa a zřijzenij zemské Knijžetstwij Těssynského. W 1598 r. wprowadził przywilej wyłączności dla Kościoła ewangelickiego w Cieszynie, w 1611 r. odwołał go, przechodząc na katolicyzm i wprowadzając Księstwo w okres kontrreformacji.

13. Ordynacja kościelna i szkolna Sydonii Katarzyny, odpis z 1616 r.

14. W końcu XVI w., kiedy w Czechach ukazał się ten zbiór kazań i to dzieło teologiczne, czeski był głównym językiem kościelnym w cieszyńskiej wspólnocie ewangelickiej.

15. Georgius Tranosci Teschiniensis Silesius – „Słowiański Luter” „Na falach reformacyjnego ruchu przypłynęło do Trzanowic Słowo Boże w nowej szacie i budziło dusze do najświętszych porywów (…) i pod Jego to wpływem rozpaliło się w domu trzanowickiego wójta ognisko nowego religijnego życia. Słowo Boże, modlitwa i pieśń stały się odtąd domu tego podstawą. Pielęgnowano tu zwłaszcza śpiew religijnej pieśni. Pieśń wyrażała w prostych słowach to, co czuło serce. Czego zaś w słowach wypowiedzieć się nie dało, wyrażała melodia. Jakże piękne musiały to być chwile, gdy wokoło Adama gromadziły się dzieci, wnukowie, a później nawet prawnukowie i gdy przy wtórze harfy poruszanej rękami starca rozbrzmiewać poczynał śpiew! Wszyscy czuli się prawdziwie jedną rodziną, złączoną nie tylko więzami krwi, lecz wspólną przynależnością do Ojca niebieskiego. (…). Pieśń była w Trzanowicach na równi z chlebem powszednim codzienną strawą, nieodzowną do życia. Pod [jej] urokiem pozostawał i Walenty. (…) W domu jego trwała więc także atmosfera ojcowskich Trzanowic, żył duch starego wójta Adama. Gdy Bóg pobłogosławił go dziećmi, chciał im takie same, jak sam odebrał, zapewnić wychowanie. Nie wszystkie dzieci pozostały przy życiu. Do lat dojrzałych dorosły trzy córki i jeden syn, któremu przy chrzcie nadano imię Jerzy.” Tak ks. dr Jerzy Wantuła opowiada nam o życiu ks. Jerzego Trzanowskiego w biografii wydanej w Cieszynie w 1938 r. nakładem Towarzystwa Ewangelickiego. Z Przedmowy: „Właśnie niedawno obchodził na Słowacczyźnie w Św. Mikołaju cały ewangelicki kościół słowiański jubileusz 300-lecia kancjonału Trzanowskiego, a minionego, 1937 roku, upłynęło 300 lat od jego śmierci”.

16. http://www.cieszyn.pl/files/Trzanowski.jpg Bóg Trzanowskiego przemawia po hebrajsku. Ekslibris z portretem autora Cithara Sanctorum (Lewocza 1635).

17. Józef Flawiusz, 1559 Erazm z Rotterdamu, 1524 Filip Melanchton, 1572 Ulrich von Hutten, 1523 Cieszyńscy ewangelicy zbierali mistrzów

18. Głębokie studia nad Biblią wymagały znajomości nie tylko greki i łaciny, ale także – hebrajskiego. Droga do teologii wiodła nie tylko przez filologię, lecz również – przez znajomość dziejów żydowskich. Słowników i rozpraw takich jak ta, „z najczystszymi Pisma św. czcionkami hebrajskimi i greckimi oraz wersji [niemieckiej] błogosławionego Lutra” było wiele w Cieszynie i innych ośrodkach ewangelickich. http://vd17.bibliothek.uni-halle.de/pict/2002/3:613335L/

19. Johannis Buxtorfi Lexicon hebraicum et chaldaicum: complectens omnes voces ... quæ in Sacris Bibliis, hebræâ, & ex parte chaldæâ linguâ scriptis, extant: interpretationis fide, exemplorvm biblicorum copiâ, locorum plurimorum difficilium ex variis Hebræorum commentariis explicatione, auctum ..., Basileae : typis & sumptibus J. Ludovici König, 1676 Prosodiae Johanni Claii libri tres de Cognoscenda syllabarum quantitate et carminum ratione apud latinos, Graecos, et Hebraeos, Witebergae : Laurentius Seuberlich, 1602 Ze zbiorów cieszyńskich

20. Grzegorz z Żarnowca (1528-1601), polemista i kaznodzieja kalwiński (dziś: ewangelicy reformowani). „Głównym dziełem Grzegorza była Postyilla albo wykład Ewanieliy Niedzielnych y Świąt uroczystych . (…) Była ona odpowiedzią ewangelików na postyllę ks. Jakuba Wujka. (…). Postyilla zyskała bardzo pozytywną ocenę wśród współwyznawców. Mimo że powstała wyraźnie pod wpływem pisarstwa Rejowego [Mikołaj Rej, 1505-1569], trudno odmówić jej dużej oryginalności ujęcia i należy ją zaliczyć do najciekawszych zabytków polskiej postyllografii ewangelickiej. Wywarła ona dość duży wpływ na późniejszych postyllografów, a także przełożono ją na język niemiecki i język czeski” (z Wikipedii). Była bardzo popularna w Cieszynie, podobnie jak postylla ks. Samuela Dambrowskiego, modlitwy i pieśni piszącego po czesku i niemiecku Jerzego Trzanowskiego oraz zbiory kazań i kancjonały innych autorów piszących w tych językach.

21. W najtrudniejszym dla cieszyńskich ewangelików okresie Krzysztof Bernard Skrbeński (1615−1686, Kryštof Bernard Skrbenský z Hříště) przepisywał księgi

22. Ewangelicy na przełomie epok Drugą połowę XVII w. cieszyńscy ewangelicy zapamiętali jako okres prześladowań. Nie były to już jednak wojny religijne, jakie ogarnęły Europę w I poł. XVII w. Opresja polegała raczej na braku normalnego życia kościelnego i na eliminowaniu ewangelików ze sfery publicznej. Przykładem jest np. rękopis Książnicy Cieszyńskiej o sygnaturze SZ DD IX 39/14 (dwie luźne karty o wym. 31 x 20 cm), niemiecki, stanowiący odpis dekretu cesarza Leopolda I do starosty ziemskiego księstwa cieszyńskiego barona Jana Fryderyka Larysza z Ligoty, wystawionego w Wiedniu 21.06.1673, nakazującego usunięcie z Cieszyna Eliasza Tarnoczy'ego oraz protestanckiego introligatora sprowadzającego luterańskie książki, jak też zezwalającego jezuitom na przeszukiwanie domów w poszukiwaniu protestanckich książek. Luteranizm był jednak doktryną przystosowaną do domowego zacisza i tam przetrwał. Zaś w XVIII w. Cesarstwo okazało się gotowe do stopniowej liberalizacji, a w ostatnim dwudziestoleciu wieku nawet do równouprawnienia wyznań – za cenę stopniowego włączenia struktur kościelnych w państwową machinę administracyjną. Na przełomie stulecia XVIII i XIX widzimy uczonych katolickich – takich jak ks. Leopold Szersznik – czytających i przyjaźnie komentujących prace ewangelików, a nawet szeregowych wyznawców katolicyzmu przyłączających się do protestanckich sekt. 22

23. Zapraszamy do zapoznania się z drugą częścią, poświęconą stuleciom: XVIII i XIX, oraz z cieszyńskim Muzeum Protestantyzmu (w budynku Kościoła Jezusowego), otwartym w 2009 r.